Szanowna Pani Dyrektor, Grono Pedagogiczne, Rodzice, Koleżanki i Koledzy!
Jest mi niezmiernie przyjemnie dostąpić zaszczytu wygłoszenie tego pożegnalnego przemówienia. Niniejsza mowa będzie zawierała odczucia tak moje, jak i moich rówieśników dotyczące nauki, oraz kolejnego, a zarazem ostatniego roku spędzonego w tej szkole.
Dla wielu z nas, nauka w gimnazjum była bardzo ważnym etapem w życiu. Etapem wytrwałej pracy, niejednokrotnych porażek i sukcesów. Każdy zdaje sobie sprawę, że nie było łatwo. Trzeba sobie uświadomić, że świadectwo, które wieńczy zakończenie nauki w gimnazjum to nie tylko arkusz papieru, na którym wypisane są nasze oceny, dające przepustkę do dalszego kształcenia. Jest to wynik długotrwałego procesu nauki, przyjaźni, znajomości z rówieśnikami. Nasze sukcesy w głównej mierze zawdzięczamy nauczycielom, którzy przez cały ten okres wpajali nam mądrość, byśmy w przyszłości mogli być porządnymi ludźmi.
Nasza szkoła w zachęcający sposób uczyła nas sprawiając, że chcieliśmy wiedzieć więcej, staraliśmy się odpowiedzieć na nurtujące nas pytania, w czym niejednokrotnie to właśnie ona nam pomogła.
Nauczyciele i wychowawcy od początku wpajali nam pewne zasady oraz prawdy, które chociażby wyrażają dwa przysłowia rzymskie: "Nie uczymy się dla szkoły, lecz dla życia", "Czegokolwiek się uczysz, uczysz się dla siebie". Jeśli kiedyś osiągniemy sukcesy w życiu to będzie to niewątpliwie częściowo ich zasługa. Albowiem jak powiedział niegdyś Konfucjusz " Kto nabytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych". Słowami tymi niewątpliwie możemy wyrazić wdzięczność, podziw, szacunek, oraz trud włożony w wychowanie, oraz nauczanie nas, naszemu Gronu Pedagogicznemu, wychowawcom, nauczycielom, Dyrektorstwu.
Nadszedł w końcu czas rozstania, czas podsumowania tego, czego nauczyliśmy się, i tego co przeżyliśmy. Nadszedł także czas na wspomnienia, wskazówki, przestrogi. Czas na opuszczenie szkolnych murów i wkroczenie w dorosłe życie. Trzeba wyrwać się z niefrasobliwej drzemki i już teraz pomyśleć o przyszłości. W naszych nauczycielach zawsze będziemy mieć oparcie. Udowodnili oni , że proces dydaktyczny nie przebiega według rzekomych zasad walki pokoleniowej. Należą im się za to słowa gorącej podzięki. Wszyscy jesteśmy im wdzięczni za to, że stworzyli nam przychylną atmosferę do nauki w szkole, co przyniosło pożądany efekt. Słowo dziękujemy może zabrzmieć zdawkowo. Tym bardziej, że decydujący okres przed nami. Niemniej jednak jestem przekonana, że uzyskane w szkole przygotowanie do dorosłego życia, pozwoli nam pomyślnie zrealizować wszelkie nałożone na nas zadania.
Nadszedł czas rozstania. Wielu z nas z pewnością uroni niejedną łzę. Zawarliśmy w tej szkole wiele przyjaźni. Teraz zabieramy ze sobą cały bagaż doświadczeń i wspomnień i wyruszamy w dalszą drogę.
Kończąc chciałabym w imieniu moich rówieśników złożyć najszczersze i gorące podziękowania za cały trud włożony w nasze wychowanie i edukację, za dobrą radę, wsparcie i opiekę, wszystkim naszym nauczycielom, wychowawcom, całemu Gronu Pedagogicznemu, Dyrektorstwu, pracownikom tej szkoły oraz wszystkim którzy pojawili się na naszej drodze i służyli pomocą, oraz wam koledzy i koleżanki za te chwile spędzone razem.
Żegnając się życzę wam wiele pomyślności, sukcesów i szczęścia w życiu osobistym.
Dziękuje za głos