Zespół cri du chat

Chromosom Philadelphia

Dodatkowe info w drewie

MUTACJE CHROMOSOMOWE

STRUKTURALNE

ZESPÓŁ CRI-DU-CHAT (CDC)

•

Utrata fragmentu ramion krótkich
chromosomu 5

•

Pękniecie w rejonie 5p15

•

46XX,del(5)(p15), 46XY,del(5)(p15)

•

Częstość występowania: 1:50 000 –
1:100 000

OBJAWY

•

Deformacje w budowie
krtani(mała, wąska i kształtem
przypomina romb - oraz wiotkiej i
małej nagłośni) powodują, iż płacz
noworodka przypomina
miauczenie kota

•

Małogłowie

•

Okrągła twarz (jak księżyc w
pełni)

•

Szeroko rozstawione gałki oczne

•

Zez zbieżny

•

Małe i nisko osadzone małżowiny
uszne

•

Syndaktylia (palcozrosty)

•

Zaburzenia mózgu w
ośrodku 44 Broca –
odpowiedzialnym za mowę

•

Opóźniony rozwój
psychoruchowy i wady serca

•

U starszych dzieci
powiększenie żuchwy,
wydłużenie twarzoczaszki

•

Brak dostatecznie
wykształconego odruchu
ssania i przełykania

OBJAWY

•

Diagnoza
poprzez
badanie
kariotypu

•

Rehabilitacja

CHROMOSOM PHILADELPHIA

•

Mutacja chromosomowa strukturalna – translokacja fragmentu
chromosomu 9 na 22

•

46, XX lub 46, XY t(9;22)(q34;q11)

•

Chromosom metacentryczny, mniejszy od prawidłowego
chromosomu 22.

•

W locus 9q34 znajduje się gen

abl

(protoonkogen) kodujący białko z rodziny

kinaz tyrozynowych.
Białko odpowiedzialne jest za różnicowanie,
podział i odpowiedź na uszkodzenia komórki, w
stanie normalnym ekspresja tego genu jest
ściśle regulowana.

•

W skutek mutacji fragment q34 chromosomu 9
zostaje przeniesiony na chromosom 22 w locus
q11 w miejsce

bcr

, powstaje gen fuzyjny –

sekwencja

bcr/abl

(onkogen)

•

Powoduje to nieregulowaną ekspresję
genu, białko jest produkowane bez
kontroli, następuje wzmożona produkcja
białka, upośledzona zostaje zdolność
komórki do apoptozy, co powoduje
wzrost masy nowotworu.

•

Główną przyczyną aktywacji onkogenów w
chorobach układu krwionośnego. Mutację
wykryto u 90% chorych na PBS – przewlekłą
białaczkę szpikową.

•

Również w ostrych białaczkach
limfoblastycznych – (25-30% u dorosłych,
około 6% u dzieci), niekiedy również w ostrych
białaczkach szpikowych (w poniżej 1%
przypadków)