Podstawy Konstrukcji
Podstawy Konstrukcji
Maszyn
Maszyn
Wały i osie – część III
Wały i osie – część III
Prowadzący:
Prowadzący:
dr inż. Piotr
dr inż. Piotr
Chwastyk
Chwastyk
e-mail: chwastyk@po.opole.pl
e-mail: chwastyk@po.opole.pl
www.chwastyk.po.opole.pl
www.chwastyk.po.opole.pl
P o l i t e c h n i k a O p o l s k a
P o l i t e c h n i k a O p o l s k a
Wydział Zarządzania i Inżynierii Produkcji
Wydział Zarządzania i Inżynierii Produkcji
Instytut Inżynierii Produkcji
Instytut Inżynierii Produkcji
Wały i osie – nr 2
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność osi i wałów
Sztywność osi i wałów
Ustalenie wymiarów wału (osi) z warunków
wytrzymałościowych
nie
zapewnia
jego
sztywności, ponieważ założone naprężenia
dopuszczalne (k
go
, k
sj
) dopuszczają ugięcie lub
skręcenie wału w granicach odkształceń
sprężystych.
W
wielu
konstrukcjach
prawidłowa praca urządzenia lub maszyny
wymaga ograniczenia tych odkształceń do
niezbędnego minimum i wówczas konieczne
jest sprawdzenie sztywności wału lub osi.
Wały i osie – nr 3
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność giętna osi i wałów
Sztywność giętna osi i wałów
Ugięcie wału następuje pod
wpływem obciążenia go siłami
pochodzącymi
od
ciężaru
elementów osadzonych na wale,
od sił międzyzębnych itd. Miarą
odkształcenia
giętnego
jest
wartość strzałki ugięcia f i kąta
ugięcia
, wyznaczanego w
punktach podparcia wału.
W najprostszym przypadku osi ruchomej obciążonej
jednym kołem umieszczonym pośrodku jej długości
strzałka ugięcia wyraża się wzorem:
a kąt
ugięcia:
gdzie:
E – moduł Younga,
J
x
– moment bezwładności poprzecznej
przekroju,
F – siła,
l – długość wału
Wały i osie – nr 4
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność giętna osi i wałów
Sztywność giętna osi i wałów
Wartość
strzałki
ugięcia
nie
powinna
przekraczać wartości f
dop
= (0,0002-0,0003)l;
a w przypadku wałków przekładni zębatych w
obrabiarkach f
dop
= (0,005-0,01)m gdzie m
jest modułem koła zębatego.
Dopuszczalny kąt ugięcia
przyjmuje się w
granicach
od
0,0003
rad
dla
łożysk
ślizgowych do 0,05 rad dla łożysk wahliwych
(ślizgowych lub tocznych).
Wały i osie – nr 5
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność giętna osi i wałów
Sztywność giętna osi i wałów
Przy bardziej złożonych obciążeniach (np. przy większej
liczbie sił działających na wał) obliczanie wartości strzałki
ugięcia f oraz kąta ugięcia β jest bardzo złożone i wymaga
żmudnych
rachunków
lub
ustalania
tych
wartości
doświadczalnie.
W takich przypadkach linia ugięcia wału jest linią
przestrzenną o stosunkowo skomplikowanym kształcie. Z tego
też względu rozwiązywanie problemów strzałek i kątów ugięcia
metodą analityczną (to znaczy przez napisanie równania osi
ugiętej) nie znajduje w przypadku wałów praktycznego
zastosowania, jest nieopłacalne. W praktyce posługujemy się
dwiema metodami. Dla prostych przypadków obciążenia
wykorzystuje się zasadę superpozycji, to znaczy składania ugięć
pochodzących od poszczególnych sił, stanowiących z reguły
przypadki elementarne. Dla umożliwienia szybkiego stosowania
tej metody w literaturze można znaleźć tablice z wzorami
określającymi strzałki i kąty ugięcia w najbardziej typowych
przypadkach. Drugą metodą stosowaną powszechnie, zwłaszcza
w bardziej złożonych przypadkach, jest metoda Mohra używana
w wersji analityczno-wykreślnej.
Wały i osie – nr 6
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność skrętna osi i wałów
Sztywność skrętna osi i wałów
Skręcenie wału w ramach odkształceń
sprężystych
może
powodować
nieprawidłową pracę niektórych maszyn, a
zwłaszcza urządzeń podziałowych. We
wszystkich
przypadkach,
w
których
odkształcenia skrętne mogą powodować
np. zaklinowanie części ruchomych w
prowadnicach, niesynchroniczny ruch,
błędy wskazań przyrządów itp. - sprawdza
się wartość kąta skręcenia wału. Dla
okrągłego,
gładkiego
(lub
prawie
gładkiego) wału kąt skręcenia φ oblicza
się z wzoru:
gdzie:
M
s
– moment skręcający,
G – moduł sprężystości poprzecznej (dla stali G=80 000 –
85 000 MPa),
J
o
– biegunowy moment bezwładności przekroju,
l – długość wału
Wały i osie – nr 7
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sztywność skrętna osi i wałów
Sztywność skrętna osi i wałów
Jeżeli wał jest schodkowy, wówczas kąt
skręcenia oblicza się osobno dla każdego odcinka,
a kąt skręcenia całego wału jest sumą kątów
wyznaczonych dla poszczególnych odcinków.
Wartość dopuszczalnego kąta skręcenia φ
dop
zależy od funkcji wału w maszynie. Dla wałów
maszynowych najczęściej przyjmuje się φ ≤ 0,25°,
tj. φ ≤ 0,0044 rad na 1 m długości wału. W
przypadku wałków skrętnych, służących m.in. do
łagodzenia
nierównomierności
momentu
obrotowego, dopuszcza się φ ≤ 11° i więcej (np.
dla
wałka
w
sprzęgle
Cardana,
półosi
samochodowych itp.).
Wały i osie – nr 8
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Drgania wału i prędkość obrotowa krytyczna
Drgania wału i prędkość obrotowa krytyczna
Ugięcie lub skręcenie wału powoduje, że w czasie jego
pracy powstają drgania, które mogą doprowadzić
nawet do pęknięcia wału. Rozróżnia się drgania
własne i drgania wymuszone.
Częstość drgań własnych zależy od rozmieszczenia
mas na wale, rodzaju podparcia wału i jego własności
sprężystych.
Drgania wymuszone są wynikiem działania sił
zewnętrznych okresowo zmiennych wymuszających
drgania lub np. skutkiem osadzenia koła, którego
środek ciężkości nie pokrywa się z osią wałka.
Wały i osie – nr 9
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Drgania wału i prędkość obrotowa krytyczna
Drgania wału i prędkość obrotowa krytyczna
Dla zapobiegania uszkodzeniom wałów szybkoobrotowych
wały i części na nich osadzone powinny być wyważone
statycznie i dynamicznie, a prędkość obrotowa wału powinna
się różnić znacznie od prędkości krytycznej (co najmniej o
20%).
Jeśli wał ma pracować z prędkością ponadkrytyczną, należy
zapewnić szybkie przejście przez prędkość krytyczną lub
stosować specjalne tłumiki drgań.
Podczas pracy wałów maszyn szybkobieżnych zachodzi
niebezpieczeństwo rezonansu mechanicznego, występujące
wówczas, gdy częstość drgań wymuszonych jest równa
częstości drgań własnych. Zjawisko rezonansu występuje przy
określonej prędkości obrotowej (tzw. prędkości krytycznej),
którą wyznacza się z przybliżonej zależności:
w której wartość strzałki ugięcia f jest wyrażona w metrach.
Wały i osie – nr 10
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Zasady konstruowania osi i wałów
Zasady konstruowania osi i wałów
Ustalenie ostatecznego kształtu projektowanego wału
(osi) wymaga spełnienia zaleceń:
• we wszystkich przekrojach wału musi być zapewniona
wymagana wytrzymałość, przy wałach kształtowych
(schodkowych) zaleca się więc unikanie karbów
powodujących spiętrzanie naprężeń;
• kształt wału musi zapewniać żądane ustalenie części
osadzonych na wale;
• konstrukcja wału musi być dostosowana do warunków
montażu i demontażu wału oraz osadzonych na nim
części;
• kształt wału powinien być możliwie najprostszy w celu
zapewnienia łatwości wykonania oraz możliwie
niskich kosztów produkcji.
Zalecenia często są sprzeczne ze sobą, dlatego w każdym
przypadku należy dążyć do uzyskania możliwie optymalnego
rozwiązania.
Wały i osie – nr 11
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Zasady konstruowania osi i wałów
Zasady konstruowania osi i wałów
Zabezpieczenie części przed przesunięciem wzdłużnym wymaga
stosowania powierzchni oporowych (rys. a), służących również
do przejmowania sił wzdłużnych. Dla złagodzenia wpływu karbu
zaleca się przyjmować 0,5h < r ≤ h. Gdy odsadzenie h nie
tworzy powierzchni oporowej, zaleca się, aby h ≤ 0,1d (tzn. D/d
≤ 1,2) oraz daje się możliwie duży promień przejścia R (rys. b)
lub stosuje się przejścia stożkowe; przejście promieniem R na
długości ok. 1,2d prawie całkowicie zapobiega spiętrzeniu
naprężeń.
Wały i osie – nr 12
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Zasady konstruowania osi i wałów
Zasady konstruowania osi i wałów
Czopy szlifowane wykonuje się często z rowkiem
uskokowym o głębokości a = 0,3 ÷ 0,6 mm (rys. c), co
ułatwia wybieg tarczy szlifierskiej, ale powoduje osłabienie
wału; przy stosowaniu uskoku (podtoczenia) można
przyjmować nieco większy promień r, niż zwykle stosowany
przy
powierzchniach
oporowych.
Projektując
rozmieszczenie rowków pod wpusty należy je odsunąć o
kilka mm od powierzchni oporowej (rys. d, aby uniknąć
nakładania się działania dwóch karbów.
Wały i osie – nr 13
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Zasady konstruowania osi i wałów
Zasady konstruowania osi i wałów
Do ustalenia części na czopach najczęściej wykorzystuje się z
jednej strony powierzchnie oporowe, z drugiej zaś - zależnie od
wymagań
konstrukcyjnych
-
pierścienie
osadcze
lub
sprężynujące, nakrętki, pierścienie dzielone skręcane, docisk
wkrętem (rys. a÷e) itp.
Wały i osie – nr 14
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Zasady konstruowania osi i wałów
Zasady konstruowania osi i wałów
Dobór tolerancji dla czopów wału uzależnia się od warunków
współpracy z częściami osadzonymi na wale - przewidzianych w
założeniach konstrukcyjnych - oraz od przyjętych pasowań. Ogólnie
należy pamiętać, że:
• przy pasowaniach ciasnych wybór klasy dokładności zależy m.in.
od żądanego wcisku skutecznego;
• przy pasowaniach luźnych zastosowanie dokładniejszej klasy
dokładności (o mniejszej tolerancji) powoduje polepszenie
środkowania części osadzonych na czopach wału.
Czopy wałów i osi powinny być wykonywane z niewielką
chropowatością (dużą gładkością), zależną m.in. od warunków
współpracy z osadzonymi na nich częściami. Dla powierzchni
swobodnych mała chropowatość nie jest w zasadzie wymagana,
jednak często również te powierzchnie wykonuje się dość gładkie,
gdyż polepsza to wytrzymałość zmęczeniową wału przy obciążeniach
zmiennych.
Projektując kształty wałów (czopów, odsadzeń) należy pamiętać, że
większość elementów stosowanych w konstrukcjach maszyn stanowią
części znormalizowane i wówczas kształty i wymiary wału są
dobierane do wymiarów tych elementów.
Należy także zwracać uwagę na to, że w niektórych przypadkach
względy konstrukcyjne będą decydować o zastosowaniu większych
średnic wału, niż to wynika z obliczeń wytrzymałościowych.
Wały i osie – nr 15
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Wymiary czopów końcowych według PN-78/M-85000
Wymiary czopów końcowych według PN-78/M-85000
Wały i osie – nr 16
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Sposoby ustalania piast na wałach
Sposoby ustalania piast na wałach
Wały i osie – nr 17
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Wały wykorbione
Wały wykorbione
Wały wykorbione służą do zmiany ruchu postępowo-zwrotnego na
ruch obrotowy i odwrotnie; stanowią one podstawowy element silników
tłokowych (np. spalinowych), pomp i sprężarek, niektórych rodzajów
pras i in.
W
wale
wykorbionym
wyróżnia się (rys. 8.1a):
czopy
główne
1
-
ułożyskowane w kadłubie
maszyny, czopy korbowe 2 -
na których są zaczepione
korbowody, oraz ramiona
korb 3, łączące czopy główne
z
korbowymi.
Wałem
wykorbionym
nazywa
się
wał, w którym korby są
osadzone między łożyskami.
Wały, w których korba jest
osadzona poza łożyskami,
nazywa
się
wałami
korbowymi (rys. 8.1b); w
budowie
silników
spalinowych nazwa ta jest
nadawana zazwyczaj wałom
wykorbionym.
Wały i osie – nr 18
Wały i osie
Wały i osie
dr inż. Piotr Chwastyk
Wały giętkie
Wały giętkie
Budowę wału giętkiego przedstawiono na rysunku. Jest to wał wykonany z
kilku warstw cienkiego drutu, nawiniętych kolejno prawo- i lewoskrętnie,
umieszczony w osłonie z taśmy stalowej profilowanej. Kierunek nawinięcia
warstwy zewnętrznej jest przeciwny do kierunku ruchu obrotowego, co
powoduje ściskanie warstw wewnętrznych wału w czasie pracy. Osłona jest
uszczelniona i stanowi zabezpieczenie przed wyciekaniem smaru,
zanieczyszczeniem wału oraz zwiększa bezpieczeństwo obsługi. Sposób
łączenia wału giętkiego z wałem napędzającym podano na rys. b.
Wały
giętkie
służą
do
przenoszenia
napędu
w
urządzeniach,
w
których
element napędzany zmienia
często swoje położenie (np. w
szlifierkach
ręcznych),
do
napędu prędkościomierzy itp.
Dobór
wałów
giętkich
przeprowadza
się
wg
katalogów wytwórców.
Wał giętki: a) budowa wału, b) połączenie
wału napędzającego z wałem giętkim 1 -
wał giętki, 2 - osłona, 3 - wał napędzający