Historia integracji

Historia integracji

europejskiej

europejskiej

Jeden z naszych wielkich problemów naszej
kultury to – przeciwstawienie się Europie.
Nie będziemy narodem prawdziwie
europejskim póki nie wyodrębnimy się z
Europy – gdyż europejskość nie polega na
zlaniu się z Europą, lecz na tym, aby być jej
częścią składową – specyficzną i nie dającą
się niczym zastąpić.
Witold
Gombrowicz

Pojęcie o koncepcje integracji

Pojęcie o koncepcje integracji



Integracja jest to proces tworzenia się pewnej
całości z jakichś części, zespolenia kilku elementów
w całość. Może obejmować; gospodarkę, politykę,
itp.. Proces integracji musi się opierać na
określonych podstawach formalno-prawnych oraz
instytucjonalnych.

Najważniejsze koncepcje:



Koncepcja federacyjna – zastąpienie narodowych
struktur ponadnarodowymi organami
federacyjnymi /USA/



Koncepcja konfederacyjna – budowa Europy Ojczyzn



Koncepcja unionistyczna – ograniczenie integracji
do współdziałania między rządami suwerennych
państw.

Geneza Unii Europejskiej

Geneza Unii Europejskiej

Czynniki integracji:



Nawiązanie współpracy między p-twami

europejskimi, co było warunkiem udzielenia

pomocy finansowej przez USA w ramach

planu Marshala;



Obawa przed wybuchem wojny między p-

twami Europy;



Chęć szybszego zwalczania głodu oraz

restrukturyzacji gospodarek zrujnowanych

przez wojnę;



Dążenie p-tw europejskich do odzyskania

utraconej pozycji na świecie;

Robert Schuman

Robert Schuman



1886 – 1963,

francuski premier

i minister spraw

zagranicznych,

pomysłodawca

pojednania

niemiecko-

francuskiego

przez połączenie

tych p-tw

więzami

gospodarczymi,

społecznymi i

politycznymi

Deklaracja Roberta Schumana, 9

Deklaracja Roberta Schumana, 9

maja 1950 r.

maja 1950 r.

Jean Monnet

Jean Monnet



1888 – 1979



Francuski dyplomata,
współtwórca planu
Schumana. W 1976
roku za swoje zasługi
dla budowania
jedności europejskiej
otrzymał tytuł
Obywatela Europy

Adenauer Konrad

Adenauer Konrad



1876 – 1967

Pierwszy kanclerz

demokratycznych
Niemiec. Był
zwolennikiem
zjednoczenia Europy
na podstawie jej
chrześcijańskich
korzeni tkwiących w
kulturze, tradycji i
cywilizacji
kontynentu

Alcide De Gasperi

Alcide De Gasperi



1881 – 1954

Włoski premier i

polityk, zaliczany do
„wielkiej trójki”
europejskich
polityków chadeckich.
Uważał, że europejska
współpraca
gospodarcza powinna
się opierać na
zacieśnianiu
współpracy obronnej

Paul Henri Spaak

Paul Henri Spaak



1899 – 197

belgijski polityk,

socjalista. Był
współtwórcą
Beneluksu (unii
gospodarczej Belgii,
Holandii i
Luksemburga) NATO i
EWG. Jeden z twórców
raportu, który zawierał
plan powołania EWG i
Euratomu (tzw. raport
Spaaka)

Symbole Unii Europejskiej

Symbole Unii Europejskiej



Pomysł na wygląd i kształt flagi

pochodzi od hiszpańskiego

dyplomaty Salvadora de

Madariaga y Rojo oraz

francuskiego plastyka Arsena

Heitza. Od 1951 r. pracowali

razem dla Rady Europy.

Jesienią 1955 r. przedstawili

ostateczny projekt flagi:

dwanaście złotych gwiazd

usytuowanych w miejscach

godzin na tarczy zegara na

lazurowym tle. Określono

proporcje długości flagi do jej

wysokości (3:2), promień

gwiazdy na 1/18 wysokości i

promień korony na 1/3

wysokości, z niezmienną liczbą

dwunastu gwiazd

symbolizujących doskonałość i

pełnię, godziny, miesiące, znaki

zodiaku i apostołów.



"Oda do Radości"



Muzyka: Ludwig van

Beethoven

Słowa: Friedrich von

Schiller

Tłumaczenie: Konstanty

Ildefons Gałczyński



O Radości, iskro bogów,

Kwiecie Elizejskich Pól

Święta na twym

świętym progu

Staje nasz natchniony

chór.

Jasność twoja wszystko

zaćmi

Złączy co rozdzielił los

Wszyscy ludzie będą

braćmi

Tam gdzie twój

przemówi głos.



Kto przyjaciel, ten niech

zaraz

Stanie tutaj pośród nas,

I kto wielką miłość znalazł

Ten niech z nami dzieli

czas.

Z nami ten, kto choćby

jedną

Duszę rozpłomienić mógł.

Ale kto miłości nie zna,

Niech nie wchodzi tu na

próg.



Patrz, patrz: wielkie słońce

światem

Biegnie sypiąc złote skry,

Jak zwycięzca, jak bohater -

Biegnij, bracie, tak i ty.

Radość tryska z piersi

ziemi,

Radość pije cały świat.

Dziś wchodzimy,

wstępujemy

Na radości złoty ślad.

Idee przed 1945 r.

Idee przed 1945 r.



Próby zjednoczenia narodów Europy miały wielokrotnie miejsce

w historii kontynentu od upadku Cesarstwa Rzymskiego.



Początki europejskiej idei integracji międzynarodowej sięgają

już starożytności. W wypowiedziach myślicieli starożytnych, m.

in. Talesa z Miletu, na temat potrzeby jednoczenia się ludzi w

coraz szersze organizmy społeczne - państwa, występują dwie

przesłanki:



Jedna dotyczy skutków likwidacji granic między

dotychczasowymi małymi państwami, skutków wyrażających się

likwidacją przyczyn prowadzenia wojen o poszerzenie

terytorium;



druga natomiast - wzmocnienia siły w stosunki do otoczenia

zewnętrznego, szczególnie jeśli jest ono niebezpieczne i

nieprzyjazne dla nie zintegrowanych jeszcze sąsiadujących i

często walczących ze sobą małych państw. Integracja

międzynarodowa miała być podstawą wewnętrzną i zewnętrzną

bezpieczeństwa uczestników integracji.

Podobnie jak w starożytności, dyskusje na temat
zjednoczonej Europy w średniowieczu miały również
dwa aspekty: obronny i ekspansjonistyczny.
Aspekt obronny reprezentował najpełniej Kościół
katolicki, domagając się zjednoczenia chrześcijańskiej
Europy w obronie przeciw muzułmańskiej Turcji.
Podobnie było w przypadku aspektu
ekspansjonistycznego, który przewidywał pokonanie
Turcji i schrystianizowanie jej. Przykładem misji
ekspansjonistycznej były wyprawy krzyżowe na Bliski
Wschód, mające na celu zjednoczenie władców krajów
katolickich.
Frankońskie imperium Karola Wielkiego i Święte
Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego na setki lat
połączyły wielkie obszary pod luźną administracją. W
XIX wieku taką próbą była unia celna pod władzą
Napoleona, a w XX wieku podboje hitlerowskich
Niemiec, jednak obie zakończyły się niepowodzeniem.
Różnorodność językowa i kulturowa Europy czyniły
próby oparte na prawach dynastycznych albo
narzucone przez podboje wojenne niepewnymi i
skazanymi na niepowodzenie.



Gdy Arabowie podbili starożytne centra

chrześcijaństwa w Syrii i Egipcie w VIII stuleciu,

pojęcie "chrześcijaństwa" stawało się zasadniczo

pojęciem zjednoczonej Europy, ale zawsze

bardziej ideałem niż rzeczywistością. Wielka

Schizma między prawosławiem a katolicyzmem

uczyniła dyskusyjnym samo pojęcie

"chrześcijaństwa". Po zdobyciu Konstantynopola

przez Turków w 1453 r., pojawiła się propozycja

pokojowego zjednoczenia Europy przeciw

wspólnemu nieprzyjacielowi - Jerzemu z

Podiebradów, husyckiemu królowi Bohemii - w

1464 zaproponowano utworzenie unii

chrześcijańskich narodów przeciw Turkom.



W 1728 opat Charles de Saint-Pierre

zaproponował utworzenie europejskiej ligi 18

suwerennych państw, ze wspólnym skarbem, bez

granic i z unią gospodarczą.



Po rewolucji amerykańskiej 1776 r. i

ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości wizja

Stanów Zjednoczonych Europy podobnej do

Stanów Zjednoczonych Ameryki była

podzielana przez kilku wybitnych

Europejczyków zwłaszcza La Fayette'a i

Tadeusza Kościuszkę. W 1795 r. propozycję

kongresu dla wiecznego pokoju wniósł

Immanuel Kant.



Kontynentalny system Napoleona Bonaparte,

ogłoszony w listopadzie 1806 w postaci

embarga dla brytyjskich towarów interesie

francuskiej hegemonii, wykazał skuteczność,

ale też i niedostatki ponadnarodowego

systemu ekonomicznego dla Europy.



Po upadku Napoleona w 1815 r. na kongresie
wiedeńskim powstał Związek Niemiecki
(Deutscher Bund), jako luźne stowarzyszenie
trzydziestu ośmiu niemieckich krajów. W 1834
r. powstała niemiecka unia celna (Zollverein),
która miała ułatwić handel i zmniejszyć
wewnętrzną konkurencję.



W 1843 r. włoski pisarz i polityk Giuseppe
Mazzini zaproponował utworzenie federacji
republik europejskich, a w 1847 r. pojawiła się
najbardziej znana wczesna propozycja
pokojowego zjednoczenia, na bazie współpracy
i równości członkostwa, wysunięta przez
Wiktora Hugo. Początkowo wyszydzona,
powróciła w 1851 r.



Dyskusje nad integracją międzynarodową

prowadzone na przełomie XVIII i XIX wieku, w

tzw. Epoce przyspieszonego rozwoju kapitalizmu

w Europie Zachodniej, zostały wzbogacone o

dwa ważne elementy: o problematykę

ekonomiczną oraz o kwestię suwerenności

narodowej państwa. Te dwa aspekty pozostają

nadal aktualne, zarówno we współczesnych

dyskusjach, jak i praktycznych przedsięwzięciach

integracyjnych.



Po kataklizmie I wojny światowej kilku

europejskich myślicieli wysunęło ponownie ideę

zjednoczonej politycznie Europy. W 1923 r.

austriacki książę Coudenhove-Kalergi założył

Ruch Paneuropejski i w 1926 r. gościł w Wiedniu

pierwszy Kongres Paneuropejski. Wysunięta

doktryna Paneuropy, uważana za podstawę

bazową wszystkich europejskich wspólnot.



W 1929 Aristide Briand, francuski premier,

wygłosił mowę na forum Ligi Narodów, w której

zaproponował ideę federacji narodów

europejskich opartej na solidarności i współpracy

politycznej i społecznej, co spotkało się z

poparciem wielu wybitnych ekonomistów, wśród

nich Johna Maynarda Keynesa.



W 1931 r. francuski polityk Edouard Herriot

opublikował książkę Stany Zjednoczone Europy.



Wielka depresja, rozwój faszyzmu i późniejsza

druga wojna światowa zahamowały ruch na rzecz

unifikacji Europy.



W 1940 r. sukcesy wojenne Niemiec i plany

utworzenia Tysiącletniej Rzeszy zachęciły

niemieckich ekonomistów do wysunięcia

propozycji scentralizowanej unii europejskiej z

jednolitym europejskim obszarem gospodarczym

i ustalonymi wewnętrznymi kursami wymiany

walut.



W 1943 r. niemiecki minister spraw

zagranicznych Joachim von Ribbentrop

ostatecznie zaproponował utworzenie takiej

instytucji ze strukturą wykazującą kilka

podobieństw do współczesnej Unii Europejskiej,

oczywiście bez jej demokratycznych struktur.

Byłaby to wspólna waluta, bank centralny w

Berlinie, zasada regionalizmu, wspólna polityka

pracy i porozumienia gospodarcze. Proponowano

włączyć do niej Niemcy, Włochy, Francję, Danię,

Norwegię, Finlandię, Słowację, Węgry, Bułgarię,

Rumunię, Chorwację, Serbię, Grecję i Hiszpanię.



Idea nowej Europy była poruszana przez

okupantów:



Minister bez teki rządu Rzeszy Arthur Seyss-

Inquart powiedział: Nowa Europa solidarności i

współpracy między wszystkimi jej obywatelami

szybko doprowadzi do pomyślności, gdy zostaną

usunięte narodowe granice ekonomiczne;



francuski minister w rządzie Vichy Jacques Benoist

Mechin powiedział, że Francja musi porzucić

nacjonalizm i uzyskać honorowe miejsce we Wspólnocie

Europejskiej.



Taka kierowana przez Niemcy Europa miałaby być

przeciwwagą dla komunistycznego Związku Radzieckiego

i brytyjskiej dominacji w handlu światowym. Jednak

niemiecka inicjatywa była dominacją opartą na

hitlerowskich podbojach i dlatego trudno ją uznać za

prawdziwego poprzednika przyszłej Unii Europejskiej.



W 1943 r. Jean Monnet, członek francuskiego

Narodowego Komitetu Wyzwolenia rządu Wolnych

Francuzów na uchodźstwie w Algierze, uważany przez

wielu za architekta europejskiej jedności, oświadczył:

...Pokój w Europie nie zostanie osiągnięty, jeżeli państwa

odbuduje się na bazie suwerenności narodowej. Kraje

Europy są zbyt małe, aby mogły gwarantować swoim

obywatelom dobrobyt i rozwój społeczny. Państwa

europejskie muszą stworzyć miedzy sobą federację....

Idea integracji europejskiej

Idea integracji europejskiej

po II wojnie światowej

po II wojnie światowej



Szczególnie szybki rozwój idei integracyjnej w

Europie nastąpił w II poł. XX wieku, po

zakończeniu II wojny światowej. Pojawiło się silne

dążenie do utworzenia wspólnoty europejskiej,

która pozwoliłaby odbudować Europę po

katastrofalnych wydarzeniach drugiej wojny

światowej i zapobiec wojnie w przyszłości. Po

1945 roku ludzie najbardziej potrzebowali nadziei,

toteż idea jedności europejskiej miała większe niż

kiedykolwiek szanse poparcia. Wszystkie kraje

Europy miały świadomość swoich kłopotów i

słabości. Odpowiedzią na te problemy mogła być

tylko, i to praktycznie realizowana, idea jedności

politycznej i gospodarczej.

Idea integracji

Idea integracji

europejskiej po II wojnie

europejskiej po II wojnie

światowej

światowej



Winston Churchill 19 września 1946 r.

wygłosił na uniwersytecie w Zurychu

mowę, w której wezwał do utworzenia

Stanów Zjednoczonych Europy, podobnych

do Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Bezpośrednim wynikiem tego

przemówienia było utworzenie w 1949 r.

Rady Europy. Rada Europy była (i dalej

pozostaje) instytucją o raczej

ograniczonych prerogatywach, jako swoisty

ekwiwalent Narodów Zjednoczonych,

aczkolwiek wypracowała pewne formy

uprawnień w dziedzinie praw człowieka,

jak Europejski Trybunał Praw Człowieka.



Skoro dość szybko okazało się, że kraje Europy

Środkowowschodniej zostały przemocą

wyłączone z możliwości budowy demokracji i z

uczestnictwa w ogólnoeuropejskiej integracji,

skoncentrowano się na Europie Zachodniej.



Pierwszą jaskółką zwiastującą jednoczenie się

państw Europy Zachodniej był powołany do

życia w czerwcu 1947 roku w Paryżu Komitet

Koordynacyjny Ruchów Międzynarodowych na

Rzecz Jedności Europejskiej. W grudniu 1947 r.

roku organizacja ta przybrała nazwę

Międzynarodowy Komitet Ruchów na Rzecz

Jedności Europejskiej. Punktem przełomowym

był Kongres Europejski w Hadze, który trwał od

8 do 10 maja 1948 roku. Kongres jednomyślnie

wyraził pragnienie utworzenia zjednoczonej

Europy.



Wszystkie kraje w nim uczestniczące zdawały

sobie sprawę, że upieranie się przy narodowej

niepodległości i utrzymywanie narodowej

suwerenności to rzecz przestarzała. Historyczny

kongres haski wytyczył w podstawowych

zarysach politykę zjednoczenia Europy. Jak pisał

Józef Retinger: w Hadze położono fundamenty

pod wszystko to, co miało wyznaczać postęp idei

europejskiej w następnym dziesięcioleciu.

Wszystkie wielkie traktaty europejskie wyrosły z

podatnego gruntu tego śmiałego zebrania.

Jednocześnie ustanowiono zasady i doktryny

jedności europejskiej. Kongres nadał ton i

rozmach działalności europejskiej na przyszłe

lata.



Aby to urzeczywistnić, wielu polityków wspierało

ideę utworzenia jakiejś formy europejskiej

federacji czy rządu.

Kongres Europejski

Kongres Europejski



W maju 1948 roku został zwołany w Hadze

Kongres Europejski

, który zgromadził około

800 najwybitniejszych polityków, ekonomistów
i przedstawicieli życia kulturalnego Europy
Zachodniej. Kongres wezwał państwa, by
przekazały atrybuty swej suwerenności na
ponadpaństwowe struktury w celu utworzenia
zjednoczonej i demokratycznej Europy. Nie
przesądzono jednak, czy zjednoczona Europa
miała mieć formę państwa federacyjnego czy
konfederacyjnego.

Powstanie

Powstanie

Rad

Rad

y

y

Europy

Europy



5 maja 1949 r. podpisano w Londynie traktat,
na mocy którego powstała

Rada Europy

-

główny efekt Kongresu Europejskiego. Rada
Europy była pierwszym przedsięwzięciem
instytucjonalnym, które w przyszłości miało
doprowadzić

do

jakiejś

formy

ponadnarodowego rządu Europy. W praktyce
jej działania i zadania były dużo skromniejsze.
Wpłynęła

ona

istotnie

na

umocnienie

demokracji w państwach zachodnich, a nie na
zacieśnienie realnych więzi ekonomicznych.

Plan Marshal

Plan Marshal

l

l

a

a



5 czerwca 1947 roku Sekretarz Stanu USA

George

Marshall

wezwał rządy państw europejskich do

opracowania wspólnego programu gospodarczego

w celu odbudowy pozycji i potencjału starego

kontynentu. Istotą oferty amerykańskiej były dwie

sprawy:

zapewnienie

Europie

środków

finansowych, towarów i urządzeń przemysłowych

oraz

uruchomienie

ścisłej

współpracy

ekonomicznej między państwami kontynentu. Z

pomocy miały skorzystać wszystkie kraje, jedynym

warunkiem

było

stwierdzenie,

że

program

powinien być wspólny dla Europy, ustalony przez

kilka, jeśli nie wszystkie narody europejskie.

Odrzucenie planu Marshalla

Odrzucenie planu Marshalla

przez ZSRR i kraje Europy

przez ZSRR i kraje Europy

Środkowej

Środkowej

i Wschodniej

i Wschodniej



Na skutek nacisków Związku Radzieckiego,
kraje Europy Środkowej i Wschodniej
(które początkowo pozytywnie odniosły się
do oferty amerykańskiej) odmówiły wzięcia
udziału w konferencji paryskiej w lipcu
1947 roku, w trakcie której miano
dopracować szczegóły wykorzystania
pomocy amerykańskiej w ramach planu
Marshalla

Plan Schumana

Plan Schumana



9 maj 1950

Długoterminowymi celami Planu

Schumana miały być: stworzenie

międzynarodowego mechanizmu kontroli nad

przemysłem zachodnioniemieckim oraz

zapobieżenie wykorzystaniu przemysłu ciężkiego

do ponownego wyścigu zbrojeń, a w konsekwencji

eliminacja gospodarczych przesłanek wojny

pomiędzy Francją i Niemcami, stworzenie

podstaw rozwoju gospodarczego państw

zniszczonych w czasie II wojny światowej.



Plan zawierał propozycję ścisłej współpracy i

koordynacji produkcji węgla i stali we Francji i

RFN, współpracy w tym zakresie z innymi
państwami zachodnioeuropejskimi

.

Powstanie EWWiS

Powstanie EWWiS



Plan Schumana poparły USA, Wielka Brytania, RFN i
Włochy, przyjęły go również kraje Beneluksu.
Ponieważ plan nie dotyczył Stanów Zjednoczonych,
Wielka Brytania nie zamierzała angażować się w
jego realizację - najistotniejsze okazały się
stanowiska Francji i RFN.



Rokowania

przedstawicieli

sześciu

państw

rozpoczęły się w Paryżu w czerwcu 1950 roku, a
zakończone zostały podpisaniem 18 kwietnia 1951
roku traktatu powołującego do życia Wspólnotę.
Traktat EWWiS wszedł w życie
25 lipca 1952 roku.

Traktaty Rzymskie

Traktaty Rzymskie



Pozytywne efekty EWWiS skłoniły państwa Szóstki

do podjęcia dyskusji nad rozszerzeniem zakresu

sektorów objętych ścisłą współpracą. W Mesynie w

dniach 1-2 czerwca 1955 r. ministrowie

spraw zagranicznych państw EWWiS powołali

komisję pod przewodnictwem szefa dyplomacji

Belgii, Paul-Henri Spaaka, którego zadaniem było

zbadanie możliwości utworzenia wspólnego rynku.

Raport przygotowany przez tę komisję stał się

podstawą Traktatu Rzymskiego podpisanego

25 marca 1957 r., ustanawiającego EWG



Równocześnie podpisano odrębny traktat

ustanawiający Euratom



8 kwietnia 1965 – został podpisany Traktat o
fuzji organów wykonawczych EWWiW, EWG i

Euratomu. Układ wszedł w życie 1 lipca 1967



1 lipca 1968 – 6 państw członkowskich
Wspólnot Europejskich utworzyło unię celną
ze wspólną taryfą wobec państw trzecich.



1 stycznia 1973 – nastąpiło rozszerzenie
Wspólnot Europejskich. Ich członkami stały
się: Dania, Irlandia, oraz Wielka Brytania. W
gronie państw kandydujących była też
Norwegia. Obywatele tego kraju w
referendum przeprowadzonym w 1972 roku
opowiedzieli się przeciw.

Rozwój Wspólnot

Rozwój Wspólnot

Europejskich w latach

Europejskich w latach

siedemdziesiątych

siedemdziesiątych



Państwa EWG utworzyły 1 lipca 1972 tzw. "węża

w tunelu", tj. dwa poziomy interwencji walutowej



Niedostatki tego systemu sprawiły, że 5 grudnia

1978 r. stworzono Europejski System Walutowy,

który zaczął działać 13 marca 1979 r.



Pod wpływem kryzysu gospodarczego zacieśniono

też konsultacje, uzgadniając na szczycie w

grudniu 1974 r. częstsze konsultacje szefów

rządów. Wtedy też utworzono Radę Europejską .



Uzgodniono też, że Parlament Europejski

powinien być wybierany w bezpośrednich

wyborach powszechnych



13 marca 1979 – wszedł w życie Europejski System
Walutowy,



7 – 10 czerwca 1979 odbyły się pierwsze bezpośrednie
wybory do Parlamentu Europejskiego,



1 stycznia 1981 do Wspólnot Europejskich przystąpiła
Grecja,



1 lutego 1985 – Grenlandia wystąpiła ze WE,



14 czerwca 1985 – Belgia, Francja, Holandia,
Luksemburg i RFN podpisały w Shengen układ o
znoszeniu kontroli w ruchu osobowym,



1 stycznia 1986 do WE przystąpiła Hiszpania i
Portugalia,



17 luty 1986 Luksemburg i 28 luty w Hadze podpisano
Jednolity Akt Europejski



1 lipca 1987 Jednolity akt Europejski wszedł w życie,



3 październik 1990 zjednoczenie Niemiec

Powstanie Unii

Powstanie Unii

Europejskiej

Europejskiej



Fundamentalne znaczenie dla całego procesu

integracji europejskiej miał Traktat o Unii Europejskiej

podpisany
7 lutego 1992 roku w Maastricht). Traktat ustanawiał

Unię Europejska, opartą na Wspólnotach

Europejskich, uzupełnioną o nowe polityki

wspólnotowe (tzw. I filar). TUE stworzył też dwie nowe

dziedziny współpracy: II filar (Wspólną Politykę

Zagraniczną i Bezpieczeństwa) oraz III filar

(współpracę w zakresie wymiaru sprawiedliwości i

spraw wewnętrznych).

1 listopada 1993 Traktat z Maastricht wszedł w życie
1 stycznia 1995 do WE przystąpiły: Austria, Finlandia i

Szwecja. Norwegowie po raz drugi – odrzucili

członkowstwo.

R

R

o

o

z

z

w

w

ó

ó

j

j

U

U

E

E

w

w

l

l

a

a

t

t

a

a

c

c

h

h

d

d

z

z

i

i

e

e

w

w

i

i

ę

ę

ć

ć

d

d

z

z

i

i

e

e

s

s

i

i

ą

ą

t

t

y

y

c

c

h

h



2 październik 1997 roku zawarto Traktat Amsterdamski



W lipcu 1997 r. przewodniczący Komisji Europejskiej, J.

Santer przedstawił Agendę 2000. Dokument ten

zawierał 10 opinii o wnioskach krajów Europy

Środkowej i Wschodniej o członkostwo w UE oraz

propozycje modyfikacji wspólnej polityki rolnej i

regionalnej UE i budżetu UE, uwzględniające wydatki

na rozszerzenie w okresie 2000-2006



31 marca 1998 r. rozpoczęły się rokowania akcesyjne z

pierwszą grupą kandydatów, tzw. grupą luksemburską.

Na szczycie Unii w Helsinkach w grudniu 1999 r.

podjęto decyzję o dołączeniu do rokowań pozostałych

kandydatów z Europy Środkowej i Wschodniej i od tego

czasu negocjacje akcesyjne są prowadzone przez Unię z

10 kandydatami z tego regionu (oraz z Cyprem i Maltą).



1 czerwiec 1998 utworzono Europejski Bank Centralny,



1 maj 1999 Traktat amsterdamski wszedł w życie,



26 luty 2001 podpisano Traktat nicejski; nowelizacja

Traktatu o Unii Europejskiej oraz traktaty

ustanawiające WE. Jest to przygotowanie UE do

poszerzenia o 10 nowych państw.

Obecne rozszerzenie UE

Obecne rozszerzenie UE



28 luty 2002 wspólną walutą w 12 p-twach stało się

euro



Rozpoczyna prace Konwent Europejski - konstytucja



Ostatnie negocjacje o członkostwo w Unii

Europejskiej prowadziło 12 państw z których 10

pomyślnie zakończyło negocjacje: Cypr, Czechy,

Estonia, Polska, Słowenia i Węgry (określane

mianem Grupy Luksemburskiej) oraz Bułgaria,

Malta, Litwa, Łotwa, Słowacja i Rumunia (tworzące

Grupę Helsińską)



Negocjacje zostały zakończone 12 - 13 grudnia 2002

roku w Kopenhadze, a uroczyste podpisanie traktatu

akcesyjnego miało miejsce 16 kwietnia 2003 roku w

Atenach.



1 maja 2004 roku w UE znajdzie się 10 nowych

państw: Cypr, Czechy, Estonia, Słowenia, Polska,

Węgry, Litwa, Łotwa, Słowacja i Malta.



18 czerwca 2004 Rada Europejska

zatwierdziła Traktat konstytucyjny, który

obecnie jest poddawany ratyfikacji w

państwach członkowskich Unii

Europejskiej. Ponieważ Francuzi i

Holendrzy odrzucili go w referendum,

jego przyszłość stoi pod znakiem

zapytania,



1 stycznia 2007 do Unii Europejskiej

przystąpiły Bułgaria i Rumunia,



21 grudnia 2007 (granica powietrzna

30 marca 2008) Polska i Litwa

przystępują do strefy Schengen

KALENDARIUM NIEKTÓRYCH TERMINÓW

14 V 1947 – podpisanie przez Belgię

i Holandię oraz Luksemburg konwencji

o Unii Celnej

IV 1948 – utworzenie Organizacji Europejskiej Współpracy

Gospodarczej skupiającej 16 państw (realizacja planu

Marshalla)

5 V 1949 – Utworzenie Rady Europy, 4 IV – utworzenie NATO

9 V 1950 – przedstawienie planu powołania do życia

ponadnarodowego ugrupowania gospodarczego przez

francuskiego ministra spraw zagranicznych Roberta Schumana

18 IV 1951 – 6 państw europejskich zawiera w

Paryżu Traktat o EWWiS. Są to: Niemcy,

Francja, Włochy, Belgia, Holandia i

Luksemburg

25 VII 1952 – wejście w życie traktatu o EWWiS

1955 – powstanie „planu Beyena” – dotyczącego

powstania w Europie regionalnej wspólnoty

ekonomicznej

25 III 1957 – podpisanie przez państwa tworzące

EWWiS Traktatów Rzymskich o utworzeniu

EWG i EUROATOMU

1 I 1958 – wejście w życie Traktatów Rzymskich

8 IV 1965 – utworzenie jednej Rady i jednej

Komisji dla trzech Wspólnot Europejskich

1 VII 1967 – wejście w życie Traktatu Fuzyjnego

1 I 1973 – przystąpienie Danii, Irlandii, Wielkiej

Brytanii do Wspólnot Europejskich

1 I 1981 – przystąpienie Grecji do Wspólnot

Europejskich

1 I 1986 - przystąpienie Portugalii i Hiszpanii do

Wspólnot Europejskich

17 II 1986 – podpisanie Jednolitego Aktu

Europejskiego przez pierwsze 6 państw

członkowskich

28 II 1986 – podpisanie JAE pozostałe trzy

państwa

1 VII 1987 – wejście w życie Jednolitego Aktu

Europejskiego

7 II 1992 – podpisanie Traktatu o Unii

Europejskiej w Maastricht

1 XI 1993 – wejście w życie Traktatu z

Maastricht

1 I 1995 – wstąpienie do Unii Europejskiej

Austrii, Finlandii i Szwecji

2.10.1997 – podpisanie Traktatu

Amsterdamskiego

31.03.1998 – rozpoczęcie negocjacji

akcesyjnych z pierwszą grupą kandydatów

do UE

26.02.2001 – podpisanie Traktatu Nicejskiego



16 kwietnia 2003 - podpisanie
Traktatu Akcesyjnego



1 maja 2004 – Polska wraz z 9
krajami wstępującymi staje się
członkiem Unii Europejskiej