Wybrane metody oceny i
kontroli ergonomicznych
czynników ryzyka
Ponad albo niemal połowa ankietowanych w Polsce
pracowników jako źródła zagrożeń dla swojego
zdrowia występujące w czasie wykonywania pracy
wskazuje:
• stanie lub chodzenie podczas pacy,
• powtarzalne czynności wykonywane rękami lub
kończynami górnymi,
• nieneutralne pozycje ciała lub jego segmentów
(wymuszone lub męczące pozycje ciała),
• czy wreszcie ręczne dźwiganie lub
przemieszczanie ładunków albo ludzi.
Wszystkie te rodzaje zagrożeń zajmują czołowe
pozycje wśród grup zagrożeń wymienianych przez
ankietowanych pracowników, co obrazuje poniższy
wykres.
wykres 1: rodzaje zagrożeń podczas pracy wskazywane przez pracowników w
Polsce (Opracowanie własne - źródło danych: European Foundation for the
Improvement of Living and Working Conditions, Fourth […] Survey 2005
• Prawie czwarta część (ok. 25%) pracowników
skarży się na dolegliwości pleców, wiążąc te
dolegliwości z warunkami pracy. Odpowiednio po
ok. 23 % pracowników skarży się na dolegliwości
innych okolic układu mięśniowo – szkieletowego
(poza plecami) i ogólne zmęczenie również
wiążąc te dolegliwości z wykonywaną pracą.
•
European Foundation for the Improvement of Living and
Working Conditions, Fourth European Working Conditions Survey
[2005], Dublin 2007, Office for Official Publications of the
European Communities, Luxembourg 2007
• Kontrola ergonomicznych czynników
ryzyka jest ściśle związana z
diagnozą ergonomiczną.
• Pojęcie diagnoza
ergonomiczna
oznacza trzyetapowy proces
postępowania obejmujący:
• (1) rozpoznawania,
• (2) rozróżnianie (różnicowanie)
• (3) osądzanie (szacowanie, ocenę).
• W ramach kampanii „Mniej Dźwigaj”
zorganizowanej przez SLIC
we współpracy
z Europejską Agencją Bezpieczeństwa i
Zdrowia pracy zaproponowano trzy poziomy
systemu oceny ergonomicznych czynników
ryzyka, którego podstawowym kryterium
podziału są nakłady czasowe na ocenę oraz
kryterium jakościowe metod oceny:
Komitet Wyższych Inspektorów Pracy (z
ang. Senior Labour Inspectors Committee)
•
obejmuje m.in. listy kontrolne do
określania ryzyka
• Poziom II
zawiera sprawdzone i przetestowane
metody oceny ryzyka, do których należą bądź listy
kontrolne, które zostały rozszerzone w taki sposób,
że pozwalają dodatkowo ocenić ryzyko w sposób
ilościowy zgodnie z przyjętymi dla metody
kryteriami, bądź modele zintegrowane
• Poziom III
na którym rozwiązywane są
problemy szczególne, są to metody należące do
grup: modelowania biomechanicznego, metod
fizjologicznych itp.
•
http://www.pip.gov.pl/handlingloads/pl/13.htm
Listy kontrolne
• Standardowo listy kontrolne są
przeznaczone do jakościowej analizy
ergonomicznych warunków pracy.
„Jakościowa analiza” w tym przypadku
oznacza, że przy ich pomocy możemy
ocenić poszczególne elementy
środowiska pracy, natomiast na ich
podstawie nie można szacować stopnia
szkodliwości ewentualnie występujących
ergonomicznych czynników ryzyka.
Listy kontrolne
• „Lista Dortmundzka” była pierwsza
kompleksowa metoda ergonomicznego
diagnozowania systemów pracy,
przedstawiona przez psychologów
amerykańskich na II Kongresie
Międzynarodowego Stowarzyszenia
Ergonomicznego (IEA) w 1964 roku w
Dortmundzie206
. Lista ta miała charakter
kwestionariusza, zawierającego 323 pytania
podzielone na dwie grupy: 135 pytań
ogólnych oraz 188 pytań szczegółowych.
•
Tytyk E.: Projektowanie ergonomiczne, PWN, Warszawa -
Poznań 2001, s. 241
Listy kontrolne
• Lista kontrolna K.F.H. Murrela jest to jedna z
najstarszych i bardziej znanych metod oceny
gotowych wersji rozwiązywania problemu
projektowego, która została opracowana przez
amerykańskiego psychologa K.F.H. Murrela.
Lista ta
jest kwestionariuszem zawierającym 11 dość ogólnych
pytań, na które powinien odpowiedzieć projektant.
•
Górska E.: Ergonomia – projektowanie, diagnoza,
eksperymenty, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2002, s. 242.
• [2] Pełny tekst listy K.F.H. Murrela został opublikowany
w: op. cit. s. 242-243.
Listy kontrolne
• Ergonomiczny Test Kontrolny CET II
powstał jako narzędzie pracy do
przeprowadzania ergonomicznej analizy i
oceny istniejących stanowisk pracy oraz
prototypów maszyn i innych urządzeń
technicznych
•
Burger G.C.E., Boer K.: CET II Ergonomic Task Analysis.
Amsterdam 1968. cytat za Górska E.: Ergonomia –
projektowanie, diagnoza, eksperymenty, Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002, s. 241.
Listy kontrolne
• Lista kontrolna CET – II składa się na
wstępie z 11 pytań o charakterze
ogólnym. Po tych pytaniach ogólnych
stawianych jest 68 pytań podstawowych
oznaczonych literą A i kolejną liczbą
arabską. Dalsze pytania oznaczane są
odpowiednio wg trzech kategorii pytań
szczegółowych literami B, C, D i
kolejnymi liczbami – jest ich odpowiednio
138 w kategorii A; 99 w B oraz 45 w
kategorii C.
Listy kontrolne
Lista kontrolna CET – II
1.Przestrzeń pracy:
1.1. obciążenie fizyczne;
1.2. obciążenie psychiczne;
1.2.1. układ wzrokowy
1.2.2. układ słuchowy;
1.2.3. inne zmysły;
1.2.4. drogi informacji.
Listy kontrolne
Lista kontrolna CET – II
2.Metody pracy;
2.1. obciążenie fizyczne;
2.2. obciążenie psychiczne;
2.3. obciążenie psychiczne przepływem informacji;
3.obciążenie środowiskiem;
4.organizacja pracy;
5.obciążenie czynnościowe i całkowite;
6.wydajnosc układu.
Pełny tekst w języku polskim „Listy kontrolnej CET II” został
opublikowany w: Górska E. Ergonomia – projektowanie,
diagnoza, eksperymenty, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2002, s. 420.
Listy kontrolne
• W małych firmach, w których
obowiązek oceny warunków pracy
zapewnia sam pracodawca, do
analizy i oceny warunków pracy
mogą służyć listy kontrolne. Przy
czym takiego rodzaju listy kontrolne
muszą cechować się prostotą oraz
nie mogą być zbyt czasochłonne.
Listy kontrolne
Przykładem takich list kontrolnych mogą być:
• Lista kontrolna do ocena pracy na stanowiskach z
monitorami komputerowymi
• Lista kontrolna oceniająca ręczne narzędzia
nieelektryczne
• Ustandaryzowana list kontrolna zagrożeń związanych
z ręcznym przemieszczaniem ładunków SLIC
•
http://www.osha.gov/SLTC/etools/computerworkstation
s/pdffiles/checklist1.pdf
• [2] http://www.cdc.gov/niosh/docs/2004-
164/pdfs/2004-164.pdf
• [3] http://www.pip.gov.pl/handlingloads/pdf_files/pl/pl-
checklist.pdf
Listy kontrolne
• Tego rodzaju listy kontrolne mogą być
stosowane z powodzeniem zarówno przez
pracodawców, jak i przez samych
pracowników.
• Lista kontrolna może być również stosowana
jako narzędzie do wstępnej analizy
ergonomicznych czynników ryzyka i określenia
strategii dalszej szczegółowej analizy tych
czynników przy pomocy metod z poziomu II.
Metody poziomu II
Metody szacowania ryzyka zdrowotnego
wynikające z ergonomicznych czynników
ryzyka ukierunkowane są na cztery grupy
główne grupy ergonomicznych czynników
ryzyka:
• oceniające pozycję ciała i/lub jego
poszczególnych segmentów podczas
wykonywania operacji;
• oceniające monotypię;
• oceniające ciężkość pracy;
• pozwalające ocenić ryzyko związane z
ręcznym przemieszczaniem ładunków;
Metody poziomu II
•
W tej grupie metod w pierwszym rzędzie należy wymienić
metody diagnozy związanej z ergonomicznymi
czynnikami ryzyka zawarte w serii norm PN-EN1005.
Przy pomocy:
•
PN-EN 1005-2:2005 możemy dokonać oceny ryzyka
związanego z ręcznym przemieszczaniem maszyn i ich
części;
•
PN-EN 1005-3:2002 możemy dokonać oceny ryzyka
związanego z używaniem sił przy obsłudze maszyn;
•
PN-EN 1005-4:2005 możemy dokonać oceny ryzyka
związanego z oceną pozycji pracy i ruchów w relacji
do maszyny
•
PN-EN 1005-5:2007 możemy dokonać oceny ryzyka
związanego z czynnościami wykonywanymi z dużą
częstością powtórzeń (metodą OCRA).
LHAW
LHAW
L
L
ifting
ifting
H
H
azard
azard
A
A
ssessment
ssessment
W
W
orksheet
orksheet
karta szybkiej oceny
karta szybkiej oceny
zagrożeń związanych z
zagrożeń związanych z
dźwiganiem
dźwiganiem
Opracowanie Piotr Lubaś na podstawie
Opracowanie Piotr Lubaś na podstawie
Lessons for Lifting and Moving Materials, prepared by
WISHA Services Division Washington State
Department of Labor and Industries, 2000
Karta szybkiej oceny zagrożeń związanych z
dźwiganiem
• Karta szybkiej oceny zagrożeń związanych z dźwiganiem[1] może być
pomocna dla dokonania oceny związku sposobu dźwigania ładunków z
występującymi u pracownika dolegliwościami.
• Karta została opracowana zgodnie z założeniami doświadczalno-teoretycznymi
Revised NIOSH Lifting Equation[2] [zmodyfikowanego równania dźwigania
NIOSH]. Jest ona również częścią programu ErgoEser[3],[4].
• Karta szybkiej oceny zagrożeń związanych z dźwiganiem jest szybką i
łatwą w stosowaniu metodą, która pozwala zapewnić pracownikom maksimum
bezpieczeństwa podczas ręcznego przemieszczania ładunków bez wchodzenia
w szczegóły procesu pracy i bez konieczności ustalania dodatkowych
wskaźników.
[1] Opracowanie i tłumaczenie Piotr Lubaś Okręgowy Inspektorat Pracy w Szczecinie na podstawie:
Lessons for Lifting and Moving Materials, prepared by WISHA Services Division Washington State
Department of Labor and Industries, 2000.
[2] Waters T.R., Putz-Anderson V., Garg A.: Applications manual for the revised NIOSH Lifting Equation,
U.S. Department of Health and Human Services - Public Health Service Centers for Disease Control
and Prevention National Institute for Occupational Safety and Health Division of Biomedical and
Behavioral Science, Cincinnati, Ohio 1994
[3] Battelle Memorial Institute: ErgoEASER Ergonomics Education, Awareness, System Evaluation &
Recording Tool, Pacific Northwest National Laboratory Richland, Washington 1999.
http://www.hss.energy.gov/ergoeaser/download.html
[4] Metoda oceny ryzyka w oparciu o ErgoEaser na podstawie op. cit. opracowana została przez Lubaś
P. w Okręgowym Inspektoracie Pracy w Szczecinie, Szczecin 2008 http://www.szczecin.oip.pl
Gdzie jest przydatna Karta szybkiej
oceny zagrożeń związanych z
dźwiganiem?
Szczególnie polecana jest dla:
• Małych przedsiębiorstw, w których
pracodawca często sam musi dokonać oceny;
• Prac związanych z ręcznym
przemieszczaniem ładunków wykonywanych
okresowo na przemian z innymi czynnościami
(w budownictwie, w szpitalach itp., w
usługach);
• Wykonywanie prac związanych z ręcznym
transportem na stanowiskach o
charakterze stacjonarnym w przemyśle i
usługach – jako szybka wstępna ocena
zagrożeń
Ograniczenia w stosowaniu
karty szybkiej oceny zagrożeń
związanych z dźwiganiem
• Metoda daje miarodajne wyniki dla przemieszczanych
ładunków o masie od 4,5 kg (10Ibs);
• Założenia teoretyczno-doświadczalne są ustalone dla
populacji mieszanej zdrowych pracowników – masa
graniczna przenoszonego ładunku w warunkach
optymalnych 23 kg (51Ibs);
• Zatem nie uwzględnia różnic możliwości
psychofizycznych kobiet i mężczyzn. Stąd przy wyniku
6 pkt i więcej, jeżeli nie można zastosować rozwiązań
technicznych i organizacyjnych dla jego obniżenia do
wartości co najwyżej 5 pkt, należy zastosować
bardziej złożone metody oceny uwzględniające ww.
różnice - np. Zmodyfikowane Równanie NIOSH
Adaptacja PL
[1]
[1]
Lubaś P.
Zmodyfikowane Równanie NIOSH Adaptacja PL,
arkusz oceny dla czynności prostej i czynności złożonych http://www.szczecin.oip.pl
Karta szybkiej oceny zagrożeń związanych z
dźwiganiem
• Procedura oceny ergonomicznych czynników ryzyka
związanych z dźwiganiem przy użyciu KARTY składa się z
trzech kroków:
1)
Krok 1: określenie odległości rąk od ciała podczas dźwigania
w trójstopniowej skali - odległość mała, średnia, duża;
2)
Krok 2: ustalenie odpowiedniej strefy i przypisanie
odpowiednio punktów zgodnie z masą ładunku
i ustaloną w pierwszy kroku odległością rąk od ciała;
3)
Krok 3: przypisanie odpowiednio punktów dla
poszczególnych
ergonomicznych czynników ryzyka
oraz ustalenie wyniku końcowego poprzez ich
zsumowanie;
Krok 1: określ czy odległość rąk od ciała podczas
dźwigania jest mała, średnia czy duża
Ustal przeciętną odległość,
jeżeli dźwiganie jest wykonywane
co 10 minut lub częściej
Wybierz największą odległość,
jeżeli przerwa pomiędzy
czynnościami dźwigania
jest większa niż 10 minut
Krok 2: znajdź odpowiednią strefę i przypisz
odpowiednio
punkty (w odniesieniu do masy
ładunku i ustalonej
w pierwszy kroku
odległości rąk)
Wpisz odpowiednio odczytane pkt (0, 3, 5 lub 6):
Jeżeli uzyskany wynik wyniósł 0 pkt, możesz zatrzymać się na
tym etapie oceny - dźwiganie można uznać za bezpieczne
Wybierz
największą masę
ładunku, jeżeli
przerwa pomiędzy
czynnościami
dźwigania jest
większa niż 10
minut
Ustal przeciętną
masę ładunku,
jeżeli dźwiganie jest
wykonywane
co 10 minut
lub częściej
Krok 3: przypisz odpowiednio punkty dla
poszczególnych ergonomicznych czynników
ryzyka
Wybieraj kolumnę
„dźwiganie
powyżej 1 godz.”,
jeżeli określony
czynnik ryzyka
występuje w
większości czynności
dźwigania, a
dźwiganie trwa
łącznie dłużej niż 1
godz.
Wybierz kolumnę
„sporadyczne
dźwiganie”,
jeżeli przerwa
pomiędzy
czynnościami
dźwigania
jest większa niż 10
minut
Interpretacja wyników
Wynik 6 lub więcej punktów oznacza, że dźwiganie
może być niebezpieczne dla niektórych pracowników.
W takim przypadku dalsze postępowanie powinno
polegać na:
1)
Redukcji czynników ryzyka do poziomu ogólnego
wyniku co najwyżej 5 pkt.;[1]
2)
Gdy okaże się to niemożliwe konieczne może się
okazać bardziej szczegółowa ocena czynności
przemieszczania ładunków, przy pomocy bardziej
złożonych i specjalistycznych metod i podjęcie działań
stosownie do uzyskanych wyników.
[1]
§ 3 ust. 1 i 2 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z
dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych
pracach transportowych (Dz.U. Nr 26, poz. 313 z późn. zm.) - Pracodawca jest
obowiązany stosować odpowiednie rozwiązania techniczne i organizacyjne
zmierzające do wyeliminowania ręcznych prac transportowych. W razie braku
możliwości wyeliminowania ręcznych prac transportowych, pracodawca - w celu
zmniejszenia uciążliwości i zagrożeń związanych z wykonywaniem tych czynności -
jest obowiązany organizować odpowiednio pracę i wyposażać pracowników w
niezbędny sprzęt pomocniczy oraz środki ochrony indywidualnej.
Interpretacja wyników
Przyjęta interpretacja w systemie
trójstrefowym:
• Strefa zielona – bezpieczna: 0 - 3
pkt - ryzyko małe / akceptowalne
• Strefa zagrożenia – żółta: 4 – 5 pkt
- ryzyko średnie / warunkowo
akceptowalne (kontrola)
• Strefa niebezpieczna – czerwona:
pow. 5 pkt - ryzyko duże / nie
powinno być akceptowane
Metody poziomu II
• Do oceny czynników ryzyka związanych z
ręcznym przemieszczaniem ładunków SLIC
zaleca do stosowania w Europie dwa narzędzia
metodę KIM[1] oraz metodę MAC[2]. Obydwie
ta narzędzia w sposób szczegółowy zostały
opisane na stronach internetowy Państwowej
Inspekcji Pracy.
•
[1]
http://www.pip.gov.pl/handlingloads/pl/19.htm
• [2]
http://www.pip.gov.pl/handlingloads/pl/20.htm
Metody poziomu II
• Zmodyfikowane Równanie Dźwigania NIOSH
Adaptacja PL jest narzędziem, które zostało
opracowane w Okręgowym Inspektoracie Pracy w
Szczecinie, a które umożliwia dokonanie oceny
ryzyka wystąpienia zespołów bólowych odcinka
lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa (LBP – Low Back
Pain) wynikających z dźwigania obiektów.
• Podstawy teoretyczne tej metody stanowi
Zmodyfikowane Równanie Dźwigania autorstwa
Waters T.R., Putz-Anderson V., Garg A.
opublikowane pod tytułem Applications manual for
the revised NIOSH Lifting Equation.[1]
• [1] Waters T.R., Putz-Anderson V., Garg A. Applications manual for
the revised NIOSH Lifting Equation, U.S. Department of Health and
Human Services - Public Health Service Centers for Disease Control
and Prevention National Institute for Occupational Safety and Health
Division of Biomedical and Behavioral Science, Cincinnati, Ohio 1994
Metody poziomu II
• Zalecana Masa Graniczna (RWL) została zdefiniowana
następującym równaniem[1]:
• RWL = LC X HVM X DM X AM X FM X CM
• LC - masa dopuszczalna w warunkach optymalnych (20kg dla
kobiet, 50 kg dla mężczyzn),
• HVM – współczynnik położenia dźwiganego ładunku
względem ciała operatora,
• DM – współczynnik odległości pionowej przemieszczanego
ładunku,
• AM – współczynnik asymetrii (zależny od skrętów tułowia
podczas dźwigania),
• FM – współczynnik częstotliwości (zależny od czasu i
częstotliwości dźwigania ładunku),
• CM – współczynnik jakości chwycenia ładunku.
•
[1] Porównaj: op. cit. s. 4
Wskaźnik Dźwigania LI (Lifting Index)
Ocena poziomu stresu fizycznego jest określana przez
zależność pomiędzy faktyczną masą przenoszonego
ładunku (L) a zalecaną masą graniczną (RWL), co można
określić wzorem[1]:
LI = L/RWL
L – faktyczna masa ładunku
RWL
– zalecana masa graniczna ładunku
[1] Op. cit. s.4-5
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
RWL
L
LI
przykład
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
dane:
Wzrost – 175cm
Masa ładunku
– 6 x 3 kg = 18 kg
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
początek
koniec
dane:
Wzrost – 175cm
Masa ładunku
– 6 x 3 kg = 18 kg
Początek:
H = 31 cm
Koniec:
H = 53 cm
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
początek
koniec
H
H
V
H
H – ustalane w centymetrach
V – ustalane w odniesieniu do punktów topograficznych ciała
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
dane: Początek: H = 31 cm
Koniec: H = 53 cm
D
H
p
V
p
=
h
p
V
k
=
h
k
V
p
=
h
p
H
p
H
k
k
p
h
h
D
V
p
= h
p
przy czym:
V odnosi się do punktów topograficznych ciała,
V
k
= h
k
natomiast:
h mierzone jest w cm
Odległość pionowa:
dane:
Wzrost – 175cm
Masa ładunku
– 6 x 3 kg = 18 kg
Początek:
H = 31 cm
Koniec:
H = 53 cm
D = 105 cm
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
początek
koniec
D
H
H
RWL
p
=50x0,55x0,87xAMxFMxCM
RWL
k
=50x0,35x0,87xAMxFMxCM
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
dane: Początek: D = 105 cm
Koniec: D = 105 cm
α
Płaszczyzna strzałkowa
Płaszczyzna czołowa
α
–
k
ą
t
as
ym
et
ri
i
dane:
Wzrost – 175cm
Masa ładunku (L)
– 6 x 3 kg = 18 kg
Początek:
H = 31 cm
Koniec:
H = 53 cm
D = 105 cm
A = 0
o
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
początek
koniec
D
H
H
RWL
p
=50x0,55x0,87x1,00xFMxC
M
RWL
k
=50x0,35x0,87x1,00xFMxC
M
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
dane: Początek: A = 0
o
Koniec: A = 0
o
RWL
p
=50x0,55x0,87x1,00x0,91xCM
RWL
k
=50x0,35x0,87x1,00x0,91xCM
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
dane: czas: 3h
Podniesień na minutę: 1,5
RWL
p
=50x0,55x0,87x1,00x0,91x0,95
RWL
k
=50x0,35x0,87x1,00x0,91x0,95
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
RWL =LCxHVMxDMx AMx FMx CM
RWL
p
=50x0,55x0,87x1,00x0,91x0,95 = 21 kg
RWL
k
=50x0,35x0,87x1,00x0,91x0,95 = 13 kg
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
Wskaźnik Dźwigania LI
(Lifting
Index)
LI
p
= L/RWL
p
=
0,86
LI
k
= L/RWL
k
=
1,35
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
Metody poziomu II
• Dla ułatwienia korzystania z tej
metody zostały opracowane
interaktywne arkusze kalkulacyjne do
przeprowadzania takich ocen.[1]
•
[1] Lubaś P.:
http://www.szczecin.oip.pl/index.php?
page=02ergo_NIOSH&p0=oip
Równanie
NIOSH Adaptacja PL
Metody poziomu II
• Ocena ryzyka w oparciu o metodę ErgoEaser
• W Okręgowym Inspektoracie Pracy w Szczecinie
adaptowano i opracowano w języku polskim
metodę dla potrzeb oceny ryzyka związanego z
czynnikami ergonomicznymi w oparciu o program
komputerowy ErgoEASER[1] . W skrócie można
stwierdzić, że metoda ta jest dość prostym
narzędziem. Jest to lista kontrolna, w której
kryteria jakościowe zostały poszerzone o kryteria
czasu występowania poszczególnych czynników
ryzyka i odpowiednio punktowane w skali
określonej dla tej metody.
[1] Opracowanie Piotr Lubaś Okręgowy Inspektorat Pracy w Szczecinie,
Szczecin 2008; na podstawie: Battelle Memorial Institute: ErgoEASER
Ergonomics Education, Awareness, System Evaluation & Recording Tool,
Pacific Northwest National Laboratory Richland, Washington 1999.
• http://www.hss.energy.gov/ergoeaser/download.html
Identyczne lub podobne ruchy
wykonywane co kilka sekund
Tabela A – kończyna górna
powtarzalność
< 120
120 < 240
240 <
0
1
3
Tabela A – kończyna górna
powtarzalność
< 120
120 < 240
240 <
0
1
3
Intensywne pisanie na klawiaturze
Tabela A – kończyna górna
powtarzalność
< 120
120 <
0
1
okresowe pisanie na klawiaturze
Tabela A – kończyna górna
obciążenie rąk
Chwytanie ręką więcej niż 5
kg
< 120
120 < 240
240 <
0
1
3
Tabela A – kończyna górna
obciążenie rąk
Chwytanie palcami więcej niż 1
kg
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
Tabela A – kończyna górna
Niewygodna postawa –
przyjmowana powtarzalnie lub przez dłuższy czas
Szyja: skręt, zgięcie [do przodu< 20
o
, do tyłu< 5
o
, na bok]
< 120
120 <
0
2
Tabela A – kończyna górna
Niewygodna postawa –
przyjmowana powtarzalnie lub przez dłuższy czas
Bark: niepodparte ramiona
lub łokcie powyżej połowy wysokości tułowia
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
Tabela A – kończyna górna
Niewygodna postawa –
przyjmowana powtarzalnie lub przez dłuższy czas
Przedramię: szybkie obroty
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
Tabela A – kończyna górna
Niewygodna postawa –
przyjmowana powtarzalnie lub przez dłuższy czas
Nadgarstek: zgięcie lub skręcenie
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
Tabela A – kończyna górna
Niewygodna postawa –
przyjmowana powtarzalnie lub przez dłuższy czas
Palce
<
240
240 <
0
1
Tabela A – kończyna górna
Stres kontaktowy
Ucisk na tkanki przez twarde lub nierówne powierzchnie
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
Tabela A – kończyna górna
Stres kontaktowy
Używanie dłoni jako młotka
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
Tabela A – kończyna górna
Wibracje
Wibracje przenoszone przez
przedmioty trzymane w rękach
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
Tabela A – kończyna górna
Środowisko
Oświetlenie: złe oświetlenie, odbicia światła
< 240
240 <
0
1
Tabela A – kończyna górna
Środowisko
Niska temperatura
< 240
240 <
0
1
Tabela B – plecy i kończyna
dolna
niewygodna postawa
1
Lekkie zgięcie tułowia na bok lub do przodu więcej niż 20
stopni
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
2
Duże zgięcie tułowia na bok lub do przodu powyżej 45
stopni
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
3
Odchylenie tułowia (zgięcie do tyłu)
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
4
Skręty tułowia
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
5
Długotrwałe siedzenie bez wystarczającego podparcia
pleców
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
6
Stanie lub niewystarczające podparcie stóp podczas
siedzenia
< 240
240 <
0
1
7
Klęczenie / kucanie
< 120
120 < 240
240 <
0
2
3
8
Powtarzalne naciskanie pedałów
< 120
120 < 240
240 <
0
1
2
Tabela B – plecy i kończyna
dolna c.d.
Stres
kontaktowy
9
Użycie kolana jako młotka lub kopanie
< 120
120 <
240
240 <
0
2
3
Wibracje
10
Wibracje przenoszone przez siedzisko lub
posadzkę
< 120
120 <
240
240 <
0
1
2
Pchanie /
ciągnięcie
11
Średni ładunek
< 120
120 <
240
240 <
0
1
2
12
Ciężki ładunek
< 120
120 <
240
240 <
0
2
3
Samokontr
ola
13
Kontrola nad wykonywaną pracą: wymuszone
tempo pracy
< 120
120 <
0
1
Tabela C – dźwiganie
1
Maksymaln
a masa
[kg]
Maksymalna
odległość w
pionie
dźwiganego
ładunku [cm]
Nie ma
zastosowa
nia
Odczytaj
z
tabel
i D:
TABELA D
Odległość
masa/ wynik
przerwa
pomiędzy
czynnościami
dźwigani
powyżej 10
minut
do 13 cm
Do 8 kg
pow. 8 kg do 23 kg
powyżej 23 kg
0
3
5
pow. 13
cm
do 5,5 kg
pow. 5,5 kg do 16 kg
powyżej 16 kg
0
3
6
Odległość
masa / wynik
przerwa
pomiędzy
czynnościami
dźwigani poniżej
10 minut
do 13 cm
do 5,5 kg
pow. 5,5 kg do 16 kg
powyżej 16 kg
0
3
5
pow. 13
cm
do 4,5 kg
pow. 4,5 kg do 13 kg
powyżej 13 kg
0
3
6
Tabela C – dźwiganie c.d.
1
Maksymalna
masa [kg]
Maksymalna
odległość w pionie
dźwiganego
ładunku [cm]
Nie ma
zastosowania
Odczyta
j z tabeli
D:
2 Tułów skręcony podczas dźwigania
< 120
120 <
0
1
3 Jednoręczne dźwiganie
< 60
60 <
1
2
4
Dźwiganie niestabilnego ładunku –
przemieszczający się ładunek, nierównomiernie
rozłożona masa
< 120
120 <
0
1
2
5 Dźwiganie częstsze niż raz na minutę
Bez limitu
0
1
6 Dźwiganie 5 razy na minutę lub częstsze
< 120
120 <
0
2
3
Tabela C – dźwiganie c.d.
7 Dźwiganie powyżej barków
< 120
120 <
1
2
8 Dźwiganie w okolicy kostek
< 120
120 <
1
2
9 Przenoszenie obiektu od 5 do 15 kroków
< 120
120 <
1
2
1
0 Przenoszenie obiektu powyżej 15 kroków
< 120
120 <
2
3
1
1 Dźwiganie w pozycji siedzącej lub klęczącej
< 120
120 <
1
2
OGÓLNA LICZBA PUNKTÓW RĘCZNEGO DŹWIGANIA –
wstawiany do tabeli dla kończyn dolnych i pleców
[tabeli B]
Interpretacja
0 - 3 pkt
- ryzyko małe / akceptowalne
4 – 5 pkt
- ryzyko średnie / warunkowo akceptowalne (kontrola)
pow. 5 pkt - ryzyko duże / nie powinno być akceptowane
Oceniamy odrębnie ryzyko dla:
1) kończyny górnej i obręcz barkowej;
2) tułowia i kończyn dolnych (wraz z ewentualnym dźwiganiem)
Metody poziomu II
• REBA – Rapid Entire Body Assessment[1]
• REBA jest szybką metodą ukierunkowana na
ocenę obciążenia podczas pracy szyi, tułowia i
kończyn. Jest bardziej przydatna dla oceny
obciążeń całego ciała. W mniejszym stopniu
przydatna dla oceny obciążenia samych kończyn
górnych.[2]
•
[1] Hignett S., McAtamney L.: Rapid Entire Body
Assessment (REBA); Applied Ergonomics, 31, 201-
205, 2000
• [2]porównaj z metodą RULA na
http://www.szczecin.oip.pl/download/ergonomia_o
cena%20ryzyka_RULA_01.ppt
REBA – charakterystyka
REBA – charakterystyka
metody
metody
• Ocena za pomocą REBA dokonywana jest w 13 krokach:
• W krokach 1- 5 oceniane jest obciążenie dla szyi, tułowia i oparcia na
podłożu (grupa A).
• W krokach 6-10 oceniane jest obciążenie kończyny górnej – oddzielnie
dla prawej i lewej (grupa B).
• W powyższych ocenach uwzględniane jest: położenie poszczególnych
segmentów ciała oraz: wielkość obciążenia zewnętrznego (w
przypadku grupy A); jakość chwytu (w przypadku oceny kończyn
górnych – grupa B).
• Krok 11 - 12 – polega na ustaleniu wyniku końcowego oceny REBA z
uwzględnieniem rodzaju wysiłku (wysiłek statyczny, powtarzalność,
szybkie i duże zmiany postawy ciała).
• Krok 13 jest interpretacją wyniku końcowego REBA.
REBA analiza „A” – Krok 1
REBA analiza „A” – Krok 1
pozycja szyi
pozycja szyi
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla pozycję
szyi podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
Jeśli głowa przechylona jest na bok i/lub skręcona, to:
• Wpisz wynik:
+ 1
REBA – krok 1; wpisz wynik:
REBA – krok 1; wpisz wynik:
REBA analiza „A” – Krok 2
REBA analiza „A” – Krok 2
pozycja tułowia
pozycja tułowia
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla pozycję
tułowia podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
Jeśli tułów przechylony jest na bok i/lub skręcony
• Wpisz wynik:
+ 1
REBA – krok 2; wpisz wynik:
REBA – krok 2; wpisz wynik:
REBA analiza „A” – Krok 3
REBA analiza „A” – Krok 3
wsparcie na kończynach
wsparcie na kończynach
dolnych
dolnych
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla wsparcie
tułowia na kończynach dolnych podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
Jeśli kolana są zgięte 30
o
-60
o
, to:
Jeśli kolana są zgięte powyżej 60
o
, to:
+ 1
+ 2
• Wpisz wynik:
REBA – krok 3; wpisz wynik:
REBA – krok 3; wpisz wynik:
REBA analiza „A” – Krok 4
REBA analiza „A” – Krok 4
odczytanie wyniku dla szyi,
odczytanie wyniku dla szyi,
tułowia i kończyn dolnych
tułowia i kończyn dolnych
• Odczytaj wynik z tabeli, biorąc pod uwagę wcześniej
uzyskane wyniki dla: szyi, tułowia i wsparcia na nogach:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z tabeli (wynik z tabeli A):
Przykład:
• szyja: 2;
• tułów: 3;
• nogi: 2;
to wynik z tabeli A = 5
REBA – krok 4; wpisz wynik:
REBA – krok 4; wpisz wynik:
REBA analiza „A” – Krok 5
REBA analiza „A” – Krok 5
użycie siły (dodatkowa masa)
użycie siły (dodatkowa masa)
Następnie ustal obciążenie i dodaj do wyniku odczytanego z tabeli A
(poprzedni slajd):
•
Jeżeli obciążenie wynosi:
•
Jeżeli obciążenie wynosi:
•
Jeżeli obciążenie wynosi:
• Jeżeli jest szybkie unoszenie dodatkowo:
+ 1
+ 2
Wynik A:
Wynik A:
+ 0
+ 1
REBA – krok 5; wpisz wynik:
REBA – krok 5; wpisz wynik:
REBA analiza „B” – Krok 6
REBA analiza „B” – Krok 6
pozycja ramienia
pozycja ramienia
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla pozycję
ramienia podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
Jeśli staw barkowy jest uniesiony, to:
Jeśli ramię jest odwiedzione na bok, to:
Jeśli ramię jest podparte, to:
• Wpisz wynik:
- 1
+ 1
+ 1
REBA – krok 6; wpisz wynik:
REBA – krok 6; wpisz wynik:
REBA analiza „B” – Krok 7
REBA analiza „B” – Krok 7
pozycja przedramienia
pozycja przedramienia
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla pozycję
przedramienia podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
REBA – krok 7; wpisz wynik:
REBA – krok 7; wpisz wynik:
REBA analiza „B” – Krok 8
REBA analiza „B” – Krok 8
pozycja nadgarstka
pozycja nadgarstka
• Wybierz obrazek, który najlepiej odzwierciedla pozycję
nadgarstka podczas pracy:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z rysunku:
Jeśli nadgarstek jest odchylony na bok lub do środka i/lub skręcony, to:
• Wpisz wynik:
+ 1
REBA – krok 8; wpisz wynik:
REBA – krok 8; wpisz wynik:
REBA analiza „B” – Krok 9
REBA analiza „B” – Krok 9
odczytanie wyniku dla kończyny
odczytanie wyniku dla kończyny
górnej
górnej
• Odczytaj wynik z tabeli, biorąc pod uwagę wcześniej uzyskane wyniki dla:
ramienia, przedramienia, nadgarstka i rotacji nadgarstka:
• Wpisz liczbę punktów odczytanych z tabeli (wynik z tabeli B):
Przykład:
• Ramię: 4;
• Przedramię: 2;
• Nadgarstek: 2;
to wynik z tabeli B = 6
REBA – krok 9; wpisz wynik:
REBA – krok 9; wpisz wynik:
REBA analiza „B” – Krok 10
REBA analiza „B” – Krok 10
jakość chwytu przedmiotu
jakość chwytu przedmiotu
Następnie dodaj pkt do wyniku odczytanego z tabeli A (poprzedni
slajd) za jakość chwytu:
•
Jeżeli chwyt jest dobry:
•
Jeżeli chwyt jest dostateczny:
•
Jeżeli chwyt jest zły:
•
Jeżeli chwyt jest bardzo zły:
+ 1
+ 2
Wynik B:
Wynik B:
+ 0
+ 3
• ustalenie wyników dla obydwóch
kończyn górnych jest konieczne,
ponieważ:
• większy wynik jest brany pod uwagę
przy końcowej ocenie.
REBA analiza „B”
REBA analiza „B”
– powtórz krok 6-10
– powtórz krok 6-10
dla drugiej kończyny górnej
dla drugiej kończyny górnej
REBA – krok 10; wpisz
REBA – krok 10; wpisz
wynik:
wynik:
REBA – krok 11
REBA – krok 11
odczytaj z tabeli wynik C:
odczytaj z tabeli wynik C:
Przykład:
wynik A: 6
wynik B: 7
to wynik C = 9
REBA – krok 11; wpisz
REBA – krok 11; wpisz
wynik:
wynik:
REBA – Krok 12
REBA – Krok 12
ustalanie wyniku REBA:
ustalanie wyniku REBA:
Do wyniku z tabeli C (wynik C - poprzedni slajd):
dodaj:
Jeśli przeważa wysiłek statyczny powyżej 1 minuty, to:
Jeśli czynność jest powtarzana 4 x na minutę lub częściej, to:
Jeśli następują szybkie i duże zmiany postawy ciała , to:
Wynik REBA:
Wynik REBA:
+ 1
+ 1
+ 1
REBA – krok 12; wpisz
REBA – krok 12; wpisz
wynik:
wynik:
REBA – krok 13
REBA – krok 13
interpretacja wyniku REBA
interpretacja wyniku REBA
Metody poziomu II
• Opracowanie metody w języku
polskim oraz interaktywny arkusz do
przeprowadzania oceny można
znaleźć na stronie internetowej
Okręgowego Inspektoratu Pracy w
Szczecinie.[1]
•
[1]
http://www.szczecin.oip.pl/index.php?
page=02erg3&p0=pre
Metody poziomu II
• RULA - Rapid Upper Limb Assessment[1]
• RULA jest szybką metodą ukierunkowana na ocenę
obciążenia podczas pracy szyi, tułowia i kończyn, a
w szczególności kończyn górnych. Dobrze
sprawdza się m.in. przy ocenie stanowisk
komputerowych. Metoda ta jest rozwinięciem
wcześniej opisanej metody REBA, z analogiczną
metodologią postępowania podczas oceny.
• Opis metody w języku polskim znajduje się na
stronie internetowej Okręgowego Inspektoratu
Pracy w Szczecinie.[2]
[1] http://www.rula.co.uk
• [2] http://www.szczecin.oip.pl/index.php?
page=02erg3&p0=pre
• Przytoczone w referacie metody oceny
ryzyka związanego z czynnikami
ergonomicznymi czynnikami ryzyka
należy traktować jako przykładowe.
Niemniej starałem się przybliżyć te z
nich, które mogą być w praktyce
stosowane (bez uszczerbku dla wyników
oceny), albo ze względu na ich
przystępność i/lub ze względu na ich
potwierdzoną skuteczność stosowania.
Dziękuję za uwagę.