TEORIE POSZUKIWANIA
TEORIE POSZUKIWANIA
RÓWNOWAGI W ŚREDNIEJ
RÓWNOWAGI W ŚREDNIEJ
DOROSŁOŚCI
DOROSŁOŚCI
KONCEPCJA C.G.JUNGA
KONCEPCJA C.G.JUNGA
KONCEPCJA D.J.LEVINSONA
KONCEPCJA D.J.LEVINSONA
Źródła teorii Junga
Źródła teorii Junga
1. Osobiste doświadczenia życiowe:
1. Osobiste doświadczenia życiowe:
wszechstronne zainteresowania (mistyka,
wszechstronne zainteresowania (mistyka,
etnologia, alchemia, fizyka, biologia,
etnologia, alchemia, fizyka, biologia,
medycyna) i erudycyjna wiedza; rodzice:
medycyna) i erudycyjna wiedza; rodzice:
ojciec orientalista i teolog (pastor
ojciec orientalista i teolog (pastor
protestancki), matka zainteresowana
protestancki), matka zainteresowana
okultyzmem, dziadek - lekarz i profesor
okultyzmem, dziadek - lekarz i profesor
medycyny o poglądach demokratycznych,
medycyny o poglądach demokratycznych,
fundator domu dla dzieci upośledzonych.
fundator domu dla dzieci upośledzonych.
2. Szeroka praktyka kliniczna: praca w
2. Szeroka praktyka kliniczna: praca w
klinice psychiatrycznej w Zurichu, w
klinice psychiatrycznej w Zurichu, w
Paryżu, współpraca z Freudem.
Paryżu, współpraca z Freudem.
Rozwój w średniej dorosłości według Junga
Psychika = jaźń = osobowość
świadomość
nieświadomość
przepływ stałej ilości energii psychicznej
Zgodnie z dwiema zasadami:
1. ZASADA EKWIWALENCJI - zniknięcie energii psychicznej w
jednej formie pociąga za sobą wystąpienie jej w innej formie;
2. ZASADA ENTROPII - równoważenie się sprzeczności
psychicznych w trakcie rozwoju względnie stałej postawy.
PSYCHIKA - względnie zamknięty samoregulujący
się system energetyczny.
ENERGIA PSYCHICZNA = intensywność procesów
psychicznych;
źródło energii - stałe napięcie między
świadomością i nieświadomością.
świadomość
nieświadomość
Im mniej energii psychicznej w świadomości,
tym więcej w nieświadomości.
świadomy obszar osobowości to EGO,
kształtujące
się w dwóch fazach indywiduacji
INDYWIDUACJA = proces przechodzenia od
niedojrzałych form psychicznego funkcjonowania
do dojrzałości psychicznej
I faza indywiduacji:
1.Wyłanianie się z Jaźni i krystalizowanie Ego jako
centrum świadomości;
- przypada na dzieciństwo i wczesną dorosłość;
- faza ta dana jest wszystkim
2.KSZTAŁTUJE SIĘ SPOŁECZNA REPREZENTACJA EGO -
ZWANA PERSONĄ.
--PERSONA to obraz Ja prezentowany innym ludziom;
--spełnia dwie funkcje -
1. chroni intymne aspekty psychicznego życia jednostki;
2. Zapewnia tworzenie społecznych więzi z otoczeniem.
Persona - „maska” nie odzwierciedla w pełni EGO,
stanowi obraz własnej osoby na użytek społeczeństwa
ukształtowany pod wpływem wymagań oraz oczekiwań
społecznych i kulturowych dotyczących wzorów
funkcjonowania w społeczeństwie.
- W toku rozwoju maski kształtują się dwa istotne jej aspekty;
a) Zewnętrzny - obraz Ja prezentowany innym ludziom;
b) Wewnętrzny - oznacza świadomość, że maska nie
odzwierciedla prawdziwego, pełnego Ja (to ważne z
perspektywy II fazy indywiduacji)
- nieakceptowane przez społeczeństwo elementy maski
zostają stłumione i trafiają do obszaru indywidualnej
nieświadomości - do CIENIA
3. Pod znacznym wpływem czynników społeczno-kulturowych
kształtuje się dominujący typ postawy - ekstrawertywna lub
introwertywna.
Postawy te są skutkiem ukierunkowania energii psychicznej
na świat zewnętrzny, lub na świat wewnętrzny podmiotu.
Dominujący typ postawy przejawia się w aktywności
życiowej jednostki, drugi - jest wycofywany w indywidualną
nieświadomość. Ten brak równowagi wynika z niedojrzałości
dzieciństwa i wczesnej dorosłości.
nieświadomość indywidualna
nieświadomość
kolektywna
Nieświadomość indywidualna (cień) - obszar doświadczeń
Nieświadomość indywidualna (cień) - obszar doświadczeń
nieświadomych, właściwych danej jednostce. Zawiera treści
nieświadomych, właściwych danej jednostce. Zawiera treści
stłumione lub zapomniane.
stłumione lub zapomniane.
Nieświadomość zbiorowa - zawiera formalne formy zachowań
Nieświadomość zbiorowa - zawiera formalne formy zachowań
(archetypy) wspólne kulturom lub ludziom w ogóle.
(archetypy) wspólne kulturom lub ludziom w ogóle.
II faza indywiduacji (od ok. 40 r.ż.):
- wystąpienie tej fazy jest możliwe dopiero w średniej dorosłości,
zależy od indywidualnej motywacji jednostki do wykorzystania
tkwiącego w niej potencjału;
- dokonywanie porównań własnego statusu z innymi;
- możliwość wystąpienia poczucia bezsensowności dążeń do
podporządkowania się wymaganiom społecznym w I fazie życia
(utrata celu, poczucie pustki);
- powstaje pytanie: kim jestem - wywołuje zmianę nastawienia ze
skierowanego na świat zewnętrzny na nastawienie ku wnętrzu
psychiki;
- analiza wnętrza prowadzi do konfrontacji z cieniem i poszerzenia
pola świadomości o treści nieuświadomione, stłumione i
zapomniane;
- poznanie prawdy o sobie prowadzi do znacznego rozbicia EGO,
ale refleksja nad osobowością prowadzi do reorganizacji EGO
na nowym, wyższym poziomie;
- a także do zrównoważenia postawy ekstrawertywnej i
introwertywnej - wykorzystanie obu postaw stanowi warunek
pełnego uczestnictwa w świecie i stałej refleksji;
-
uporanie się z nieświadomością zbiorową
uporanie się z nieświadomością zbiorową
archetyp
archetyp
: typowe wzorce zachowań, ludzkich schematów
: typowe wzorce zachowań, ludzkich schematów
występujących u wszystkich ludzi, w różnych kulturach czy
występujących u wszystkich ludzi, w różnych kulturach czy
społeczeństwach, które mogą zawierać indywidualną treść w
społeczeństwach, które mogą zawierać indywidualną treść w
zależności od warunków, w jakich jednostka żyje (np. mity i
zależności od warunków, w jakich jednostka żyje (np. mity i
symbole).
symbole).
- z archetypem animy i animusa;
- z archetypem Starego Mędrca i Wielkiej Matki
Anima - pierwiastek żeński w psychice mężczyzn
Animus - pierwiastek męski w psychice kobiet
- zaczyna pojawiać się androgyniczna tożsamość płciowa
Stary Mędrzec - symbol duchowości
Wielka Matka - symbol natury
- oderwanie się od wzorów matki i ojca, określenie swej
niepowtarzalności.
KONCEPCJA STRUKTURY ŻYCIA
KONCEPCJA STRUKTURY ŻYCIA
LEVINSONA
LEVINSONA
Struktura życia - wzory znaczących relacji
jednostki z zewnętrznym światem - osobami,
grupami, instytucjami, kulturą na różnych
etapach życia;
- zmiany rozwojowe w strukturze życia
pojawiają się w określonym porządku i są
ściśle związane z wiekiem;
- mechanizm zmian w dorosłości przybiera
głównie cechy społeczno-kulturowe;
- warunki społeczne i kulturowe (mimo
zmienności) wyznaczają jednostkom zbliżone
zadania na tych samych etapach życia.
Przebieg rozwoju:
- ery: wkraczanie, przechodzenie przez lata przełomowe,
kulminacja
- okresy przejściowe
40-45: zadanie rozstania się z erą wczesnej dorosłości i
zainicjowanie nowej ery (elementy kryzysu):
- dokonywanie ocen dotychczasowych osiągnięć;
- podejmowane próby równoważenia wewnętrznych
przeciwieństw:
młody/stary, destrukcyjny/twórczy, męski/kobiecy,
przywiązany/odrębny
- wizja przyszłej struktury: zyskać pozycję osoby
cieszącej się
szacunkiem, przekazać młodszemu
pokoleniu efekty swych
doświadczeń.
45-50: wejście struktury życia w średnią dorosłość
- czas większej spójności doświadczeń życiowych z Ja
- lepsze określenie swoich dążeń, celów, relacji z
otoczeniem
- odjęcie budowy nowej struktury życia po osiągnięciu
przez dzieci dorosłości
50-55: przejście przez lata pięćdziesiąte (elementy kryzysu)
- dokonywanie ocen
- dokonywanie wyborów
- przewartościowanie wartości, celów, dążeń
55-60: kulminacja struktury życiowej
- okres zrównoważenia i spełnienia w różnych dziedzinach
życia społecznego
- integracja zrealizowanych wcześniej i obecnie planów i
dążeń
Została nam jeszcze jedna teoria !