Wybrane narzędzia
diagnostyczne dotyczące
czytania, pisania, liczenia.
Narzędzia diagnozy:
Wywiad,
Obserwacja,
Testy, sprawdziany,
Analiza wytworów.
Wywiad diagnostyczny to rozmowa
badającego z respondentem według
opracowanych wcześniej dyspozycji
lub w oparciu o specjalny
kwestionariusz. Służy do
gromadzenia informacji
empirycznych przeważnie o
charakterze jakościowym, takich jak:
fakty, wydarzenia, sądy, opinie,
postawy, wyobrażenia, uczucia,
deklarowane zachowania, wiedza o
rzeczywistości.
Obserwacja jest najbardziej
wszechstronną techniką gromadzenia
materiałów. To czynność badawcza,
polegająca na gromadzeniu danych
drogą spostrzeżeń. Obserwacją
można nazwać prostą nieplanowaną
rejestrację zdarzeń i faktów, ale także
proces kontrolowanej obserwacji
systematycznej z użyciem technik
pomocniczych (kamery, magnetofonu
i arkuszy obserwacyjnych włącznie).
Wyróżniamy trzy typy narzędzi diagnozy w
dyskalkulii:
Testy osiągnięć i umiejętności
szkolnych w zakresie czytania,
pisania i liczenia
Testy zdolności specyficznych,
istotnych z punktu widzenia
opanowania umiejętności czytania,
pisania i liczenia.
Testy zdolności ogólnych, czyli
inteligencji (płynnej i
skrystalizowanej)
1.Testy osiągnięć i umiejętności szkolnych
w zakresie czytania, pisania i liczenia, np.:
A.
Test Kalkulia III
B.
Trójkąt Liczbowy
C.
Brytyjskie skale możliwości
szkolnych
D.
Kwestionariusz operowania liczbami
E.
Skala umiejętności matematycznych
F.
Sprawdzian dla ucznia i
kwestionariusz G. Pawlik
2.Testy
zdolności
specyficznych,
istotnych z punktu widzenia opanowania
umiejętności czytania, pisania i liczenia:
A.
Wzrokowo-Słuchowy test powtarzania cyfr
B.
Test Nazywania Cyfr
C.
Eksperymentalno-obserwacyjna ocena
dziecięcej kompetencji matematycznej
(kryteria dojrzałości szkolnej do uczenia
się matematyki)
D.
Przesiewowy test „Dyscalculia”
E.
Figura Złożona Raya
Analiza wytworów - polega na
opisie, interpretacji i
wnioskowaniu o faktach,
wydarzeniach, zjawiskach o
własnościach, czy cechach ludzi,
grup czy układów społecznych
przez ustalenie i opisywanie cech
tychże dokumentów lub wytworów
rozumianych szeroko.
ARKUSZ OCENY
UMIEJETNOŚCI CZYTANIA
CZYTANIE:
1. Tempo czytania ( ilość wyrazów na
minutę). Liczba błędów w teście
minutowym.
2. Charakterystyka błędów:
o nieadekwatne różnicowanie liter
podobnych kształtem: a- o, o- c, c- e,
e- ę, m- n, l- tł,
L- Ł, F- Ł;
o rotacja ( statyczne odwracanie liter
podobnych kształtem): b- p, b- d, p- g,
n- u, m- w,
L- J, M- W;
o inwersje ( dynamiczne przestawianie liter, sylab,
wyrazów, w szyku zdania);
o reduplikacje lub perseweracje ( powtórzenia liter,
sylab, wyrazów, sekwencji tekstu);
o elizje (opuszczanie liter, sylab, wyrazów, sekwencji
tekstu, redukcje grup
spółgłoskowych);
o kontaminacje ( tworzenie nowych wyrazów ze
skrzyżowania dwóch wyrazów);
o bezsensowne zniekształcenia tekstu;
o podstawianie wyrazów na zasadzie domysłu, w
oparciu o kontekst lub obrazek;
o agramatyzmy;
o zagubienia liniatury;
o przerwy w czytaniu, czytanie izolowanych
dźwięków i wyrazów;
3. Technika czytania:
o nie czyta ( nie zna liter);
o głosuje bez syntezy;
o głosuje z syntezą ( głośno, cicho);
o sylabami bez syntezy;
o sylabami z syntezą;
o całymi wyrazami po cichym
głosowaniu;
o całymi wyrazami po płynnej syntezie
sylab;
o całościowo;
o naprzemiennie;
o płynnie, całościowo, biegle,
wyraziście
.
4. Rozumienie tekstu:
o zapamiętuje istotny sens wraz ze
szczegółami;
o pamięta tylko wycinkowo;
o nie rozumie treści tekstu.
5. Podsumowanie umiejętności czytania:
o stopień opanowania zgodny z
możliwościami i wymaganiami;
o stopień opanowania poniżej wymagań
zgodny z możliwościami;
o stopień opanowania poniżej możliwości;
o zdolność do autokontroli i autokorekty
ARKUSZ OCENY
UMIEJETNOŚCI PISANIA
P I S A N I E:
1. Charakterystyka błędów:
o nieadekwatne różnicowanie liter podobnych
kształtem;
o rotacje ( statyczne odwracanie);
o inwersje (dynamiczne przestawianie liter,
sylab, wyrazów w szyku zdania);
o reduplikacje lub perseweracje ( powtórzenia
liter, sylab, wyrazów, sekwencji)
o elizje (opuszczanie liter, sylab, wyrazów,
sekwencji tekstu, redukcje grup
spółgłoskowych);
o kontaminacje (tworzenie nowych wyrazów ze
skrzyżowania dwóch wyrazów);
o bezsensowne zniekształcenia, wstawianie lub
pomijanie wielu liter, sylab,
wyrazów;
o agramatyzmy;
o nieadekwatne różnicowanie głosek podobnych
brzmieniowo: b-p, d-t, g-k, w-f, zs,
dz-c, ż-sz, sz-cz;
o błędy ortograficzne: u-ó, ż-rz, h-ch,
o zmiękczenia,
o i-j,
o ą-on-om, ą-o, ę-en-em, ę-e;
o dysocjacje lub asocjacje wyrazów.
o trudności w pisowni łącznej i rozdzielnej
( przyimków z innymi częściami mowy,
partykuł „nie”, „by”);
o opuszczanie detali graficznych;
2. Błędy graficzne (dysgrafia):
o konstrukcja pisma: kształt, spoistość,
proporcje liter;
o zachowanie łączników międzyliterowych;
o proporcje pisma: zagęszczenie,
wysokość, wielkość względem siebie
i liniatury;
o położenie pisma ( naruszenie
jednolitości);
o zachowanie odstępów między wyrazami.
3. Ogólna liczba błędów: ….
4. Technika pisania ( rytmiczne,
postępujące, płynne ruchy pisarskie).
5. Tempo pisania ( szybkie, przeciętne, wolne,
znacznie spowolnione).
6. Sposób pracy:
o przepisuje czy odwzorowuje;
o nie wymaga czy wymaga powtórzeń podczas
pisania ze słuchu lub
z pamięci;
o wymaga zmniejszenie liczby wyrazów podanych w
jednej sekwencji;
o konieczna stała pomoc osoby drugiej;
o zdolny/ niezdolny do autokontroli i autokorekty.
7. Podsumowanie umiejętności pisania:
o opanowane zgodnie z wymaganiami i
możliwościami;
o poniżej wymagań, ale zgodnie z możliwościami/
poniżej możliwości
Bibliografia:
T. Pilch, Metodologia pedagogicznych badań
środowiskowych, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk
1971
Wiśniewska B, Hulewicz D., Dyskalkulia, trudności w
uczeniu się matematyki – problem, diagnozowanie formy
pomocy, Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna Środa
Wlkp. http://www.pppsroda.pl, Kwiecień 2007
62.69.213.60:8080/Content/712/modul_7.pdf
[dostęp 29.10.2012]