Wykład15 rok ak.2015/2016
Prof. UWM dr hab. Ewa Kantowicz
Katedra Pedagogiki Społecznej
to szczególny wyraz moralności
ogólnospołecznej, w której zostają
zhierarchizowane pewne wartości,
postawy moralne i dyrektywy dotyczące
danego zawodu.
Winna regulować stosunki wewnątrz danej grupy
zawodowej (solidarność, wzajemną pomoc, życzliwość
itp.);
Powinna określać stosunek danej grupy zawodowej do
przedmiotu (podmiotu) działania;
Winna zabezpieczać przed możliwością nadużyć
moralnych wiążących się z pracą;
Winna sprzyjać podnoszeniu prestiżu zawodowego;
Winna określać swoiste dla zawodu zadania, obowiązki i
zasady postępowania.
PRACOWNICY SOCJALNI opierają działania na
poszanowaniu jednostek i godności ludzkiej;
PRACOWNICY SOCJALNI szanują prawa ludzi
do wyboru świadczonych usług i
uczestnictwa w procesie pomocy;
PRACOWNICY SOCJALNI uczestniczą w
przekształcaniu instytucji społecznej, tak, by
lepiej reagowała na potrzeby ludzkie;
PRACOWNICY SOCJALNI są odpowiedzialni
za swoje zachowania i jakość własnej
pracy oraz dbałość o rozwój umiejętności
zawodowych.
PRACOWNICY SOCJALNI szanują i
akceptują cechy indywidualne różnych
grup i populacji.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ WOBEC KLIENTA
◦
Lojalne służenie klientom
◦
Udzielanie rzetelnych informacji
◦
Prezentowanie postawy opiekuńczości
◦
Popieranie samostanowienia klienta
◦
Szanowanie prywatności klienta
ODPOWIEDZIALNOŚĆ WOBEC
WSPÓŁPRACOWNIKÓW
ODPOWIEDZIALNOŚĆ WOBEC PRACODAWCÓW I
INSTYTUCJI ZATRUDNIAJĄCEJ:
ODPOWIEDZIALNOŚĆ WOBEC WŁASNEGO
ZAWODU
ODPOWIEDZIALNOŚĆ WOBEC SPOŁECZEŃSTWA
Współpraca dla dobra interesu
zawodowego;
Gotowość do obrony współpracowników;
Rozstrzyganie konfliktów w pracy bez
uszczerbku dla klienta;
Respektowanie kompetencji
współpracowników.
Przestrzeganie zobowiązań wobec
instytucji;
Pracowanie na rzecz poprawy polityki,
procedur, sprawności i skuteczności
instytucji;
Racjonalne korzystanie z zasobów
instytucji.
dbanie o uczciwość zawodową;
chronienie godności swego zawodu;
przeciwdziałanie nieetycznemu
postępowaniu swoich kolegów;
powiększanie zasobu wiedzy o pracy
socjalnej;
dzielenie się wynikami badań/diagnoz i
doświadczeniami zawodowymi.
Działanie na rzecz dobra ogólnego;
Zapewnianie wszystkim dostępu do usług,
informacji i potrzebnych środków;
Zwiększanie dostępności usług socjalnych
szczególnie grupom dyskryminowanym;
Sprzyjanie wzrostowi szacunku dla różnych grup,
kultur, wierzeń;
Inicjowanie zmian sprzyjających poprawie
warunków życia społeczeństwa;
Zachęcanie społeczności do świadomego udziału
w polityce społecznej.
Etyka w wymiarze społecznym odwołuje się praw
i zasad, pozwalających na podejmowanie decyzji
opartych na wywodzie dedukcyjnym (gdzie na
podstawie ogólnych praw rozwiązuje się
szczególne przypadki).
W tym kontekście moralność jest
racjonalizowana, a decyzje podejmowane przez
profesjonalistę są weryfikowane przez proces
aplikowania zasad i praw uniwersalnych
(por. Banks,
2004; s.77).
Etyka w wymiarze osobistym wyzwala postawy
opiekuńczości i troski w stosunku do innych lub
dyspozycje działania na rzecz drugiego człowieka i
podejmowania decyzji jego ochrony.
W tym kontekście moralność nie kieruje się
ogólnymi prawami, a decyzje podejmowane przez
profesjonalistę mogą być oparte na wcześniejszych
relacjach z podopiecznym i wglądem w jego
indywidualną sytuację, mogą też mieć zabarwienie
emocjonalne i skoncentrowane są na indywidualnie
pojmowanym przez profesjonalistę „dobrze”
podopiecznego
(por. tamże, s. 77)
PROFESJONALNA
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
PRAWNE
REGULACJE
OSOBISTE
ZAANGAŻOWANIE