Odwiedzający (ang. visitor)

Ruch turystyczny

to ogół przestrzennych

przemieszczeń się ludzi
związanych z dobrowolną
czasową zmianą miejsca
pobytu, środowiska i
rytmu życia.

T u r y s t a ?

Ruch turystyczny

związanych z dobrowolną czasową

zmianą miejsca pobytu,
środowiska i rytmu życia.

RUCH TURYSTYCZNY

ogół przestrzennych przemieszczeń się ludzi

MOTYWY ?

Lądek Zdrój

Turyzm

Całość zagadnień

teoretycznych, gospodarczych,
geograficznych, statystycznych,
prawnych, kulturalnych i
społecznych związanych z
szeroko rozumianym ruchem
turyst.

Pojęcie to zawiera w sobie

syntezę zjawisk czasowo-
przestrzennych związanych z
ruchem turyst., jest nadrzędne

w stosunku do pojęcia

turystyki, rozumianej
powszechnie jako ruch
turystyczny.

• Geografia turystyki - dyscyplina zajmująca się

badaniem przestrzennego zróżnicowania ruchu
turystycznego i zachowaniami przestrzennymi
turystów

• Geografia turystyczna – część g. stosowanej,

zajmuje się analizą i oceną środowiska na
potrzeby turystyki

• Geografia turyzmu – dyscyplina zajmująca się

przyrodniczymi i antropologicznymi
uwarunkowaniami i następstwami ruchu
turystycznego. Zajmuje się analizą form i relacji
przestrzennych zjawisk turystycznych i związanych z
nimi procesów oddziałujących na przestrzeń. Cel -
stworzenie teoretycznych podstaw do decyzji
pomagających kierować ruchem turystycznym z
uwzględnieniem jego aspektów społecznych,
środowiskowych i ekonomicznych.

Atrakcyjność turystyczna

-

zdolność środowiska do zaspakajania
potrzeb człowieka
związanych z wypoczynkiem,
regeneracją sił psychicznych i
fizycznych
oraz doznaniami estetycznymi

• obiektywne wartości środowiska

geogr.

• subiektywne odczucia osób

przybywających w celach
turystycznych

Atrakcyjność

turystyczna

•Walory turystyczne
•Dostępność

komunikacyjna

•Walory recepcji

(zagospodarowanie
turystyczne)

Atrakcyjność turystyczna

Walory

turystyczne

Dostępność

komunikacyjna

Walory

recepcji

Atrakcyjność turystyczna

Walory

turystyczne

Dostępność

komunikacyjna

Walory

recepcji

Walory

wypoczynkowe

Walory

krajoznawcze

Walory

specjalistyczne

Baza

noclegowa

Baza

żywieniowa

Baza

towarzysząca

Walory turystyczne

zespół elementów środowiska

naturalnego oraz elementów
pozaprzyrodniczych, które wspólnie lub
każda z osobna są przedmiotem
zainteresowania turysty

Bilbao - Gugenheim

ŚRODOWISKIEM

PRZYRODNICZYM

ZAINTERESOWANA JEST

• turystyka wypoczynkowa,
• turystyka krajoznawcza

przyrodnicza,

• turystyka specjalistyczna:

kwalifikowana (aktywna) i
uzdrowiskowa

Podział walorów

ze względu na funkcje

• wypoczynkowe (+ uzdrowiskowe) -

do

uprawiania turystyki wypoczynkowej (i
uzdrowiskowej)

• krajoznawcze –

(przyrodnicze i

antropologiczne) do uprawiania turystyki
krajoznawczej

• specjalistyczne –

do uprawiania

specjalistycznych form turystyki

Podział genetyczny

walorów turystycznych

Przyrodnicze

- obiekty

pochodzenia
naturalnego,
mające
genetyczny
związek ze
środowiskiem

Pozaprzyrodnicze

Pozaprzyrodnicze

- obiekty

antropogeniczne,
materialne lub inne
przejawy kultury (np.
imprezy) związane z
pracą i działaniem
człowieka

Jak zaklasyfikować
rejs tamilską łodzią po Zatoce Bengalskiej?

Walory przyrodnicze

powstałe bez ingerencji człowieka

• Ekosystemy sprzyjające

pobytowi człowieka

• Klimat sprzyjający

regeneracji sił

• Osobliwości flory i fauny
• Akweny wodne, wybrzeża,

wodospady, źródła

• Góry, wzgórza, skałki,

ciekawe formy i

odsłonięcia geologiczne

• Doliny rzeczne, wąwozy,

przełomy

• Jaskinie
• Inne ciekawe formy

przyrody

A gdzie zakwalifikować ten walor (atrakcję)?

Wybrane walory przyrodnicze

utworzone przez człowieka

• Parki i ogrody
• Ogrody botaniczne,

alpinaria, rozaria,

palmiarnie

• Ogrody zoologiczne,

akwaria, fokaria,

zwierzyńce, baby-

farm, rezerwaty

pokazowe dzikich

zwierząt

WALORY ANTROPOGENICZNE

(KULTUROWE)

Walory antropogeniczne (kulturowe)

• Rezerwaty archeologiczne
• Przejawy folkloru: ośrodki

twórczości ludowej,
skanseny

• Architektura
• Muzea i zbiory
• Miejsca pamięci narodowej
• Obiekty historyczne-

militarne

• Obiekty techniczne
• Miejsca kultu religijnego
• Imprezy, koncerty, festyny

Dzieła stworzone przez człowieka,
ale w innym celu niż przyciąganie
turystów,
które z czasem stały się atrakcjami
samymi w sobie

Latarnia morska w

Kołobrzegu

Drewniana hala spacerowa

(Swieradów Zdrój)

Miejsca zaprojektowane i

zbudowane od podstaw jako

atrakcje

Sopot z dawnych

lat

Imprezy kulturalne,

sportowe, religijne,

festiwale, itp.

Fatima

Atrakcja turystyczna

(tourist attraction)

• Lundberg (1985) – cokolwiek, co zaciekawia turystów
• Goodall (1990) – miejsce charakterystyczne, np.

naturalne środowisko, zabytki, wydarzenia jak imprezy

• Podemski (2004) – pojęcie szerokie, też poziom cen,

postawy ludności miejscowej wobec turystów,

urządzenia turystyczne wraz z całą infrastrukturą

techniczną

• McCannell (2002) – empiryczna relacja pomiędzy

turystą, obiektem (widokiem) i oznacznikiem

(informacją)

Odbiorca

(turysta)

Jądro atrakcji

(obiekt)

Informacja

(znaczenie)

Wg niektórych
autorów atrakcje
turystyczne obejmują
wszystkie elementy,
które pociągają
turystów skłaniając do
opuszczenia domu

• Krajobraz
• Interesujące

formy
transportu

• Miejsca

zakwaterowa
nia,
restauracje

• Warunki do

uprawiania
różnych form
aktywności

Walory recepcji

(„zaplecze”)

Walory

recepcji

Zagospodarowanie

turystyczne
(infrastruktura)

wynik działalności

człowieka mającej na
celu przystosowanie
przestrzeni na potrzeby
ruchu turystycznego.

Obejmuje sieć usług:
• bazę noclegową,
• bazę żywieniową
• bazę towarzyszącą.

Krynica zdrój

Baza towarzysząca

• Poza podstawową bazą turystyczną,

którą stanowią obiekty noclegowe i
gastronomiczne, ważne są
urządzenia zaspakajające różnorodne
potrzeby życiowe turystów. Są to:

• urządzenia turystyczne (służące

przede wszystkim turystom)

• urządzenia paraturystyczne służące

stałym mieszkańcom i turystom

Urządzenia turystyczne

• Kąpieliska: pływalnie kryte, otwarte,

kąpieliska urządzane na wodach
otwartych

• Kolejki górskie: szynowe-zębate,

linowe, krzesełkowe

• Infrastruktura narciarska: wyciągi

narciarskie, nartostrady, szlaki
narciarskie biegowe

• Szlaki turystyczne: piesze, rowerowe,

konne, kajakowe, żeglarskie

Inne urządzenia i instytucje

• Służą stałym mieszkańcom jak i turystom.
• Zagospodarowane urządzenia terenów

rekreacyjnych: parki, zieleńce, ścieżki

spacerowe, promenady, ogródki zabaw

dziecięcych.

• Urządzenia sportowo-rekreacyjne: boiska do

gier sportowych, ścieżki rowerowe na terenach

miejskich, ścieżki zdrowia itd.

• Rekreacja zimą: ośle łączki, tereny do

saneczkowania, lodowiska do jazdy na łyżwach

• Wypożyczalnie sprzętu
• Urządzenia służące kulturze fizycznej: boiska,

korty, stadiony z trybunami, hale sportowe,

jeździeckie.

Urządzenia służące kulturze

• kluby książki i prasy,
• czytelnie czasopism,
• świetlice, sale gier,
• dyskoteki,
• muszle koncertowe umożliwiające

oglądanie występów na wolnym
powietrzu.

Urządzenia paraturystyczne

• Zaspokajają potrzeby stałych mieszkańcach,

ale powinny mieć rezerwy na obsługę

turystów

• Techniczne uzbrojenie terenu (sieć

elektryczna, wodna, gazowa, kanalizacja)

• Sieć handlowa, urzędy
• Usługi: mechanika samochodowa, fryzjer,

fotograf

• Poczta i telekomunikacja, Internet
• Ochrona zdrowia: przychodnie lekarskie,

apteki,

• Kultura: kina, teatry, ośrodki kultury
• Religia: posługa duszpasterska
• Bezpieczeństwo: straż miejska, policja

Usługi turystyczne

• Zakwaterowanie:

organizacja

wczasów

letnich

i

zimowych,

zielone

szkoły,

zimowiska, kolonie

• Imprezy turystyczne, np. wycieczki piesze,
kuligi, ogniska
• inne imprezy turystyczne na życzenie

klienta

• usługi przewodnickie
• informacja turystyczna
• sprzedaż map i folderów

Dostępność

komunikacyjna

możliwość

dojazdu środkami

komunikacji do

celu podróży oraz

system połączeń

komunikacyjnych

(szlaków,

wyciągów)

umożliwiających

poruszanie się

turysty.

Dostępność

komunikacyjna

• zewnętrzna
• wewnętrzna

Szlaki turystyczne

• To trasy wycieczkowe

przeznaczone dla turystów
(pieszych, rowerowych,
itd.). Umożliwiają dotarcie
do:

- najciekawszych punktów

topograficznych (z punktu
widzenia turystyki);

- obiektów

krajoznawczych:
archeologicznych,
krajobrazowych,
przyrodniczych,
architektonicznych itp.

• Szlaki dzielą się na:

- piesze: nizinne i
górskie;
- narciarskie;
- rowerowe;
- konne;

• Ponadto wyróżnia się:

- ścieżki dydaktyczne
- szlaki spacerowe;
- w terenach górskich
szlaki dojściowe;

Szlaki piesze powinny

prowadzić istniejącymi

drogami i ścieżkami o nie

utwardzonej nawierzchni.

Szlak turystyczny nie może:

prowadzić wspólnie z innym

szlakiem na odcinku dłuższym

niż 3 km, rozwidlać lub

krzyżować się ze szlakiem tego

samego koloru.

Piesze ścieżki spacerowe

przebiegają w pobliżu

większych miejscowości

turystycznych i uzdrowisk.

Długość ścieżek,

przebiegających również w

formie zamkniętych pętli, nie

powinna przekraczać 5 km.

350 km

od Świeradowa Zdroju w Górach

Izerskich do Paczkowa w Pradolinie Nysy.
W 1947 r. Komisja Sudecka PTT podjęła
decyzję o wyznakowaniu Głównego Szlaku
Sudeckiego (GSS) biegnącego przez
najciekawsze partie Sudetów. W zebraniu tym
uczestniczył również M. Orłowicz jako
przedstawiciel ZG PTTK.
W 1948 r. przystąpiono do znakowania. Szlak
nie przebiega bezpośrednio przez najwyższą
kulminację Sudetów Zachodnich - Śnieżkę
(1602 m) oraz Sudetów Wschodnich -
Śnieżnik (1425 m), lecz blisko wierzchołków
tych gór tzn. obok schroniska PTTK "Pod
Śnieżką" tzw. Dom Śląski (1400 m), oraz przez
schronisko PTTK "Na Śnieżniku" (1218 m).
Szlak przechodzi przez najwyższy szczyt
Rudaw Janowickich - Skalnik (945 m). W 1973
r. z okazji 100-lecia turystyki w Polsce KTG
ZG PTTK nadała GSS imię Mieczysława
Orłowicza.

Główny
Szlak Sudecki
im. Mieczysława
Orłowicza
Sudety Zachodnie,
Środkowe oraz Wschodnie

Główny Szlak

Beskidzki

im. Kazimierza

Sosnowskiego

• od Ustronia w Beskidzie Śląskim aż po Wołosate w Bieszczadach;

Główny Szlak Zachodniobeskidzki ciągnący się od Cieszyna do Krynicy

zaprojektował K. Sosnowski. Wyznakowano go w l. 1924-29 .

• Odcinek Wschodniobeskidzki - zaprojektowany przez M. Orłowicza w

1925r. Prace nad szlakiem zakończono w latach 1931-35.

Po śmierci Piłsudskiego w 1935r, cały szl. beskidzki od Cieszyna do Kut

nad Czeremoszem, nazwano Szlakiem Karpackim im. Piłsudskiego.

Część "bieszczadzka" wyznakowana w 1954 r. „z siekierą w ręku” od

Komańczy na Halicz (1333 m) przez Władysława Krygowskiego i Edwarda

Moskałłę; w 1975r. został przedłużony do Rozsypańca (1273 m), a w 1984r.

przedłużony do Wołosatego.

W roku 1973 w stulecie polskiej turystyki KTG ZG PTTK nadało niektórym

szlakom imiona wybitnych działaczy turystyki i krajoznawstwa.

• GSB przebiega prawie przez wszystkie najwyższe szczyty poszczególnych

Beskidów m.in. przez najwyższy szczyt Beskidów Zachodnich będący

jednocześnie najwyższym szczytem polskiej części Beskidów czyli Babią

Górę - Diablak (1725 m)

Beskidzki

Szlak Konny PTTK

Brenna – Zawoja - Szczawnica –
Piwniczna

Wysowa - Krempna – Jaśliska –
Komańcza – Wetlina – Ustrzyki Górne
- Wołosate

Sudecki Szlak Konny

PTTK

SZLAKI TEMATYCZNE

• Przyrodnicze

• Historyczne

• Architektoniczne

• Etnograficzne

• Biograficzne

• Inne

Podlaski Szlak Bociani

Szlak Piastowski

Szlak Renesansu

Szlak Budownictwa

Drewnianego

Szlak Kopernikański

Szlak Chopina

Szlaki Papieskie

Małopolski Szlak

Owocowy

Szlak

cysterski

Wąchock

Jędrzejów

Mogiła

Gdańsk-Oliwa

Pelplin

Ląd

Turystyczne jednostki przestrzenne

• Przestrzeń turystyczna

- część

przestrzeni geogr. i społ.-ekon., w

której zachodzą zjawiska turystyczne.

• Region turystyczny

- obszar pełniący

funkcję turystyczną na zasadzie pewnej

jednorodności cech środowiska geogr.

oraz wewn.powiązań usługowych.

• Miejscowość turystyczna

– jednostka

osadnicza stanowiąca punkt docelowy

lub etapowy migracji tur., dzięki swoim

walorom, infrastrukturze i dostępności

komunikac.

Chłonność turystyczna

określa naturalną odporność środowiska

przyrodniczego na degradację
spowodowaną ruchem turystycznym.
Wyrażona jest jako maksymalna liczba
uczestników ruchu turystycznego
mogących jednocześnie przebywać na
danym obszarze nie powodując dewastacji
i degradacji środowiska naturalnego i
pogorszenia warunków wypoczywania.

Pojemność turystyczna

pojemność bazy noclegowej,

gastronomicznej i towarzyszącej
określająca optymalną liczbę
uczestników ruchu turystycznego
mogących równocześnie korzystać z
poszczególnych urządzeń, nie
zmniejszając standardu usług i poziomu
podaży oraz nie wywołując dezorganizacji
życia społeczno-gospodarczego.

Funkcja turystyczna

D

ziałalność społeczno-ekonomiczna

(miejscowości, obszaru) skierowana

na obsługę turystów.

Określa zdolność przyjęcia i

zaspokojenia potrzeb turystów przez

daną miejscowość czy obszar.

Inaczej

„funkcja obsługi

przyjezdnych”.