Anna Sobieska

Dominika Pomykalska

Grupa 3a



Staphylococcus



Streptococcus



Corynebacterium



Bacillus



Neisseria



E. coli



Enterobacter



P. multocida



Moraxella



Proteus



P. aeruginosa



Alcaligenes



B. bronchiseptica



Obecność jam nosowych i gardła



Oczyszanie śluzowo-rzęskowe



Odruch kaszlu



BALT



Makrofagi pęcherzyków płucnych

ostre, wysoce zaraźliwe zakażenie
górnych dróg oddechowych,
występujące nagle i charakteryzujące
się napadowym kaszlem z obecnością
plwociny, prowadzącym do wymiotów
oraz wypływami z nosa i worka
spojówkowego



Niezależne od płci i rasy



Duże skupiska psów



Stres



Wiosna, lato i jesień



Szczepienie przeciwko CDV i CAV-2 nie
zapobiega wystąpieniu choroby,
powoduje łagodniejszy przebieg
zakażenia.

Drogi zakażenia:



Aerogenna (aerozol)



Kontakt bezpośredni



Kontakt pośredni (zakażone miski,
sprzęty)

Okres inkubacji i siewstwa zależą od
patogenu.

Przebieg choroby uzależniony jest od
patogenu i od stanu odporności psa.

Wirusy



CPiV-2



CAV-2



CHV



CRV -1, 2, 3



CDV

Bakterie



B. bronchiseptica



Streptocuccus sp.



Pasteurella sp.



Pseudomonas



Mycoplasma sp.



Rodzina Paramyxoviridae, jednoniciowy
RNA



Okres inkubacji: 3-10 dni



Kaszel – krótkotrwały, samoistnie
ustępuje



Lekki stan zapalny oskrzeli i
oskrzelików



Nieznaczne objawy ogólne lub ich brak



Po zakażeniu Ab utrzymują się około 3
lat, ale nie chronią przed zakażeniem



Górne drogi oddechowe (brak replikacji
w makrofagach)



Namnażanie w nabłonku krtani i
tchawicy – obrzęk błony śluzowej, która
staje się wrażliwa na zmiany
temperatury i ucisk



Obrzęk strun głosowych



Uszkodzenia nabłonka – wtórne
zakażenia



Siewstwo: do 6-8 dnia po zakażeniu



Adenoviridae, DNA



Zakażenia górnych dróg oddechowych
(gardło, migdałki, krtań, tchawica)



Droga zakażenia: przez spojówkę lub
donosowo



Replikacja w nabłonku błony śluzowej
nosa, gardła, kryptach migdałków,
tchawicy, oskrzelach i oskrzelikach



Zakażenia łagodne, samoustępujące



Kaszel, wzrost temperatury,
posmutnienie



Krótkotrwałe zakażenie – izolacja
wirusa do 9 dnia



Zagęszczenie tkanki płucnej (naciek)



Śródmiąższowe zapalenie płuc (komórki
pęcherzyków płucnych typu 2)



Dolne drogi oddechowe



Synergizm z CPiV i B. bronchiseptica



Nie jest pierwotnym czynnikiem
etiologicznym kaszlu kenelowego



Zaostrzenie procesu chorobowego



Odoskrzelowe zapalenie płuc



Gorączka



Duszność



W ciężkich przypadkach: krwotoczne
zapalenie płuc, krwotoki, krwiomocz,
krwawe wymioty, posocznica



Gram+, tlenowa, zdolność ruchu



Powinowactwo do nabłonka rzęskowego
dróg oddechowych



Rezerwuar: dzikie zwierzęta, gryzonie,
koty



Okres inkubacji: 2-7 dni (do 30)



Siewstwo: do 3 miesięcy (czasem
dłużej)

Patogeneza:



Przyleganie do rzęsek nabłonka
oddechowego



Hamowanie oczyszczania dróg
oddechowych



Replikacja



Hamowanie fagocytozy



Ułatwienie zasiedlenia dróg
oddechowych przez inne patogeny -
rozwój wtórnych zakażeń



Miejscowa produkcja sIgA – hamowanie
dalszego zasiedlania dróg oddechowych



Swoista odporność komórkowa jest
niezbędna do eliminacji.



Utrzymują się w drogach oddechowych
do 14 tyg



Odporność po zakażeniu – minimum 6
miesięcy



Kolonizacja nabłonka urzęsionego i
nieurzęsionego



Ropne zakażenie oskrzeli i oskrzelików



Śródmiąższowe zapalenie płuc



Siewstwo do kilku miesięcy



Zapalenie śluzówki nosa



Kaszel



Wypływ z nosa



Zwykle zakażenia mieszane



Zapalenie płuc



Napadowy suchy kaszel z odruchem
wymiotnym, zwykle po pobudzeniu



Kaszel reakcyjny



Krzyk dzikiej gęsi



Zwykle brak plwociny



Wymioty



Śluzowy lub śluzowo-ropny wypływ z
nosa i oczu



Duszność



Zapalenie płuc



Brak apetytu



Gorączka



Biegunka (z domieszką krwi)



Rokowanie zwykle dobre



Śmiertelność niewielka



Psy młode, nieszczepione, w stanie
immunosupresji chorują ciężej.



Oddechowa postać nosówki



Pasożyty



Zapalenia płuc



Gruźlica



Zapadanie tchawicy



Aspergiloza



Ciało obce w drogach oddechowych



Wywiad (udział w wystawach, pobyt w
schronisku, hotelu, szczepienia)



Badania laboratoryjne

Badanie hematologiczne:



brak zmian



przy udziale bakterii: leukocytoza z
neutrofilią



Aspirat z tchawicy – wysięk, neutrofile,
bakterie



Hodowle bakteryjne



Rtg – brak zmian lub nieznaczne



Powikłania – rozedma płuc, ogniskowe
nacieczenie tkanki śródmiąższowej płuc



Zaostrzenie rysunku naczyniowego płuc

Oznaczanie Ab przeciwko czynnikom
etiologicznym kaszlu kenelowego nie
jest zalecane, gdyż występują one
powszechnie z powodu szczepień i
szerokiego rozprzestrzenienia tych
zarazków w środowisku.



Izolacja wirusów CPIV i CAV-2



Wymazy z nosa, gardła, tchawicy



Zahamowanie wzrostu wirusa, efektu
cytopatycznego lub hemadsorbcji ze
standaryzowanymi surowicami



Seroneutralizacja, hemaglutynacja



Posiew z antybiogramem



Wymaz z jamy nosowej, migdałków



Wypłuczyny z tchawicy i oskrzeli



PCR – wyniki fałszywie ujemne



Antybiotykoterapia (amoksycylina z
kwasem klawulonowym, azitromycyna,
doksycyklina, enrofloksacyna,
sulfonamidy z trimetoprimem)



Środki przeciwkaszlowe



Środki wykrztuśne – przy męczącym,
bolesnym kaszlu (nie przy zapaleniu
płuc!)



Sterydy (prednizolon) – przy obrzęku
błon śluzowych dróg oddechowych



Środki rozszerzające oskrzela (teofilina)
– przy spastycznym skurczu oskrzeli
(nie razem z fluorochinolonami)



Płyny infuzyjne

Powszechne są szczepienia przeciwko
CPiV-2, CAV-2, nosówce, które
stymulują pewną odporność, ale nie
zapobiegają zakażeniu.
W niektórych krajach ostępne są także
szczepionki donosowe zawierające
Bordetella bronchiseptica i CPiV-2.