Uzależnienia i lecznictwo
odwykowe
Klinika Psychiatrii i Psychoterapii
Śląskiej Akademii Medycznej
w Katowicach
Uzależnienie
zastępcze sposoby uzyskiwania
satysfakcji
„droga na skróty”
nałogowa regulacja uczuć
mechanizmy uzależnieniowe
Uzależnienie
1. silne pragnienie przyjmowania danej substancji albo
poczucie przymusu przyjmowania jej
2. trudności kontrolowania zachowania związanego z
przyjmowaniem substancji, jego rozpoczęcia, zakończenia lub
ilości
3. fizjologiczne objawy stanu odstawienia
4. stwierdzenie tolerancji (konieczność zwiększania dawek)
5. narastające zaniedbywanie alternatywnych źródeł
przyjemności lub zainteresowań, zwiększona ilość czasu
poświęconego na zdobywanie lub przyjmowanie substancji,
albo na odwracanie następstw jej działania
6. przyjmowanie substancji mimo wyraźnych dowodów jawnie
szkodliwych następstw
Uzależnienie
Rodzaje uzależnień
•
alkoholizm
•
narkomania
•
nikotynizm
•
zależność od leków uspokajających / p-bólowych
•
objadanie się
•
hazard patologiczny
•
zależność od gier, TV itp.
•
seksoholizm
•
pracoholizm
40
40
20
środowiskowe
genetyczne
?
Przyczyny uzależnienia
Uzależnienie od alkoholu
Objawy uzależnienia od alkoholu
- dominująca chęć picia (głód alkoholowy) - narastające
poczucie wewnętrznego przymusu, żeby napić się alkoholu,
któremu towarzyszą doznania podobne do głodu (czczość,
ssanie w żołądku)
- utrata kontroli nad piciem - człowiek nie potrafi przewidzieć,
kiedy zacznie pić i kiedy przestanie, ani ile wypije; doznania
podobne do głodu (czczość, ssanie w żołądku)
- inna niż dawniej reakcja na alkohol - znacznie słabsza lub o
wiele mocniejsza głowa. Można wypić dużo więcej niż dawniej
bez objawów upicia się, bądź też wystarczy niewielka ilość
alkoholu, żeby poczuć się pijanym
- regularne "klinowanie" - gdy złe samopoczucie wynikające z
nadużywania alkoholu (czyli kaca) leczy się alkoholem
- picie ciągami - kiedy przez kilka dni lub nawet tygodni pijący
właściwie nie trzeźwieje
Uzależnienie od alkoholu
- utrata pamięci ("urwany film", palimpsesty) - gdy człowiek
normalnie rozmawia i działa, lecz nie jest w stanie odtworzyć w
pamięci tego, co zdarzyło się po wypiciu, np. jak dotarł do domu
lub w jaki sposób znalazł się w obcym miejscu
- próby podejmowania abstynencji, zakończone nawrotami picia
-nieskuteczne usiłowania, by przekonać siebie i innych, że
można zapanować nad chęcią picia. Osoby, dla których alkohol
nie stanowi problemu nie muszą tego nikomu udowadniać
- objawy odstawienia, zwane też objawami abstynencyjnymi
(lub zespołem abstynencyjnym) - charakterystyczne
dolegliwości, pojawiające się po przerwaniu dłuższego picia :
silny lęk, dreszcze i drżenie kończyn, skurcze mięśni, pocenie
się, nudności i wymioty, niekiedy też zaburzenia świadomości, a
nawet majaczenie.
Uzależnienie od alkoholu
C A G E
1. Czy odczuwałeś kiedykolwiek potrzebę ograniczenia picia ?
2. Czy złości cię, gdy inni krytykują cię, że pijesz ?
3. Czy czułeś się kiedykolwiek źle lub miałeś wyrzuty
sumienia z powodu picia ?
4. Czy sięgałeś kiedykolwiek zaraz po obudzeniu po kieliszek
("klin"), aby poprawić samopoczucie lub "zabić kaca" ?
Odpowiedź "tak" na dwa lub więcej pytań wskazuje na osobę
z problemem alkoholowym.
Uzależnienie od alkoholu
Postępowanie
pierwszy kontakt z pacjentem
•
ocena ilości, częstości, rodzaju i sposobu używania
alkoholu
•
wywiad co do występowania drgawek po alkoholu, urazów
głowy, halucynacji
skierowanie do ośrodka leczenia uzależnień
•
kwestia motywacji
•
wielokrotne próby
zasady postępowania z osobą uzależnioną
•
konsekwencja w postępowaniu
•
możliwość nałożenia obowiązku leczenia
•
praca z rodziną
Uzależnienie od alkoholu
Mity na temat alkoholizmu.
Mit: Alkoholicy piją codziennie.
Fakt: Istotnie, niektórzy alkoholicy nadużywają alkoholu codziennie. Bardziej typowym
sposobem picia w zaawansowanym stadium choroby alkoholowej jest jednak picie
nieumiarkowane przerywane dłuższymi lub krótszymi okresami całkowitej abstynencji.
Mit: Alkoholik upija się za każdym razem, gdy pije.
Fakt: Alkoholikiem jest osoba, która utraciła zdolność trafnego przewidywania czy i
kiedy utraci kontrolę nad ilością wypijanego alkoholu. A zatem awanturnicze, lub inne
społecznie nieakceptowane zachowania jakie mogą wystąpić podczas picia stanowią
rezultat utraty kontroli nad alkoholem. Nie są to zachowania świadomie zamierzone
przez tę osobę, co zresztą często powoduje u tej osoby konflikt wartości. Negatywne
zachowania są efektem działania alkoholu, od którego alkoholik nie może się
powstrzymać z chwilą wypicia pierwszego kieliszka. Niezdolność do zachowania
kontroli nad ilością wypitego alkoholu, nie zaś samo upicie się, stanowi kryterium
pozwalające odróżnić osobę z problemem alkoholowym od osoby pijącej towarzysko.
Uzależnienie od alkoholu
Mit: Większość alkoholików to ludzie z marginesu.
Fakt: Wręcz przeciwnie, tylko 3-5% wszystkich alkoholików kończy w przysłowiowym
rynsztoku. Przeważająca większość, czyli 95-97%, mieści się w przekroju całego
społeczeństwa, ludźmi uzależnionymi od alkoholu bywają przeważnie normalnie
zatrudnieni, posiadający rodziny, produktywni i powszechnie szanowani obywatele.
Mit: Porządne kobiety nie zostają alkoholiczkami.
Fakt: W wyniku przeobrażeń kulturowych i społecznych jakie zachodzą w ostatnich
latach, można dziś śmiało powiedzieć, że alkoholizm stał się chorobą w pełni
"demokratyczną" i że choruje na nią również wiele kobiet. Opinia jakoby alkoholizm
groził tylko "upadłym aniołom" sprawia, że piętno tej choroby staje się jeszcze
bardziej dotkliwe, toteż kobietom uzależnionym znacznie trudniej zwrócić się o
pomoc.
Mit: Alkoholikom brak silnej woli: mogliby przestać pić, gdyby naprawdę
chcieli.
Fakt: Alkoholizm jest choroba charakteryzująca się utratą kontroli nad piciem.
Problem nie polega na braku silnej woli, lecz na uzależnieniu od alkoholu. Alkoholik
nie chce pić tak jak pije, chce pić "jak wszyscy". Gdyby to była kwestia wyboru,
alkoholik wybrałby taki sposób picia, aby nie mieć problemu.
1. Alkoholizm jest chorobą pierwotną.
Alkoholizm nie jest jedynie przejawem jakiegoś głębszego problemu
psychologicznego. Jest to wyraźny i niezależny proces chorobowy.
Alkoholik przeważnie miewa problemy emocjonalne, ale mają one
charakter wtórny i najczęściej wynikają z samej choroby. W
rezultacie skutecznego i konsekwentnego leczenia alkoholizmu
problemy emocjonalne najczęściej stopniowo ustępują.
2. Alkoholizm jest chorobą postępującą.
Objawy alkoholizmu nasilają się w miarę trwania choroby. Jeżeli
choroba nie zostanie powstrzymana, stan chorego będzie się stale
pogarszał. W alkoholizmie można wyróżnić odmienne objawy
cechujące wczesną, średnio zaawansowaną oraz późną fazę choroby.
Uzależnienie od alkoholu
Uzależnienie od alkoholu
3. Alkoholizm jest chorobą chroniczną.
Gdy u kogoś rozwiną się charakterystyczne objawy, jest wysoce
nieprawdopodobne, aby osoba ta mogła powrócić do normalnego,
towarzyskiego picia. Można jednak w każdym momencie trwania
uzależnienia powstrzymać progresję choroby i całkowicie
wyeliminować ostre objawy alkoholizmu. Podobnie jak w innych
chronicznych chorobach, wczesne rozpoznanie ułatwia proces
zdrowienia i zwiększa prawdopodobieństwo, że alkoholik odzyska
zdrowie i zdolność normalnego funkcjonowania.
4. Alkoholizm jest chorobą śmiertelną.
Alkoholizm nie leczony jest chorobą zagrażającą życiu. Bez leczenia
alkoholik skraca sobie życie średnio o 10-15 lat. Alkoholicy często
giną śmiercią tragiczną w wypadkach samochodowych, wskutek
samobójstwa, zabójstwa, w czasie bijatyk lub w wyniku utonięcia.
Uzależnienie od alkoholu
Cechy
wczesnej
fazy alkoholizmu
1. Wzrost tolerancji na alkohol.
Człowiek o zwiększonej tolerancji na alkohol może pić więcej niż inni i
potrzebuje coraz więcej alkoholu do uzyskania tego samego efektu, co
poprzednio (W przeszłości dwie lampki wina wystarczały, obecnie potrzeba
czterech, żeby się poczuć tak samo "dobrze").
2. Zmiany osobowości.
Podczas picia alkoholik wyraźnie się zmienia. U jednych zmiana może mieć
tak drastyczny charakter, że porównuje się ją do Doktora Jekylla i Mr.
Hyde'a. Ktoś inny przeobraża się pod wpływem alkoholu z osoby nieśmiałej
w Don Juana. Ważny aspekt zmian osobowości polega na tym, że zmiany te
są wyraźne i zauważalne i że dotyczą one różnicy w sposobie odnoszenia
się do świata po trzeźwemu i po pijanemu.
Uzależnienie od alkoholu
3. Zanik pamięci.
Zanik pamięci, zwany też "urwanym filmem" lub "przerwą w życiorysie" polega
na amnezji obejmującej fragment lub całość okresu picia i może obejmować
absolutnie wszystko, co w tym czasie się zdarzyło. Zanik pamięci może trwać
od kilku minut do kilku dni. Nie ma nic wspólnego z utratą przytomności. Zanik
pamięci nie zależy od ilości wypitego alkoholu. W czasie picia poprzedzającym
późniejszy zanik pamięci alkoholik może wydawać się zupełnie przytomny.
4. Picie w ukryciu.
Picie w ukryciu jest sygnałem, że picie stało się dla tej osoby bardzo ważne.
Może też wskazywać, że alkoholik nie chce aby inni widzieli, ile i jak często on
(lub ona) pije. Oto typowe przykłady picia w ukryciu:
a) Osoba kłamie zapytana ile wypiła.
b) Na przyjęciach nalewa innym, aby móc nalać sobie więcej.
c) Wypija przed i po przyjęciu po to, by w czasie przyjęcia nie musieć pić więcej na
oczach innych.
d) Okazuje niechęć do rozmów na temat własnego picia i związanych z nim
zachowań.
Uzależnienie od alkoholu
Inne objawy wczesnej fazy alkoholizmu.
5. Obniżone poczucie własnej wartości w efekcie zachowań po pijanemu.
6. Zaburzenia w stosunkach z ludźmi.
7. Tendencja do rozrzutności.
8. Mitomania i przechwalanie się dla nadrobienia braku szacunku do
siebie.
9. Kupowanie sobie wartościowych rzeczy dla poprawy samopoczucia.
10. Niedotrzymywanie obietnic i brak odpowiedzialności.
11. Niekonsekwencja w postępowaniu.
12. Huśtawki nastrojów.
13. Defensywność - niezdolność do przyznania się do błędu - musi
zawsze mieć rację.
14. Picie duszkiem - picie prosto z butelki.
15. Zabezpieczanie sobie zapasów alkoholu.
Uzależnienie od alkoholu
Objawy
średniej
fazy alkoholizmu.
1. System racjonalizacji.
W średnio zaawansowanej fazie alkoholizmu alkoholik zauważa szkodliwe
skutki swego picia. W sensie psychologicznym picie stało się bardzo ważne,
a ponieważ jest takie ważne, alkoholikowi trudno się przyznać, iż problemy
w jego (jej) życiu stanowią rezultat nadużywania alkoholu. Aby więc
uzasadnić te problemy alkoholik wynajduje powody do picia lub
najrozmaitsze usprawiedliwienia. "To wina mojej żony", "w pracy za dużo
ode mnie wymagają", "potrzebuję drinka żeby się odprężyć", picie sprawia
mi przyjemność, co w tym złego, że od czasu do czasu przeholuję ?". Dobry
system racjonalizacji polega na znajdowaniu innych ludzi, których można
obwiniać. W miarę pogarszania się problemu, alkoholik musi stale
uzasadniać i racjonalizować swoje negatywne postępowanie.
Niebezpieczną częścią systemu racjonalizacji jest to, że alkoholik zaczyna
sam we wszystko wierzyć. Alkoholik musi wierzyć we własne uzasadnienia
po to, aby zachować dobre mniemanie o sobie.
Uzależnienie od alkoholu
2. System zaprzeczania.
Drugim głównym objawem występującym w średnio zaawansowanej fazie
alkoholizmu jest wykształcenie się u alkoholika systemu zaprzeczania.
Pomaga on uwierzyć w to, co nie jest prawdą i całkowicie odrzucić fakt, iż
alkohol stanowi źródło coraz większej liczby problemów.
Alkoholik minimalizuje powagę swojego problemu alkoholowego, pomniejsza
ilość i częstotliwość picia, minimalizuje efekty jakie jego (jej) picie wywiera
na najbliższych oraz umniejsza własne cierpienia emocjonalne. System
zaprzeczeń niczym mur zaczyna odgradzać alkoholika od reszty świata.
Alkoholik dopasowuje fakty do własnej potrzeby zachowania dobrego
mniemania o sobie. To dobre mniemanie jest zwykle bardzo dalekie od
prawdy. Dlatego alkoholikowi potrzebni są ludzie, od których mógłby on
uzyskać prawdziwą informację o swoich zachowaniach podczas picia, o
zmianach osobowości, o pogarszającej się pracy i psujących się stosunkach
z ludźmi. Właśnie ów system zaprzeczeń utrudnia konfrontację i wszelką
pomoc alkoholikowi, ale również ze względu na system zaprzeczeń
alkoholikowi tak bardzo potrzebna jest życzliwa lecz szczera informacja
zwrotna na temat jego (jej) picia
Uzależnienie od alkoholu
3. Domowe sposoby "leczenia".
W czasie średnio zaawansowanej fazy picia, alkoholik coraz
częściej pragnie pić "normalnie", czyli tak jak inni ludzie.
Podejmuje więc desperackie próby odzyskania utraconej
kontroli nad piciem. Ponieważ alkoholik wypracował już
system racjonalizacji, który mu mówi: "to nie jest moja
wina", wierzy on (ona), że mocą samej tylko woli lub za
sprawą pomysłowych strategii, potrafi znowu pić
normalnie. W tym momencie zaczyna się gra z samym
sobą.
Alkoholik opracowuje więc plan gry. Typowy jej przebieg
może wyglądać następująco:
Uzależnienie od alkoholu
a) Zmienianie trunków: "Czysta mi szkodzi. Myślę, że
przejdę na gatunkowe."
b) Zmienianie okazji: "Upijam się po pracy w klubie
oficerskim. Będę więc trzymał się z dala od klubu."
c) Zmienianie ludzi: "Gdy pije z Józkiem mam kłopoty.
Chyba powinienem przestać się z nim widywać."
d) Zmienianie częstotliwości: "powinienem chyba przestać
pić w soboty i niedziele."
e) Zmienianie pory picia: "Nie będę pił przed dwudziestą -
tym sposobem nie urżnę się przed końcem przyjęcia."
f) Przerwy w piciu: "Myślę, że na trochę przestanę pić. W
ten sposób udowodnię, że nie mam problemu."
Leczenie
Zwolennicy całkowitej abstynencji oraz
„picia kontrolowanego”
różnie zorientowane cele (zmniejszenie
ilości wypijanego alkoholu vs utrzymanie
dłuższej abstynencji)
leczenie kompleksowe (obejmuje rodziny)
farmakoterapia: akamprozat / naltrekson /
disulfiram
Uzależnienie od narkotyków
Również ma przebieg fazowy
I FAZA - eksperymentowania
Drobne kłamstwa najczęściej dotyczące:
spóźnień
towarzystwa w którym przebywa dziecko
miejsc gdzie wychodzi
Zmiany w wyglądzie i zachowaniu:
dziwny zapach włosów i ubrań
nadmierne używanie środków zapachowych
zaczerwienione oczy
rozszerzone źrenice
utrzymujący się katar
wyraźna nadpobudliwość lub ospałość
po powrotach do domu przemykanie
niezauważonym do swojego pokoju
narkotyki
Postawa:
NIE ROBIĘ
TEGO
Uzależnienie od narkotyków
II FAZA - przyjemność ze stanu
odurzenia
znaczna zmiana środowiska - nowi koledzy
złe nastroje dziecka - dziwne smutki,
zamykanie się w sobie
izolowanie się od rodzinnych spotkań,
zamykanie się w pokoju
zaniedbanie podstawowych czynności
początki: agresywności oraz częste wyszukane
kłamstwa
porzucanie hobby i dotychczasowych
zainteresowań
podejmowanie pracy zarobkowej z
jednoczesnym brakiem pieniędzy
pogarszanie się ocen w szkole - wagary
posługiwanie się slangiem - szczególnie przez
telefon
agresja słowna
pożyczanie pieniędzy, pierwsze kradzieże
dziwny strój lub inne młodzieżowe symbole
buntu
częstsze przebywanie w łazience i zamykanie
jej
zaniedbanie nawyków higienicznych
narkotyki
Postawa:
NIE ROBIĘ
NIC ZŁEGO
Uzależnienie
III FAZA - „najważniejsze to być na haju
za wszelką cenę”
coraz gorsze zachowanie
codzienne lub bardzo częste odurzanie się
odurzanie się z kolegami lub samemu
pojawienie się pierwszych przedawkowań
zerwanie kontaktów z nie biorącymi kolegami
jawne identyfikowanie się z narkomanami
kłamstwo staje się patologiczne
kradzieże lub handel narkotykami dla zdobycia
pieniędzy
porzucenie szkoły
utrata stałej pracy - prace dorywcze
konflikty z prawem
kłótnie, bijatyki z domownikami
początki przewlekłego kaszlu
ogólne pogorszenie zdrowia
objawy po odstawieniu narkotyku
Postawa:
1. NIE ROBIĘ
NIC, CO BY MI
SZKODZIŁO
2. MOGĘ
PRZESTAĆ
KIEDY
ZECHCĘ
3. NIE
HANDLUJĘ
NARKOTYKA
MIKUPUJĘ
TYLKO DLA
SIEBIE
4. KRADNĘ
PIENIĄDZE
TYLKO
RODZICOM
Uzależnienie
IV FAZA - „biorę narkotyki żeby czuć
się normalnie:
całkowite wyniszczenie organizmu
(psychozy narkotyczne)
chroniczny kaszel
częste kłopoty z policją
utrata pracy
wybuchy wściekłości, agresja wobec
najbliższych
chroniczne depresje, wymuszające
przyjmowanie narkotyku
normalne samopoczucie tylko po wzięciu
narkotyku
paranoje narkotyczne
zerowe poczucie własnej wartości
myśli samobójcze
Uzależnienie
Leczenie uzależnienia od opiatów
Leczenie etapowe
street workers - edukacja, motywowanie,
krótkie interwencje
detoksykacja
drug free / substytucja
(10 programów, 500 osób 1,5%
uzależnionych - w USA 15%) -
kilka miesięcy do 2 lat
skuteczność: < kilka procent
Ustawy
Ustawa o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi
z dnia 26 października
1982 r.
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
z dnia 24 kwietnia 1997 r.
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Rozdział 1 - postanowienia ogólne
Rozdział 2 postępowanie w stosunku do
osób nadużywających alkoholu
leczenie jest dobrowolne (za wyjątkiem sytuacji
określonych niżej)
leczenie jest nieodpłatne
członkowie rodzin osób nadużywających
alkoholu uzyskują pomoc w zakresie terapii i
rehabilitacji współuzależnienia oraz profilaktyki,
nieodpłatnie
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Rozdział 2 postępowanie w stosunku
do osób nadużywających alkoholu c.d
pomoc dzieciom może być udzielona wbrew woli
rodziców/opiekunów w stanie nietrzeźwym
skierowanie przez komisję ds rozwiązywania problemów
alkoholowych na badanie przez biegłego w przedmiocie
uzależnienia osób, które w związku z nadużywaniem
alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego,
demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo
systematycznie zakłócają spokój i porządek publiczny
osoby takie, w razie stwierdzenia uzależnienia można
zobowiązać do poddania się leczeniu w zakładzie
lecznictwa odwykowego.
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Rozdział 2 postępowanie w stosunku do
osób nadużywających alkoholu c.d.
O zastosowaniu takiego obowiązku decyduje sąd
rejonowy w miejscu zamieszkania w postępowaniu
nieprocesowym
Na czas trwania takiego obowiązku sąd może ustanowić
kuratora
Niedopełnienie takiego obowiązku może spowodować
zastosowanie przez sąd przymusowego doprowadzenia
Czas leczenia - tyle, ile potrzeba, jednak nie więcej niż 2
lata
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Rozdział 3 przepisy karne
dotyczące sprzedaży, reklamy napojów
alkoholowych
określenia:
stan po użyciu
–
0,2-0,5 promil we krwi
–
0,1-0,25 mg w 1 dm3 powietrza wydychanego
stan nietrzeźwości
–
>0,5 promil we krwi
–
>0,25 mg w 1 dm3 powietrza wydychanego
napój alkoholowy >1,5% alk. etylowego
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
Rozdział 1
1) prekursor - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub
syntetycznego, która może być przetworzona na środek odurzający lub
substancję psychotropową albo może służyć do ich wytworzenia, określoną w
wykazie prekursorów stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy,
2) środek odurzający - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub
syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie
środków odurzających stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy,
3) substancja psychotropowa - każdą substancję pochodzenia
naturalnego (w tym grzyby halucynogenne) lub syntetycznego działającą na
ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie substancji psychotropowych
stanowiącym załącznik nr 3 do ustawy,
4) środek zastępczy - substancję w każdym stanie fizycznym, która jest
trucizną lub środkiem szkodliwym, używaną zamiast lub w takich samych
celach niemedycznych jak środek odurzający lub substancja psychotropowa,
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
5) narkomania - stałe lub okresowe używanie w celach niemedycznych
środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków
zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od
nich,
6) uzależnienie od środków odurzających lub substancji
psychotropowych - zespół zjawisk psychicznych lub fizycznych
wynikających z działania tych środków lub substancji na organizm ludzki,
charakteryzujący się zmianą zachowania lub innymi reakcjami
psychofizycznymi i koniecznością używania stale lub okresowo tych środków
lub substancji w celu doznania ich wpływu na psychikę lub dla uniknięcia
następstw wywołanych ich brakiem,
7) osoba zagrożona uzależnieniem - osobę, u której zespół zjawisk
psychicznych i oddziaływań środowiskowych stwarza wysokie
prawdopodobieństwo powstania zależności od środków odurzających lub
substancji psychotropowych, albo osobę sporadycznie używającą środki
odurzające lub substancje psychotropowe albo środki zastępcze,
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
8) osoba uzależniona - osobę, która, w wyniku
nadużywania środków odurzających, substancji
psychotropowych lub środków zastępczych albo używania ich
w celach medycznych, znajduje się w stanie uzależnienia od
tych środków lub substancji,
9) używanie - wprowadzanie do organizmu człowieka środka
odurzającego, substancji psychotropowej lub środka
zastępczego, niezależnie od drogi podania,
9a) leczenie - leczenie uzależnienia, a nie wszelkich skutków
zdrowotnych, będących następstwem uzależnienia,
10) leczenie substytucyjne - stosowanie, w ramach
programu leczenia uzależnienia, środka odurzającego lub
substancji psychotropowej,
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
11) rehabilitacja - działania w celu przywrócenia
sprawności fizycznej lub psychicznej, obniżonej lub
utraconej z powodu narkomanii,
12) readaptacja - działania w celu przystosowania do
warunków zewnętrznego środowiska społecznego lub
zawodowego osoby, która w wyniku narkomanii wykazuje
zaburzenia adaptacji do środowiska,
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
Rozdział 2 działalność wychowawcza i
zapobieganie
Rozdział 3 postępowanie z osobami
uzależnionymi
leczenie, rehabilitacja, readaptacja są dobrowolne (o ile
przepisy ustawy nie stanowią inaczej)
<18 rż sąd rodzinny może skierować osobę na
przymusowe leczenie i rehabilitację na wniosek
przedstawiciela ustawowego, krewnych w linii prostej,
rodzeństwa lub opiekuna faktycznego lub z urzędu
maksymalny czas takiego leczenia to 2 lata
Ustawa o przeciwdziałaniu
narkomanii
Rozdział 4 prekursory, środki
odurzające i substancje
psychotropowe
•
określa kto, kiedy i na jakich warunkach może je
stosować
Rozdział 5 uprawa maku i konopi
Rozdział 6 przepisy karne
Ruch samopomocy
AA
Al-Anon
Al-Ateen
DDA
kluby abstynenta
Anonimowi Alkoholicy
Forma ruchu samopomocy osób
uzależnionych od alkoholu 10.06.1935 w
Akron w Ohio przez maklera giełdowego
Wiliam Griffith Wilson i chirurga Robert
Halbrook Smith
Pierwowzorem była grupa Oksfordzka z 1921
r., która postawiłą sobie za cel odnowienie
istoty chrześcijaństwa w I w. n. e.
Wpływ miała na rozwój filozofia Junga i Jamesa
Do Polski informacja o AA dotarła w latach 40
Anonimowi Alkoholicy
AA Eleusis; pierwsza polska grupa AA
1984 r.; pierwszy zjazd AA w Poznaniu
Program AA zaadoptowany został przez
pokrewne ruchy
- Al.-Anon; grupa rodzinna
-Al Ateen
- Adult Children of Alcoholics (DDA)
DWANAŚCIE KROKÓW
Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu,
że przestaliśmy kierować własnym życiem
Uwierzyliśmy, że większa siła od nas samych może
przywrócić nam zdrowie
Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i życie
opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy
Zrobiliśmy gruntowny i odważny rachunek
sumienia
Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi
istotę naszych błędów
Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił
nas od wszystkich wad charakteru
DWANAŚCIE KROKÓW
Zwróciliśmy się do Niego w pokorze aby usunąć nasze
braki
Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się
gotowi zadośćuczynić im wszystkim
Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których
było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, które
zraniłyby innych ludzi
Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca
przyznając się do popełnienia błędów
Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz
doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek go pojmujemy,
prosząc jedynie o poznanie jego woli wobec nas oraz o
siłę do jej spełnienia
Pobudzeni duchowo w rezultacie tych kroków staraliśmy
się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować tę
zasadę we wszystkich naszych poczynaniach