Wykorzystanie technologii
informacyjnych do zarządzania
łańcuchami
i sieciami dostaw w warunkach
globalizacji rynku żywności
Wykonawcy
WTŻ IV
Polkowski Michał
Prygoń Przemysław
Regulski Piotr
Praga Wojciech
Megatrendy i ich oddziaływanie na
rynek żywności
Rozszerzenie Unii Europejskiej w maju 2004 roku o dziesięć państw
pogłębiło występujące wcześniej tendencje dotyczące warunków dostaw
na rynku żywności
W obszarze ekonomiki wzmogło orientację na klienta i szukanie
efektywnych relacji przychodowo-kosztowych
W obszarach: demografii, społeczno-kulturowym i prawnym
wpłynęło na warunki produkcji i dystrybucji oraz handlu żywnością
W obszarze środowiska naturalnego wpłynęło na warunki
funkcjonowania ogniw łańcuchów i sieci dostaw żywności
W obszarze technologii wpłynęło na projektowanie wyrobów oraz
systemów transportowych i telekomunikacyjnych
Rola społeczeństwa informacyjnego i
technologii ICT w przebudowie rynku
żywności
Warunkiem
zbudowania
,społeczeństwa
informacyjnego
tj.
„odpowiadającego potrzebom ludzi przez stworzenie: jednostkom,
społeczeństwom i narodom warunków do pełnego wykorzystania
tkwiącego w nich potencjału dla trwałego i zrównoważonego rozwoju oraz
poprawy jakości ich życia” jest spełnienie dwóch wyznaczników:
powszechne wykorzystanie technologii informacyjnych (ICT), które
stanowią
materialną
podstawę
rozwoju
wszystkich
technologii
stosowanych we współczesnym przemyśle, rolnictwie, handlu i usługach
budowa gospodarki opartej na wiedzy (GOW) stanowiącej
dominujący sposób produkcji społeczeństwa informacyjnego, w którym
wiedza staje się czynnikiem przesądzającym o innowacyjności,
produkcyjności
i
międzynarodowej
konkurencyjności
gospodarki
narodowej.
Etapy tworzenia zintegrowanego
systemu zarządzania sieciami
dostaw
Nr etapu - lata
Funkcje zarządzania
Techniki zarządzania
ETAP I. Lata 50.
Segmentacja
działalności
logistycznej
Wspomaganie zakupów, magazynowanie i
kontrola zapasów, organizacja dystrybucji
gotowych produktów.
Decentralizacja funkcji
logistycznych. Brak integracji
funkcji logistycznych. Niski
autorytet logistyki.
ETAP II. Lata
60-70
Integracja
kosztów
logistycznych
Zarządzanie kosztami logistycznymi.
Optymalizacja procesów/zasobów. Poziom
obsługi klienta.
Centralizacja funkcji
logistycznych. Wzrost
autorytetu logistyki.
Zastosowanie technik
komputerowych.
ETAP III. Lata
80.
Zintegrowane
zarządzanie
logistyką
Planowanie logistyczne.
Strategie łańcucha dostaw.
Integracja wewnętrzna funkcji
logistycznych.
Integracja zewnętrzna funkcji
logistycznych.
Ekspansja funkcji
logistycznych.
Planowanie łańcucha dostaw.
Wspomaganie JIT/TQM.
Strategie integracji
partnerskiej.
ETAP IV. Lata
90.
Zarządzanie
łańcuchami
dostaw
Model przedsiębiorstwa „rozszerzonego”.
Wykorzystanie Ekstranetu.
Sieci handlowe - partnerskie.
Organizacja wirtualna.
ETAP V. Lata
2000+
Zarządzanie e-
sieciami dostaw
Zastosowanie Internetu do SCM. Niskie
koszty baz danych.
e-Informacja/e-Komunikacja.
Synchronizacja SCM.
Integracja marketingu -
logistyki.
Integracja strateg. sieci
dostaw.
Synchronizacja cyfrowa. Czas
rzeczywisty.
ETAP I. Lata 50
Był to okres, w którym rozwiązywano problemy logistyki w sposób
fragmentaryczny. Oddzielnie formułowano i rozwiązywano zadania
związane z organizacją zakupu materiałów i innych czynników
produkcji (prognozowaniem popytu, planowaniem potrzeb, kontrolą
zapasów), osobno magazynowaniem (składowaniem, transportem
wewnętrznym, pakowaniem), a osobno organizacją dystrybucji, tj.
magazynowaniem wyrobów gotowych, transportem do klientów i
ich obsługą.
Logistyka jako termin przyjmowała się powoli, a realizacja jej zadań
była rozbita pomiędzy funkcje przedsiębiorstwa na poziomie
operacyjnym. Powodem decentralizacji zadań logistycznych był
brak odpowiednich kadr, które umiałyby je zintegrować w oddzielną
funkcję przedsiębiorstwa
ETAP II. Lata 60-70
Był to okres stopniowej integracji funkcji logistyki w jeden
zintegrowany system zarządzania logistycznego w przedsiębiorstwie.
Integracja rozsianych w przedsiębiorstwie funkcji logistycznych w
jeden dział, który w sposób scentralizowany rozwiązuje wszystkie
zadania logistyczne, przyczyniła się do zmniejszenia kosztów
logistycznych, a przez to do wzrostu znaczenia logistyki.
Lata 70. to kryzys energetyczny, wzrost konkurencji
międzynarodowej i walki o klienta. Wzrost znaczenia techniki
komputerowej i pojawienie się nowoczesnych technik zarządzania
produkcją spowodowały stworzenie na poziomie przedsiębiorstwa
zintegrowanego systemu zarządzania logistycznego, elastycznie
dostosowującego się do wymagań klienta. Era masowej produkcji i
dystrybucji coraz bardziej zaczynała być uzależniona od organizacji
obsługi klienta. Tak więc źródłem przewagi konkurencyjnej stawała
się koordynacja zasobów logistycznych
ETAP III. Lata 80.
Lata 80. to okres początków budowy łańcuchów logistycznych, to
okres wzrastającej konkurencji na poziomie globalnym.
Przedsiębiorstwa zaczynają rozbudowywać swoje kontakty z
dostawcami i nabywcami poprzez łączenie operacji wewnątrz i na
zewnątrz przedsiębiorstwa w jeden łańcuch dostaw, zarządzany
poprzez systemy komputerowe.
Lata 80. to powstanie nowych technik zarządzania, takich jak: lean
management – „odchudzanie organizacji”, budowa kompetencji firmy i
outsourcing pozostałych obszarów, a także aliansów z innymi
podmiotami rynku.
Powstała koncepcja kompleksowego zarządzania jakością (Total
Quality Management), która miała służyć stworzeniu podstaw systemu
zarządzania jakością w przedsiębiorstwie od strategii po działania
operacyjne.
Jednym z osiągnięć było uzyskanie przez logistykę znaczenia
narzędzia uzyskiwania przewagi konkurencyjnej przez konkurujące ze
sobą podmioty.
W połowie lat 80. okazało się, że poprzez stosowanie strategii
ciągłego usprawniania podmioty mogą uzyskać przewagę bądź
kosztową, bądź związaną z poziomem świadczenia usług.
ETAP IV. Lata 90
W latach 90. rozwinięto koncepcję zarządzania zintegrowanymi
łańcuchami dostaw, korzystając z pojęcia przedsiębiorstwa
rozszerzonego.
Budowa zintegrowanego modelu łańcucha dostaw, łączącego
strategiczne i operacyjne funkcje zarządcze, pozwoliła na kompleksową
obsługę klienta i redukcję całkowitych kosztów wzdłuż łańcucha dostaw.
Zarządzanie logistyczne stało się częścią składową zarządzania
łańcuchami dostaw, co znalazło swoje odzwierciedlenie w definicji
Logistyki, sformułowanej przez Radę Zarządzania Logistycznego w
1998 roku.
Temu też służyło stworzenie nowego narzędzia pozwalającego na
optymalizację i integrację działalności każdego z partnerów łańcucha
dostaw poprzez wybór poziomu wartości dodanej klientowi.
ETAP V. Lata 2000 +
Zastosowanie Internetu do realizacji koncepcji zarządzania łańcuchami
dostaw wiąże się z wykorzystaniem technologii informacyjnych w sieci,
poprzez tworzenie wielkich, tanich w eksploatacji baz danych, szybkich
metod przekazu wystandaryzowanej informacji wewnątrz i między
organizacjami, umożliwiających ciągłe przyspieszanie przepływu e-informacji
i ładunków.
Internet staje się narzędziem ciągłego procesu reinżynierii. Temu też służy
internetowa wersja Wspólnego Planowania, Prognozowania i Uzupełniania
Zapasów Web.
Orientacja na klienta, realizowana przez wszystkie ogniwa łańcucha dostaw,
oparta została na zasadach: wzajemnego zaufania, precyzyjnie określonych
oczekiwań wartości dodanej przez każde z ogniw oraz właściwego
zdefiniowania wskaźników oceny uzyskanych wyników.
Kompresja czasu, konieczność działania w czasie rzeczywistym powodują
potrzebę zastosowania narzędzi działalności e-biznesowej w zarządzaniu
łańcuchem dostaw w sieci. Prowadzi to do synchronizacji podstawowych
funkcji zarządczych uczestników łańcucha dostaw, w układzie strategicznym
i operacyjnym, ze względu na wartość dodaną dostarczaną indywidualnemu
klientowi.
Ewolucja modeli zarządzania
łańcuchem dostaw
Modele kosztów łańcuchów
dostaw
Na rys przedstawiono 3
modele kosztów łańcuchów
dostaw. Model pierwszy
pozwala budować stabilne
łańcuchy dostaw, oparte na
statycznym modelu
kosztów,
charakterystycznym dla II
etapu ewolucji łańcuchów
dostaw, w którym powstają
wewnętrzne łańcuchy
dostaw na podstawie
optymalizacji przepływów
materiałowo-
informacyjnych w
pojedynczej organizacji
Podstawowy model łańcucha
logistycznego
Uwarunkowania międzynarodowe i
specyfika łańcuchów dostaw
Zjawisko umiędzynarodowienia działalności gospodarczej
nasiliło się w drugiej połowie XX w.
Internacjonalizacja działalności gospodarczej poszczególnych
przedsiębiorstw rozumiana jest jako jej umiędzynarodowienie.
Czynnikami internacjonalizacji są:
• motywy rynkowe wynikające ze stagnacji na rynku krajowym i
możliwościami sprzedaży na rynkach zagranicznych,
• motywy kosztowe wynikające ze wzrostu rentowności
przedsiębiorstwa wynikającej ze skali działalności i możliwości
obniżki jednostkowych kosztów wytwarzania
• motywy polityczne obejmujące działania rządów wspierających
wymianę międzynarodową i bezpośrednie inwestycje
zagraniczne.
Zasady zarządzania łańcuchem
dostaw
• Łańcuch dostaw powinien być traktowany jako jedna całość, a
nie jako zbiór osobnych podmiotów odpowiedzialnych za
poszczególne sfery działalności w jego ramach;
• Zarządzanie łańcuchem dostaw wymaga strategicznego
podejmowania decyzji. Zapewnienie dostaw ostatecznemu
odbiorcy jest celem wszystkich ogniw łańcucha, ponieważ w
istotny sposób wpływa na całkowite koszty i pozycję
konkurencyjną łańcucha w rynku;
• Zarządzanie łańcuchem dostaw wymaga nowego podejścia
opartego na integracji działań jego ogniw, a nie jedynie na ich
koordynacji;
• W zarządzaniu łańcuchem dostaw inną funkcję przyznaje się
zapasom, które są wykorzystywane jako instrument pomocniczy
w integracji ogniw łańcucha, a nie jako instrument podstawowy
Kolejną grupę uwarunkowań stanowi dostęp do
zasobów naturalnych i ludzkich, który polega
na ustanowieniu stałych więzi z wybraną w
określony sposób grupą dostawców,
determinując formy powiązań z ni-mi ,
zasady dostępu do korzystania z zasobów
naturalnych dla celów produkcyjnych i
logistycznych ,a także zasad korzystania z
zasobów ludzkich i kadrowych. Dotyczy
także opracowania zasad zagospodarowania
odpadów poprodukcyjnych w tym opakowań,
często nieprzyjaznych dla środowiska
naturalnego, w sposób efektywny, tworząc
systemy logistyki utylizacji.
Procesy deregulacji i tworzenia
europejskiej polityki transportowej
Polegają one na powstaniu po traktacie z
Maasttricht z 1995 roku transeuropejskiej sieci
transportowej TEN. Na sfinansowanie
niezbędnych inwestycji infrastruktury
transportowej w 1997 roku Unia Europejska
powołała program :Szacunek niezbędnej
infrastruktury transportowej – TINA Realizacja
programu TINA wymaga poniesienia nakładów
inwestycyj nych na poziomie 86,5 mld EUR
Ostatnia grupa uwarunkowań rozwoju
łańcuchów dostaw związana jest z rozwojem
technologii informacyjnych i
komunikacyjnych
Obejmuje ona konieczność stworzenia globalnego
międzybranżowego standardu informacyjnego
pozwalającego na zapewnienie kompatybilności
podstawowych danych o produktach i usługach
partnerów biznesowych
Takim standardem jest model Globalnej
Synchronizacji Danych-GDS zbudowany na bazie
certyfikowanej sieci krajowych katalogów
elektronicznych produktów. Katalogi takie
budowane są wg systemu EAN - UCC zwanym
“systemem kodów kreskowych
Wymienione cechy łańcucha dostaw określają
podstawowe zasady zarządzania łańcuchem
dostaw
• Łańcuch dostaw powinien być traktowany jako jedna
całość, a nie jako zbiór osobnych podmiotów
odpowiedzialnych za poszczególne sfery działalności
w jego ramach;
• Zarządzanie łańcuchem dostaw wymaga
strategicznego podejmowania decyzji. Zapewnienie
dostaw ostatecznemu odbiorcy jest celem wszystkich
ogniw łańcucha, ponieważ w istotny sposób wpływa
na całkowite koszty i pozycję konkurencyjną łańcucha
w rynku;
• Zarządzanie łańcuchem dostaw wymaga nowego
podejścia opartego na integracji działań jego ogniw, a
nie jedynie na ich koordynacji;
• W zarządzaniu łańcuchem dostaw inną funkcję
przyznaje się zapasom, które są wykorzystywane jako
instrument pomocniczy w integracji ogniw łańcucha,
a nie jako instrument podstawowy
Ponadto zarządzanie łańcuchem dostaw
obejmuje
• szereg etapów integracji wewnątrz- i
międzyorganizacyjnej całego łańcucha od
dostawcy do ostatecznego odbiorcy;
• - dwukierunkowe przepływy operacyjne
wewnątrz- i międzyorganizacyjne umożliwiające
zarządzanie strumieniami materialnymi i
informacyjnymi.
Przegląd definicji sieci dostaw
wykorzystywanych w ich zarządzaniu
Sieć dostaw to
• transakcje, które nie są ani prostą wymianą, ani wynikiem
administracyjnych działań, a jedynie siecią podmiotów, które
angażują się we wzajemne wspomagające działania.
Bazowym założeniem relacji w sieci jest, że jedna część
zależy od sposobów kontrolowanych przez inną, co powoduje
wygraną we wspólnym gospodarowaniu zasobami. W efekcie
części sieci wyrażają zgodę na rezygnację z praw
dotyczących eksponowania ich interesów kosztem innych ..
• sieć powiązań poziomych (transakcje) przedsiębiorstw w
określonym sektorze w taki sposób, że jest zorganizowana na
podstawie pionowych powiązań (transakcji) pomiędzy
firmami z różnych szczebli
• termin „sieć” rozumiany jest bardziej jako koncepcja
strategiczna w sensie konkurencji pomiędzy sieciami, niż
pomiędzy firmami
• grupa niezależnych firm konkurujących i kooperujących w
celu poprawy sprawności i efektywności przepływu
produktów i towarzyszących im informacji, zgodnie z
oczekiwaniami klientów.
Przykład logistycznej sieci
dostaw produktów
żywnościowych
Łańcuchy i Sieci Dostaw Żywności (FSCN)
charakteryzują 4 składowe pozwalające je
analizować i rekonstrułować
•
struktura sieci ,która przedstawia głównych aktorów
(uczestników) i ich wzajemne relacje;
• łańcuch procesów biznesowych określający zbiory
biznesowych działań pozwalające wyprodukować
produkty o szczególnych cechach, świadczących
określone usługi (Lambert, Cooper, 2000 );
• zarządzanie łańcuchami i sieciami dostaw, które
opisują zarządzanie i koordynację struktury sieci
dostaw ułatwiające realizację zadań uczestników za
pomocą odpowiednich działań i wykorzystania ich
zasobów;
• zasoby łańcuchów dostaw wykorzystywane do
produkcji wyrobów i ich dostaw do klientów
obejmujące: ludzi, sprzęt , i systemy informacyjne i
ich infrastrukturę. Każdy proces jest identyfikowany
w sieci ,aby wykorzystać go do przebudowy FSCN
Na podstawie przedstawionych definicji sieci
dostaw możemy określić następujące ich
cechy:
1. Uczestnicy sieci logistycznych zarówno ze sobą konkurują,
jak współpracują, co jest uzależnione od sytuacji rynkowej
(okazji rynkowej), w jakiej się w danym momencie znajdują.
2. Powstające i zanikające okazje rynkowe powodują brak
trwałości powiązań partnerskich, a przez to prowadzą do
powstawania rozmytych struktur organizacyjnych.
3. Wzrostowi indywidualizacji potrzeb klientów i czasowej
presji dostaw towarzyszy wzrost zróżnicowania oraz
częstotliwości transakcji i fizycznych dostaw, a dzięki temu
wzrost potrzeby dużej elastyczności działania i podatności
na wysoką dynamikę zmian w organizacji dostaw.
4. Koordynatorem działalności w sieci logistycznej na rynkach
elektronicznych stają się giełdy elektroniczne, które
zaczynają pełnić funkcję centrów logistycznych.
5. Obsługa sieci logistycznych jest realizowana przez
wirtualnych operatorów logistycznych.
Na przytoczone cechy sieci dostaw wpływ miały
następujące czynniki:
•
konieczność uwzględniania zindywidualizowanych preferencji
klientów i związana z tym potrzeba wykorzystania
zdecentralizowanych sieci logistycznych o strukturach lokalnych
oraz wzrostu elastyczności i częstotliwości dostaw.
• nietrwałość relacji i powiązań kooperacyjnych, tworzonych w chwili
pojawienia się okazji i ich likwidacja w chwili zakończenia realizacji
wspólnego zadania;
• wysoka częstotliwość i fluktuacja dostaw i związana z tym potrzeba
dużej elastyczności działania sieci;
• presja na obniżanie kosztów logistycznych przez obniżanie zapasów
bezpieczeństwa i stabilizację fizycznych przepływów, przy
jednoczesnym wzroście poziomu obsługi klienta;
• zapewnienie w sieci logistycznej sprawnej komunikacji opartej na
zaawansowanych technologiach informacyjnych, zapewniających
zintegrowanie planowania i kontrolingu logistycznego;
• wprowadzenie w sieci logistycznej zintegrowanych systemów
wspólnego planowania, służących sprawnemu zarządzaniu
logistycznemu i wykorzystujących elektroniczne platformy
logistyczne;
• włączenie do działalności koordynacyjnej centrów logistycznych
operacji logistycznych w formie organizacji przewozów ładunków i
świadczenia usług energooszczędnych i przyjaznych środowisku
naturalnemu za pomocą przewozów inter- i multimodalnych.
Sieci charakteryzują następujące zalety i
wady
Do zalet należą:
• możliwość specjalizacji partnerów sieci zgodnie z ich
kompetencjami, co daje sieci prze -
• wagę konkurencyjną, oraz
• umożliwia zjawisko synergii tj. wynikające ze współpracy
partnerów sieci.
Do wad sieci należą:
• struktury sieciowe gorzej kontrolują działania partnerów;
• organizacje sieciowe wystawione są na działania
konkurencyjne ze strony kontraktorów;
• jeśli partnerzy sieci zbankrutują,bądź zrezygnują z działalności
odbija się to działalności całej sieci;
• trudno jest kontrolować działalność: innowacyjna, projektową i
produkcyjną partnerów sieciowych;
• organizacje sieciowe tracą swoja dynamikę, gdy przestrzegają
prawa i stają się nieufne wobec pozostałych partnerów.
Dokonując porównania łańcucha i sieci logistycznych
należy stwierdzić wyższość sieci logistycznych nad
łańcuchami dostaw, ponieważ
• - wyższa jest elastyczność struktury sieci, która
lepiej dostosowuje się do zmienności
zindywidualizowanego popytu;
• - sieć lepiej służy przeprowadzaniu obniżek cen
produktów wynikających z warunków konkurencji;
• - sieć optymalizuje wykorzystanie zasobów i
technologii w tworzeniu wartości dodanej, dzięki
działalności operatorów logistycznych, a ponadto
sieć dostaw staje się łańcuchem, gdy powstaje
jedyne połączenie centrum, ułatwiające i
koordynujące przepływ informacji pomiędzy
podmiotami tworzącymi relacje dwustronne, tj.
grupą dostawców a grupą klientów, oraz
• - ułatwianie transakcji pomiędzy podmiotami tego
samego poziomu a wymianą informacji (wiedzy),
zawierając poziome transakcje pomiędzy
dostawcami a klientami
Rodzaje konfiguracji sieci
logistycznych
5. Strategia przebudowy łańcucha dostaw z
orientacji produkcyjnej na orientację na
klienta
5.1. Nowe uwarunkowania działalności łańcuchów
dostaw
Zjawiskom globalizacji na rynkach produktów szybko
rotujących towarzyszy zmniejszanie wzrostu, a nawet
stagnacja ich sprzedaży. W takiej sytuacji przedsiębiorstwa
produkujące i sprzedające te towary, aby zrealizować
długookresowe zyski, muszą zastosować strategię orientacji
na klienta, strategię tworzącą przewagę konkurencyjną na
rynku względem innych podmiotów. Czynnikami
determinującymi tę strategię są:
• działalność innowacyjna
• budowa stałych relacji z klientami
• efektywnie działające łańcuchy dostaw
5.2. Istota strategii orientacji na
klienta w zarządzaniu łańcuchem
dostaw
• Tak więc strategię orientacji na klienta można
realizować przez działania zapewniające
utrzymanie klienta, tworząc z nim długofalowe
korzystne związki realizowane między innymi
poprzez jego obsługę na odpowiednim poziomie.
Wspomniane wyżej czynniki prowadzą do
stworzenia koncepcji zarządzania łańcuchami
dostaw zorientowanych na klienta.
• Cechą specyficzną takich łańcuchów są „rurowe” -
ciągłe przepływy produktów, którym towarzyszy
szybki, harmonijny i „bezpapierowy” obieg
informacji
Problemy obsługi klienta leżą w zakresie działań zarówno
marketingowych, jak i logistycznych. Działania marketingowe
poprzez zastosowanie swoich narzędzi i analiz pozwalają na
rozpoznanie i badanie popytu, natomiast działania logistyczne
przyczyniają się do realizacji działań marketingowych firm.
Obsługę klienta można więc określić jako zdolność systemu
logistyczno-marketingowego do zaspokajania wymagań
klientów pod względem: czasu, niezawodności, dyspozycji,
elastyczności i komunikacji
logistyka
marketin
g
Obsług
a
klienta
max.
zadowo
lenie
klienta
lojalność
zaufan
ie
wierność
szacunek
5.3.1. Cele i efekty działań logistyczno –
marketingowych
Współdziałanie instrumentów marketingu i logistyki jest
podstawą nowoczesnego zarządzania przedsiębiorstwem.
Elementy logistyki i marketingu wzajemnie się przenikają i
dopełniają. Wszelkie problemy i rozwiązania w zakresie
logistyki jak i marketingu są od siebie uzależnione
Integracja działań marketingowych i logistycznych ma swoje
odzwierciedlenie w koncepcji zarządzania marketingowo-
logistycznego, które jest wynikiem sprzężenia dwóch
orientacji:
• marketingu - jako koncepcji zarządzania
przedsiębiorstwem;
• logistyki - zorientowanej na przepływy materiałów i
produktów finalnych
Koncepcja logistyczno- marketingowa
umożliwia realizację zasady 7R,aby
produkt był:
• w odpowiednim czasie;
• w odpowiedniej ilości;
• we właściwym miejscu;
• we właściwym stanie i strukturze (zostanie
bezpiecznie dostarczony);
• o właściwej jakości;
• z właściwą informacją;
• po właściwych kosztach zgodnie z zamówieniem
5.3.2. Marketingowa koncepcja tworzenia
wartości dodanej
Marketing-mix jest programem zintegrowanych działań
przedsiębiorstwa, a jednocześnie jego kompleksową ofertą
przeznaczoną dla klientów z zamiarem uzyskania ich
aprobaty, której następstwem jest zakup. Jednym z
głównych założeń marketingu jest właściwe rozpoznanie
oczekiwań klientów w celu zapewnienia im odpowiedniej
wartości dodanej.
Poszczególne elementy marketingu-mix powinny
zagwarantować:
• Produkt powinien zaspokajać wymagania nabywcy;
• Cena powinna być na poziomie akceptowalnym przez
nabywcę;
• Dystrybucja powinna zapewnić dostępność produktu,
wygodę zakupu;
• Promocja powinna uatrakcyjnić produkt a jednocześnie
przekazać wiarygodne informacje.
5.3.3. Logistyczna koncepcja tworzenia
wartości dodanej
Podstawowym zadaniem zarządzania logistycznego jest
osiąganie odpowiedniego poziomu zadowolenia
klienta, przy ponoszeniu przy tym jak najniższych
kosztów. Działania logistyczne pozwalają na
dostarczenie wytworzonej wartości i zaoferowanie jej
we właściwym, z punktu widzenia odbiorcy, miejscu i
czasie. W ten sposób logistyka zapewnia
maksymalizację użyteczności miejsca i czasu. W
rezultacie suma wartości i korzyści rynkowo-
ekonomicznych, wytworzonych i zaoferowanych przez
obszar produkcji i wspomaganych za pomocą
różnorodnych programów i działań marketingowych,
zostaje dodatkowo wzbogacona o walory, jakie oferują
działania logistyczne
5.3.4.Logistyczna koncepcja: podwyższania
jakości, obniżki czasu realizacji i kosztów.
Koncepcja jakości kompleksowej polega na likwidacji różnic
pomiędzy jakością oczekiwana a dostarczana klientowi.
Koncepcja logistycznego zarządzania jakością ma na celu
likwidację „luk” występujących na styku: dostawca –
przedsiębiorstwo - klient.” podlega bezpośredniej ocenie
przez klienta.
Reinżyniera procesów powstała na początku lat 90 związana
jest z od odchodzeniem od przestarzałych i i skostniałych
struktur funkcjonalnych na rzecz elastycznych i bardziej
efektywnych struktur procesowych. Reinżynieria dotyczy
przede wszystkim kluczowych procesów ,połączonych ze
sobą zasadą maksymalnej redukcji czasu która pozwala na
wdrożenie zintegrowanego zarządzania marketingowo-
logistycznego.
6.CHARAKTERYSTYKA ŻYWNOŚCI I
JEJ DYSTRYBUCJI
6.1 Definicja żywności
„środek spożywczy oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty,
przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone,
przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia
przez ludzi można się spodziewać. Środek spożywczy
obejmuje napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącz-
nie z wodą, świadomie dodane do żywności podczas jej
wytwarzania, przygotowania lub obróbki”
Środek spożywczy nie obejmuje:
•
Pasz,zwierząt żywych, chyba że mają być one wprowadzone
na rynek do spożycia przez ludzi;
•
roślin przed dokonaniem zbiorów;
•
produktów leczniczych
•
kosmetyków
•
tytoniu i wyrobów tytoniowych
•
narkotyków lub substancji psychotropowych
Rys.10. Koncepcje wspomagania zintegrowanego
zarządzania procesami przedsiębiorstwa i jego
otoczenia.
Żródło:P.Blaik:”Logistyka jako systemowa determinanta wspomagania
zarządzania i transformacji
Przedsiębiorstwa:.Eurologistics,nr.1,2001,s.53
Rysunek 11. Integracja i zarządzanie kluczowymi procesami w poprzek łańcucha
dostaw
Zarządzanie relacjami z klientem
Zarządzanie relacjami z klientem
Zarządzanie popytem
Realizacja zamówienia
Zarządzanie przepływami produkcyjnymi
Zarządzanie relacjami z dostawcami
Rozwój produktu i komercjalizacja
Zwroty
Zarządzanie obsługa klienta
Produkcj
a
B+R Finanse
Zakup
y
Logistyk
a
Marketing
i sprzedaż
Przepływ informacji
Warstwa 1
Dostawca
Warstwa 2
Dostawca
Klient
Klient/
Użytkownik
ostateczny
W Polsce wiążącą definicję żywności określa „Ustawa o bezpieczeństwie żywności
i Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na tak naprawdę nie do końca właściwe
użycie w tej definicji słowa produkt. Produkty rozumiane są według Polskiej
Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako wyroby i usługi [ [ Świderski, 2003]. Tak więc są
pojęciem bardzo szerokim, którego użycie za każdym razem wiążę się z
pominięciem części mówiącej o usługach.
Klasyfikacja żywności
1.
Z punktu widzenia towaroznawczego:
-- żywność pochodzenia roślinnego
-
zboże, owoce, warzywa, nasiona strączkowe, ziemniaki i inne
-- żywność pochodzenia zwierzęcego
-
mięso, mleko, jaja, ryby
-- żywność przetworzona- zawierająca w swoim składzie substancje
zarówno pochodzenia roślinnego jak i zwierzęcego.
2.
Z punktu widzenia analitycznego właściwości
poszczególnych produktów determinowane są przez składnik
występujący najczęściej w ich suchej masie:
* produktach białkowych (mięso, ryby, jaja, ser),
•
produktach tłuszczowych (masło, oleje roślinne, smalec
•
produktach cukrowcowych z rozbiciem na cukrowe (cukier
buraczany, cukier trzcinowy, miód pszczeli, syropy) i
skrobiowe (mąka ze zboża, mączka ziemniaczana, kasza,
pieczywo
3.
Ze względu na stopień przetworzenia surowca:
– naturalne produkty spożywcze nie przetworzone ani nie
utrwalone, np. mleko, ziemniaki, ryby, jaja,
– konserwy, produkty utrwalone w różny sposób, a więc przez
zamrażanie (np. owoce i warzywa mrożone), sterylizację (np.
suszone mleko, płatki ziemniaczane), zwiększenie ciśnienia
osmotycznego (np. solone śledzie, owoce z cukrem), dodatek
środków chemicznych (np. pulpy owocowe z dodatkiem SO2),
– przetwory czyli produkty, w których surowiec zatracił swą
pierwotną indywidualność. Zalicza się do nich np. produkty
mleczarskie (takie jak masło, sery), mięsne (wyroby
wędliniarskie), owocowo-warzywne (marmolady, dżemy),
piekarskie (pieczywo),
– wytwory czyli produkty spożywcze samoistnie wytwarzane
przez przemysł spożywczy, często przy wykorzystaniu
odpadów lub nawet czystych składników mineralnych.
[Pijanowski i wsp., 1998]
4. Stopnia przygotowania do bezpośredniej
konsumpcji:
• naturalne produkty spożywcze nie przetworzone i nie wymagające
przygotowania (obróbki kulinarnej) przed spożyciem, np. miód, owoce,
mleko otrzymane od zdrowych krów ( w warunkach higienicznych);
• naturalne produkty spożywcze nie przetworzone, wymagające
przygotowania przed spożyciem (obróbki kulinarnej, jak gotowanie,
pieczenie, smażenie), np. ziemniaki ryby;
• półprzetwory lub półprodukty – surowce żywnościowe poddane częściowej
obróbce technologicznej, które przed spożyciem wymagają jeszcze
odpowiedniego przygotowania, np. filety z ryb, mięso porcjowane w
kawałkach, obierane ziemniaki;
• przetwory gotowe do spożycia – produkty spożywcze całkowicie
przygotowane do bezpośredniej konsumpcji, np. chleb, wędlina lub ser
pokrojony w plasterki przed zapakowaniem, płynne sterylizowane odżywki
dla niemowląt, płatki śniadaniowe, wyroby cukiernicze, garmażeryjne
[Pijanowski i wsp., 1998],
6.3.Specyfika produktów częstego zakupu- Fast Moving Consunmer
Goods-FMCG.
Do tej grupy produktów zaliczamy: artykuły spożywcze, używki, leki
nierecepturowe i para-leki, kosmetyki, chemia gospodarstwa ,drobne wyroby
galanteryjne oraz niektóre tekstylia. Do grupy produktów częstego zakupu
zaliczamy także nośniki informacji:prasa,książki,płyty,kasety audio i wideo.
Produkty spożywcze, świeże, które należą do grupy Fast
Moving Consumer Goods nie są łatwym towarem do
magazynowania i przewozu. Zważywszy na specyfikę
produktu musimy uwzględnić, takie aspekty jak:
• krótki termin przydatności do spożycia (kilkanaście –
kilkadziesiąt dni),
• obecność żywych kultur bakterii,
• kontrolowane ciągiem chłodniczym (od +2 º C do +6º C),
• restrykcyjne wymogi sanitarne dotyczące logistyki
[magazynowania i transportu)
Rozporządzenie UE 178/2002 nakłada na wszystkie
polskie przedsiębiorstwa branży spożywczej obowiązek
monitorowania przepływu produktów i śledzenia ich w
łańcuchu dostaw, w celu bezpieczeństwa żywności, i innych
substancji będących lub mogących stać się składnikami
żywności lub paszy przez wszystkie etapy produkcji,
przetwarzania i dystrybucji. Proces ten może być
zorientowany w dwóch kierunkach: śledzenie naprzód,
zaczynając od pierwszego ogniwa w łańcuchu dostaw oraz
śledzenie w tył, zaczynając od końcowego ogniwa w
łańcuchu dostaw np. produktu. Wymagania nowego prawa
żywnościowego najłatwiej spełnić stosując narzędzia
usprawniające zarządzanie logistyczne firmy, system EAN.
Polepszenie świadczenia usług logistycznych przyczynia
się do ogromnych korzyści. Wzrost zainteresowania
zarządzaniem logistycznym wynika głównie z możliwości
znacznego obniżenia kosztów produkcji. Przyśpieszenie
przepływu strumieni towarów sprzyja wzrostowi
efektywności wytwarzanych dóbr i usług. Zmniejszenie
kosztów logistycznych może przyczynić się do poważnego
obniżenia kosztów produkcji i wzrostu przychodów ze
sprzedaży
6.4.Główne trendy w produkcji i segmentacji rynku
żywności.
•
Główne trendy w produkcji i segmentacji rynku żywności wynikają z omawianych w
R.5.1. nowych. uwarunkowań rozwoju rynku żywności i jego segmentacji. Na rynku
żywności występują trzy megatrendy i związane są one z:
•
- zachowaniem zdrowia poprzez produkcję żywności funkcjonalnej,
dodatków do
żywności, żywności ekologicznej
•
- wygodą-dzięki produkcji żywności „gotowej do spożycia, na wynos, itp.
•
- sprawiającej przyjemność t, produktów kuchni etnicznych
(egzotycznych), regionalnych, oraz żywności nowej
(ang.novel food).
Nową żywność jest to żywność i składniki żywnościowe nie były stosowane w żywieniu
ludzi w krajach członkowskich Unii Europejskiej przed 15 maja 1997 r, (rozporządzenie
WE nr.258/97), a które zaliczają się do żywności i składników żywności:
- o nowej lub celowo zmodyfikowanej podstawowej strukturze molekularnej, składające się
lub wyizolowane z: drobnoustrojów, grzybów i wodorostów;
-
składającej się lub z wyizolowanej z roślin i składników pochodzących od zwierząt z
wyłączeniem składników otrzymanych tradycyjnymi metodami wytwórczo-hodowlanymi,
mających historię bezpiecznego spożycia;
-
które zostały poddane nowemu procesowi produkcji, w wyniku którego zachodzą
istotne zmiany w składzie lub strukturze żywności lub w ich składników, co ma wpływ
na ich wartość odżywczą, metabolizm i poziom niepożądanych substancji.
Żywność funkcjonalna to żywność spełniająca jedną, bądź więcej funkcji (zadań)
względem zdrowia ludzkiego, powodująca określone skutki zdrowotne lub
zmniejszająca ryzyko wystapienia określonej choroby. Jest to żywność, której efekty
powinny być oczekiwane w trakcie realizacji określonej diety. Możemy wyodrębnić
następujące grupy żywności funkcjonalnej:[Cencić, Krygier 2006]
żywność ekologiczna-organiczna- jako wynik malejącego zaufania do żywności
konwen-cjonalnej i wzrostu znaczenia zdrowia. To żywność: zdrowa, bezpieczna dla
środowiska, o lepszy smaku i wyższej wartości odżywczej (witamin, soli mineralnych)
od żywności konwencjonalnej;
żywność o zwiększonej ilości uzupełnionych składnikach odżywczych, bądź
żywność o zmniejszone ilości tych składniki .Odbiorcami wzbogaconej żywności w
skladniki odżywcze są głównie :małe dzieci, osoby w podeszłym wieku, chore, kobiety
ciężarne i karmiące. Także kobiety w wieku średnim chętnie akceptują żywność tego
typu;. Żywność o zmniejszonej zawartości składników odżywczych preferują: dzieci i
osoby chore ,głównie starsze i są to produkty o obniżonej zawartości tłuszczu i
cholesterolu ,a także cukru i soli.
żywność o zwiększonej ilości składników bioaktywnych to żywność aplikowana
ludzom pracującym w warunkach wymagających zwiększonego wysiłku, uprawiających
sport itp.
7.Przykład wykorzystania SCM Zarządzania Łańcuchem Dostaw do analizy
systemu dystrybucji produktów dla produkcji zbóż na rynku niemieckim.
[Fritz,Hansen,2006]
Sieć dotycząca przepływu zbóż i produktów zbożowych stanowi przykład złożonej sieci
obejmującej wielu uczestników, czterech poziomów działania, o zróżnicowanej
różnorodności, poczynając od produkcji środków chemicznych ochrony roślin dla
produkcji zbóż, produkcji tych zbóż, ich przetworzenia w ziarno, a następnie w produkty
zbożowe i dystrybucji, kończąc na ich sprzedaży w sieci handlowej. Tradycyjny system
jest nieefektywny, ze względu na :czas czas ,fragmentaryczność i zróżnicowanie sieci
dostaw, przerwy w jej realizacji .Dlatego też przykład poniższy przedstawia diagnozę
tego systemu, i problemy pojawiające się do ich rozwiązania.
Celami tej analizy jest wykorzystanie koncepcji Zarządzania Sieciami Dostaw Żywności
jako narzędzia do podniesienia wartości dodanej uzyskiwanych przez poszczególnych
uczestników, jak i w na podstawie koordynacji pomiędzy nimi. Będzie to możliwe dzięki
redukcji czasu dostawy, poprawie poziomu obsługi klientów i elastyczności reakcji
prowadzącej do zmniejszenia zużycia kapitału w całej złożonej sieci , dzięki wspólnym
działaniom w postaci Współpracy :Planowania, Prognozowania i Przemieszczania
(ang.Collaborative,Planning,Forcasting & Replenishment-CPFR) realizowanego wzdłuż
łańcucha wartości. Prowadzi to do przeprojektowania relacji dostawca-odbiorca poprzez
redukcję i eleminację interfejsów pomiędzy nimi., dzięki wykorzystaniu technologii
informacyjnych (ang. Information Technology -IT ). W reorganizacji zarządzania
łańcuchami dostaw IT. wspomaga poprawę koordynacji działań i komunikacji wewnątrz
organizacji i pomięorganizacjami., prowadząc do wzrostu efektywności i spadku
kosztów. Poprawa zarządzania łańcuchami dostaw następuje dzięki zastosowaniu
bardziej zaawansowanych narzędzi IT, jak np.: Zaawansowanego Planowania i
Harmonogramowania (ang., Advanced Planning &Scheduling-APS ),
Współpracy :Planowania, Prognozowania i Przemieszczania (ang.Collaborative,
Planning, Forcas-ting & Replenishment-CPFR), Efektywnej Obsługi Klienta (ang.Eficient
Customer Responce-ECR),
Zarządzania Zapasami Dostawcy( ang.Vendor Managed Inventories-VMI).Przesłanką
dynamizacji sieci dostaw jest jej standaryzacja i personalizacja [Davenport 2005]
Analiza złożonej sieci produkcji i dystrybucji produktów
dla produkcji zbóż w wymiarze:
1.
Konfiguracja sieci:
Siec dostaw dla produktów zbożowych to złożona sieć składająca się z czterech
szczebli , poczynając od dostaw chemicznych produktów ochrony produkcji zbóż,
do dystrybucji produktów.
• Dystrybucja chemicznych środków ochrony dokonuje się poprzez
centralny magazyn, hurtownie i handel. Duża liczba producentów
rolnych wymaga jedno, bądź dwuszczeblowej dystrybucji. Zróżnicowana
wielkość gospodarstw rolnych powoduje fragmenta-ryzację rynku i siły,
kultury organizacyjnej i infrastruktury IT. Relacje pomiędzy uczestnikami
dystrybucji wahają się od transakcji jednorazowych do
długoterminowych kontraktów (por tab.7).
Tabela 6.Kryteria holistycznej analizy sieci dostaw zbóż.
Wymiar Kryteria
•
Konfiguracja sieci Liczba szczebli, rozmiar podmiotów, fragmentaryzacja
rynku,
•
dostaw związki pomiędzy podmiotami
•
Produkty Liczba i rodzaj produktów, ich charakterystyka, struktura
popytu
prognozy, struktura produkcji
•
Łańcuchy dostaw i Liczba procesów, ich kompetencje, współzależność,fazy
•
procesy logistyczne
•
Infrastruktura IT Koncepcje infrastruktury IT wykorzystywane w SCM,
systemy IT
międzyorganizacyjne i wewnątrzorganizacyjne
Tabela 7. Wymiary konfiguracji sieci dostaw produktów zbożowych.
•
Kryteria Charakterystyka sieci dystrybucji produkcji zbóż
•
Liczba szczebli w sieci Cztery
•
Rozmiar podmiotów i Zaopatrzenie duże, międzynarodowe, wysoko
zintegrowane
•
Poziom fragmentaryzacji Dystrybucja podmioty średnie; rolnicy-wiele
małych, mikro
gosp.
•
Relacje pomiędzy podmiot. Od zaopatrzenia z 1 źródła do integracji pionowej,
Od transakcji jednorazowej do kontraktów
długoterminowych
7.2.2.Charakterystyka produktów w sieci dostaw
Produkty chemiczne ochrony wykorzystywane w produkcji zbóż mają duży i
niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka i jakość jego życia –środowiska naturalnego.
Stąd konieczność bardzo rygorystycznych przepisów prawnych związanych z ich
:produkcją,magazynowaniem i dystrybucją.
Rynek tych produktów charakteryzują duża zmienność , dywersyfikacja oraz
subsytytucja skladni- ków produkcja tych produktów jest
kapitałochłonna, obciążona dużym ryzykiem, produkcją sezonowa na magazyn, co
powoduje wysokie koszty magazynowania (od kilku miesięcy do dwóch lat) i
dystrybucji. Proces przygotowania do dystrybucji jest realizowany centralnie na
poziomie krajowym ,a następnie przez hurtownie regionalne. Zapakowane produkty są
transportowane przez operatorów logistycznych typu 3 Pl. Popyt na środki ochrony jest
nieciągły i ma charakter sezonowy. Na poziomie handlu hurtowego i detalicznego
występuje duża konkurencja substytutami oferowa-nymi przez różnych producentów.
Charakterystykę produktów wykorzystywanych w produkcji zbóż oraz zasad ich
prognozowania przedstawiono w tab.8.
Charakterystyka produktów.
Kryteria Sytuacja w sieci produkcji środków dla produkcji
zbóż
________________________________________________________________________________
Charakterystyka produktów Produkcja środków ochrony produkcji zbóż
Rygorystyczne regulacje prawne dla środków
ochrony
Krótki okres trwałości
Duże zróżnicowanie - liczba substytutów
Duże nakłady na innowacje produktowe
________________________________________________________________________________ Struktura
produkcji i Centralne planowanie i produkcja na magazyn
ciągłość dostaw Okres składowania do dwóch lat
Lokalne zamówienia i kompletowanie
przesyłek
Struktura popytu i jego Popyt nieciągły, sezonowy na chemiczne środki
ochrony
Prognozowanie Nie dający się prognozować popyt, duże zapasy
Popyt dla elastycznego i o wysokim poziomie
obsługi podaży
na środki ochrony
Tradycyjne prognozowanie od „góry do
dołu”,uzupełnione
prognozowaniem „dół- góra”
Prognozowanie nie uwzględniające informacji o
zapasach w
łańcuchu dostaw
________________________________________________________________________________
Charakterystyka procesów w sieci produkcji i dostaw zbóż…
Duża ilość podmiotów biorąca udział w dystrybucji chemicznych środków ochrony i w produkcji zbóż
stwarza dużą ilość procesów występujących pomiędzy nimi o złożoności i znaczeniu dla koordynacji
przepływów materialnych i informacyjnych. Liczba tych procesów rośnie wraz z ich dezagregacją .Na
liczbę tych procesów ma także wpływ występowanie zróżnicowania struktur i zachowań
zarządczych., co wpływa na zmniejszenie efektywności tych procesów w dystrybucji i wąskim
gardłem w funkcjonowaniu całej sieci dostaw. Przetwarzanie zamówień stanowi kluczowy czynnik
sukcesu dla hurtowników i handlu w sieci i wpływa na poziom obsługi w dystrybucji. Proces
przetwarzania zamówień składa się z szeregu subprocesów :zamówień, przetwarzania, zao-patrzenia,
dokumentowania, komunikowania i pokrewnych subprocesów związanych z magazyno-waniem i
transportem. Błedy w przetwarzaniu zamówień powodują błędy w zakresie pomocy w zakresie:
doboru produktu, planowania tras dostaw, czy komunikacji z klientami.
Kryteria Sytuacja w sieci produkcji środków dla
produkcji zbóż
________________________________________________________________________________
Liczba procesów Duża liczba zróżnicowanych procesów na
szczeblu dystrybucji
Kluczowe procesy,ich współ- Proces zamówień z subprocesami: recepcji
zależność
zaopatrzenia, dokumentacji, komunikacji,
magazynowania i transportu
Niestabilność procesów Załamanie procesów w sezonie, brak
procedury
automatyzacji
________________________________________________________________________________
Infrastruktura Technologii Informacyjnych -IT dla
zarządzania siecią dostaw.
Wykorzystanie infrastruktury opartej na technologiach
informacyjnych- IT wykorzystane jest w fazach zarządzania siecią
dostaw (produkcji środków ochrony, dostawie do producentów
rolnych, produkcji zbóż). Na rys.17 przedstawiono aktualne
koncepcje Wykorzystania narzędzi IT do zarządzania sieciami
dostaw zarówno wewnątrz organizacji, jak i w powiązaniach
między organi-zacyjnych. Aby poprawić koordynację i
efektywność producenci chemicznych środków ochrony tworzą
działające w czasie rzeczywistym Systemy Zaawansowanego
Planowania i Harmonogramowania –(ang.Advanced Planning &
Scheduling –APS) oraz Zaawansowanego Planowania i
Optymalizacji- (ang.Advanced Planning & Optimizer-APO.)oraz
Systemów Zarządania Zasobami Przedsiębiorstwa-
(ang.Enterprise Resource Planning-ERP.) .Postępujące przejęcia
wśród producentów wyrobów chemicznych powodują, że
wykorzystanie IT wzrasta.
• 7.2.5.Diagnoza przyczyn braku efektywności systemu-propozycje
zmian. Analiza przyczyn braku efektywności zarządzania systemem sieci
dostaw pozwala sformułować przykładowe warianty restrukturyzacji systemu
i poprawy efektywności jego działalności. (por.tab.10). W poniższej tabeli
10.przedstawiono przykładowo trzy warianty poprawy efektywności działania
systemu: wariant 1-automatyzacji procesu zamówień, wariant 2-redukcji
liczby interfejsów pomiędzy partnerami ,,wariant 3-celowe określenie zasad
uzupełniania zapasów przez dostawcę VMI (ang.Vendor Management
Inventory-VMI ).
• Tabela 10.Warianty poprawy efektywności systemu
• Przyczyny braku efektywności organizacji Warianty poprawy
efektywności wykorzystujące IT i procesów sieci dystrybucji
________________________________________________________________________________
Brak efektywności procesu zamówień Automatyzacja procesów:
skrócenie
czasu, zmniejszenie liczby błędów, redukcja
interfejsów
Duża liczba interfejsów z klientami o redukcja liczny interfejsów
tworzące dużej częstotliwości zamówień wiązanki produktów i
ich informacji oraz
partnerów
Zabezpieczenie zapasów na wypadek Celowe uzupełnianie dostaw
zapasów
zmiennnego popytu ( VMI)
• ___________________________________________________________________________