Jakub Tober
Bartłomiej Wcisły

Pojawia się w okresie niemowlęcym i w znacznym

stopniu decyduje o tym, jak dziecko konstruuje

rzeczywistość. Posiadając zdolność odróżniania siebie

od innych i zastanawiania się nad sobą, posługujemy

się naszym obrazem samych siebie w celu oceny i

porządkowania napływających informacji. Nie chodzi

tylko o doznawanie siebie, ale również o

funkcjonowanie całego systemu człowieka. Pojęcie Ja

pomaga nam zrozumieć niespójne i oderwane od

siebie zjawiska (ludzie zachowują się inaczej jak mają

cel, a inaczej gdy go nie maja). Ja jest ważnym

wymiarem naszego doświadczenia i konstruowania

świata, odgrywa wielka rolę w naszym zachowaniu.

Osobowość danej osoby jest

kombinacją cech psychologicznych za
pomocą, których ją klasyfikujemy.
Psychologowie prowadzili
wszechstronne badania nad cechami
osobowości. Doprowadziło to do
wyszczególnienia szesnastu
podstawowych cech:

1.

Skrytość albo

otwartość

2.

Mała inteligencja albo

duża inteligencja

3.

Uczuciowość

albo

stabilność emocjonalna

4.

Pokora

albo

dominacja

5.

Powaga

albo

beztroska

6.

Oportunizm

albo

sumienność

7.

Nieśmiałość

albo

przedsiębiorczość

8.

Twardość albo

wrażliwość

9.

Ufność

albo

podejrzliwość

10.

Konwencjonalnośćalbo

niekonwencjonalność

11.

Prostolinijność

albo

spryt

12.

Pewność siebie

albo

lękliwość

13.

Konswerwatyzm albo

nowatorstwo

14.

Zależność od grupy

albo

samowystarczalność

15.

Nieopanowanie

albo

opanowanie

16.

Swoboda albo

napięcie

Samooceną nazywamy to jak sami się

postrzegamy na tle otoczenia.

Można wyróżnić m.in. skrajne rodzaje

samooceny:



Pozytywne postrzeganie samego siebie – działa
konstruktywnie, wpływa na wydajność pracy



Negatywne postrzeganie samego siebie – może
prowadzić do powstawania wewnętrznych
konfliktów oraz pogorszenia relacji z
otoczeniem

Do powstania samooceny niezbędne

jest posiadanie danych, z których
możliwe będzie wyciągnięcie
odpowiednich wniosków.
Źródłem takich informacji jest feedback
– informacja zwrotna.

Informacja zwrotna (feedback) – „to

sprzężenie zwrotne między tobą a
innymi ludźmi, to reakcja jednej strony
na działania i słowa drugiej ,
pozwalająca uświadomić sobie, jaki
wywierają wpływ”.

„Feedback” jest nam przekazywany przez
cały czas: nieformalnie – od rodziny,
znajomych, sąsiadów w postaci reakcji na to,
co i jak robimy i formalnie – od przełożonego
komentującego nasze wyniki i podwładnych
oceniających nasz sposób kierowania nimi.
Feedback przekazywany jest również od nas
samych dzięki gromadzeniu doświadczeń i
analizie naszych reakcji na własne i innych
zachowania.



może być pozytywny

(pochwała)



negatywny (nagana)

Zarówno wzmacnianie dobrych

działań i zachowań, jak i korygowanie i
poprawianie słabych musi być
konstruktywne. Negatywny feedback
przekazywany w niewłaściwy sposób
może stać się destruktywną krytyką.

1.

Zanalizować aktualną sytuację :

a) rozważyć na czym polega problem, co wymaga

zmiany i dlaczego,

b) przygotować przykłady wyjaśniające, co się stało i

jakie były tego konsekwencje.

2.

Określić cele i wyniki, do jakich się dąży :

a) ustalić, do czego feedback ma nas doprowadzić,

b) skonstruować strategię zapewniającą osiągnięcie

celu.

Istotne jest ustalenie takiego celu, do którego będą

przekonane obie strony, gdyż tylko człowiek sam

może zmienić swoje zachowanie lub działanie.

3. Wziąć pod uwagę zróżnicowanie ludzi pod

względem możliwości przyjmowania

konstruktywnej krytyki.

4. Wykreować właściwą atmosferę.

Wytworzenie atmosfery zaufania, wzajemnego

szacunku i otwartości jest konieczne do

oferowania i przyjmowania feedbacku.

Zapewnienie komfortu czasowego, odpowiedniego

miejsca i okazywanie empatii zdecydowanie nam

to ułatwi.

5. Skutecznie się komunikować.

Należy pamiętać, że wiadomości

przekazywane są nie tylko poprzez to co

mówimy, ale również poprzez to jakim

tonem, jak szybko i jaka jest nasza mowa

ciała. Ważne jest aktywne słuchanie,

obserwowanie rozmówcy, zadawanie pytań.

6. Opisać zachowanie, które chcemy zmienić.

7. Opisać pożądane zachowanie.

8. Wspólnie szukać rozwiązań.

Istotne jest, aby udzielając wskazówek,
czy zadając pytania zachęcić rozmówcę
do samodzielnego rozwiązania
problemu.

9. Skupić się na tym co dobre

10. Osiągnąć porozumienie.

Aby wpłynąć na zmianę zachowania lub sposobu działania odbiorca

feedbacku musi zaaprobować:

a) obiektywne standardy dla danej działalności lub obszaru zachowań,

będących przedmiotem dyskusji,

b) fakt, iż istnieje rozbieżność między aktualnym zachowaniem a

wymaganym,

c) konieczność podjęcia pewnych działań, żeby tą rozbieżność

zniwelować,

d) terminy dokonywania zmian.

Dziękujemy