E-bussines

e-commerce < e-bussines <

e-economy

e-handel < e-biznes < e-

gospodarka

E-gospodarka

-

wirtualna arena, na której

prowadzona jest działalność, przeprowadzane
są transakcje, następuje tworzenie i wymiana
wartości oraz tworzone są bezpośrednie
kontakty pomiędzy jej uczestnikami

.

E-biznes

– dowolna wymiana zasobów

pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia
dokonywana z wykorzystaniem sieci
komputerowej. E-biznes polega na
prowadzeniu biznesu on-line, z wykorzystaniem
systemów informatycznych i technologii
internetowych.

E-handel

– proces sprzedawania i kupowania

produktów i usług, a więc zawierania
transakcji handlowych z wykorzystaniem
środków elektronicznych, prowadzony za
pośrednictwem Internetu (często także za
pomocą faxu czy telefonu) (B.Gregor,
M.Stawiszyński).

NOWA GOSPODARKA

Pojęcie „Nowa Gospodarka” („Nowa
Ekonomia”) narodziło się stosunkowo
niedawno i nie jest jeszcze dobrze
zdefiniowane. Przyjmuje się jednak, że rozwój i
rozpowszechnianie się technologii
informacyjnych (TI) zmienia praktykę
działalności gospodarczej na tyle poważnie, że
można mówić o nowej gospodarce, wyraźnie
różniącej się od dotychczasowej. Stwierdzenie
to dotyczy w zasadzie praktyki gospodarczej,
bowiem nie uległy zmianom podstawy
dotychczas obowiązujące prawa ekonomii. W
tym też sensie nie można mówić o żadnej nowej
ekonomii.

Za najważniejsze czynniki kształtujące „Nową
Gospodarkę” na ogół przyjmuje się:

-

wzrost znaczenia otoczenia w działalności

przedsiębiorstw

(„to, co dzieje się w otoczeniu,

ma większe znaczenie dla przetrwania
organizacji, niż to, co odbywa się w jej
ramach”(G.Nizard, 1998)),

-

procesy globalizacji

(istota globalizacji:

poszerzanie i pogłębianie podziału pracy
uwarunkowane liberalizacją wymiany dóbr,
usług, kapitału, wiedzy i transferu ludzi),

-

postęp technologiczny

, głownie w zakresie

informatyki,

-

kluczowe znaczenie kapitału intelektualnego

(„Tradycyjne czynniki produkcji – ziemia,
praca, kapitał – nie zniknęły. Jednak straciły na
wartości. Można je uzyskać, i to łatwo, pod
warunkiem, że zostanie stworzone zaplecze w
postaci wiedzy. Wiedza jest nowym kluczem do
osiągnięcia rezultatów w dziedzinie społecznej
i ekonomicznej. To właśnie ona staje się
jedynym istotnym zasobem” (P.Drucker)).

„

Nowa Gospodarka” niejako wywołała nowy termin,

mianowicie – dzisiaj już powszechnie stosowany –

organizacja wirtualna. Powstało przy tej okazji jeszcze

wiele innych „zastosowań” terminu „wirtualny”. Mówi

się o wirtualnej administracji, wirtualnym

uniwersytecie, wirtualnym biurze,, wirtualnej

rzeczywistości, a nawet o wirtualnym pieniądzu.

Swoboda użycia terminu „wirtualny” powoduje

zagrożenie braku lingwistycznej precyzji. Istnieje

niebezpieczeństwo, że wirtualna organizacja może

oznaczać wszystko i nic, chociaż jej obecność w
dzisiejszej gospodarce jest sprawdzalna.

Pojęcie wirtualny oznacza wg Słownika języka

polskiego: „mogący zaistnieć, (teoretycznie)

możliwy”. Ale słowo to oznacza coś więcej niż

pozorny, niewidoczny, wyobrażalny, wszechobecny,

zawsze dostępny lub jak to jest dzisiaj -

elektroniczny, cyfrowy. Słowo „wirtualny” można

interpretować jako efekt, siłę, która istnieje,

chociaż dokładnie nie można jej obserwować i

zmierzyć. Zatem, określenie to można odnieść do

zjawisk fizycznych, ale słowo to może też dotyczyć

osoby, która ma ogromny wpływ na wydarzenia

polityczne, od której wiele zależy, którą jednak

trudno jednoznacznie rozpoznać na scenie

politycznej.

Wirtualność

to zdolność krytyczna, którą posiada

każda organizacja rzeczywista. Jest ona definiowana

jako zdolność organizacji do gromadzenia i

doskonalenia oraz rozwijania podstawowych

kompetencji przy efektywnym dostosowywaniu

struktury organizacyjnej i procesów biznesu

generujących wartość dodaną. Wirtualność jest

strategią kooperacji wewnątrz firmy, między

firmami, a nawet między bezpośrednimi

konkurentami. W korporacjach wirtualnych

poszczególne organizacje rzeczywiste rozwijają swą

podstawową działalność, ale istotna jest nie

efektywność jednostki, lecz efektywność i wydajność

całej korporacji.

Organizacja wirtualna jest tworem silnie
determinowanym rozwojem technik
informacyjnych. Opiera się ona na sieciach
komputerowych (np. Internet), ułatwiających
osiąganie przewagi konkurencyjnej na rynku
globalnym. W literaturze przedmiotu oraz w
życiu codziennym spotyka się wiele różnych
określeń organizacji wirtualnej,
podkreślających te cechy takiej organizacji,
które są najważniejsze z punktu widzenia
definiującego. Kilka określeń organizacji
wirtualnej:

Wirtualność

to zdolność organizacji do gromadzenia i

doskonalenia podstawowych kompetencji oraz
doskonalenia struktury organizacyjnej i procesów
biznesu.

Wirtualność

Wirtualność

jest strategią kooperacji wewnątrz firmy,

jest strategią kooperacji wewnątrz firmy,

między firmami, a nawet między bezpośrednimi

między firmami, a nawet między bezpośrednimi

konkurentami. W korporacjach wirtualnych poszczególne

konkurentami. W korporacjach wirtualnych poszczególne

organizacje rzeczywiste rozwijają swe podstawowe

organizacje rzeczywiste rozwijają swe podstawowe

działalności, ale istotna jest nie efektywność jednostki,

działalności, ale istotna jest nie efektywność jednostki,

lecz efektywność i wydajność całej korporacji.

lecz efektywność i wydajność całej korporacji.

Powszechnie uważa się, że w firmach XXI wieku

Powszechnie uważa się, że w firmach XXI wieku

pracownik będzie mógł pracować tam, gdzie chce i wtedy,

pracownik będzie mógł pracować tam, gdzie chce i wtedy,

kiedy chce, czyli będzie można zorganizować firmę tak, by

kiedy chce, czyli będzie można zorganizować firmę tak, by

zapewnić personelowi pracującemu w domu lub

zapewnić personelowi pracującemu w domu lub

przedstawicielom jeżdżącym po świecie możliwości takie,

przedstawicielom jeżdżącym po świecie możliwości takie,

jakie mają w siedzibie firmy.

jakie mają w siedzibie firmy.

Wirtualność

to zdolność organizacji do gromadzenia i

doskonalenia podstawowych kompetencji oraz
doskonalenia struktury organizacyjnej.

Definicja Organizacji Wirtualnej

Wirtualność

Wirtualność

jest strategią kooperacji wewnątrz firmy,

jest strategią kooperacji wewnątrz firmy,

między firmami, a nawet między bezpośrednimi

między firmami, a nawet między bezpośrednimi

konkurentami. W korporacjach wirtualnych poszczególne

konkurentami. W korporacjach wirtualnych poszczególne

organizacje rzeczywiste rozwijają swe podstawowe

organizacje rzeczywiste rozwijają swe podstawowe

działalności, ale istotna jest nie efektywność jednostki,

działalności, ale istotna jest nie efektywność jednostki,

lecz efektywność i wydajność całej korporacji.

lecz efektywność i wydajność całej korporacji.

Powszechnie uważa się, że w firmach XXI wieku

Powszechnie uważa się, że w firmach XXI wieku

pracownik będzie mógł pracować tam, gdzie chce i wtedy,

pracownik będzie mógł pracować tam, gdzie chce i wtedy,

kiedy chce, czyli będzie można zorganizować firmę tak, by

kiedy chce, czyli będzie można zorganizować firmę tak, by

zapewnić personelowi pracującemu w domu lub

zapewnić personelowi pracującemu w domu lub

przedstawicielom jeżdżącym po świecie możliwości takie,

przedstawicielom jeżdżącym po świecie możliwości takie,

jakie mają w siedzibie firmy.

jakie mają w siedzibie firmy.

Wirtualizacja oznacza odmiejscowienie działalności

gospodarczej czyli odrzucenie wymogu, by była ona
prowadzona w określonym miejscu.

Definicja Organizacji Wirtualnej

Definicja Organizacji Wirtualnej

Pojęcie organizacji wirtualnej (przedsiębiorstwa
wirtualnego) zostało wprowadzone przez W.
Davidowa i M. Malone’a (1992), a
spopularyzowane przez J. Byrne’a (1993).



Połączenie dziesiątek, a nawet setek firm, przy czym
każda z nich skupiona jest na tym rodzaju działalności,
który wykonuje najlepiej, oraz wszystkie są połączone
elektroniczną siecią, tak że pracują jako jedna całość –
elastycznie i przy najniższych kosztach – bez względu
na swoją lokalizację (Upton, McKafee, 1996).



Czasowa sieć niezależnych przedsiębiorstw –
dostawców, klientów, nawet wcześniejszych
konkurentów, połączonych technologią informacyjną w
celu dzielenia umiejętności i kosztów dostępu do
nowych rynków (Byrne, Brandt, 1993).



To, o czym kadra kierownicza myśli w dzisiejszych
czasach, to: wzrost, globalizacja, krótki cykl realizacji
dostaw, szybkość i konkurencyjność. Powtarzamy
ciągle naszym klientom, że e-biznes nie jest zmianą
sposobu prowadzenia interesów w ich branżach, która
jest jedynie wspomagana, pobudzana i umożliwiana
przez technologię... Mówimy im, że jest to całkowite
przekształcenie ich tak, aby korzystać z
elektronicznego rynku (D.Tapscott, 1998).

Definicja Organizacji Wirtualnej



Organizacja wirtualna

jest dynamicznym narzędziem

zarządzania opartym na komputerowych możliwościach

korzystania z banków informacyjnych, miedzy innymi

takich jak Internet – idealnym dla osiągania przewagi

konkurencyjnej na rynku globalnym.



Wirtualna organizacja

tworzona jest na zasadzie

dobrowolności przez organizacje, które wchodzą ze sobą

w różnego typu związki dla realizacji celu, który ma

za zadanie przyniesienie im korzyści większych niż wtedy,

gdyby działały w sposób tradycyjny. Dla wspólnego

działania nie istnieje konieczność zawarcia umów

cywilno-prawnych. Czas trwania tego związku ustalany

jest przez organizację, która pierwsza uzna, że jego

istnienie jest dla niej niekorzystne. Pozostałe organizacje

jeśli uznają to za korzystne, mogą kontynuować wirtualny

związek bez organizacji, która wystąpiła, lub też związać

się z innymi organizacjami. [J. Kisielnicki].

Definicja Organizacji Wirtualnej

Definicja Organizacji Wirtualnej



Wirtualna organizacja gospodarcza

jest to mniej lub

bardziej rozbudowana sieć niezależnych firm działających

w świecie rzeczywistym, która łączy ich umiejętności i

zasoby organizacyjne dla osiągnięcia wytyczonego celu,

wykorzystując technologie informatyczne do koordynacji

wzajemnych działań w sposób pozwalający na uniknięcie

jakichkolwiek form rozbudowanej integracji poziomej czy

pionowej.



Wirtualne przedsiębiorstwo

jest kompleksowym systemem

łączącym w jedną informacyjną całość producentów,

klientów i oferentów usług. Wymiana usług między

partnerami nie jest jedynie koordynowana przez rynek i

nie są realizowane jednorazowe, niezależne transakcje;

nie jest także sterowana jedynie mechanizmem hierarchii

nakazów, gdyż miejsce nakazów centrum zastąpiły

wytyczne brokera informacji, które partnerzy mogą

zaakceptować lub nie.

Definicja Organizacji Wirtualnej

Definicja Organizacji Wirtualnej

Organizacje wirtualne

mogą oznaczać:

•generowanie wartości

- praca w grupach

w Internecie, rozproszone nauczanie,
projektowanie komponentów produktów
materialnych i informacyjnych,

•dystrybucję wartości

- zakupy w

sieciach, otwarcie nowych kanałów
dystrybucji z pominięciem pośredników,
porównywanie cech i cen widocznych na
ekranie komputera.

Definicja Organizacji Wirtualnej

Definicja Organizacji Wirtualnej

• Zorientowanie na klienta

- organizacja wirtualna jest

tworzona specjalnie w odpowiedzi na określone potrzeby
konkretnego klienta i dla realizacji konkretnego
zadania.

• Wykorzystanie okazji

- w przeciwieństwie do aliansów

strategicznych powiązania między firmami budującymi
(składającymi się na) organizację wirtualną nie są
trwałe. Przedsiębiorstwa będą się łączyć by wykorzystać
konkretną okazję na rynku i najczęściej rozpadną się,
gdy zniknie przyczyna współpracy.

• Rozmyta tożsamość

- w świecie organizacji wirtualnych

role nie są tak jednoznaczne jak w tradycyjnym modelu,
który jasno określał kto jest konkurentem, kto
dostawcą, a kto klientem.

• Wspólny dostęp do zasobów

– takich jak: informacja,

wiedza, technologia, know-how, surowce, park
maszynowy, systemy zarządzania itp.

• Współdzielenie kosztów i ryzyka

– z uwagi na fakt

wchodzenia w związki wirtualne wielu autonomicznych
partnerów, koszty związane z realizacją zadania i ryzyko
jego niepowodzenia rozkładają się na wszystkich
uczestników.

Cechy Organizacji Wirtualnej

Cechy Organizacji Wirtualnej

• Zaufanie

- wirtualne związki sprawią, że organizacje

będą od siebie znacznie bardziej uzależnione i będą
musiały sobie ufać w znacznie większym niż
dotychczas. Będzie je łączył „wspólny los”, w tym
sensie, że to co się stanie z każdym z partnerów będzie
zależeć od każdego z nich. 

• Niwelowanie korzyści skali

- skala była jednym z

ważniejszych czynników sukcesu. Duże firmy stać było
na wydatkowanie ogromnych sum na badania oraz
fabryki dające im efekty ekonomii skali. Sytuacja
zmieniła się na tyle, że teraz mała firma może
skorzystać z fabryk największych producentów, wejść
do największych sieci handlu.

• Wykorzystywanie kluczowych kompetencji podmiotów

organizacji

- kompetencje to wiedza i umiejętności

ludzi w organizacji. Jest to jedna z najważniejszych
cech organizacji wirtualnej, gdyż to właśnie od
kompetencji posiadanych przez potencjalnych
uczestników zależy jej konfiguracja. Właściwy dobór
uczestników organizacji wirtualnej w dużym stopniu
zapewnia wysoki poziom jakości produktów, niższe
koszty, skrócenie czasu dostawy czy wysoki poziom
obsługi klienta.

Cechy Organizacji Wirtualnej

Cechy Organizacji Wirtualnej

• Globalizacja

- organizacja wirtualna nie ma granic i

może funkcjonować wszędzie tam, gdzie spodziewane
są korzyści z tytułu podjęcia określonej działalności. 

• Elastyczność

- zdolność do adaptowania sie do zmian

zachodzących w zmiennym, złożonym i niepewnym
środowisku zewnętrznym i wewnętrznym. Służy ona
maksymalizacji korzyści przy wykorzystaniu efektu
synergii, tj. zjawiska polegającego na tym, że efekt
wspólnego działania kilku czynników jest większy niż
suma efektów działania każdego z tych czynników
niezależnie

. Zatem warunkiem koniecznym do

powstania organizacji wirtualnych jest przekonanie
podmiotów ją tworzących, że funkcjonowanie w ramach
organizacji będzie bardziej opłacalne niż wtedy, gdyby
każdy z nich funkcjonował oddzielnie.

• Tymczasowość

- jest chwilową konfiguracją jednostek

organizacyjnych współpracujących ze sobą dla
osiągnięcia okazjonalnych, wspólnych celów.

• Transparentność

- otoczenie, w tym finalny klient

postrzega organizację wirtualną jako jedną całość,
niezależnie od liczby partnerów ją tworzących.

Cechy Organizacji Wirtualnej

Cechy Organizacji Wirtualnej

• Wykorzystywanie technologii informacyjnych

-

organizacja wirtualna opiera się na sieciach
komputerowych, które stanowią fizyczne środowisko
wymiany informacji (komunikacji) pomiędzy
jednostkami organizacyjnymi (np.
przedsiębiorstwami).

• Stopień formalizacji

- struktura organizacji wirtualnej

w porównaniu z tradycyjną strukturą organizacyjną
jest spłaszczona, a pomiędzy równouprawnionymi
partnerami nie zachodzą zależności hierarchiczne.
Najczęściej wymienianą formą organizacyjną
wirtualnej organizacji jest płaska struktura sieciowa.
Przedsiębiorstwa uczestniczące w tego typu sieci są
względnie niezależnymi partnerami a więc nie
występują między nimi zależności hierarchiczne. W
organizacji wirtualnej wyjątkowe znaczenie posiada
jednostka koordynująca działania,

tzw. broker

informacji, który może być zarazem
inicjatorem przedsięwzięcia

.

• Decentralizacja władzy

– jest bezpośrednio związana ze

stopniem formalizacji. Płaska struktura hierarchiczna
cechująca organizację wirtualną zapewnia
sprawniejsze przetwarzanie informacji o dużym
stopniu decentralizacji decyzji.

Cechy Organizacji Wirtualnej

Cechy Organizacji Wirtualnej

Organizacja jako sieć powiązań

Organizacja wirtualna, rozumiana jako sieć

powiązań, jest logiczną konsekwencją procesu zmian
zachodzących, już od początku minionego wieku, w
myśleniu o zarządzaniu przedsiębiorstwami.

Organizacja jako sieć ludzi

Organizacja wirtualna, w tym znaczeniu, to firma, w

której większość (całość) pracowników nie pracuje w
biurze i do komunikacji używa sieci komputerowych,
telefonu itp.
Powstawanie tego typu organizacji powodują:

•Gwałtowny rozwój technologii

- podobnie jak w

przypadku organizacji jako sieci powiązań, także tutaj
technologia jest jednym z czynników sprawczych.
Powszechna (mowa tutaj o krajach wysoko
uprzemysłowionych) dostępność telefonów komórkowych i
sieci komputerowych sprawiła, że klasyczny atrybut
stanowiska pracy - fizyczne miejsce powoli przechodzi do
lamusa.

•Eliminacja wysokich kosztów organizacji miejsca pracy
biurowej

- jednym z ogromnych składników kosztów w

przypadku obecnych firm są koszty wynajmu lokali oraz
ich eksploatacji. Praca poza biurem eliminuje, a co
najmniej poważnie redukuje te koszty.

Organizacja jako sieć powiązań

• Mit merytokracji

– częścią życia w organizacjach są

różnego rodzaju działania pozamerytoryczne, np.
rozgrywki polityczne, ocenianie ludzi według kryteriów
nie związanych z wykonywanymi obowiązkami. Wielkim
oczekiwaniem w stosunku do organizacji wirtualnych
jest to, że być może oznaczają one możliwość
zaistnienia merytokracji , tj. organizacji, w których
ludzie są oceniani tylko ze względu na to, jak wykonują
swoje obowiązki.

• Możliwość efektywniejszego wykorzystania zasobów

wiedzy całej organizacji

– wielkim mankamentem

zarządzania, szczególnie widocznym w przypadku
wielkich, międzynarodowych korporacji, stało się to, że
ich pracownicy wielokrotnie popełniali te same błędy i
odkrywali stare prawdy na skutek braku sprawnych
systemów wymiany danych. Organizacje wirtualne ze
swej natury poważnie inwestują w systemy mające za
zadanie pozyskiwanie i gromadzenie danych oraz
ułatwienie ich przetwarzania i wymiany.

Organizacja w Virtual Reality

Virtual reality (VR)

- rzeczywistość wirtualna jest

terminem oznaczającym symulację świata przy użyciu
komputera.
Cechy VR:

•Transfiguracja

(przeobrażenie, przemienienie,

przeistoczenie) to potencjalnie nieograniczone możliwości
manipulowania wyglądem uczestników spotkań i
otoczeniem. Rodzą się pytania czy nasza wirtualna
osobowość (virtual self) będzie naszym odbiciem, mutacją
ale nadal podobną do nas, czy też czymś zupełnie innym?
A może grozi nam powrót do organization mana lat 50-60,
tych organizacji, w których każdy pracownik wygląda tak
samo?

•Reifikacja

to traktowanie czegoś, co nie jest rzeczą, jako

rzecz. W przypadku zastosowania rzeczywistości
wirtualnej jako medium, istnieje poważne i zarazem
uzasadnione niebezpieczeństwo, że zatrą się różnice
pomiędzy światem materialnym a obrazami generowanymi
przez komputer. 

CYKL ŻYCIA ORGANIZACJI
WIRTUALNEJ

CYKL ŻYCIA ORGANIZACJI
WIRTUALNEJ

Faza 1:

poszukiwanie partnerów do utworzenia

organizacji wirtualnej

. Zwykle odbywa się to za

pośrednictwem pośrednika (maklera)
informacyjnego, który ułatwia zainteresowanym
przedsiębiorstwom znalezienie odpowiednich
partnerów i określenie dla nich odpowiednich
zadań w tworzonej organizacji.

Faza 2:

opracowanie i negocjacje ramowych ustaleń

dotyczących przyszłej kooperacji

. Chodzi tu

głównie o rozdział zadań i kompetencji.

Faza 3:

realizacja

obejmuje zadania kooperacji w

procesach produkcji. Zachodzi nieraz potrzeba
zweryfikowania ustaleń przyjętych w fazie 2.

Faza 4:

nowy kontekst sytuacyjny

. Po zrealizowaniu

zadań, dla których została powołana organizacja
wirtualna następuje jej rozwiązane lub
rekonfiguracja rozpoczynająca fazę 1.

Często rozważamy problem przyjęcia propozycji
przyłączenia się do organizacji wirtualnej.

Argumentami, które przemawiają za tym, zazwyczaj są
stwierdzenia, że:



kultura organizacyjna, misja, cele i strategia oraz plany

naszej firmy pasują do koncepcji projektu organizacji;



można zwiększyć lojalność klientów, pozycję na rynku,

wielkość sprzedaży i podwyższenie zadowolenia klienta;



można zmniejszyć wydatki kapitału, zredukować koszty,

zwiększyć dostęp do ograniczonych zasobów, skrócić czas

wytworzenia produktu lub świadczenia usługi;



można zwiększyć tempo rozwoju organizacji;



można obniżyć wydatki na infrastrukturę;



można lepiej zaspokoić potrzeby klientów przez oferowanie

wraz z partnerami zmodernizowanych produktów.



można być postrzeganym jako światowej klasy producent

osiągający wysoką pozycję w tym biznesie.

Korzyści z udziału w organizacji wirtualnej

Potencjalne

korzyści

Opis

Wzrost potencjału
technologicznego

Potencjał ten jest dużo większy, gdyż projektanci nie są
ograniczeni możliwościami technologicznymi
przedsiębiorstwa, w którym będzie odbywała się
produkcja

Skrócenie czasu dostaw
i zmniejszenie zapasów

Możliwości korzystania z dużej ilości kooperantów
powinno zaowocować skróceniem czasu dostaw,
możliwościami planowania „just in time”
oraz zmniejszeniem zapasów.

 
Zmniejszenie cen

Dzięki wzrostowi konkurencji „globalnej”, ceny powinny
być niższe, w skali makro przyczyniając się do obniżania
Inflacji. Szybki i tani dostęp do informacji od
producentów umożliwia eliminowanie pośredników.

Szybszy rozwój

Organizacje wirtualne pozwalają na szybszy i mniej
Kosztowny rozwój niż organizacje tradycyjne. Możliwe

jest korzystanie z technologii i usług bez
konieczności podejmowania dużych inwestycji.

Wykorzystanie zasobów

Zasoby rozmieszczone w wielu przedsiębiorstwach są w
znacznie lepszym stopniu wykorzystane w organizacji
wirtualnej

Wzrost precyzji
planowania biznesu

Już na etapie planowania produktów/usług powstaje
siatka kooperantów oraz koszt wytworzenia, który
porównuje się z planowaną ceną sprzedaży

Warto zapamiętać:

1.Wirtualna organizacja nie jest istniejącą fizycznie
sformalizowaną instytucją, lecz sposobem rozwiązania
problemów i stanowi konceptualną strukturę dla poprawy
wydajności i efektywności w rzeczywistej organizacji. W
tym sensie nie posiada ona realnego bytu, a tym samym
jest niewidoczna. Niemniej jednak realizując swoje cele
wykorzystuje istniejące realnie byty organizacyjne. Efekty
funkcjonowania organizacji wirtualnej są zatem realne.
2.Organizacja wirtualna nie powstaje samoczynnie, bez
inspiracji z zewnątrz i działa bez jakiejkolwiek ingerencji.
Kreatorem organizacji wirtualnej może być praktycznie
każda jednostka organizacyjna, osoba lub grupa osób
niezależnie od tego, czy funkcjonują one w ramach jakiejś
konkretnej organizacji, czy poza nią. Ważne jest
natomiast, aby kreator organizacji wirtualnej zdawał
sobie sprawę z tego, w jakim celu ją powołuje i
odpowiednio do tego celu budował sieć wykonawców oraz
zarządzał tą siecią za pomocą odpowiednich technologii i
systemów.

O Organizacji Wirtualnej

O Organizacji Wirtualnej

Warto zapamiętać:

3.Ogniwa składowe wirtualnej organizacji są względnie
niezależnymi partnerami, którzy dobierani są
dynamiczne, w zależności od realizowanego zadania i
kompetencji, jakie posiadają. Jest to struktura
dynamiczna a więc rekonfigurowalna, która w wielu
przypadkach ma cechy

heterarchii

, polegającej na

rządach niektórych elementów rozmieszczonych w
różnych punktach. Jest ona rezultatem nałożenia się na
siebie wielu różnych struktur hierarchicznych. Stąd formy
organizacyjne w organizacjach wirtualnych mogą być
bardziej płaskie, ponieważ nadzór hierarchiczny nie
stanowi tutaj podstawowej formy koordynacji. W
strukturach wirtualnych dominować mogą inne formy, tj.
koordynacja poprzez wzajemne dostosowanie, poprzez
brokera informacji czy standaryzację procesów,
kompetencji lub wyjść firmy. Uczestnicy organizacji
wirtualnej tworzą wspólnie łańcuch wartości, w którym
każdy etap wykonywany jest przez kompetentną
jednostkę, która za realizację tego etapu jest
odpowiedzialna.

O Organizacji Wirtualnej

O Organizacji Wirtualnej

Warto zapamiętać:

4.Uczestnicy organizacji wirtualnej pozostają tak długo w
relacji z całością organizacji jak długo jest to dla nich, a
także dla całości, użyteczne. Czas trwania związku
ustalany jest przez każdego z uczestników tworzących
organizację. Decyzje o jej likwidacji lub rekonstrukcji
może podjąć każdy z uczestników, który pierwszy uzna, że
istnienie tego związku jest dla niego niekorzystne i
pierwszy z niego występuje. Istnieją trzy zasadnicze
rodzaje uczestników organizacji wirtualnej:

•

integratorzy systemów, którzy przede wszystkim
konstruują sieci i zarządzają nimi,

•

specjaliści (podwykonawcy), którzy maja unikalne
kompetencje wykorzystywane w różnych
organizacjach,

•

niezależni profesjonaliści, którzy działają
samodzielnie lub wchodzą w skład rozmaitych
zespołów.

O Organizacji Wirtualnej

O Organizacji Wirtualnej

Mocne strony - S

Słabe strony - W

1.

Duża elastyczność działania

większa niż organizacji tradycyjnej.

2.

Duża szybkość realizacji

transakcji w porównaniu z
większością organizacji
tradycyjnych.

3.

Prowadzenie wspólnej polityki w

zakresie działania organizacji.

4.

Obniżenie kosztów realizacji

transakcji w stosunku do jej
realizacji w organizacji tradycyjnej.

5.

Obniżenie nakładów

inwestycyjnych dla rozwoju
organizacji.

6.

Zmniejszenie do koniecznego

minimum prawnej obsługi
transakcji

1.

Konieczność posiadania

Informacyjnej Technologii, która
umożliwia realizację transakcji a w
tym: a) globalną sieć, b) duże bazy
danych.

2.

Konieczność posiadania zaufania

do wszystkich organizacji
współpracujących w ramach
wirtualnych organizacji.

3.

Możliwość włączania się do

organizacji nie kompetentnych i
nie sprawdzonych organizacji.

4.

Brak wzorców postępowania.

Źródło: J. Kisielnicki, Z. Szyjewski: Przedsiębiorstwo przyszłości.

Analiza SWOT Organizacji

Analiza SWOT Organizacji

Wirtualnej

Wirtualnej

Analiza SWOT Organizacji

Analiza SWOT Organizacji

Wirtualnej

Wirtualnej

Źródło: J. Kisielnicki, Z. Szyjewski: Przedsiębiorstwo przyszłości.

Szansa - O

Zagrożenia - T

1.

Szybkie reakcje na pojawienie się

tzw. niszy.

2.

Realizacja transakcji mimo barier

prawnych i organizacyjnych.

3.

Wnoszenie do wspólnej wirtualnej

organizacji tego co każdy z
partnerów ma najlepszego i gdzie
jest w pełni profesjonalny.

4.

Możliwość zastosowania

najbardziej nowoczesnych metod i
technik zarządzania.

5.

Możliwość, współpracy takich

partnerów, którzy w warunkach
organizacji tradycyjnej nie
współpracowali ze sobą

6.

W powiązaniach informacyjnych

nie występują granice celne
państwowe.

1.

Niewydolność komputerowych

urządzeń przejawiających się w tym,
że obecnie nie są one w większości
przystosowane do transmisji danych
multimedialnych

2.

Brak uregulowań prawnych dla

funkcjonowania organizacji
wchodzących w skład organizacji
wirtualnych i ich odpowiedzialności
względem siebie i przed ich
klientami.

3.

Nie przygotowanie organizacji jak

też klientów do korzystania z
organizacji wirtualnych.

4.

Brak zwierzchnictwa i związany z

tym brak koordynacji realizacji
transakcji.

Analiza SWOT Organizacji

Analiza SWOT Organizacji

Wirtualnej

Wirtualnej

Fazy przekształcania się organizacji
(przedsiębiorstwa) tradycyjnej w wirtualną:

•faza „broszurowa” - wykorzystywanie sieci
komputerowej (Internet) jako komputerowej
tablicy ogłoszeń, co czyni z tej sieci jednostronny
mechanizm informacyjny,

•interaktywność – nawiązywanie komunikacji za
pomocą Internetu z klientami, pracownikami itp.,
umożliwiając im zadawanie pytań oraz
formułowanie wymagań i oczekiwań,

•ułatwianie przeprowadzania transakcji –
wykorzystywanie Internetu do sprzedaży dóbr i
pozyskiwania dostaw,

•relacje bezpośrednie – komunikacja za pomocą
Internetu z pojedynczymi klientami, co skutkuje
elastyczną polityką cenową i wytwarzaniem na
zamówienie,

•wirtualizacja organizacji – połączenie wielu
różnych przedsiębiorstw w jeden organizm
gospodarczy bez względu na terytorialne
rozmieszczenie tych przedsiębiorstw i zakres ich
działalności gospodarczej.

STRUKTURA ORGANIZACJI
WIRTUALNEJ

Kluczem do zbudowania wirtualnej organizacji

jest zapewnienie sprawnej i bezpiecznej

komunikacji oraz dostępu do zasobów firmy, z

których mogą korzystać, między innymi:



biura lokalne, oddziały i przedstawicielstwa,



road warriors - przedstawiciele handlowi i inni

pracownicy działający w terenie,



pracownicy i współpracownicy wykonujący swoją

pracę w domu lub biurach poza siedzibą firmy,



partnerzy handlowi,



klienci i potencjalni klienci.

DLACZEGO INTERNET?

Najważniejsze cechy Internetu, jako medium w
organizacjach wirtualnych:



interaktywność,



możliwość personalizacji przekazu,



wielokierunkowy przekaz danych,



możliwość natychmiastowej reakcji,



łatwiejsze docieranie do zainteresowanych,



możliwość dotarcia do ludzi na całym świecie,



łatwa i szybka aktualizacja informacji ,



możliwość łączenia mediów,



różnorodność form przekazu,



możliwości tworzenia społeczności, łatwość tworzenia

więzi.

TYPOLOGIA ORGANIZACJI
WIRTUALNYCH

Organizacje wirtualne przyjmują wiele postaci i
mają wiele zastosowań. Podstawowe z nich to:
- wirtualne organizacje kształcenia,
- wirtualne organizacje projektowe,
- wirtualne organizacje produkcji,
- wirtualne organizacje handlowe,
- regionalne centra rozwoju ekonomicznego,
- centra dystrybucji.

Wirtualne organizacje kształcenia :

-Virtual Training Calendar

(http://www.thebiz.co.uk/virtual-training-

calendar/default.htm)
-Virtual Training Center (http://www.kumc.edu/vtrain/)
-Virtual Training Resource Center (http://www.brooks.

af.nil/ESOH/iseerb/virttrc.htm)

Wirtualne organizacje projektowania :

-ARPA Distributed Design of Electronic Systems

(http://www-cad.berkeley.edu/~jimy/research/ARPA_4-

96.htm)
-PartNet (http://part.net/about.htm)

Wirtualne organizacje handlowe :

-Global Trade Point Network (http://urgento.qse.mit.edu.-

au/untpdc/gtpnet/tpwwcountry.html)
-Trade Enquiry Service (http://www.tdc.org.hk/te/ )
-TradeNet World Service (http://www.TradeNet.org/ )
-Dealernet

(http://www.dealernet.com )

ORGANIZACJE WIRTUALNE W INTERNECIE

Regionalne centra rozwoju ekonomicznego :

-Virtual Competence Center for Environmental Issues

(http://www.-kiesel.de/english/index.htm )
-Small Business Administration

(http://www.sbaonline.sba.gov/ )

Centra dystrybucji :

-San Diego Source (http://sddtsun.sddt.com/business/ )
-Cornell Distribution Center

(http://www.cbs.cornell.edu/cdc.html)
-European Distributions Centers (http://www.gallagher

.-

co.nz/europe.html )

ORGANIZACJE WIRTUALNE W INTERNECIE

Modele e-biznesu:

•

A2A

–

relacja wewnętrzna między organami

administracji, np. przekazywanie danych statystycznych
przez gminy do GUS,

•A2B (B2A)

– relacja między przedsiębiorstwami a

administracją publiczną, np. zapłata za wykonanie
zamówienia publicznego (A2B) lub zapłata podatku
(B2A).

•A2C (C2A)

– relacja między konsumentem a

administracją publiczną, np. wezwanie do zapłacenia
mandatu (A2C) lub zapłacenie wymaganego
zobowiązania administracyjnego (C2A).

•B2B

– relacja między przedsiębiorstwami lub innymi

podmiotami grupowymi, nie uwzględniająca działań
konsumentów indywidualnych. Model najpopularniejszy.
Przykład: relacja dostawca – odbiorca.

•

B2C (C2B)

– relacja pomiędzy przedsiębiorstwem

(firmą) a klientem indywidualnym. Przykład: sklep
internetowy (B2C) lub oferowanie własnych usług firmie
(C2B).

Modele e-biznesu:

•

B2D

– relacje pomiędzy przedsiębiorstwami a giełdą

towarową, np. zakup lub sprzedaż określonego towaru.

•

B2E

–

relacja między przedsiębiorstwem a jego

pracownikami, np. przekazywanie rozkładów zajęć na
uczelniach wykładowcom,

•B2G (G2B)

– relacja między przedsiębiorstwami a

administracją rządową, np. umowy na dostawę sprzętu
dla armii (B2G) lub dane na rządowej stronie
internetowj dotyczące przetargów państwowych (G2B),

•C2C

– relacja między indywidualnymi konsumentami,

np. aukcje internetowe.

•

G2C

– relacja niekomercyjna pomiędzy rządem a

indywidualnym konsumentem. Na ogół realizowana za
pomocą witryn internetowych. Przykład: informacja o
nadpłacie podatku.

•X2X

– relacje internetowe dotyczące gry na giełdach

finansowych, np. zakup lub sprzedaż akcji.

C2C

Podstawowe modele e-
biznesu

Administracja

Biznes

Biznes

Konsument

Konsument

B2A

B2C

C2B

B2B

C2A

Kupiec

B2D

A2B

A2C

A2A

E-commerce -

Co to

takiego ?



Wirtualne sklepy - rozrywka wielu
ludzi



Rewolucja zmieniająca oblicze
handlu



Główne źródło utrzymania
organizacji wirtualnych



Handel z wykorzystaniem Internetu

Liczby nie kłamią



Zgodnie z oszacowaniem szefa Intela Craiga
Barretta, globalna sieć to potężny rynek
szacowany w 2002 roku na 1.000.000.000.000
$ ( !!! )



co 1 sekundę loguje się do sieci siedem nowych
osób, z czego dwie z nich robią zakupy, w skali
miesiąca jest to 18 mln nowych użytkowników i
5 mln klientów !

„Tradycyjny” e-handel

„Internetowy” e-

handel



     

fizycznie połączone ze sobą

przedsiębiorstwa,



     

sieć o zasięgu globalnym,



     

tylko do kontaktów między

firmami,



     

charakter elitarny, często

specyficzny branżowo,



     

ograniczona liczba

partnerów,



     

dowolna liczba partnerów,



     

sieć zamknięta, bez dostępu

z zewnątrz,



     

sieć otwarta,



     

wymagane podwyższone

bezpieczeństwo wymiany
danych,



     

znani i zaufani partnerzy,



     

znani i nieznani partnerzy,

  konieczność potwierdzania

tożsamości użytkowników,



     

rynek zamknięty.



     

rynek o charakterze sieci.

Schemat rozwoju form B2B i B2C

Zastosowania typu B2B

(około 80% e-

biznesu) pozwalają na realizację transakcji z
odbiorcami, kooperantami i dostawcami,
sprzedaż oraz nabywanie produktów drogą
elektroniczną. Systemy takie umożliwiają
samoobsługową działalność przedsiębiorstwa,
stanowią „drzwi” do systemów CRM oraz
wzbogacają możliwości budowy elektronicznego
łańcucha dostaw, łączącego firmę z
kooperantami i dostawcami. W ten sposób
koszty działalności firmy zmniejszają się, a
wzrasta jej efektywność i konkurencyjność.
Modele organizacji B2B:

•

dotcom

– firmy nie mają związków

kapitałowych z rynkiem, na którym chcą
prowadzić działalność,

•

dotcorp

– firmy zorientowane na określone

rynki i dobrze na nich osadzone,

•

rozwiązania pozainternetowe

(sieci extranet)

preferowane przez firmy zintegrowane
wewnętrznie i połączone sieciami innymi niż
Internet (model hermetyczny).

W rozwiązaniach typu B2C

(około 20%

e-biznesu) główny nacisk kładzie się na
tworzenie nowych kanałów sprzedaży na
konkretne segmenty rynku. W wielu
przypadkach oznacza to dodanie nowych,
opartych na rozwiązaniach internetowych,
kanałów sprzedaży do tradycyjnych metod –
sprzedaży detalicznej, sieci sklepów czy
ośrodków obsługi telefonicznej. Może to również
oznaczać rozpoczęcie sprzedaży niektórych
produktów drogą elektroniczną, dzięki czemu
dział sprzedaży producenta może się
skoncentrować na bardziej złożonych zadaniach.
Niejednokrotnie też sprzedaż elektroniczna
staje się podstawowym źródłem przychodów,
ponieważ strategia zorientowana na klienta,
jaką prowadzi się w Internecie umacnia
kontakty z klientem i prowadzi do jego
większego zaufania do firmy.

Kraje

Obroty

ogółem

[mld

USD]

z tego [%]

B2C

B2B

Niemcy

19,1

24,6

75,4

W. Brytania

17,8

25,3

74,7

Francja

7,2

25,0

75,0

Holandia

5,3

28,3

71,7

Szwecja

5,0

26,0

74,0

Finlandia

4,1

19,5

80,5

Włochy

3,4

11,8

88,2

Dania

2,3

30,4

69,6

Norwegia

2,2

27,3

72,7

Hiszpania

1,3

15,4

84,6

Polska

0,31

9,7

90,3

Średnie
obroty:

5,23 mld
USD

Średni %
obrotów
przypadaj
ący na
B2C:

20,28

%

Dane dla
2001 roku

Kraje

% dorosłych osób

kupujących za

pośrednictwem Internetu

Szwecja

21

Niemcy

14

Finlandia

13

W. Brytania

12

Holandia

11

Francja

5

Włochy

3

Hiszpania

2

Polska

1

Średnia:

8,50 %

Dane dla
2000 roku

B2C

Najczęściej kupowane dobra w sklepach
Internetowych w Polsce w latach 1999-
2004 (B2C):

- książki i wydawnictwa – 23,9 %
- multimedia – 18,7 %
- sprzęt komputerowy – 16,4 %
- oprogramowanie – 15,7 %
- filmy – 14,2 %
- gry komputerowe – 12,7 %

. . .

- samochody – 3,0 %
- artykuły spożywcze – 3,0 %

- bilety komunikacyjne – 0,7 %

Najczęściej kupowane dobra drogą
elektroniczną przez polskie
przedsiębiorstwa w latach 1999-2004
(B2B):

- oprogramowanie – 35,30 %
- sprzęt komputerowy – 32,70 %
- książki i wydawnictwa – 20,00 %
- artykuły i sprzęt biurowy – 13,0 %
- wkłady produkcyjne – 6,90 %
- spec. sprzęt do produkcji – 5,80 %
- usługi bankowe – 4,0 %

. . .

- artykuły spożywcze – 0,10 %

Klienci (B2B)

Sprzedawcy (B2B)

Motyw

%

Motyw

%



skrócenie

czasu
dokonywania
zakupu



obniżenie

kosztów zakupu



poszerzenie

asortymentu



gwarancja

lepszej obsługi



sprzedawane

dobra są tańsze



inne

67,2

35,5

29,2

13,5

11,6
11,3



budowa

wizerunku
nowoczesnej
firmy



zwiększenie

konkurencyjności



odpowiedź na

oczekiwania
klientów



zwiększenie

liczby kanałów
dystrybucji



obniżenie

kosztów
sprzedaży



wdrożenie

podobnego
systemu przez
konkurencję



obniżenie

kosztów



inne

72,5

67,2

63,7

62,2

40,7

21,0

14,0

1,7

Bariery rozwoju e-handlu w Polsce

przyzwyczajeni

e klientów

18%

słaba

infrastruktura

TI

30%

inne

3%

brak

zabezpieczeń

31%

brak podpisu

elektroniczneg

o

5%

wysokie koszty

Internetu

13%

Bariery rozwoju e-handlu w Polsce w
opinii właścicieli e-sklepów:



ograniczony dostęp do Internetu – 35 %,



brak zaufania do e-sklepów – 31 %,



wysoki koszt korzystania z Internetu – 27 %,



brak podpisu elektronicznego – 24 %,



brak kapitału założycielskiego – 24 %,



wysoki koszt reklamy – 18 %,



słaba infrastruktura TI – 13 %,



wysokie koszty transportu – 9 %,



brak doświadczonej kadry – 4%.

Przyczyny nierobienia zakupów w e-

sklepach w Polsce (B2C):



brak możliwości sprawdzenia produktu przed

zakupem – 63 %,



brak doświadczeni w robieniu tego rodzaju

zakupów – 46 %,



brak zabezpieczeń transakcji – 41 %,



wysokie ceny – 18 %,



zbyt długi czas realizacji zakupu – 15 %,



niewielki wybór – 14 %,



brak karty płatniczej – 14 %,



inne – 9 %.

Trudności napotykane przez polskie

firmy podczas zakupów elektronicznych
(B2B):



rozbieżności pomiędzy informacją na temat

asortymentu produktów przewidzianych do
sprzedaży a rzeczywiście dostarczanych – 21,2
%,



zawodność łączy teleinformatycznych – 19,2 %,



trudności w posługiwaniu się aplikacjami

przeznaczonymi do robienia zakupów – 8,6 %,



zawodność oprogramowania – 7,9 %,



zawodność sprzętu komputerowego – 7,2 %,



inne – 5,4 %.

Dobra rada !

Warto przyjrzeć się obszarom, które mogą
być źródłem problemów lub niejasności,
tak aby tworzony przez nas system już od
początku umożliwiał w miarę
bezproblemową pracę. Nie warto wkładać
wiele pracy i pieniędzy w stworzenie
systemu i wypromowanie go, jeśli w
momencie pojawienia się upragnionych
klientów, nie będziemy mogli zaspokoić
ich potrzeb (i zarobić).

E-handel - za i przeciw

E-handel swoim globalnym zasięgiem i
nieograniczoną rzeszą potencjalnych klientów
jest po prostu kopalnią złota – o ile potrafi się
z niej korzystać. Niestety oprócz wielu
możliwości, stwarza też potencjalne problemy.
Główne obszary mogące sprawić kłopoty
przedsiębiorcom związane są z regulacjami
prawnymi i podatkowymi, bezpieczeństwem
oraz kwestiami technologicznymi.

Źródła potencjalnych

problemów



bezpieczeństwo dokonywanych
transakcji,



regulacje prawne, celne i podatkowe



dostępność serwisu.

Bezpieczeństwo

Aby system e-handlu został
zaakceptowany przez klientów, musi
zdobyć ich zaufanie. Jak pokazują badania
większość klientów może chętnie
kupowałaby towary i usługi przez sieć, ale
nie ma ochoty podejmować zbyt wysokiego
ryzyka. Większość woli poczekać na
naprawdę bezpieczne rozwiązania lub
ograniczyć swoje zakupy do najbardziej
znanych dostawców

.

Internetowy system e-sprzedaży

musi zapewniać:



poufność danych klienta - poufność
wszelkich podanych przez klienta danych
można zapewnić wprowadzając szyfrowanie
. Ponadto należy upewnić klienta, że
podane przez niego informacje nie zostaną
udostępnione osobom trzecim (szczególnie
w celach marketingowych) bez jego
wyraźnej zgody.

Internetowy system e-sprzedaży

musi zapewniać: (cd)



potwierdzanie tożsamości klienta -
pewność, że zamawiający towar
(szczególnie dokonujący płatności kartą
płatniczą lub kupujący z odroczonym
terminem płatności) jest osobą, za którą się
podaje, pozwala uniknąć poważnych strat
(zarówno materialnych jak i na reputacji).

Internetowy system sprzedaży musi

zapewniać: (cd)



potwierdzenie tożsamości sprzedawcy -
należy, za pomocą certyfikatów wydanych
przez renomowanych wystawców, zapewnić
klienta, że pod sprzedawcę nikt się nie
podszył, że sprzedawca zapewnia
zachowanie uznanych standardów
bezpieczeństwa i last but not least, że dba o
informacje powierzone mu przez klientów.

Internetowy system sprzedaży musi

zapewniać: (cd)



integralności danych - stosowanie
odpowiednich technik zabezpieczania
danych pozwala zapewnić, że dane
przesyłane między partnerami
handlowymi docierają do odbiorców
w stanie nienaruszonym.

Internetowy system sprzedaży musi

zapewniać: (cd)



bezpieczną autoryzację płatności
transakcji - należy zapewnić w możliwie
najlepszy sposób bezpieczeństwo
autoryzacji transakcji. Dobrym
pomysłem jest rozważenie powierzenia
tej czynności cieszącemu się dobrą
reputacją centrum autoryzacji.
Zmniejszy to niebezpieczeństwo oszustw
i uspokoi klientów.

Kwestie prawne

Jednym z zasadniczych problemów do
rozwiązania w systemach e-handlu jest
zapewnienie zgodności proponowanych
rozwiązań z obowiązującym porządkiem
prawnym. Jedną z najważniejszych zalet handlu
internetowego jest możliwość dotarcia z ofertą
do potencjalnych klientów na prawie całym
świecie. Rodzi to jednak poważne problemy
związane z przestrzeganiem przepisów prawnych
(w szczególności podatkowych i celnych).

W e-handlu należy wziąć pod

uwagę:



Prawo obowiązujące w krajach, z których
możemy spodziewać się klientów - czy wszystkie
oferowane przez nas towary i usługi są tam
dopuszczone do sprzedaży (pod jakimi
warunkami?)



Przepisy i taryfy celne



Przepisy podatkowe, (szczególnie w kwestii
miejsca i sposobu opodatkowania osiąganych
dochodów)



Przepisy dotyczące ochrony prywatności danych
personalnych



Przepisy dotyczące ochrony znaków towarowych,
a także status naszych znaku towarowych

Kwestie techniczne

Kolejną kwestią jest problem
dostępności serwisu internetowego.
Jedną z cech handlu internetowego jest
jego dostępność 24 godziny na dobę,
przez siedem dni w tygodniu.
Dostępność (availibility) systemu
zależy od wielu czynników.

Najbardziej kluczowe to:



łącze dostępowe - należy rozważyć
uniezależnienie się od jednego
dostawcy, a przynajmniej zapewnić
alternatywne łącza o maksymalnie
różnych drogach przesyłania danych,



serwery - warto zapewnić nadmiarowy
sprzęt z automatycznym przełączaniem
- zabezpieczy nas to w sytuacji awarii
serwera lub zwiększonego ruchu,

Najbardziej kluczowe to: (cd)



oprogramowanie - dobrze jest wybrać

przetestowane aplikacje w sprawdzonych

wersjach (niekoniecznie najnowszych)

oraz dokładnie sprawdzić ich

współdziałanie z dedykowanymi

elementami naszego systemu



ochrona antywirusowa - wirusy mogą

zniszczyć owoc wielu godzin naszej pracy i

bezpowrotnie dobrą opinię u klientów



ochrona przed włamaniami - należy

zadbać o prawidłowe zabezpieczenie

systemu i na bieżąco śledzić informacje o

lukach w oprogramowaniu

Najbardziej kluczowe to: (cd)



zasilanie awaryjne - uruchamianie systemu
trwa zwykle dość długo, a często zdarzają
się krótkie przerwy lub wahania napięcia,
które mogą doprowadzić do wyłączenia
serwerów i przerwania połączeń. W
przypadku większych wymagań można
pomyśleć o kupnie agregatu zasilającego.
Ważne jest też zabezpieczenie systemu
przed zbyt wysokim napięciem zasilającym
oraz wyładowaniami atmosferycznymi.

Najbardziej kluczowe to: (cd)



plan awaryjny - to konieczność. W
sytuacji kryzysowej nie można
zastanawiać dopiero się co zrobić.
Trzeba działać według wcześniej
przygotowanego planu. Jeśli przerw
w funkcjonowaniu systemu nie da
się uniknąć, to trzeba przynajmniej
ich czas ograniczyć do minimum.

LITERATURA

1.

Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996r.

2.

Palarczyk J.: Jak podzielić złote jajo, Gazeta Wyborcza, 9.03.2000r.

3.

Kasperek M., Haus P. Internet - nowoczesna technika transmisji. Gospodarka
Materiałowa i Logistyka, 1997, ss. 7-8, 170-173.

4.

Pańkowska M.: Różne interpretacje rynków elektronicznych. Materiały
konferencji TNOiK „Infogryf'96”, Kołobrzeg, 1996, ss. 181-191.

5.

Goldman, S.L.: Co-operating to compete, From alliances to virtual companies.
CMA Magazine, March 1997, ss. 14-17.

6.

Kolbusz E. i inni: Inżynieria systemów informatycznych w e-gospodarce. PWE,
Warszawa, 2005.

7.

Wódz K., Wieczorek T.: Społeczeństwo informacyjne. WSB, 2007.

8.

Bielecki W.T.: Informatyzacja zarządzania. PWE,2000.

9.

Grudzewski W.M., Hejduk I.K.: Przedsiębiorstwo wirtualne. Difin, Warszawa, 2002.

10.

Michalski A.: Dostępność informacji o organizacji gospodarczej. Wydawnictwo PŚ,
Gliwice, 2007.

11.

Chmielarz W. i inni: Modele efektywnych zastosowań elektronicznego biznesu w
sektorach gospodarki polskiej. WSIE, Warszawa, 2007.