SYSTEM DIAGNOSTYKI

PRZEDMODERNIZACYJ

NEJ DIMO

pchor. Czekalski Paweł

pchor. Jelitto Maciej

DIMO

System DIMO jest systemem
wspomagającym projektowanie zmian
układów geometrycznych toru, z
zastosowaniem optymalizacji tych
układów.

PRZEZNACZENIE DIMO



Dla osób analizujących możliwość
zwiększenia prędkości pociągów przed
modernizacją linii i wymianą
nawierzchni.



Do prac przygotowawczych napraw
bieżących toru, gdy zachodzi potrzeba
dostosowania układów geometrycznych
toru do zmieniających się w
międzyczasie warunków
eksploatacyjnych.

DIMO

DIMO obejmuje bazę wiedzy dotyczącą
wyboru dopuszczalnych wartości
parametrów kinematycznych oraz 4
moduły algorytmiczne, wspomagające
projektowanie zmian układów
geometrycznych toru.

STRUKTURA DIMO

PRACA Z SYSTEMEM



Optymalizacja przechyłki



Projektowanie krzywych przejściowych



Projektowanie poszerzeń międzytorza



Projektowanie połączeń torów

OPTYMALIZACJA
PRZECHYŁKI

W opcji „optymalizacja przechyłki”
wprowadza się dane charakteryzujące
poszczególne odcinki i dane
charakteryzujące łuki na tych odcinkach
(kilometraż początku i końca łuku,
długość krzywych przejściowych,
promień łuku, właściwy rodzaj łuku,
długość rampy przechyłkowej). Następnie
przechodzi się do obliczeń przechyłki –
wprowadza się właściwe wielkości stałe
(prędkość pociągów towarowych,
dopuszczalne wartości parametrów
kinematycznych, długość bazy sztywnej
wagonu).

OPTYMALIZACJA
PRZECHYŁKI

Po obliczeniu otrzymujemy wartości maksymalnych
przechyłek i prędkości na poszczególnych łukach.
Następnie dokonujemy wyboru powyższych wartości i
otrzymujemy wyniki w postaci parametrów
kinematycznych odpowiadających danej prędkości i
przechyłce:



Przyspieszenie najszybszych pociągów pasażerskich



Przyspieszenie najwolniejszych pociągów
towarowych



Przyrost przyspieszenia



Prędkość podnoszenia koła na rampie
przechyłkowej



Pochylenie rampy przechyłkowej



Dopuszczalnie pochylenie rampy przechyłkowej

PROJEKTOWANIE KRZYWYCH
PRZEJŚCIOWYCH

Opcja „Projektowanie krzywych przejściowych”
zawiera dwa rozwiązania wydłużenia krzywych
przejściowych:



Z zastosowaniem krzywych odchylających,



Poprzez zmniejszenie zasadniczego promienia łuku.

Wydłużenie krzywej przejściowej z zastosowaniem
krzywych odchylających, w licznych przypadkach,
nie powoduje konieczności przesunięcia
poprzecznego części kołowej łuku. Stąd też
rozwiązanie to może być stosowane w przypadkach
krzywych przejściowych niesymetrycznych, gdy
wydłużeniu ulega tylko jedna krzywa przejściowa,
lub gdy każda z krzywych jest wydłużana o inną
długość.

Krzywa przejściowa jest wydłużana z
długości PK do długości CD, ze styczną
odchyloną za pomocą dwóch innych
krzywych przejściowych AB i BC bez
wstawki prostej.

PROJEKTOWANIE KRZYWYCH
PRZEJŚCIOWYCH

Do ekranu wprowadzania danych wpisuje się
następujące dane:



Promień łuku R



Długość dotychczasową krzywej przejściowej



Długość projektowanej krzywej przejściowej



Dopuszczalną długość krzywej odchylającej



Wymaganą prędkość na układzie



Dopuszczalne przesunięcie łuku do wewnątrz



Krok tyczenia łuku od wewnątrz



Dopuszczalne wartości przyspieszenia bocznego



Dopuszczalne wartości przyrostu przyspieszenia

PROJEKTOWANIE KRZYWYCH
PRZEJŚCIOWYCH

Otrzymujemy następując wyniki parametrów
krzywych odchylających:



Promień łuku



Długość dotychczasowej i projektowanej
krzywej przejściowej



Dopuszczalną długość krzywej przejściowej



Wymaganą prędkość na układzie



Dopuszczalne przesunięcia układu na
zewnątrz i przesunięcie łuku do wewnątrz



Krok tyczenia łuku



Dopuszczalne wartości przyspieszenia
bocznego i przyrostu przyspieszenia

PROJEKTOWANIE KRZYWYCH
PRZEJŚCIOWYCH

Po wprowadzeniu danych z poprzedniego
zakresu w ostatnim oknie otrzymujemy
zasadnicze parametry projektowanego
układu. W formie tabeli z kolumnami
oznaczającymi położenie X, Y i Z
otrzymujemy dokładne zestawienie
potrzebnych wymiarów.

PROJEKTOWANIE
POSZERZEŃ MIĘDZYTORZA

Opcja „Projektowanie poszerzeń międzytorza”
zawiera dwa rozwiązania poszerzenia
międzytorza:



Z zastosowaniem dwóch łuków kołowych,
bez przechyłki, podzielonych wstawką prostą



Z zastosowaniem łuków parabolicznych.

Zaleca się, aby projektując poszerzenie
międzytorza skorzystać z obu proponowanych
wariantów tego układu i po przeanalizowaniu
uzyskanych wyników dokonać ostatecznego
wyboru, kierując się indywidualnymi
preferenchami.

W rozwiązaniu tego układu zastosowano
optymalizację, w której funkcją celu jest
uzyskanie minimalnej wartości
przyspieszenia podczas przejazdu
pojazdu przez łuki odwrotne.

PROJEKTOWANIE
POSZERZEŃ MIĘDZYTORZA

W Ekranie Wprowadzania Danych
podajemy następujące parametry:



Zakładana prędkość



Niezrównoważone przyspieszenie



Szerokość poszerzenia



Maksymalna długość poszerzenia



Długość bazy sztywnej wagonu



Maksymalny projekt łuku



Minimalna długość wstawki

PROJEKTOWANIE
POSZERZEŃ MIĘDZYTORZA

W wyniku obliczeń otrzymuje się:



Promień obu łuków



Długość wstawki prostej



Długość poszerzenia



Długość łuku



Kąt zwrotu łuku



Wartość przyrostu przyspieszenia



Wartość przyspieszenia bocznego na łuku.

Rozwiązaniem zadania jest taka para wartości
promienia obu łuków i długości wstawki prostej,
dla których wartość przyrostu przyspieszenia
osiąga wartość minimalną.

PROJEKTOWANIE
POŁĄCZEŃ TORÓW

Opcja ta zawiera rozwiązania trzech
układów połączeń torów:



Połączenie torów ukośnych rozjazdami
o różnych skosach



Pojedyncze połączenie torów prostych
równoległych rozjazdami o równych
skosach



Projektowanie optymalnego promienia
łuku za torem zwrotnym rozjazdu.

PROJEKTOWANIE
POŁĄCZEŃ TORÓW

Dane wprowadzane do programu do
obliczeń optymalnego promienia łuku za
torem zwrotnym rozjazdu:



Rozstaw torów



Długość bazy sztywnej wagonu



Prędkość



Minimalna długość wstawki

Na podstawie wprowadzonych danych
program przedstawia zestawienie
proponowanych rozjazdów.

PROJEKTOWANIE
POŁĄCZEŃ TORÓW

Do dalszych obliczeń potrzebne jest
wprowadzenie przyjętej optymalnej wartość
promienia łuku lub też inną jego wartość.
Po wprowadzeniu, program wyznacza
długość wstawki prostej za rozjazdem oraz
wartości parametrów kinematycznych.
Program zawiera też opcję wyznaczania
współrzędnych charakterystycznych
punktów projektowanego układu, a także
umożliwia wyznaczanie danych do tyczenia
zaprojektowanego układu za torem
zwrotnym rozjazdu