„KOMUNIKACJA

W SZKOLE”

PLAN PREZENTACJI:

PLAN PREZENTACJI:

1.CEL PREZENTACJI

2. ZAŁOŻENIA PSYCHOLOGII

KOMUNIKACJI

3.UKŁADY KOMUNIKACJI

4.STYL KOMUNIKACJI NA POZIOMIE

SZKOŁY

* ZAPOZNANIE

UCZESNIKÓW Z

ZASADAMI

KOMUNIKACJI

* ROZWIJANIE UMIEJĘTNOŚCI

KOMUNIKACJI POMIĘDZY

RODZICAMI

A UCZNIAMI NA PŁASZCZYŹNIE

SZKOŁY

KOMUNIKACJA

PROCES

WYSYŁANIA I ODBIORU

INFORMACJI

1
.
K
w

Wykład

Czytanie

Pomoce audio

Grafika

Dyskusja

Praktyka

Uczenie innych

0%

20%

40%

60%

80%

100%

1
.
K
w

Wykład

Czytanie

Pomoce audio

Grafika

Dyskusja

Praktyka

Uczenie innych

Komunikacja obejmuje również:

-WSZYSTKIE SYMBOLE
-SYGNAŁY WYKORZYSTYWANE
PRZEZ LUDZI

PSYCHOLOGIA

KOMUNIKACJI ZAKŁADA

*ODRĘBNOŚĆ DRUGIEGO CZŁOWIEKA

ja jestem ja –ty jesteś ty

ja nie jestem ty-ty nie jesteś ja

* Z ODRĘBNOŚCI DRUGIEGO CZŁOWIEKA

WYNIKA ZAŁOŻENIE ZUPEŁNEJ

NIEDOMYŚLNOŚCI ROZMÓWCY, ELIMINUJE

TO: ALUZYJNOŚĆ I PRZENOŚNIE

każdy człowiek ...

wszyscy wiecie że...

jak powszechnie wiadomo...

PIERWSZE WRAŻENIE

(trafienie w oczekiwania

słuchaczy)



WYGLĄD

 PRZYJAZNE UCZUCIA, SZACUNEK

 MIMIKA I GESTYKULACJA

 ZORGANIZOWANIE PRZESTRZENI

 STYL MÓWIENIA

 KONTAKT WZROKOWY

 ATRAKCYJNOŚĆ TEGO CO MÓWIMY

 UWAŻNE SŁUCHANIE TEGO ,CO
MÓWIĄ INNI

 POZNANIE WARTOŚCI

SCHEMAT KOMUNIKACJI

S

P

O

S

T

R

Z

E

G

A

N

IE

O

BA

W

Y

PO

TR

ZE

BY

UPRZEDZENIE

OCZEKIWANIE

W

YK

SZ

TA

LC

EN

IE

HIS

TO

RIA

ŻY

CIA

UZ

AL

EŻ

NIE

NIA

KOMU

NIKAT

Trzeba wyjść z stereotypów.

Trzeba wyjść z stereotypów.

Mąż patrzy na swoją żonę przez swoje

Mąż patrzy na swoją żonę przez swoje

ograniczenia

ograniczenia.

-KOMUNIKACJA RÓWNOLEGŁA

Ta komunikacja rodzi przyjaźń.

Zagrożenia:
 Rywalizacja o osobę znaczącą.

 Dążenie do dominacji nad rozmówcą

-KOMUNIKACJA HIERARCHICZNA

Zagrożenia:

DEMONSTRACJA

SIŁY



UZALEŻNIENI
E

 władzy

 pochlebstwo

 wyzysk

 bunt

SPOSOBY ZACHOWANIA SIĘ

PODCZAS ROZMOWY

Nieobecny

Wincenty

Krytyczny

Krzyś

Ustępliwy

Jaś

Nieobecny

Nieobecny - nie

słucha swego

rozmówcy, nie

idzie za tokiem

rozmowy u

rozmówcy

wywołuje to

frustracje

Krytyczny

Krytyczny - w

rozmowie daje

nam odczuć, że

niewłaściwie coś

mówimy zwraca

nam uwagę

Ustępliwy

Ustępliwy -

przytakiwacz

niema swego

zdania, trudno

określić kim jest

POPRAWNA KOMUNIKACJA

I JAK

PREZENTACJA

CI SIĘ

PODOBA

JAK NA RAZIE

MOŻE BYĆ

PODAJE KOMUNIKAT

PODAJE RELACJE ZWROTNE

POCZEKAJ A
ZOBACZYSZ

CO BĘDZIE

DALEJ

ZASKOCZ MNIE

CZYMŚ

JESZCZE !!!

STEREOTYPOWE ZACHOWANIA

RODZICÓW

Rozkazywać Zarządzać

Komenderować

Powiedzieć dziecku, że ma coś zrobić,

wydać mu zarządzenie lub rozkaz:

Jest mi

obojętne co

robią inni

rodzice, ty

musisz

odrobić

zadania.

Nie

rozmawiaj w
ten sposób z

twoją mamą.

NIEMA DIALOGU PRZY ROZKAZYWANIU!!!

NIEMA DIALOGU PRZY ROZKAZYWANIU!!!

Ostrzegać Napominać Grozić

Ostrzegać Napominać Grozić

Mówi dziecku, jakie następstwa

Mówi dziecku, jakie następstwa

będzie miało jego zachowanie

będzie miało jego zachowanie

Jeżeli to

zrobisz

będziesz

żałował

Zostaw to ja

wiem co jest

dla ciebie

dobre

Perswadować Moralizować

Perswadować Moralizować

(prawić morały wygłaszać

kazania)

Nie

powinieneś

się tak

zachowywać

Mówi dziecku co musi, albo co powinno zrobić:

Doradzać Podawać

Doradzać Podawać

Rozwiązania albo Propozycje

Rozwiązania albo Propozycje

Mówi dziecku jak może rozwiązać
problem, radzi albo

daje propozycje odpowiedzi lub
dostarcza rozwiązanie:

Proponuje ci

żebyś omówił

to z twoim

nauczyciele

m.

Poczekaj

jeszcze

trochę !

Robić Wymówki Pouczać

Robić Wymówki Pouczać

Przebaczać Logiczne Argumenty

Przebaczać Logiczne Argumenty

Próbować wpływać na dziecko takimi

Próbować wpływać na dziecko takimi

faktami, kontrargumentami, logiczną

faktami, kontrargumentami, logiczną

informacją albo własnym zdaniem:

informacją albo własnym zdaniem:

Kiedy byłam

w twoim

wieku

miałam dwa

razy tyle

obowiązków

co ty !!

Osądzać Sprzeciwiać się

Osądzać Sprzeciwiać się

Oskarżać

Oskarżać

Dochodzi do negatywnego osądu lub

oceny dziecka:

Ty nie

myślisz

logicznie!!

Ty zupełnie

nie masz

racji

Chwalić Przytakiwać

Chwalić Przytakiwać

Wyrażać pozytywny sąd lub ocenę

Wyrażać pozytywny sąd lub ocenę

dziecka, przytakiwać:

dziecka, przytakiwać:

Uważam, ze

Uważam, ze

jesteś ładny

jesteś ładny

Uważam, że

Uważam, że

masz racje

masz racje

Zmyślać Ośmieszać Zawstydzać

Zmyślać Ośmieszać Zawstydzać

Dać dziecku odczuć, że jest głupie,

zawstydzić je:

Jesteś nie

wychowa

nym

bachorem

Słuchaj

no panie

przemądr

zały

Mówić dziecku

Mówić dziecku

jakie są jego

jakie są jego

motywy

motywy

albo

albo

Analizować

Analizować

dlaczego

dlaczego

ono coś m

ono coś m

ó

ó

wi lub robi

wi lub robi

Dać dziecku do zrozumienia, że zostało

rozszyfrowane

Mówisz

to by mi

napędzić

stracha

W

rzeczywis
tości sam

w to nie

wierzysz

Uspokajać Współczuć Pocieszać

Uspokajać Współczuć Pocieszać

Wspierać

Wspierać

Próbować doprowadzić dziecko do tego

Próbować doprowadzić dziecko do tego

by lepiej się poczuł wyperswadować mu

by lepiej się poczuł wyperswadować mu

jego odczucia:

jego odczucia:

Jutro o tym

Jutro o tym

będziesz

będziesz

inaczej

inaczej

myślał

myślał

Wszystkie

Wszystkie

dzieci

dzieci

czasami to

czasami to

przechodzą

przechodzą

Badać Wypytywać Przesłuchiwać

Badać Wypytywać Przesłuchiwać

Próbować odnaleźć motywy, przyczyny,

Próbować odnaleźć motywy, przyczyny,

poszukiwać dalszych informacji, które

poszukiwać dalszych informacji, które

pomogą w rozwiązaniu problemu:

pomogą w rozwiązaniu problemu:

Kiedy miałeś

Kiedy miałeś

takie

takie

odczucia po

odczucia po

raz

raz

pierwszy

pierwszy

?

?

Jak sądzisz

Jak sądzisz

dlaczego

dlaczego

nienawidzisz

nienawidzisz

szkoły

szkoły

?

?

Odwracać uwagę Rozweselać

Odwracać uwagę Rozweselać

Zabawiać Zbagatelizować

Zabawiać Zbagatelizować

Próbować odwieś dziecko od problemu,

Próbować odwieś dziecko od problemu,

odwrócić uwagę dziecka, żartobliwie

odwrócić uwagę dziecka, żartobliwie

potraktować sprawę, odsunąć problem

potraktować sprawę, odsunąć problem

na bok:

na bok:

Nie myśl już

Nie myśl już

po prostu o

po prostu o

tym

tym

Chodź

Chodź

porozmawiaj

porozmawiaj

my o

my o

przyjemniejs

przyjemniejs

zych

zych

sprawach

sprawach

Postawy przyjmowane w

Postawy przyjmowane w

rozmowie

rozmowie

Konstruktywne:

 Sprawdzanie
 Uważne słuchanie
 Dialog
Wyjaśnianie
 Wywiad
Kibicowanie
 Odczuwanie
Stanowczość

Dysfunkcjonaln
e:

„Politykierstw
o”


Przesłuchiwani
e

 Wycofywanie
się

 Dyktat

Dialog a dyskusja

Zasady prowadzenia

Zasady prowadzenia

dyskusji

dyskusji

Otwarta komunikacja

Otwarta komunikacja

Mówić w sposób zrozumiały

„

„

Myślę´ tak a tak – z takich a takich powodów”, „Aby to, o czym

Myślę´ tak a tak – z takich a takich powodów”, „Aby to, o czym

mówi´, stało się jaśniejsze, wyobraź sobie, że...”,

mówi´, stało się jaśniejsze, wyobraź sobie, że...”,

Ujawniać swój sposób myślenia – wyraźnie przedstawiać tok

rozumowania i informacje, które legły u jego podstaw.

 Ilustrować swoją wypowiedź przykładami.
 Starać się wyobrazić sobie punkty widzenia słuchaczy.
 Zachęcać innych do pytania o to, co wydaje im się
niejasne.
 Nie wycofywać się na pozycje obronne, gdy ktoś
zakwestionuje nasze

idee.

 Wskazywać najsłabsze punkty swojego rozumowania.

Postępowanie takie nie osłabi nas, lecz przeciwnie, zachęci

rozmówców do proponowania udoskonaleń.

Prosić innych, aby mówili w sposób

zrozumiały, ujawniali swój proces myślenia

„Co skłania Cię do takich wniosków?”, „Na jakich danych się

opierasz?”, „Pytam o Twoje założenia, ponieważ...”

 Pytać w sposób, który nie skłania do postaw obronnych ani

nie sugeruje odpowiedzi.

 Wydobywać na światło dzienne tok rozumowania

rozmówców. Starać się, jak najlepiej zrozumieć, dlaczego

mówią to, co mówią.

 Wyjaśniać, co skłania nas do pytań, i w jaki sposób wiążą

się one z naszymi własnymi opiniami i oczekiwaniami.

Upewniać się, czy dobrze rozumiemy

wypowiedzi rozmówców

„Czy dobrze rozumiem, że twierdzisz, iż...?”, „Czy chodzi o coś

podobnego do...?”,

„W jaki sposób Twoja propozycja wpłynęłaby na...?”

o

Uważnie wsłuchiwać się we wszystkie nowe idee. Nie

koncentrować się na zbijaniu argumentów rozmówców

ani na forsowaniu swojego punktu widzenia.

o Prosić rozmówców o przedstawienie szerszego

kontekstu ich rozumowania.

o Prosić rozmówców o przykłady.

o Sformułować własnymi słowami tezy rozmówcy.

Zachować spokój w sytuacjach, w których

nie zgadzamy się z czyimś punktem

widzenia

„Dlaczego tak sàdzisz?”, „Czy uwzględniłeś dane,
których ja nie wziąłem pod uwagę?”, „Jeśli dobrze Cię
rozumiem, uważasz, że...”

• Raz jeszcze zapytać rozmówców o dane leżące u
podstaw ich poglądów.

• Upewniać się, czy dobrze rozumiemy, co mówią
rozmówcy.

• Uważnie słuchać – wsłuchiwać się w szersze
znaczenia, które mogą wynikać z uczciwej, otwartej
wymiany poglądów.

• Zastanowić się, co myślimy w danym momencie, a
czego nie mówimy – zarówno my, jak i rozmówca.

• Zgłaszać swe zastrzeżenia i wyjaśniać, co je
wywołuje.

Szukać sposobów wyjścia z impasu

„Jakie znamy fakty?”, „Czego nie wiemy?”, „Co do czego się

zgadzamy, a co do czego – nie?”

 Dostrzegać impas, gdy tylko się pojawi, i analizować
poszczególne elementy toku myślenia.
 Poszukiwać informacji, które posuną rozmowę naprzód.
 Słuchać pomysłów tak, jakby przedstawiano nam je po raz
pierwszy.
 Pytać, jakie dane czy argumenty mogłyby zmienić opinie
rozmówców.
 Nie dopuszczać, by konwersacja zatrzymywała się na
„zgodzie na niezgodę”.
 Unikać przygotowywania własnej argumentacji w czasie, gdy
ktoś inny wypowiada się ze swojego punktu widzenia.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ !!

LITERATURA:
1. Hogan K. Sztuka porozumienia Warszawa, Jacek Santorski & CO, 2001
2. Honey P. Jak radzić sobie lepiej z ludźmi? Warszawa, Petit, 1997
3. Hauk D Łagodzenie konfliktów w szkole i w pracy z młodzieżą. Kielce,

Jedność, 2002

4. Janowski A. Uczeń w teatrze życia szkolnego. Warszawa, PZWS, 1988
5. Senge P. Piąta dyscyplina. Teoria i praktyka organizacji uczących się. Kraków,

Oficyna Ekonomiczna 2002

6. Senge P., Kleiner A., Roberts Ch., Ross R., Smith B.J. Piąta dyscyplina –

materiały dla praktyka. Kraków, Oficyna Ekonomiczna 2002