Rynek roślin ozdobnych w
Polsce
Łukasz Galek
Marek Bonek
Gr. 30
Produkcja kwiaciarska na świecie
Wielkość powierzchni upraw
Traktując łącznie uprawy w gruncie i pod osłonami,
kwiaty cięte i rośliny doniczkowe uprawiane są w
skali świata na areale przekraczającym 212 tys.
hektarów, z czego około 1 przypada na kraje Azji i
Pacyfiku (rocznik AIPH). Tu znajdują się najwięksi
producenci kwiatów, tzn. Chiny i Indie, których
udział w światowej powierzchni upraw wynosi
odpowiednio około 28% i 16%. Do pierwszej
dziesiątki należą także Korea Południowa (5
miejsce), Japonia (6 miejsce) i Tajlandia (8 miejsce).
Powierzchnia upraw w gruncie i
pod osłonami
Wraz z rosnącą swobodą w wymianie międzynarodowej,
obserwuje się zjawisko malejącej roli osłon w produkcji
kwiaciarskiej w krajach o niesprzyjających warunkach
klimatycznych. Ze względu na wysokie koszty
budownictwa szklarniowego i ogrzewania szklarni,
produkcja w nich staje się coraz mniej konkurencyjna w
stosunku do produkcji z krajów południowych. Udział
osłon w całkowitej powierzchni kwiaciarskiej w tych
krajach w ostatnim dwudziestoleciu generalnie obniżył
się i wynosi np. około 37% w Belgii, 59% w Danii, 33%
we Francji, 39% w Niemczech i 13% w Wielkiej Brytanii.
Struktura upraw
kwiaciarskich
Produkcja gruntowa w większości krajów to
przede wszystkim produkcja kwiatów ciętych,
łącznie z krzewami uprawianymi w tym celu
(róża, mimoza). Ale w gruncie uprawiane są
także rośliny doniczkowe, w tym azalie i rośliny
balkonowe (np. w Wielkiej Brytanii i Niemczech
zajmują ok.1/3 areału). W produkcji pod
osłonami również podstawę stanowią kwiaty
cięte. Ale w wielu krajach znaczenie kwiatów
ciętych maleje. Wyraźna jest natomiast
tendencja rosnącej roli roślin doniczkowych.
Produkcja kwiaciarska w
Polsce
Powierzchnia upraw kwiaciarskich.
Polska dysponuje relatywnie niewielkim areałem
upraw kwiatów. Łączna powierzchnia w gruncie i
pod osłonami nie przekracza obecnie 1 tys. ha.
Przede wszystkim jesteśmy bardzo małym
producentem kwiatów w gruncie, gdyż według
szacunków powierzchnia ich uprawy wynosi jedynie
około 0,2 tys. ha. Nie obserwuje się także
rozwijania tej produkcji, co widoczne jest w krajach
naszej strefy klimatycznej. Bardzo
prawdopodobnym jest jednak, że zacznie
przybywać upraw kwiatów w gruncie.
Produkcja kwiatów ciętych w
Polsce
Wielkość i struktura powierzchni upraw
Wzrost powierzchni upraw kwiatów ciętych pod
osłonami, który rozpoczął się w 1993 roku,
trwał tylko do roku 1999. Był to wzrost
niewielki, bo jedynie o 24 ha, choć ze względu
na małą powierzchnię początkową wynosił on w
liczbach względnych 5%. W roku 2000
odnotowano już spadek areału uprawy o 2,3%
(o 11 ha), a w 2001 roku o dalsze 1,2% (o 6 ha).
Tak, więc kwiaty cięte uprawiane są dziś na
powierzchni mniejszej niż przed pięcioma laty.
Poziom produktywności
kwiaciarskiej w Polsce
Róże - prawie 90% uprawy róż znajduje się w szklarniach, a
tylko 10% uprawiane jest w tunelach foliowych. Większość
róż produkowana jest metodą tradycyjną, w gruncie ze
spoczynkiem zimowym. Część gospodarstw, głównie tych o
większym areale, przestawiła się w pierwszej połowie lat
90. na całoroczną produkcję w wełnie mineralnej, ale ze
względu na bardzo wysokie koszty ogrzewania zimą wielu z
nich powróciło do usypiania róż. Powyższe, jak również
fakt, iż produkcja w wielu wypadkach odbywa się w starych
i o nienajlepszym stanie technicznym szklarniach, plony
osiągane przez polskich producentów są relatywnie niskie.
Gerbera, Goździk, Frezja, Anthurium, Lilie, Tulipan,
Chryzantemy wielkokwiatowe
Opłacalność produkcji
W Polsce, pomimo uzyskiwania relatywnie
niskich plonów, produkcja kwiatów ciętych i
roślin doniczkowych jest w dalszym ciągu
opłacalna. Jak wynika z badań wskaźniki
opłacalności produkcji cały czas kształtują się na
poziomie powyżej 100-150. Wynika to m.in. z
korzystnych relacji cen kwiatów do cen środków
produkcji. Na przykład, aby zapłacić za 1 GJ
energii cieplnej czy 1 l etyliny polski producent
musi sprzedać około 3-5 razy mniej kwiatów
(zależnie od gatunku) niż producent holenderski,
zaś za godzinę pracy około 20-25 razy mniej.
Wielkość produkcji szkółkarskiej
w Polsce
Struktura produkcji szkółkarskiego materiału
ozdobnego uprawianego w pojemnikach w
Polsce
Ceny zbytu
Do obliczenia wartości produkcji szkółkarskiej niezbędne
było ustalenie średnich cen zbytu produkowanego
materiału, które w Polsce nie są nigdzie rejestrowane. W
tym celu wykorzystano 80 ofert handlowych firm
szkółkarskich z różnych części kraju. Oszacowanie
średnich cen ważonych nie było możliwe przy dużej ich
zmienności związanej z metodami uprawy (pojemniki,
grunt), ogromną różnorodnością gatunkową w danej
grupie roślin, sposobami rozmnażania (z siewu,
sadzonek, przez szczepienie, mikrorozmnażanie),
wielkością pojemników (najczęściej używane są te o
pojemności 0,6–7,5 dm3), wiekiem materiału
oferowanego do sprzedaży, a także lokalizacją szkółki.
Średnie hurtowe ceny roślin ozdobnych
uprawianych w pojemnikach i w gruncie w 2000
r., przyjęte do obliczania wartości
Szacunkowa wartość produkcji szkółkarskiego
materiału ozdobnego w Polsce w 2000 roku
Asortyment
Przy prawie 3,5-krotnej przewadze wielkości produkcji w
pojemnikach nad produkcją w gruncie wartość tej pierwszej
była 3,7 razy wyższa, co związane jest z cenami poszczególnych
grup roś lin. Wysokość cen określa znaczenie tych grup roślin z
ekonomicznego punktu widzenia. Przykładem są drzewa
alejowe, które stanowiły tylko 0,9% wyprodukowanych roślin, ale
w łącznej wartości produkcji ich udział wyniósł 8,8%, co stawia je
na trzeciej pozycji. Znacznie mniejsza była natomiast
ekonomiczna rola róż i bylin, gdyż przy udziale ilościowym,
odpowiednio, 10,6% i 16,6%, ich udział w wartości wyniósł,
odpowiednio, 2,6% i 3,6%. Dominującą rolę zachowały natomiast
rośliny iglaste. Wartość ich produkcji w 2000 roku wynosiła dla
upraw pojemnikowych 287,5 mln zł, dla gruntowych — 78,2 mln
zł, co stanowi — odpowiednio — 53,1% i 50% wartości produkcji
w każdej z tych grup. Na drugim miejscu, choć już ze znacznie
mniejszym udziałem w całej wartości produkcji, bo wynoszącym
tylko 13,2%, znajdują się drzewa i krzewy liściaste
Na tle krajów UE
Różnice w strukturze produkcji polskiej i w
wybranych krajach UE mają także
odzwierciedlenie w całkowitej wartości produkcji,
ale nie tłumaczą do końca jej absolutnego
poziomu przedstawionego w tabeli 4. Wpływa na
niego bowiem także ogólny poziom cen w danym
kraju, a w przypadku Polski również kurs euro.
Stąd też w mierniku pieniężnym nasza produkcja
szkółkarska była w 2000 roku 3 razy mniejsza niż
holenderska, 1,9 razy mniejsza niż brytyjska i aż
5,7 razy mniejsza niż niemiecka.
Wartość produkcji szkółkarskiej
w Polsce i wybranych innych
krajach UE
koniec