ŻYCIE

KONSEKROWANE

Prudnik, 16 listopada 2013

O. Waldemar Polczyk OFM

Wszystkie wielkie religijne znają instytucję
ludzi zaangażowanych w doskonalsze
przeżywanie swej wiary.

Pełnią rolę przewodników duchowych.

Ich życie wiąże się z praktykowaniem
ascezy (bezżenność).

Mogą spełniać funkcje kapłańskie, choć nie
jest to konieczne.

Ich styl życia nie jest wiążący dla
wszystkich wyznawców religii.

Specyficzne formy życia

duchowego w różnych

religiach.

Buddyzm
Lama
Lama (tybetański བབབབབ;

Wylie

bla-ma) –

duchowny nauczyciel w

buddyzmie tybetańskim

, a także w tybetańskiej religii Bön.
Odpowiednik indyjskiego określenia

guru

Dosłowne znaczenie tybetańskiego słowa lama to

"najwyższa matka", czyli istota mająca tyle
miłości do wszystkich istot, co matka do swego
jedynego dziecka. Według innego tłumaczenia
lama oznacza "najwyższą zasadę".

Islam Derwisz.
Derwisz (pers. شیورد darwisz) –

członek muzułmańskiego bractwa
religijnego o charakterze
mistycznym; także żebrzący,
ascetyczny, wędrowny mnich
muzułmański (fakir). Bractwa
derwiszów zaczęły powstawać w

wieku i opierały się na doktrynie

sufizmu

Hinduizm. Guru.

Guru (

dewanagari

བབབབ) – w

religiach

dharmicznych

przywódca wspólnoty, przewodnik
duchowy i nauczyciel, szanowany,
a czasem nawet czczony jako
wcielenie

bóstwa

Stary Testament wprowadza

powszechne wezwanie do życia

moralnie doskonałego.:

Dalej Pan powiedział do Mojżesza:

"Mów do całej społeczności Izraelitów

i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja

jestem święty, Pan, Bóg wasz (Kpł

19,1-2).

Tradycje duchowe Starego

Testamentu

Kapłańska Prorocka
Hierarchiczna

charyzmatyczna

Kult (kapłani) życie moralne (prorocy)

Życie niektórych

proroków

szczególniejszym

znakiem Boga:

Ezechiel: Pan skierował do mnie te słowa: 16 «Synu

człowieczy, oto zabieram ci nagle radość twych oczu

, ale nie lamentuj ani nie płacz, ani nie pozwól, by
płynęły ci łzy. 17 Wzdychaj w milczeniu, nie
przywdziewaj żałoby jakby po umarłym, zawiąż sobie
zawój dokoła głowy, sandały włóż na nogi, nie
przysłaniaj brody, nie spożywaj chleba żałoby!» 18
Mówiłem do ludu mego rano, a wieczorem umarła
mi żona, i uczyniłem rano tak, jak mi rozkazano. 19
A lud mówił do mnie: «Czy nie wyjaśnisz nam, co
znaczy dla nas to, co czynisz?» 20 Wówczas
powiedziałem do nich: Pan skierował do mnie te
słowa: 21 «Powiedz domowi Izraela: Tak mówi Pan
Bóg: Oto Ja pozwalam bezcześcić świątynię moją,
dumę waszej potęgi, radość waszych oczu, tęsknotę
waszych serc.

Synowie wasi i córki wasze, których

opuściliście, od miecza poginą. 22 Wy zaś tak
uczynicie, jak Ja uczyniłem

: brody nie

będziecie przysłaniać, nie będziecie
spożywać chleba żałoby, 23 ale mając zawoje
na głowach i sandały na nogach, nie
będziecie narzekać ani płakać. Będziecie
schnąć z powodu nieprawości waszych i
będziecie wzdychać jeden przed drugim. 24
Ezechiel będzie dla was znakiem. To, co on
uczynił, będziecie i wy czynili, gdy to nastąpi.
I poznacie, że Ja jestem Pan. (Ez 24,15-24).

Jeremiasz: Pan skierował do mnie

następujące słowo:
5 «Zanim ukształtowałem cię w
łonie matki, znałem cię,
nim przyszedłeś na świat,
poświęciłem cię

prorokiem dla narodów
ustanowiłem cię».
(Jer 1,4-5).

Szczególniejsze oddanie się Bogu.
Instytucja Nazireatu.



Tak mów do Izraelitów: gdy jaki mężczyzna lub
kobieta złoży ślub nazireatu, aby się poświęcić
dla Pana, musi się powstrzymać od wina i sycery,
nie może używać octu winnego i octu z sycery ani
soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron
zarówno świeżych, jak i suszonych. Przez cały
czas trwania nazireatu nie będzie niczego
spożywać z winnego szczepu, począwszy od
winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn. Przez
cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną
jego głowy.

Dopóki nie upłynie czas, na który poświęcił się

Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy
jego rosły swobodnie. W okresie, kiedy jest
poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć
do żadnego trupa. Nawet przy swoim
zmarłym ojcu, matce, bracie czy siostrze nie
może zaciągnąć nieczystości, gdyż nosi na
swej głowie [znamię] poświęcenia dla Pana.
Podczas całego okresu trwania nazireatu
jest poświęcony dla Pana.

” — Lb 6, 2-8



1 Gdy znów zaczęli Izraelici czynić to, co złe w
oczach Pana, wydał ich Pan w ręce Filistynów na
czterdzieści lat. 2 W Sorea, w pokoleniu Dana, żył
pewien mąż imieniem Manoach. Żona jego była
niepłodna i nie rodziła. 3 Anioł Pana

ukazał się

owej kobiecie mówiąc jej: «Otoś teraz niepłodna i
nie rodziłaś, ale poczniesz i porodzisz syna. 4 Lecz
odtąd strzeż się: nie pij wina ani sycery i nie jedz
nic nieczystego. 5 Oto poczniesz i porodzisz syna, a
brzytwa nie dotknie jego głowy, gdyż chłopiec ten
będzie Bożym nazirejczykiem od chwili urodzenia.
On to zacznie wybawiać Izraela z rąk filistyńskich

». 6 Poszła więc kobieta do swego męża i tak

rzekła do niego: «Przyszedł do mnie mąż
Boży, którego oblicze było jakby obliczem
Anioła Bożego - pełne dostojeństwa. Nie
pytałam go, skąd przybył, a on nie oznajmił
mi swego imienia. 7 Rzekł do mnie: "Oto
poczniesz i porodzisz syna, lecz odtąd nie pij
wina ani sycery, ani nie jedz nic nieczystego,
bo chłopiec ten będzie Bożym
nazirejczykiem od chwili urodzenia aż do
swojej śmierci"».
(Sdz 13,1-7).

Pozainstytucjonalne formy życia

religijnego w Izraelu –

wspólnota z

Qumran

Zasady życia:
1. Rytm życia regulowany porami

ofiar w świątyni Jerozolimskiej.

2. celibat.
3. Życie wspólnotowe.
4. Szacunek do Słowa Bożego.

Jan Chrzciciel: Nazir Nowego Testamentu.
Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się

Zachariaszu!

Twoja

prośba

została

wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci
syna, któremu nadasz imię Jan. 14 Będzie
to dla ciebie radość i wesele; i wielu z
jego narodzenia cieszyć się będzie. 15
Będzie bowiem wielki w oczach Pana;
wina i sycery pić nie będzie

i już w łonie

matki

napełniony

będzie

Duchem

Świętym. (Łk 1,13-15).

Jezus Chrystus – Oblubieniec.

Życie bezżenne.

Uczestniczy w życiu społeczno – kulturalny

swego czasu (Łk 7,31-35).

Z kim więc mam porównać ludzi tego

pokolenia? Do kogo są podobni? 32 Podobni
są do dzieci, które przebywają na rynku i
głośno przymawiają jedne drugim:
"Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście;
biadaliśmy, a wyście nie płakali". 33
Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel: nie jadł
chleba i nie pił wina; a wy mówicie: "Zły
duch go opętał". 34 Przyszedł Syn
Człowieczy: je i pije; a wy mówicie: "Oto
żarłok i pijak, przyjaciel celników i
grzeszników". 35 A jednak wszystkie dzieci
mądrości przyznały jej słuszność».

Dlaczego wasz Nauczyciel jada

wspólnie z celnikami i
grzesznikami?» 12 On usłyszawszy
to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza
zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
13 Idźcie i starajcie się zrozumieć,
co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia
niż ofiary

. Bo nie przyszedłem

powołać sprawiedliwych, ale
grzeszników».

(Mt 9,11-13).

KK 43. Rady ewangeliczne dotyczące poświęconej

Bogu czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, jako
ugruntowane w słowach i przykładach Pana, a
zalecane przez Apostołów, Ojców i doktorów
Kościoła oraz pasterzy, są darem Bożym, który
Kościół otrzymał od swego Pana i z łaski Jego
ustawicznie zachowuje. Sama zaś władza Kościoła
pod przewodnictwem Ducha Świętego
zatroszczyła się o to, aby je tłumaczyć,
praktykowaniem ich kierować, a nadto ustanawiać
stałe, trwałe formy życia na radach tych oparte.

Stąd też wyrosły niby na drzewie, które są cudownie i

bujnie rozkrzewiło na roli Pańskiej z danego przez
Boga zalążka, rozmaite formy życia samotnego lub
wspólnego, rozmaite rodziny zakonne, które
pomnażają to, co służy zarówno pożytkowi ich
członków, jak i dobru całego Ciała Chrystusowego.
Rodziny te bowiem dają członkom swym pomoc
polegającą na umocnieniu ich w danym sposobie
życia, na wypróbowanej nauce prowadzącej do
osiągnięcia doskonałości, na wspólnocie braterskiej w
służbie Chrystusowej i na umocnionej przez
posłuszeństwo wolności, tak iż mogą oni bezpiecznie
wypełniać swe śluby zakonne i zachowywać je wiernie
oraz czynić radośnie postępy na drodze miłości.

Stan ten - gdy ma się na uwadze

boski i hierarchiczny ustrój
Kościoła - nie jest stanem
pośrednim pomiędzy stanem
duchownym i świeckim, lecz z
jednego i drugiego Bóg powołuje
niektórych chrześcijan, aby w życiu
Kościoła korzystali ze szczególnego
daru i byli, każdy na swój sposób,
pomocni w zbawczym jego
posłannictwie.

Posłuszeństwo.

Powiedział im Jezus: «Moim

pokarmem jest wypełnić

wolę Tego, który Mnie posłał,

i wykonać Jego dzieło (J

4,34).

Ubóstwo.
(Mt 19,16-22)

Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał:
Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać
życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz
o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć
życie, zachowaj przykazania. Zapytał Go: Które? Jezus
odpowiedział: Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie
kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz
miłuj swego bliźniego, jak siebie samego! Odrzekł Mu
młodzieniec: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi
jeszcze brakuje? Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcesz
być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj
ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i
chodź za Mną! Gdy młodzieniec usłyszał te słowa,
odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Czystość

Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień.

Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o

to, jak by się przypodobać Panu. 33 Ten zaś, kto

wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy

świata, o to, jak by się przypodobać żonie. 34 I

doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna

i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by

była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która

wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak

by się przypodobać mężowi. (1Kor 7, 32-34).

Rozwój życia konsekrowanego.

Anachoretyzm

– III/IV. Reakcja na

osłabienie gorliwości życia
chrześcijańskiego w następstwie
zalegalizowania Chrześcijaństwa.
Afryka Północna, zwłaszcza Egipt.

Od życia samotnego

przechodzi w formy życia
wspólnotowego –

cenobityzm

Kanonicy Regularni

Kanonik – kapłan zobowiązany do

brewiarza wspólnotowego.

Założeni przez św. Augustyna.

Zakon wywodzi się z tzw. biskupich wspólnot

kleryckich tworzonych od

. Wśród tych wspólnot

jedną z bardziej znanych jest wspólnota utworzona
przez św. Augustyna w Hipponie. Po kilku wiekach
na synodzie

laterańskim

w 1059 dokonano reformy

życia kanoniczego. Rok ten jest oficjalną datą
powstania zakonu. Powstali w ten sposób kanonicy
regularni, żyjący zgodnie z regułą św. Augustyna,
oraz katedralni żyjący jako księża przy katedrach
biskupich (nie zakonnicy). W 1105 kanonicy
regularni otrzymali parafię na

Lateranie

, wokół

której zawiązała się

kongregacja

laterańska. W 1544

papież Pius IV przyznał jej prymat wśród wszystkich

zakonów

Zakony Mnisze: Benedyktyni,

Cystersi, Kartuzi, Trapiści,
Kameduli.

Stałość miejsca.

Zabezpieczenie materialne.

Zakony żebracze.

Brak zabezpieczenia materialnego.
Franciszkanie 1209.
Dominikanie 1216.

Franciszkanie

Obserwanci konwentualni Kapucyni

1525

Zgromadzenia zakonne: Jezuici

(1540), Pijarzy (1621), Salezjanie.

Bonifratrzy (1540).

Prałatura Personalna

Opus Dei. (1982).

Teologia Życia Konsekrowanego.
Życie konsekrowane, głęboko zakorzenione w

przykładzie życia i w nauczaniu Chrystusa
Pana, jest darem Boga Ojca udzielonym jego
Kościołowi za sprawą Ducha Świętego. Dzięki
profesji rad ewangelicznych charakterystyczne
przymioty Jezusa dziewictwo, ubóstwo i
posłuszeń— stają się w pewien swoisty i trwały
sposób „widzialne” w świecie, a spojrzenie
wiernych zwraca się ku tajemnicy Królestwa
Bożego, które już jest obecne w historii, ale w
pełni urzeczywistni się w niebie.(VC 1).