GEODEZYJNA

OBSŁUGA

INWESTYCJI

GEODEZYJNA

OBSŁUGA

INWESTYCJI

Ogóle zasady realizacji procesu

inwestycyjnego.

Wykład 3.

Instrukcje geodezyjne o charakterze

ogólnym.

Instrukcje geodezyjne z zakresu obsługi

inwestycji

Ogóle zasady realizacji procesu

inwestycyjnego.

Wykład 3.

Instrukcje geodezyjne o charakterze

ogólnym.

Instrukcje geodezyjne z zakresu obsługi

inwestycji

oprac.

dr inż. Krzysztof Mąkolski

oprac.

dr inż. Krzysztof Mąkolski

INSTRUKCJA TECHNICZNA O-1/O2

Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych
wydanie piąte, Warszawa 2001.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r.
w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych
- Dziennik Ustaw z dnia 24 sierpnia 2000 r.

Rozporządzenie określa parametry techniczne i warunki
stosowania państwowego systemu odniesień przestrzennych.

Przepisy instrukcji O1/O2 określają:
1. podstawy jednolitości prac geodezyjnych i kartograficznych,
2. rodzaje prac geodezyjnych i kartograficznych
3. rodzaje osnów geodezyjnych poziomych i wysokościowych,
4. ogólne zasady wykonywania pomiarów i obliczeń,
5. dokładności pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych,
6. ogólne zasady opracowania map oraz zasady podziału i oznaczania arkuszy map,
7. ogólne zasady porządkowe przy wykonywaniu prac geodezyjnych i kartograficznych.

INSTRUKCJA TECHNICZNA O-1/O2

Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych
wydanie piąte, Warszawa 2001.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r.
w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych
- Dziennik Ustaw z dnia 24 sierpnia 2000 r.

Rozporządzenie określa parametry techniczne i warunki
stosowania państwowego systemu odniesień przestrzennych.

Przepisy instrukcji O1/O2 określają:
1. podstawy jednolitości prac geodezyjnych i kartograficznych,
2. rodzaje prac geodezyjnych i kartograficznych
3. rodzaje osnów geodezyjnych poziomych i wysokościowych,
4. ogólne zasady wykonywania pomiarów i obliczeń,
5. dokładności pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych,
6. ogólne zasady opracowania map oraz zasady podziału i oznaczania arkuszy map,
7. ogólne zasady porządkowe przy wykonywaniu prac geodezyjnych i kartograficznych

.

Jednolitości prac geodezyjnych i kartograficznych zapewniają:

1. jednolity system miar,

2. jednolity państwowy system odniesień przestrzennych,
przeliczalny wzajemnie z innymi systemami,

3. instrukcje techniczne określając standardowe cechy produktu.

Jednolitości prac geodezyjnych i kartograficznych zapewniają:

1. jednolity system miar,

2. jednolity państwowy system odniesień przestrzennych,
przeliczalny wzajemnie z innymi systemami,

3. instrukcje techniczne określając standardowe cechy produktu.

Przy prowadzeniu prac geodezyjnych i kartograficznych obowiązują:

- jednolity dla całego kraju państwowy system odniesień przestrzennych
na który składają się:

- geodezyjny układ odniesienia określający geometryczne oraz
geofizyczne parametry Ziemi, służący do wyznaczania współrzędnych
geograficznych i geodezyjnych,
- układ wysokości, w którym wyznacza się wysokości względem
przyjętego poziomu odniesienia,
- układy współrzędnych płaskich prostokątnych:
„1992” – dla map w skalach 1:10 000 i mniejszych,
„2000” – dla mapy zasadniczej,

-jednolity dla całego kraju poziom odniesienia pomiarów grawimetrycznych,

- jednolity dla całego kraju poziom odniesienia zdjęć magnetycznych.

Przy prowadzeniu prac geodezyjnych i kartograficznych obowiązują:

- jednolity dla całego kraju państwowy system odniesień przestrzennych
na który składają się:

- geodezyjny układ odniesienia określający geometryczne oraz
geofizyczne parametry Ziemi, służący do wyznaczania współrzędnych
geograficznych i geodezyjnych,
- układ wysokości, w którym wyznacza się wysokości względem
przyjętego poziomu odniesienia,
- układy współrzędnych płaskich prostokątnych:
„1992” – dla map w skalach 1:10 000 i mniejszych,
„2000” – dla mapy zasadniczej,

-jednolity dla całego kraju poziom odniesienia pomiarów grawimetrycznych,

- jednolity dla całego kraju poziom odniesienia zdjęć magnetycznych.

Powierzchnią odniesienia geodezyjnego układu
odniesienia
jest geocentryczna elipsoida GRS 80, którą określają
następujące parametry:

- równikowy promień Ziemi: (a = 6 378 137 km),
- ziemska stała grawimetryczna,
- współczynnik dynamiczny kształtu Ziemi,
- spłaszczenie geometryczne,
- prędkość obrotu Ziemi.

Powierzchnią odniesienia geodezyjnego układu
odniesienia
jest geocentryczna elipsoida GRS 80, którą określają
następujące parametry:

- równikowy promień Ziemi: (a = 6 378 137 km),
- ziemska stała grawimetryczna,
- współczynnik dynamiczny kształtu Ziemi,
- spłaszczenie geometryczne,
- prędkość obrotu Ziemi.

Układ wysokości

tworzą wysokości normalne,

odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce
Fińskiej,
wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie (Kronsztad’60,
Kronsztad’86).

Układ wysokości

tworzą wysokości normalne,

odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce
Fińskiej,
wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie (Kronsztad’60,
Kronsztad’86).

Układ współrzędnych „2000”

1. Współrzędne płaskie prostokątne x, y są obliczane w odwzorowaniu walcowym
poprzecznym Gaussa - Krügera, w pasach trzystopniowych o południkach osiowych:
15°, 18°, 21°, 24° ponumerowanych odpowiednio: 5, 6, 7, 8.

2. Współczynnik zmiany skali na południku osiowym równa się 0,999923.

3. Obraz równika jest linią o współrzędnej X = 0, a obraz południka osiowego odpowiednio linią o równaniu:
y = 5 500 000 m dla pasa 5,
y = 6 500 000 m dla pasa 6,
y = 7 500 000 m dla pasa 7,
y = 8 500 000 m dla pasa 8.

Układ współrzędnych „2000”

1. Współrzędne płaskie prostokątne x, y są obliczane w odwzorowaniu walcowym
poprzecznym Gaussa - Krügera, w pasach trzystopniowych o południkach osiowych:
15°, 18°, 21°, 24° ponumerowanych odpowiednio: 5, 6, 7, 8.

2. Współczynnik zmiany skali na południku osiowym równa się 0,999923.

3. Obraz równika jest linią o współrzędnej X = 0, a obraz południka osiowego odpowiednio linią o równaniu:
y = 5 500 000 m dla pasa 5,
y = 6 500 000 m dla pasa 6,
y = 7 500 000 m dla pasa 7,
y = 8 500 000 m dla pasa 8.

INSTRUKCJA O-3/O4

Prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
oraz kompletowanie dokumentacji prac geodezyjnych
i kartograficznych, Warszawa 2001

Instrukcja określa:

1) standardy techniczne w zakresie:
a) kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej
powstałej w wyniku wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych,
b) prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
jako podstawy krajowego systemu informacji o terenie,
2) tryb postępowania związanego z prowadzeniem państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego, głównie przekazywania pomiędzy
częściami pzgik,
3) zadania ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

INSTRUKCJA O-3/O4

Prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
oraz kompletowanie dokumentacji prac geodezyjnych
i kartograficznych, Warszawa 2001

Instrukcja określa:

1) standardy techniczne w zakresie:
a) kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej
powstałej w wyniku wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych,
b) prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
jako podstawy krajowego systemu informacji o terenie,
2) tryb postępowania związanego z prowadzeniem państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego, głównie przekazywania pomiędzy
częściami pzgik,
3) zadania ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

Prowadzenie państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego polega na:

1) pozyskiwaniu, gromadzeniu, przechowywaniu zasobu i wyłączaniu
z zasobu materiałów, które utraciły przydatność użytkową,
2) przetwarzaniu i kontrolowaniu danych zasobu,
3) prowadzeniu baz metadanych i przekazywaniu kopii zasobu
oraz danych zasobu pomiędzy poszczególnymi częściami zasobu,
4) udostępnianiu zasobu oraz danych zasobu, sprzedaży
produktów zasobu oraz prowadzeniu marketingu,
5) zabezpieczaniu zasobu i danych zasobu.

Prowadzenia zasobu i danych zasobu realizują:

1) Główny Geodeta Kraju,
2) marszałkowie województw,
3) starostowie powiatów grodzkich i ziemskich.

Prowadzenie państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego polega na:

1) pozyskiwaniu, gromadzeniu, przechowywaniu zasobu i wyłączaniu
z zasobu materiałów, które utraciły przydatność użytkową,
2) przetwarzaniu i kontrolowaniu danych zasobu,
3) prowadzeniu baz metadanych i przekazywaniu kopii zasobu
oraz danych zasobu pomiędzy poszczególnymi częściami zasobu,
4) udostępnianiu zasobu oraz danych zasobu, sprzedaży
produktów zasobu oraz prowadzeniu marketingu,
5) zabezpieczaniu zasobu i danych zasobu.

Prowadzenia zasobu i danych zasobu realizują:

1) Główny Geodeta Kraju,
2) marszałkowie województw,
3) starostowie powiatów grodzkich i ziemskich.

KOMPLETOWANIE DOKUMENTACJI GEODEZYJNEJ
I KARTOGRAFICZNEJ POWSTAŁEJ W WYNIKU PRAC GEODEZYJNYCH

Dokumentacja prac geodezyjnych i kartograficznych dzieli się na dwie części:
1) dokumentację zawierającą materiały i informacje przeznaczone dla ośrodka,
2) dokumentację przeznaczoną dla zamawiającego pracę.

Dokumentacja przeznaczona do ośrodka musi być przygotowywana
jednocześnie w dwojakiej formie:
1) drukowanej (pisemnej), zawierającej odręcznie podpisane dokumenty,
2) komputerowej lub na komputerowych nośnikach informacji.

KOMPLETOWANIE DOKUMENTACJI GEODEZYJNEJ
I KARTOGRAFICZNEJ POWSTAŁEJ W WYNIKU PRAC GEODEZYJNYCH

Dokumentacja prac geodezyjnych i kartograficznych dzieli się na dwie części:

1) dokumentację zawierającą materiały i informacje przeznaczone dla ośrodka,
2) dokumentację przeznaczoną dla zamawiającego pracę.

Dokumentacja przeznaczona do ośrodka musi być przygotowywana
jednocześnie w dwojakiej formie:

1) drukowanej (pisemnej), zawierającej odręcznie podpisane dokumenty,
2) komputerowej lub na komputerowych nośnikach informacji.

Wykazy dokumentów powstałych w wyniku realizacji
wybranych asortymentów prac geodezyjnych:

Kategorie dokumentacji (asortymenty):

1. Osnowy geodezyjne
2. Opracowania topograficzne, tematyczne i ortofotomapy
3. Mapa zasadnicza
4. Założenie lub modernizacja ewidencji gruntów;
5. Założenie ewidencji budynków
6. Gleboznawcza klasyfikacja gruntów
7. Rozgraniczenia
8. Scalenia i podziały na terenach miejskich
9. Podziały nieruchomości
10. Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
11. Inwentaryzacja powykonawcza.
12. Scalenia i wymiana gruntów dla obszarów wiejskich
13. Wyłączanie gruntów rolnych z produkcji rolnej

Wykazy dokumentów powstałych w wyniku realizacji
wybranych asortymentów prac geodezyjnych:

Kategorie dokumentacji (asortymenty):

1. Osnowy geodezyjne

2. Opracowania topograficzne, tematyczne i ortofotomapy
3. Mapa zasadnicza
4. Założenie lub modernizacja ewidencji gruntów;
5. Założenie ewidencji budynków
6. Gleboznawcza klasyfikacja gruntów
7. Rozgraniczenia
8. Scalenia i podziały na terenach miejskich
9. Podziały nieruchomości
10. Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
11. Inwentaryzacja powykonawcza.
12. Scalenia i wymiana gruntów dla obszarów wiejskich
13. Wyłączanie gruntów rolnych z produkcji rolnej

Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu:

A. zasób bazowy:
a. - sprawozdanie techniczne (warunki techniczne),

b. - charakterystyka źródłowych materiałów zasobu lub kopie

źródłowych materiałów bazowych służących do założenia GESUT-u,

c. - informacje ZUDP,
d. - raporty z analizy przydatności materiałów,
e. - rejestr zmian wprowadzonych w trakcie zakładania GESUT-u,
f. - wyniki pomiarów i uzgodnień przebiegu sieci (szkice i dzienniki pomiarów),
g. - kopia obwieszczenia o założeniu GESUT-u,
h. - wyplotowane mapy z przebiegiem sieci, uzgodnione z gestorem sieci,

B. zasób użytkowy:
a. - nośniki jednorazowego zapisu zawierające komputerowe
zbiory danych graficznych ewidencji uzbrojenia terenu,

b. - nośniki jednorazowego zapisu zawierające komputerowe zbiory danych

opisowych ewidencji uzbrojenia terenu,
C. zasób przejściowy:
a. - zgłoszenie pracy geodezyjnej,

b. - obliczenia,
c. - szkic osnowy geodezyjnej z wykazem współrzędnych uzyskanych z ośrodka,
d. - kopie opisów topograficznych osnowy z adnotacją o stanie znaków,
e. - inne dokumenty, które wykonawca uzna za stosowne.

Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu:

A. zasób bazowy:

a. - sprawozdanie techniczne (warunki techniczne),

b. - charakterystyka źródłowych materiałów zasobu lub kopie

źródłowych materiałów bazowych służących do założenia GESUT-u,

c. - informacje ZUDP,
d. - raporty z analizy przydatności materiałów,
e. - rejestr zmian wprowadzonych w trakcie zakładania GESUT-u,
f. - wyniki pomiarów i uzgodnień przebiegu sieci (szkice i dzienniki pomiarów),
g. - kopia obwieszczenia o założeniu GESUT-u,
h. - wyplotowane mapy z przebiegiem sieci, uzgodnione z gestorem sieci,

B. zasób użytkowy:

a. - nośniki jednorazowego zapisu zawierające komputerowe

zbiory danych graficznych ewidencji uzbrojenia terenu,

b. - nośniki jednorazowego zapisu zawierające komputerowe zbiory danych

opisowych ewidencji uzbrojenia terenu,

C. zasób przejściowy:

a. - zgłoszenie pracy geodezyjnej,

b. - obliczenia,
c. - szkic osnowy geodezyjnej z wykazem współrzędnych uzyskanych z ośrodka,
d. - kopie opisów topograficznych osnowy z adnotacją o stanie znaków,
e. - inne dokumenty, które wykonawca uzna za stosowne.

Inwentaryzacja powykonawcza

A. zasób bazowy:
a. - szkic osnowy pomiarowej stabilizowanej i opisy topograficzne
tej osnowy (o ile istnieje konieczność jej założenia),
b. - szkice prac pomiarowych,
c. - dzienniki pomiaru,
d. - mapa z przebiegiem sieci uzgodnionym z zarządcą obiektu inwentaryzacji,

B. zasób użytkowy:
a. - komputerowy nośnik zawierający pliki danych i zaktualizowana mapa
wraz z nakładką tematyczną dla pierwszego i drugiego poziomu prowadzenia zasobu,

C. zasób przejściowy:
a. - zgłoszenie pracy geodezyjnej,
b. - obliczenia,
c. - mapa z potwierdzeniem zgodności lokalizacji z opinią ZUDP,
d. - szkic osnowy geodezyjnej z wykazem współrzędnych uzyskanych z ośrodka,
e. - kopie opisów topograficznych osnowy z adnotacją o stanie znaków,
f. - inne dokumenty, które wykonawca uzna za stosowne.

Inwentaryzacja powykonawcza

A. zasób bazowy:

a. - szkic osnowy pomiarowej stabilizowanej i opisy topograficzne

tej osnowy (o ile istnieje konieczność jej założenia),
b. - szkice prac pomiarowych,
c. - dzienniki pomiaru,
d. - mapa z przebiegiem sieci uzgodnionym z zarządcą obiektu inwentaryzacji,

B. zasób użytkowy:

a. - komputerowy nośnik zawierający pliki danych i zaktualizowana mapa

wraz z nakładką tematyczną dla pierwszego i drugiego poziomu prowadzenia zasobu,

C. zasób przejściowy:

a. - zgłoszenie pracy geodezyjnej,

b. - obliczenia,
c. - mapa z potwierdzeniem zgodności lokalizacji z opinią ZUDP,
d. - szkic osnowy geodezyjnej z wykazem współrzędnych uzyskanych z ośrodka,
e. - kopie opisów topograficznych osnowy z adnotacją o stanie znaków,
f. - inne dokumenty, które wykonawca uzna za stosowne.

UDOSTĘPNIANIE ZASOBU ORAZ DANYCH ZASOBU,
SPRZEDAŻ PRODUKTÓW ZASOBU

 
Materiały sprzedaje się i udostępnia na podstawie zamówienia.
Forma zamówienia uzależniona jest od formy płatności.
W przypadku zapłaty gotówką lub kartą płatniczą, zamówienie może
mieć formę ustną.
Każde zamówienie musi być zarejestrowane w Dzienniku Zamówień
/DZ/.

Za równorzędne zamówieniu uważa się zgłoszenie pracy geodezyjnej
i kartograficznej oraz zgłoszenie projektu do uzgodnień.

Zamówienie może zostać złożone drogą elektroniczną,
o ile ośrodek posiada możliwość autoryzacji podpisu.

Zamówienie związane z udostępnieniem danych powinno zawierać:

- nazwę i adres zamawiającego,
- nr NIP-u (jeśli wymagają tego przepisy o VAT),
- formę zapłaty,
- szczegółowe określenie przedmiotu zamówienia,
- datę i podpis osoby upoważnionej w przypadku zamówienia
pisemnego.

UDOSTĘPNIANIE ZASOBU ORAZ DANYCH ZASOBU,
SPRZEDAŻ PRODUKTÓW ZASOBU

 

Materiały sprzedaje się i udostępnia na podstawie zamówienia.
Forma zamówienia uzależniona jest od formy płatności.
W przypadku zapłaty gotówką lub kartą płatniczą, zamówienie może
mieć formę ustną.
Każde zamówienie musi być zarejestrowane w Dzienniku Zamówień
/DZ/.

Za równorzędne zamówieniu uważa się zgłoszenie pracy geodezyjnej
i kartograficznej oraz zgłoszenie projektu do uzgodnień.

Zamówienie może zostać złożone drogą elektroniczną,
o ile ośrodek posiada możliwość autoryzacji podpisu.

Zamówienie związane z udostępnieniem danych powinno zawierać:

- nazwę i adres zamawiającego,
- nr NIP-u (jeśli wymagają tego przepisy o VAT),
- formę zapłaty,
- szczegółowe określenie przedmiotu zamówienia,
- datę i podpis osoby upoważnionej w przypadku zamówienia
pisemnego.

INSTRUKCJA TECHNICZNA G-3

Geodezyjna obsługa inwestycji
Wydanie piąte, Warszawa 1988

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dn. 24 marca 1999 r., Dziennik Ustaw nr 30, poz. 297,
- wykaz standardów technicznych – poz. 6.

Przepisy niniejszej instrukcji regulują postępowanie przy wykonywaniu prac geodezyjnych na etapach:
- studiów przedprojektowych opracowywania założeń techniczno – ekonomicznych,
- projektowania technicznego i realizacji inwestycji,
- przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów obiektów w czasie ich eksploatacji.

W szczególności przepisy niniejszej instrukcji dotyczą prac geodezyjnych dla potrzeb:
- budownictwa ogólnego /osiedlowego i indywidualnego/,
- budownictwa przemysłowego /zakłady przemysłowe i pojedyncze obiekty przemysłowej komunikacji
/koleje, drogi, ulice, place, tunele, mosty, wiadukty, lotniska, drogi wodne, porty morskie i rzeczne/,
- budownictwa urządzeń inżynieryjnych
/przewody podziemne, naziemne i napowietrzne oraz urządzenia im towarzyszące/,
- budownictwa wodnego,
- realizacji obiektów sportowych i rekreacyjnych.

INSTRUKCJA TECHNICZNA G-3

Geodezyjna obsługa inwestycji
Wydanie piąte, Warszawa 1988

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dn. 24 marca 1999 r., Dziennik Ustaw nr 30, poz. 297,
- wykaz standardów technicznych – poz. 6.

Przepisy niniejszej instrukcji regulują postępowanie przy wykonywaniu prac geodezyjnych na etapach:
- studiów przedprojektowych opracowywania założeń techniczno – ekonomicznych,
- projektowania technicznego i realizacji inwestycji,
- przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów obiektów w czasie ich eksploatacji.

W szczególności przepisy niniejszej instrukcji dotyczą prac geodezyjnych dla potrzeb:
- budownictwa ogólnego /osiedlowego i indywidualnego/,
- budownictwa przemysłowego /zakłady przemysłowe i pojedyncze obiekty przemysłowej komunikacji
/koleje, drogi, ulice, place, tunele, mosty, wiadukty, lotniska, drogi wodne, porty morskie i rzeczne/,
- budownictwa urządzeń inżynieryjnych
/przewody podziemne, naziemne i napowietrzne oraz urządzenia im towarzyszące/,
- budownictwa wodnego,
- realizacji obiektów sportowych i rekreacyjnych.

Do realizacji obiektów budowlanych należy zapewnić obsługę
geodezyjną,
która może być wykonywana przez:

- jednostki państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej
- osoby fizyczne, posiadające zezwolenie na wykonywanie robót geodezyjnych,

-resortowe służby geodezyjne.

Inwestor określa potrzeby a generalny realizator inwestycji lub
generalny wykonawca
zleca prace geodezyjne w zakresie:

- założenia i pomiaru osnowy realizacyjnej,
- wyznaczenia granic terenu,
- tyczenia głównych osi obiektów budowlanych,
- założenia roboczych znaków wysokościowych,
- sporządzenia powykonawczej dokumentacji geodezyjno- kartograficznej,
- badań przemieszczeń i odkształceń.

Do realizacji obiektów budowlanych należy zapewnić obsługę
geodezyjną,
która może być wykonywana przez:

- jednostki państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej
- osoby fizyczne, posiadające zezwolenie na wykonywanie robót geodezyjnych,

-resortowe służby geodezyjne.

Inwestor określa potrzeby a generalny realizator inwestycji lub
generalny wykonawca
zleca prace geodezyjne w zakresie:

- założenia i pomiaru osnowy realizacyjnej,

- wyznaczenia granic terenu,
- tyczenia głównych osi obiektów budowlanych,
- założenia roboczych znaków wysokościowych,
- sporządzenia powykonawczej dokumentacji geodezyjno- kartograficznej,
- badań przemieszczeń i odkształceń.

W celu stworzenia warunków do realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego

pod względem przestrzennym oraz umożliwienia kontroli zgodności usytuowania
obiektów z projektem,
a także badań przemieszczeń i odkształceń terenu i obiektów,
w projektowaniu przedsięwzięć należy uwzględnić:

1. układ współrzędnych osnowy realizacyjnej,
2. projekt osnowy realizacyjnej,
3. szczegółowe warunki techniczne wykonania pomiarów związanych
z ustaleniem granic stanu władania, pomiarów realizacyjnych
i powykonawczych, pomiarów przemieszczeń i odkształceń,

4. wyposażenie elementów konstrukcyjnych oraz ich zespołów,
/wymagających wytyczenia/ we wskaźniki montażowe, otwory, uchwyty,
stanowiska pomiarowe, tarcze celownicze itp. mające umożliwić
prawidłową,
zgodną z wymogami projektu geodezyjną obsługę montażu.

W celu stworzenia warunków do realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego

pod względem przestrzennym oraz umożliwienia kontroli zgodności usytuowania
obiektów z projektem,
a także badań przemieszczeń i odkształceń terenu i obiektów,
w projektowaniu przedsięwzięć należy uwzględnić:

1. układ współrzędnych osnowy realizacyjnej,
2. projekt osnowy realizacyjnej,
3. szczegółowe warunki techniczne wykonania pomiarów związanych
z ustaleniem granic stanu władania, pomiarów realizacyjnych
i powykonawczych, pomiarów przemieszczeń i odkształceń,

4. wyposażenie elementów konstrukcyjnych oraz ich zespołów,
/wymagających wytyczenia/ we wskaźniki montażowe, otwory, uchwyty,
stanowiska pomiarowe, tarcze celownicze itp. mające umożliwić
prawidłową,
zgodną z wymogami projektu geodezyjną obsługę montażu.

W celu zaspokojenia potrzeb związanych z eksploatacją, remontami, modernizacją
i innymi zadaniami, zakład przemysłowy powinien posiadać dokumentację geodezyjną
zawierającą:

1. mapę zasadniczą,
2. mapy pochodne,
3. mapy tematyczne,
4. dokumentację geodezyjną pomiarów inwentaryzacyjnych, pomiarów przemieszczeń i odkształceń,
5. wyciągi z operatów rozgraniczeniowych.

W celu zaspokojenia potrzeb związanych z eksploatacją, remontami, modernizacją
i innymi zadaniami, zakład przemysłowy powinien posiadać dokumentację geodezyjną
zawierającą:

1. mapę zasadniczą,
2. mapy pochodne,
3. mapy tematyczne,
4. dokumentację geodezyjną pomiarów inwentaryzacyjnych, pomiarów przemieszczeń i odkształceń,
5. wyciągi z operatów rozgraniczeniowych.

W planowaniu, programowaniu i projektowaniu inwestycji należy wykorzystywać
przydatne do tych celów materiały geodezyjno - kartograficzne
z ośrodków dokumentacji geodezyjno-kartograficznej.

Pomocniczym źródłem informacji o zagospodarowaniu terenu mogą być
materiały fotogrametryczne takie jak:
- fotogrametryczne zdjęcia lotnicze i naziemne,
- powiększenia zdjęć, fotoszkice, fotomapy i ortofotomapy.

Dopuszcza się stosowanie map pochodnych wykonanych przez pomniejszenie.
W przypadku pomniejszenia ponad dwa i półkrotnego wymagana jest
generalizacja treści mapy, stosownie do potrzeb użytkownika.

Dopuszcza się stosowanie map wykonanych przez powiększenie maksymalne 2.5 - krotne
z klauzulą informującą o powiększeniu.

W planowaniu, programowaniu i projektowaniu inwestycji należy wykorzystywać
przydatne do tych celów materiały geodezyjno - kartograficzne
z ośrodków dokumentacji geodezyjno-kartograficznej.

Pomocniczym źródłem informacji o zagospodarowaniu terenu mogą być
materiały fotogrametryczne takie jak:
- fotogrametryczne zdjęcia lotnicze i naziemne,
- powiększenia zdjęć, fotoszkice, fotomapy i ortofotomapy.

Dopuszcza się stosowanie map pochodnych wykonanych przez pomniejszenie.
W przypadku pomniejszenia ponad dwa i półkrotnego wymagana jest
generalizacja treści mapy, stosownie do potrzeb użytkownika.

Dopuszcza się stosowanie map wykonanych przez powiększenie maksymalne 2.5 - krotne
z klauzulą informującą o powiększeniu.

Do opracowania planu realizacyjnego wykorzystuje się mapę zasadniczą uzyskaną przez:

1. wykorzystanie zaktualizowanych materiałów kartograficznych,
odpowiednio uzupełnionych wymaganymi elementami,
w szczególności map topograficznych oraz mapy zasadniczej i map pochodnych,
2. nowy pomiar, w wypadku, gdy brak materiałów nadających się do wykorzystania.

Mapy powinny obejmować teren inwestycji oraz tereny otaczające
w pasie co najmniej 30 m licząc od granic terenu inwestycji,
a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej, także teren tej strefy.

Do opracowania planu realizacyjnego wykorzystuje się mapę zasadniczą uzyskaną przez:

1. wykorzystanie zaktualizowanych materiałów kartograficznych,
odpowiednio uzupełnionych wymaganymi elementami,
w szczególności map topograficznych oraz mapy zasadniczej i map pochodnych,
2. nowy pomiar, w wypadku, gdy brak materiałów nadających się do wykorzystania.

Mapy powinny obejmować teren inwestycji oraz tereny otaczające
w pasie co najmniej 30 m licząc od granic terenu inwestycji,
a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej, także teren tej strefy.

Skale map należy dobierać następująco:

1. do studiów, koncepcji i opracowań przedprojektowych – mapy topograficzne
w skalach: 1 : 200 000, 1 : 100 000, 1 : 50 000, 1 : 25 000, 1 : 10 000, 1 : 5 000;

2. do założeń techniczno-ekonomicznych mapę zasadniczą lub pochodną

-w skalach 1 : 5 000, 1 : 2 000, 1 : 1 000;

3. do projektu technicznego mapę zasadniczą lub pochodną
w skalach: 1 : 2 000, 1 : 1 000, 1 : 500, 1 : 250.

Skale map należy dobierać następująco:

1. do studiów, koncepcji i opracowań przedprojektowych – mapy topograficzne
w skalach: 1 : 200 000, 1 : 100 000, 1 : 50 000, 1 : 25 000, 1 : 10 000, 1 : 5 000;

2. do założeń techniczno-ekonomicznych mapę zasadniczą lub pochodną

-w skalach 1 : 5 000, 1 : 2 000, 1 : 1 000;

3. do projektu technicznego mapę zasadniczą lub pochodną
w skalach: 1 : 2 000, 1 : 1 000, 1 : 500, 1 : 250.

Skalę map do opracowania planu realizacyjnego
należy dostosować do rodzaju i obszaru inwestycji, przy czym dla:

1. inwestycji budowlanych skala map nie może być mniejsza niż 1 : 1 000,
2. inwestycji o dużej rozległości i niewielkim zagęszczeniu obiektów budowlanych
może być stosowana skala 1 : 2000, a dla terenów strefy ochronnej - 1 : 5 000,
3. szlaków i stacji kolejowych stosuje się w zasadzie mapy w skali 1 : 1000,
a dla większych stacji kolejowych mapy w skalach 1 : 500 i 1 : 250.
Dla szlaków o mniejszym znaczeniu można stosować mapy w skali 1 : 2 000,
4. inwestycji drogowych stosuje się mapy w skali 1 : 1000,
a w wyjątkowych przypadkach 1 : 5 000, 1 : 2 000 i 1 : 500,
5. inwestycji liniowych napowietrznych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi,
stosuje się z zasady mapy w skalach 1 : 25 000, 1 : 10 000,
6. inwestycji urządzeń melioracji wodnych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi,
stosuje się mapy w skalach 1 : 10 000 – 1 : 2 000.

Skalę map do opracowania planu realizacyjnego
należy dostosować do rodzaju i obszaru inwestycji, przy czym dla:

1. inwestycji budowlanych skala map nie może być mniejsza niż 1 : 1 000,
2. inwestycji o dużej rozległości i niewielkim zagęszczeniu obiektów budowlanych
może być stosowana skala 1 : 2000, a dla terenów strefy ochronnej - 1 : 5 000,
3. szlaków i stacji kolejowych stosuje się w zasadzie mapy w skali 1 : 1000,
a dla większych stacji kolejowych mapy w skalach 1 : 500 i 1 : 250.
Dla szlaków o mniejszym znaczeniu można stosować mapy w skali 1 : 2 000,
4. inwestycji drogowych stosuje się mapy w skali 1 : 1000,
a w wyjątkowych przypadkach 1 : 5 000, 1 : 2 000 i 1 : 500,
5. inwestycji liniowych napowietrznych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi,
stosuje się z zasady mapy w skalach 1 : 25 000, 1 : 10 000,
6. inwestycji urządzeń melioracji wodnych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi,
stosuje się mapy w skalach 1 : 10 000 – 1 : 2 000.

W zależności od rodzaju obiektu zakres uzupełnienia treści map
określa zamawiający w oparciu o odpowiednie przepisy resortowe.

W przypadku braku przepisów wymienionych powyżej
zakres uzupełnień treści mapy zamawiający powinien uzgodnić
z jednostką wykonawstwa geodezyjnego w ramach warunków technicznych.

W zależności od rodzaju obiektu zakres uzupełnienia treści map
określa zamawiający w oparciu o odpowiednie przepisy resortowe.

W przypadku braku przepisów wymienionych powyżej
zakres uzupełnień treści mapy zamawiający powinien uzgodnić
z jednostką wykonawstwa geodezyjnego w ramach warunków technicznych.

Pomiary geodezyjne związane z projektowaniem, budową
oraz eksploatacją zakładów i obiektów
należy wykonywać w nawiązaniu do osnowy geodezyjnej.

Pomiary geodezyjne związane z tyczeniem projektów w terenie
oraz robotami budowlanymi i montażowymi,
należy opierać na geodezyjnej osnowie realizacyjnej.

Pomiary geodezyjne związane z badaniem przemieszczeń i odkształceń
należy opierać na osnowie geodezyjnej założonej dla tych celów.
W uzasadnionych przypadkach można wykorzystać do tego celu geodezyjną osnowę realizacyjną.

Pomiary geodezyjne związane z projektowaniem, budową
oraz eksploatacją zakładów i obiektów
należy wykonywać w nawiązaniu do osnowy geodezyjnej.

Pomiary geodezyjne związane z tyczeniem projektów w terenie
oraz robotami budowlanymi i montażowymi,
należy opierać na geodezyjnej osnowie realizacyjnej.

Pomiary geodezyjne związane z badaniem przemieszczeń i odkształceń
należy opierać na osnowie geodezyjnej założonej dla tych celów.
W uzasadnionych przypadkach można wykorzystać do tego celu geodezyjną osnowę realizacyjną.

Osnowę realizacyjną poziomą i wysokościową dzieli się na:
1. podstawową,
2. szczegółową.

Podstawowa osnowa realizacyjna służy do:
- powiązania tyczonego obiektu z otaczającym go terenem,
- wyznaczenia szczegółowej osnowy realizacyjnej
- bezpośredniego (w miarę możliwości) wykonywania pomiarów realizacyjnych.

Podstawowa osnowa realizacyjna powinna być nawiązana geodezyjnie
do punktów wcześniej założonych w sposób umożliwiający prawidłowe określenie
nowych punktów w państwowym układzie współrzędnych lub wysokości.

Szczegółowa osnowa realizacyjna służy do bezpośredniego oparcia pomiarów realizacyjnych

Osnowę realizacyjną poziomą i wysokościową dzieli się na:
1. podstawową,
2. szczegółową.

Podstawowa osnowa realizacyjna służy do:

- powiązania tyczonego obiektu z otaczającym go terenem,

- wyznaczenia szczegółowej osnowy realizacyjnej
- bezpośredniego (w miarę możliwości) wykonywania pomiarów realizacyjnych.

Podstawowa osnowa realizacyjna powinna być nawiązana geodezyjnie
do punktów wcześniej założonych w sposób umożliwiający prawidłowe określenie
nowych punktów w państwowym układzie współrzędnych lub wysokości.

Szczegółowa osnowa realizacyjna służy do bezpośredniego oparcia pomiarów realizacyjnych

Wybór rodzaju sieci należy uzależnić od:

1. charakteru tyczonego zakładu /obiektu/ , a w szczególności zagęszczenia obiektów,
2. ukształtowania terenu,
3. możliwości zapewnienia trwałości punktów osnowy,
4. techniki pomiarowej i obliczeniowej,
5. kształtu i rozmiarów danego obszaru,
6. możliwości automatyzacji procesu przygotowania danych do tyczenia,
7. harmonogramu robót budowlano – montażowych.

Wybór rodzaju sieci należy uzależnić od:

1. charakteru tyczonego zakładu /obiektu/ , a w szczególności zagęszczenia obiektów,
2. ukształtowania terenu,
3. możliwości zapewnienia trwałości punktów osnowy,
4. techniki pomiarowej i obliczeniowej,
5. kształtu i rozmiarów danego obszaru,
6. możliwości automatyzacji procesu przygotowania danych do tyczenia,
7. harmonogramu robót budowlano – montażowych.

Głównym kryterium oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej jest:

średni błąd po wyrównaniu długości najbardziej niekorzystnie położonego boku sieci.

Pomocniczymi kryteriami oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej są:

1. średnie błędy kierunków i kątów w sieci po wyrównaniu,
2. średnie błędy podłużne i poprzeczne punktów (na przykład średnie błędy współrzędnych),
3. długości półosi i kierunki dłuższych półosi elips błędu średniego,
4. średnie błędy położenia punktów sieci, odniesione do jej punktu głównego
i kierunku głównego, przyjętych do wyrównania.

Głównym kryterium oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej jest:

średni błąd po wyrównaniu długości najbardziej niekorzystnie położonego boku sieci.

Pomocniczymi kryteriami oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej są:

1. średnie błędy kierunków i kątów w sieci po wyrównaniu,
2. średnie błędy podłużne i poprzeczne punktów (na przykład średnie błędy współrzędnych),
3. długości półosi i kierunki dłuższych półosi elips błędu średniego,
4. średnie błędy położenia punktów sieci, odniesione do jej punktu głównego
i kierunku głównego, przyjętych do wyrównania.

POMIARY UZUPEŁNIAJĄCE

W obrysie granic obiektu pomiar uzupełniający powinien objąć wszystkie przedmioty sytuacyjne
określone treścią mapy zasadniczej zgodnie z instrukcją K1,
nie wykazane na posiadanych mapach sytuacyjnych lub sytuacyjno-wysokościowych.
W wyniku tych prac w granicach obiektu powinna być opracowana mapa zasadnicza o pełnej treści.

Oprócz pomiarów podanych powyżej pomiarami uzupełniającymi
należy objąć dodatkowe elementy treści mapy oraz dodatkowe pomiary obiektów /lub zjawisk/
znajdujących się w obrysie obiektu zgodnie z celem wykonywanej roboty,
a określonych w warunkach technicznych dla danej roboty np.:

1. Dla potrzeb badań geologiczno-inżynierskich należy wyznaczyć w terenie położenie
otworów wiertniczych według projektu opracowanego przez geologa
oraz dokonać pomiaru usytuowania i rzędnych wysokości wlotu otworów,
umożliwiającego wniesienie ich na mapę (dokładność 0,6 mm w skali mapy),
2. Dla potrzeb projektu technicznego obiektów skomplikowanych lub liniowych
należy sporządzić przekroje terenu,
3. Dla obiektów specyficznych na żądanie projektanta należy wykonać pomiary szczegółowe:
a/ elewacji budynków i hal,
b/ rozmieszczenia maszyn i urządzeń w halach,
c/ położenia osi urządzeń technicznych,
d/ sieci podziemnych i napowietrznych oraz innych obiektów.
4. Na zlecenie projektanta i przy uwzględnieniu jego wytycznych należy wykonać
niezbędne geodezyjne pomiary badawcze, które stanowią podstawę do określenia parametrów
geotechnicznych podłoża, parametrów wytrzymałościowych konstrukcji budowlanych i innych.

POMIARY UZUPEŁNIAJĄCE

W obrysie granic obiektu pomiar uzupełniający powinien objąć wszystkie przedmioty sytuacyjne
określone treścią mapy zasadniczej zgodnie z instrukcją K1,
nie wykazane na posiadanych mapach sytuacyjnych lub sytuacyjno-wysokościowych.
W wyniku tych prac w granicach obiektu powinna być opracowana mapa zasadnicza o pełnej treści

.

Oprócz pomiarów podanych powyżej pomiarami uzupełniającymi
należy objąć dodatkowe elementy treści mapy oraz dodatkowe pomiary obiektów /lub zjawisk/
znajdujących się w obrysie obiektu zgodnie z celem wykonywanej roboty,
a określonych w warunkach technicznych dla danej roboty np.:

1. Dla potrzeb badań geologiczno-inżynierskich należy wyznaczyć w terenie położenie
otworów wiertniczych według projektu opracowanego przez geologa
oraz dokonać pomiaru usytuowania i rzędnych wysokości wlotu otworów,
umożliwiającego wniesienie ich na mapę (dokładność 0,6 mm w skali mapy),
2. Dla potrzeb projektu technicznego obiektów skomplikowanych lub liniowych
należy sporządzić przekroje terenu,
3. Dla obiektów specyficznych na żądanie projektanta należy wykonać pomiary szczegółowe:
a/ elewacji budynków i hal,
b/ rozmieszczenia maszyn i urządzeń w halach,
c/ położenia osi urządzeń technicznych,
d/ sieci podziemnych i napowietrznych oraz innych obiektów.
4. Na zlecenie projektanta i przy uwzględnieniu jego wytycznych należy wykonać
niezbędne geodezyjne pomiary badawcze, które stanowią podstawę do określenia parametrów
geotechnicznych podłoża, parametrów wytrzymałościowych konstrukcji budowlanych i innych.

WYTYCZANIE OBIEKTÓW

Zadaniem geodezyjnego wytyczania obiektów budowlanych w terenie
jest zapewnienie tym obiektom przestrzennego usytuowania zgodnego z projektem,
a w szczególności zachowanie przewidzianego w projekcie usytuowania wytyczanych
obiektów
względem sąsiednich obiektów istniejących i wznoszonych obiektów oraz względem
granic działek.

Wytyczanie obiektów należy opierać na szczegółowej osnowie realizacyjnej lub
istniejącej osnowie pomiarowej.

Jeżeli plan realizacyjny opracowano na szkicu sytuacyjnym, dane liczbowe do
wytyczenia obiektu
mogą być wyznaczone w stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych I grupy
dokładnościowej,
uwidocznionych na mapie zasadniczej lub szkicu sytuacyjnym (istniejące budowle,
trwałe granice itp.).

WYTYCZANIE OBIEKTÓW

Zadaniem geodezyjnego wytyczania obiektów budowlanych w terenie
jest zapewnienie tym obiektom przestrzennego usytuowania zgodnego z projektem,
a w szczególności zachowanie przewidzianego w projekcie usytuowania wytyczanych
obiektów
względem sąsiednich obiektów istniejących i wznoszonych obiektów oraz względem
granic działek.

Wytyczanie obiektów należy opierać na szczegółowej osnowie realizacyjnej lub
istniejącej osnowie pomiarowej.

Jeżeli plan realizacyjny opracowano na szkicu sytuacyjnym, dane liczbowe do
wytyczenia obiektu
mogą być wyznaczone w stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych I grupy
dokładnościowej,
uwidocznionych na mapie zasadniczej lub szkicu sytuacyjnym (istniejące budowle,
trwałe granice itp.).

Przedmiotem wytyczania wykonywanego przez jednostki wykonawstwa geodezyjnego są
elementy projektowanych obiektów, decydujące o zachowaniu w wzniesionych obiektach
warunków geometrycznych i wymiarów projektowych:

1.

w odniesieniu do terenu zakładu przemysłowego:

- granice zewnętrzne zakładu,
- granice rezerwy terenowej pozostającej poza aktualnymi granicami zakładu,
- granice obszarów przeznaczonych dla poszczególnych wykonawców budowy;
2.

w odniesieniu do kolei:

- granice zewnętrzne obszarów kolejowych, osie torów, rozjazdy i skrzyżowania torów,
- inne urządzenia techniczno - kolejowe, a także towarzyszące obiekty inżynierskie;
3. w odniesieniu do dróg:
- granice zewnętrzne pasa drogowego,
- charakterystyczne punkty osi i korony drogi, skrzyżowania dróg,
- drogowe obiekty inżynierskie, urządzenia techniczno - drogowe;
4. w odniesieniu do cieków wodnych:
- granice pasa cieku,
- oś i linie brzegowe kanału,
- linie zalewowe zbiorników wodnych,
- linie brzegowe w przypadku regulacji rzeki,
- wodne budowle inżynierskie;
5.

w odniesieniu do robót ziemnych:

- granice robót i poszczególnych działek,
- granice tarasów,
- punkty charakterystyczne skarp,
- punkty wysokościowe;
6. w odniesieniu do przewodów podziemnych, naziemnych i napowietrznych:
- osie tras określone punktami załamania w płaszczyznach poziomej i pionowej,
- punkty rozgałęzień i podłączeń,
- punkty (osie) ustawienia podpór;
7/ w odniesieniu do budynków oraz budowli i urządzeń przemysłowych:
- punkty główne obiektów, to znaczy punkty określające jednoznacznie położenie obiektu
w układzie współrzędnych osnowy realizacyjnej,
- punkty określające jednoznacznie położenie głównych osi obiektu
i osi elementów łączących funkcjonalnie obiekt z pozostałymi obiektami jako całością,
- punkty wysokościowe wyznaczające jednoznacznie poziom zerowy budowli

.

Plan realizacyjny i projekty techniczne należy opracować geodezyjnie,
to jest w odniesieniu do osnowy geodezyjnej określić dane liczbowe potrzebne do wyznaczania
w terenie położenia poszczególnych elementów projektowanych obiektów budowlanych.
W szczególności, dane te powinny dotyczyć:
- punktów głównych budowli,
- przebiegu osi, linii rozgraniczających, linii zabudowy,
- usytuowania obiektów budowlanych, jak również projektowanego ukształtowania terenu.

Dokumentem technicznym, według którego wykonuje się tyczenie, jest szkic dokumentacyjny,
zawierający dane dotyczące osnowy realizacyjnej i wszystkie elementy niezbędne do wytyczenia
projektu w terenie oraz lokalizację istniejących przewodów i urządzeń podziemnych.
Szkic dokumentacyjny powinien zawierać takie elementy kontrolne,
pozwalające na niezależne wytyczenie najważniejszych punktów głównych obiektu
oraz określające odległości do sąsiednich I istniejących lub wznoszonych obiektów.

Dokumentem technicznym wykonanego wytyczenia jest szkic tyczenia,
na którym uwidacznia się wszystkie dane liczbowe uzyskiwane w toku prac życzeniowych
wraz z miarami kontrolnymi oraz dane uzyskane z pomiaru istniejących urządzeń podziemnych.
Szkic tyczenia sporządza się jako dokument wycinkowy jednego, określonego etapu wytyczenia.
Szkic tyczenia może być sporządzony na kopii szkicu dokumentacyjnego.

Plan realizacyjny i projekty techniczne należy opracować geodezyjnie,

to jest w odniesieniu do osnowy geodezyjnej określić dane liczbowe potrzebne do wyznaczania
w terenie położenia poszczególnych elementów projektowanych obiektów budowlanych.
W szczególności, dane te powinny dotyczyć:
- punktów głównych budowli,
- przebiegu osi, linii rozgraniczających, linii zabudowy,
- usytuowania obiektów budowlanych, jak również projektowanego ukształtowania terenu.

Dokumentem technicznym, według którego wykonuje się tyczenie, jest szkic dokumentacyjny,

zawierający dane dotyczące osnowy realizacyjnej i wszystkie elementy niezbędne do wytyczenia
projektu w terenie oraz lokalizację istniejących przewodów i urządzeń podziemnych.
Szkic dokumentacyjny powinien zawierać takie elementy kontrolne,
pozwalające na niezależne wytyczenie najważniejszych punktów głównych obiektu
oraz określające odległości do sąsiednich I istniejących lub wznoszonych obiektów.

Dokumentem technicznym wykonanego wytyczenia jest szkic tyczenia,

na którym uwidacznia się wszystkie dane liczbowe uzyskiwane w toku prac życzeniowych
wraz z miarami kontrolnymi oraz dane uzyskane z pomiaru istniejących urządzeń podziemnych.
Szkic tyczenia sporządza się jako dokument wycinkowy

jednego, określonego etapu wytyczenia.

Szkic tyczenia może być sporządzony na kopii szkicu dokumentacyjnego.

Wykonanie wytyczenia stwierdza wykonawca pomiarów
przez dokonanie odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy.

Wykonawca pomiarów przekazuje po dwa egzemplarze szkicu tyczenia,
inwestorowi lub wykonawcy robót budowlano-montażowych.

Wykonawca przechowuje szkice dokumentacyjne i szkice tyczenia
do chwili zakończenia budowy, po czym przekazuje je zamawiającemu.

Wykonanie wytyczenia stwierdza wykonawca pomiarów
przez dokonanie odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy.

Wykonawca pomiarów przekazuje po dwa egzemplarze szkicu tyczenia,
inwestorowi lub wykonawcy robót budowlano-montażowych.

Wykonawca przechowuje szkice dokumentacyjne i szkice tyczenia
do chwili zakończenia budowy, po czym przekazuje je zamawiającemu.