Pierwsza niedziela Wielkiego Postu

13 marca 2011 r.

Panu,

Bogu

swemu,

będzies

z

oddawa

ł pokłon

i Jemu

samem

u służyć

będzies

z

Rdz 2, 7-9; 3, 1-7; Ps 51; Rz 5, 12-19; Mt 4, 1-11

Ewangelia według św. Mateusza

Wtedy Duch  wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony

przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł
w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś
Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».  Lecz On
mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz
każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych» 

Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku

świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest
przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię
będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». Odrzekł mu Jezus:
«Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga
swego».
    Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu
wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to
wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jezus:
«Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz
oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Wtedy opuścił Go
diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

Wytrwać w pokusie

Największa pokusą jest pokusa rozpaczy. Polega ona na tym, że zaczynamy

wątpić w możliwość dostąpienia Bożego przebaczenia i zostania umiłowanymi
dziećmi Ojca. Jednak to raczej w tym względzie należy doprowadzić do rozpaczy
chytrość
i przebiegłość samego diabła. Jeżeli faktycznie przestaniemy ufać Bogu, to sami
oddzielimy się od Niego. (…) Pokusa braku zaufania leży u podstaw tragicznego
upadku pierwszych rodziców, ale można ją również zauważyć także na
poszczególnych etapach historii zbawienia. (…) Dlatego też chrześcijanin zawsze
winien być człowiekiem czujnym i gotowym do walki, na czas której winien
przywdziać zbroję Bożą (por. Ef 6,12-18).

Skoro Kościół jest narażony na pokusy, to także chrześcijanin nie jest i nie

będzie od nich wolny. Jeżeli jednak będziemy wytrwali w wierze i w modlitwie,
wówczas Pan okaże nam swoją pomoc, aby nie dopuścić do ziszczenia się pokusy
(por. Ap 3, 10-12). Ale istnienie pokusy jest wręcz konieczne, ponieważ po upadku w
raju wszyscy są wystawiani na różnego rodzaju próby. Nasze serce jest niestałe.
Potrzebuje wzmocnienia przez zastosowanie intensywnej i zachęcającej terapii:
pokusa wyzwala w człowieku nowe i nadzwyczajne siły duchowe. Miłość poddana
próbie

oczyszcza

się

i umacnia.

(…) Nigdy bowiem nic zostaniemy wystawieni na próbę przekraczającą

nasze siły. Już Apostoł, św. Paweł, mówi nam, że „wierny jest Bóg i nie dozwoli was
kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże
sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać” (l Kor 10, 13). Kotwicą zbawienia
jest krzyż, do którego powinniśmy być mocno przytwierdzeni. To przecież dla nas
Chrystus pokonał pokusę i zwyciężył. Anna
Maria Canopi

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalne – rok A (tom 3). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Panie i Mistrzu mojego życia,

uwolnij mnie od gniewu, krytyki i

szemrania, od niezdrowej

ciekawości, ambicji i czczych

rozmów. Udziel mi ducha prostoty,

pokory, cierpliwości i

miłosierdzia. Błagam Cię, spraw,

abym poznał moje wady oraz

grzechy i nigdy nie osądzał moich

braci. Panie, mój Boże, bądź

uwielbiony na wieki wieków. Amen.

św. Efrem