Przemówienia

Plan prezentacji:

1. Przemówienia
2. Prezentacja a przemówienie
3. Cele przemówień
4. Struktura przemówienia
5. Dobre przemówienie
6. Typy przemówień
7. Ćwiczenie przemówień
8. Publiczne zadawanie pytań
9. Techniki stanowiące klucz do sukcesu
10.Techniki retoryczne
11.Środki oratorskie
12.Środki stylistyczne
13.Środki fenologiczne
14.Mowa ciała
15.Postawa

Przemówienia:

• homilie

• kazania

• orędzia

• wezwania

• odezwy

• przesłania

• mowy informacyjne, informacyjno –

perswazyjne

• wystąpienia w sytuacji kryzysowej

• mowy inauguracyjne, pogrzebowe i

gratulacyjne, toasty

• wykłady, odczyty

• mowy obrończe, oskarżające

• mowy polityczne; oraz inne przemowy

okolicznościowe

Różnice między prezentacją a

przemówieniem:

• większy zakres swobody w prezentacjach

• prezentacje oparte są na pomocach

audiowizualnych

• możliwość włączenia się publiczności w dyskusje

podczas prezentacji

• rozbieżność w celach

• bardziej bezpośredni i ekonomiczny charakter

prezentacji

• homogeniczność publiczności prezentacji i

heterogeniczność publiczności przemówień

Cechy wspólne

- umiejętność przemawiania

- znaczenie dykcji, intonacji, mówienia z pasją

- zakładają osiągnięcie celu: przekonanie do

produktu lub ideologii

Cele przemówień:

• poinformowanie o czymś

• przekonanie do czegoś

• rozśmieszanie

• zabawianie

Struktura przemówienia:

• wstęp

• rozwinięcie

• zakończenie

Dobre przemówienie:

• fakty przedstawione w sposób przyciągający uwagę

• jasne

• wiarygodne

• szczegółowe

• konkretne

• pozbawione uogólnień

• z przykładami z własnego życia i doświadczenia

Typy przemówień:

• przesłania

• wystąpienia informacyjne

• wystąpienia w sytuacji kryzysowej

• wystąpienia perswazyjno- informacyjne

• mowy inauguracyjne

• przemówienia laudacyjne

• mowy pogrzebowe

• przemówienia gratulacyjne

• toasty

Przemówienia AD HOC:

• improwizacja

• narzucony czas przemówienia

Przesłania:

• motywowanie słuchaczy

• wyznaczanie kierunku lub wizji działania

Wystąpienia informacyjne:

• wypisanie w punktach faktów zdarzeń

• podział na wstęp, rozwinięcie i zakończenie

Wystąpienia perswazyjno –

informacyjne:

• włączenie słuchacza

• ocieplenie atmosfery

• posłużenie się metodami persfazji:

 analogia, porównania

 przykład, anegdota,historyjka

 metodę „Konkretne dowody przemawiają wielkim

głosem”

 cytat

 analiza ekstrapolacji i generalizowanie

Wystąpienia kryzysowe:

• minimalizacja długości wystąpienia

• utrzymanie tego samego tonu

• nieuwalnianie emocji

• powinno zawierać: czas, datę, osoby

zaangażowane, co się stało, co robimy w celu

zapobieżenia, kiedy będziemy w stanie podać

więcej informacji

Wystąpienia

okolicznościowe

:

• emocjonalny charakter

Mowy inauguracyjne:

• podziękowanie za wybór, zaufanie itp.

• przedstawienie wizji, działania

• zaproszenie słuchaczy do współdziałania

• inwokacja

Przemówienia dziękczynne:

• stapiają się z innymi wystąpieniami

• wprowadzenie, rozwinięcie, zakończenie

Przemówienia

laudacyjne/ gratulacyjne:

• zaznajomienie się z osiągnięciami laudanta

• wstęp, zakończenie, rozwinięcie

Ćwiczenie przemówienia:

• spisanie na kartce punktów kluczowych

wystąpienia

• odtwarzanie z pamięci

• ćwiczenie dykcji, intonacji, donośności,

modulowania głosu, sterowania mową ciała,

odpowiedniej postury, równomiernego oddechu,

gestykulacji

• weryfikowanie błędów

Mowa ciała:

• mowa ciała przemawia do emocji słuchacza

• bardzo istotna w przemówieniach
perswazyjnych

• musi być skorelowana z tym, co się mówi

Postawa:

• najlepiej przemawiac na stojąco

• lekko rozstawione nogi

• ręce zwisają swobodnie, palce również

• świadoma gestykulacja

• nie należy się garbić, ani wznosić jednego

ramienia wyżej

Aby z mowy ciała uczynić atut,

należy:

• pozbyć się manieryzmów

• zachować się naturalnie, spontanicznie i

bezpośrednio

• starannie przygotować się do wystąpień, ćwicząc

również gesty

• nieustannie zdobywać i wykorzystywać

informacje zwrotne

• odpowiednio oddychać

Sukces występu publicznego polega na

całkowitej zbieżności elementu wizualnego i

treści wypowiedzi- wygląd mówcy musi

pozostawać w zgodzie z jego słowami.