Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia
saginata) -
człowieka i bydła z
rodzaju
. Tasiemiec składa
się z 2000
. Rozmnaża się
wyłącznie u człowieka
. Najczęściej
spotykany tasiemiec w Polsce (u 0,5 do
1% ludzi). Występuje także w innych
krajach Europy Wschodniej, Filipinach,
Ameryce Centralnej i Południowej.
Umiejscowienie:
człowieka
Rozmiary: 4 do 12 m długości, 8-10 mm
średnicy
Posiada 4 przyssawki na
, za
pomocą których przytwierdza się do
ściany jelita
Nie posiada przewodu pokarmowego,
dzięki czemu energię potrzebną do
strawienia pokarmu wykorzystuje do
rozrodu. Nie potrzebuje przewodu
pokarmowego, ponieważ żyje w jelitach,
gdzie znajduje się przetworzony pokarm
w postaci mleczka pokarmowego. W
członach macicznych silnie rozgałęziona
macica nawet do 52 odgałęzień.
Różni się od tasiemca uzbrojonego
między innymi tym, że nie posiada
haczyków. Zamrażanie mięsa do -10°C
zabija larwy pasożyta po ok. pięciu
dniach, ale wytrzymują one
temperaturę nawet 45°C.
Cykl rozwojowy
1. Zapłodnione jaja magazynowane są w
macicy tasiemca. Tam rozwijają się z nich
kuliste larwy pierwszego stadium -
onkosfery.
2. Wypełnione jajami człony tasiemca są
wydalane wraz z kałem z organizmu
żywiciela ostatecznego (człowieka)
3. Jaja są zjadane przez żywiciela
pośredniego (bydło).
4. W jelicie krowy onkosfery uwalniają się z
otoczek i wnikają do błony śluzowej jelita.
5. Larwy przedostają się przez ścianki jelita do
naczyń krwionośnych i wędruje wraz z krwią
najczęściej do mięśni, rzadziej wątroby, płuc, nerek
lub opon mózgowych.
6. Onkosfera przekształca się w następne stadium
larwalne - wągry (cysticerkus). Wygląd Cysticerkus
- jest pęcherzykiem w wpuklonym do wnętrza
skoleksem tasiemca. Skoleks przyjmuje kształt
tasiemca nieuzbrojonego tzn. nie jest wyposażony
w żadne haczyki, ani ryjek. Rośnie zazwyczaj do
rozmiarów 10 mm, ale istnieją przesłania mówiące
o występowaniu form wielkości nawet do jaja
kurzego.
7. W przypadku zjedzenia zarażonego
mięsa (np. surowej lub półsurowej
wołowiny), wągry wynicowują się w
jelicie czczym i przekształcają się w
postaci dojrzałe (u człowieka żyje z
reguły tylko jeden osobnik).
Objawy
Nie są swoiste. Występuje zgaga,
nudności, bóle brzucha, zaparcia na
przemian z biegunką, rozszerzenie
źrenic, eozynofilia, wilczy apetyt lub
brak apetytu, wstręt do niektórych
(niegdyś lubianych) potraw, nocne
dreszcze, rozdrażnienie nerwowe,
wychudzenie, niedokrwistość, niekiedy
zapalenie wyrostka robaczkowego.
Diagnostyka
Mikroskopowe i makroskopowe
badanie kału w celu stwierdzenia
członów i jaj tasiemca.
Bardzo przydatna jest również
metoda badania wymazów z
fałdów odbytu.
Leczenie
Podobne jak w leczeniu tasiemca
uzbrojonego. Stosowane są :
Dichlorofen
Paromomycyna (Humatin) – antybiotyk
aminoglikozydowy nie wchłaniający się
z przewodu pokarmowego.
