PLECY

WKLĘSŁE

Plecy wklęsłe

wada

kręgosłupa

polegająca na

pogłębieniu

lordozy

lędźwiowej, w

wyniku czego

powstaje

hiperlordoza

lędźwiowa.

Plecy wklęsłe

Mogą być wadą:

• Wrodzoną
• Nabytą

- najczęstszą przyczyną może być

dystonia

mięśniowa. W przebiegu procesu

chorobowego największe zmiany występują w

układzie mięśniowym i więzadłowym.

Rozciągnięciu i osłabieniu ulegają mięśnie

brzucha oraz więzadła przedniej powierzchni

kręgosłupa, natomiast przykurczone i

skrócone są mięśnie okolicy lędźwiowej oraz

więzadła tylnej powierzchni kręgosłupa

Dystonia mięśniowa

W plecach wklęsłych

charakteryzuje nadmierne

napięcie i często przykurcz mięśni:

• prostownik grzbietu odcinka

lędźwiowego,

• czworobocznego lędźwi,
• biodrowo-lędźwiowego,
• prostego uda.

Mięśnie osłabione

i rozciągnięte

•mięśnie brzucha (zwłaszcza

mięsień prosty brzucha),

•mięśnie pośladkowe wielkie,
•mięśnie kulszowo-goleniowe.

Sylwetka dziecka

z plecami wklęsłymi

• pogłębienie lordozy

lędźwiowej,

• zwiększenie

porzodopochylenia
miednicy,

• wypięty brzuch,
• uwypuklenie

pośladków

Korygowanie

pleców wklęsłych,

powinno odbywać

się według

następującego

schematu:

Uświadomienie dziecku

i rodzicom istnienia wady

i związanych z tym zagrożeń

Najważniejszym celem jest
przekonanie i zachęcenie dziecka do
podjęcia trudu pracy korekcyjnej.
Także rodzice powinni aktywnie
włączyć się do walki o poprawę
postawy ciała swojego dziecka,
zapewniając mu optymalne,
sprzyjające korekcji wady warunki
życia.

Zapewnienie optymalnych

warunków toru

środowiskowego

• nie przeciążanie dziecka nauką i

pracą,

• zapewnienie odpowiednich

warunków pracy (biurko, krzesło,

ławka szkolna, oświetlenie),

• zapewnienie odpowiedniej ilości i

warunków snu,

• prawidłowe odżywianie,

• ćwiczenia korekcyjne w domu.

Rozciąganie mięśni

przykurczowych

Rozciąganie mięśni

przykurczonych,

rozpoczynamy od ćwiczeń

rozciągających biernie i

stopniowo włączamy ćwiczenia

rozciągające czynnie.

Ponadto należy pamiętać, że:

Rozciąganie mięśni

przykurczowych

• przy rozciąganiu mięśni prostownika

grzbietu odcinka lędźwiowego i

mięśni czworo bocznych lędźwi

istnieje niebezpieczeństwo

pogłębienia kifozy piersiowej.

Powinno się zabezpieczyć odcinek

piersiowy kręgosłupa przed

pogłębianiem kifozy piersiowej lub

wyrównywać to niekorzystne

oddziaływanie ćwiczeniami

wyprostnymi odcinka piersiowego

Nauka przyjmowania

pozycji skorygowanej

Zlikwidowanie przykurczów
mięśni piersiowych i zębatych
przednich umożliwia dziecku
przyjęcie poprawnej postawy.
Ucząc dziecko przyjmowania
takiej pozycji należy pamiętać,
że:

Nauka przyjmowania

pozycji skorygowanej

• zaczynamy od przyswojenia dziecku korekcji

cząstkowych - lokalnych (ustawienie głowy, cofnięcie

barków, zmniejszenie kifozy piersiowej, uwypuklenie

klatki piersiowej), a następnie przez ich łączenie

dążymy do osiągnięcia korekcji całościowej -

globalnej,

• naukę rozpoczynamy od pozycji odciążających

kręgosłup od ucisku osiowego (leżenia) i stopniowo

przechodzimy do siadu i stania,

• umożliwiamy początkowo kontrolę postawy przez

przyleganie ciała do stałej płaszczyzny następnie

kontrolę wzrokową w lustrze, na koniec przy

wykorzystaniu czucia głębokiego.

Naukę przyjmowania pozycji skorygowanej uważamy

za zakończoną, gdy potrafi przyjąć, choćby na chwilę

pozycję skorygowaną.

Wzmacnianie mięśni

osłabionych

Wzmacnianie mięśni

osłabionych powinno

odbywać się w pozycji

skorygowanej,

Wzmacnianie mięśni

osłabionych

przy plecach wklęsłych osłabione i

rozciągnięte są wszystkie mięśnie

brzucha, ale w szczególności prosty, a

zwłaszcza jego część podpępkowa. Z tego

względu przy wzmacnianiu mięśni brzucha

jest preferowane sterowanie dołem (ruch

nóg przy ustabilizowanym tułowiu). Przy

doborze ćwiczeń wzmacniających mięśnie

brzucha należy pamiętać o tzw.

bezpiecznym kącie pracy. Jest to taki kąt

uniesienia nóg, przy którym nie występuje

lordoza lędźwiowa.

Utrwalenie nawyku

postawy

prawidłowej.

Dziecku powinno się stale

przypominać o konieczności korekcji

postawy. Coraz dłuższe, kontrolowane

przebywanie w postawie poprawnej, z

czasem doprowadza do automatyzacji

odruchu podstawy skorygowanej. Gdy

dziecko zaabsorbowane czynnościami

dnia codziennego, zabawą czy grą

utrzymuje już nową, poprawną

postawę, można uważać, że proces

korekcji został zakończony

Leczenie

Leczenie

• zorganizowanie dziecku prawidłowych

warunków do pracy,

• zapewnienie odpowiedniej ilości odpoczynku i

snu,

• dietę,

• naukę przyjmowania prawidłowej pozycji oraz

naukę utrwalenia poprawnej postawy,

• systematyczne ćwiczenia obejmujące

ćwiczenia rozciągające przykurczone mięśnie,

ćwiczenia wzmacniające osłabione i

rozciągnięte mięśnie, ćwiczenia oddechowe

oraz ćwiczenie w wodzie i pływanie,

• zabiegi fizykoterapeutyczne obejmujące:

parafinoterapię, ultradźwięki, jonoforezę,

bicze szkockie, masaż podwodny oraz kąpiele

solankowe,

• zabiegi masażu.

Zabiegi masażu obejmują

najczęściej dwa rodzaje

masażu:

• masaż

segmentarny
wykonywany
przez cały okres
prowadzonej
rehabilitacji

• masaż klasyczny

Masaż klasyczny

Obejmuje dwa etapy:
1. stosuje się delikatny masaż grzbietu i

kręgosłupa zawierający dużo techniki

głaskania, powolnego rozcierania oraz

delikatnego wstrząsania

2. rozpoczyna się od rozluźniającego masażu

grzbietu i kręgosłupa, kładąc szczególny

nacisk na odcinek lędźwiowy kręgosłupa.

Następnie przystępujemy do opracowania

mięśni brzucha i mięśni pośladkowych.
Masaż powinien być bogaty w techniki

pobudzające takie jak intensywne rozcieranie,

ugniatanie, a nawet delikatne oklepywanie.

Prezentację

przygotowała

Monika Romaniuk