30.10.13

DUALIZM ROLI ZAWODOWEJ PRACOWNIKA SOCJALNEGO

• Działania w ramach profesjonalnej pomocy psychologicznej i pedagogicznej, wpływanie na rozwój środowiska lokalnego/dobra profesjonalna praktyka zawarta w standardach etycznych,

• Działania właściwe dla funkcjonariuszy instytucji publicznych „służba społeczna” (m.in. redystrybucja środków),

Główne wymiary aktywności profesjonalnej pracownika socjalnego:

• Przedstawiciel instytucji- (reprezentant) (w praktyce winien realizować postulaty równości i sprawiedliwości społecznej, odpowiedzialności powinności państwa demograficznego wobec obywateli),

• Osoba pracująca z drugim człowiekiem- ( codzienna praktyka profesjonalnej pracy z człowiekiem słabym, niezaradnym, chorym, samotnym, zagubionym, konieczność respektowania jego prawa do poszanowania godności, wolności i samostanowienia),

(podstawowy paradygmat etyczny pracy socjalnej)

ZAŁOŻENIA AKSJOLOGICZNE PRACY SOCJALNEJ DOTYCZĄCE NATURY CZŁOWIEKA:

1. Uznanie wrodzonej wartości człowieka i szacunku, który mu się z tego powodu należy ( poszanowanie godności i niepowtarzalności jednostki ludzkiej)

Zasada „szacunku dla osób” uważana jest w pracy socjalnej za wartość centralną, z której wywodzą się inne wartości.

• Wg Cambella, łączy się z pojęciem agape (bezwarunkowa miłość)- oznacza uznanie całego rodzaju ludzkiego oraz potrzebę odpowiedniego, osobistego zaangażowania na płaszczyźnie rozumu i uczucia.

• Wg Williamsa , „człowiek nie powinien być postrzegany jako jakaś powierzchnia, do której można by przypiąć jakiś napis, ale ma prawo oczekiwać od nas starań ukierunkowanych na ogląd świata z jego punktu widzenia”,

• Wrażliwość na odmienność natury człowieka- tolerancja dla różnorodności kulturowej,

• Wg Platona szacunek dla osób jest zasadą, które określa moralność,

1. Uznanie, że człowiek jest z natury istotą społeczną

• Wg Goffmana „ludzkie zachowanie zawsze jest uzależnione od wpływów społecznych”,

• Paradoks-jednostka będąc niepowtarzalna indywidualnością, jest jednocześnie zależna od innych osób w wypełnianiu i osiągnięciu swojego pełnego człowieczeństwa,

1. Przekonanie o ludzkich możliwościach w zakresie zmiany, rozwoju i dążenia ku lepszemu ( prawo człowieka do pełnego rozwoju własnych potencjałów),

• Filozoficzne twierdzenia dotyczące „wiary” w ludzkie zdolności do podejmowania samodzielnych wyborów, decyzji- fundamentalne zaznaczenie dla pracy socjalnej. Bez tej „wiary” trudno o uzasadnienie dla celów pracy socjalnej,

ZASADY ETYCZNE PRAKTYKI PRACY SOCJALNEJ (prof. Z. Butrym)

Zasada akceptacji – wywodzi się z postawy szacunku dla osób.

• Wymaga bezwarunkowej miłości –bardziej jako akt woli niż uczucie(agape),]

• Bez względu na stopień atrakcyjności i inne cechy np. charakteru czy postępowanie,

• Poszanowanie tożsamości i wrodzonej godności,

• Poszanowanie drugiego człowieka i chęć pomagania mu nie mogą istnieć bez zaakceptowania go takim, jakim jest,

Zasada niewydawania sądów:

• Nie należy przypisywać winy innym, pełna ocena postępowania uzależniona jest od wielu czynników częstego nieznanych pracy socjalnej ( tj.. np. motywacja),

• Osąd a ocena- ocena jest obowiązkiem pracy socjalnej, to czynność diagnostyczna – jest warunkiem dla określenia rodzaju działań koniecznych w celu poprawy sytuacji klienta,

• Postawa nieosądzanie wymaga jasnego odróżnienia czynów od osoby,

• Nieosądzanie-niepotępianie, postawa moralna wymagająca bezwzględnej pokory ze strony pracowników socjalnych,