System socjalny w Szwecji
Wydatki publiczne ogółem, w tym wydatki
socjalne, w relacji do PKB należą w Szwecji
do najwyższych w świecie. Największy udział
mają wydatki na emerytury, renty i opiekę.
Znaczącymi pozycjami wydatków są również
świadczenia dla rodzin i dzieci oraz programy
dla bezrobotnych. Wzrost udziałów wydatków
publicznych, w tym wydatków socjalnych,
uległ zahamowaniu w latach 80. W okresie
recesji gospodarczej na początku lat 90.
udział ten ponownie wzrósł osiągając w 1997
roku prawie 73 W 2010 roku Szwecja
przeznaczała poprzez budżet na cele socjalne
27% swojego PKB.
W. Rutkowski, "Edukacja szwedzkiego państwa dobrobytu", [w] "Polityka społeczna", Nr 4,
kwiecień 2005, str. 1-3
Podatki komunalne i
regionalne
Podatek od
dochodu
Pożyczki, kredyty
Jednostka
Towary i usługi
VAT i
akcyza
Podatki
państwowe
Podatki w szwedzkim modelu państwa
dobrobytu.
A, Konarzewska, „Szwedzki model państwa dobrobytu”, [w] „Prace i materiały ISM”, Nr 31, rok
2004, str. 266
Struktura wydatków socjalnych według
funkcji w Szwecji w 2001 r. (w %)
Wykluczenie społeczne
2,2%
Emerytury 36,8%
Renty 14,5%
Ochrona zdrowia 29,2%
Świadczenia dla rodzin i
dzieci 9,6%
Programy dla
bezrobotnych
Pomoc mieszkaniowa
2,1%
W. Rutkowski, "Ewolucja szwedzkiego państwa dobrobytu", [w] "Polityka społeczna", Nr 4,
kwiecień 2005, str. 3
Świadczenia rodzinne i pomoc społeczna
w Szwecji
Występują w 3 formach:
1. 12 – miesięczny urlop na wychowanie
małego dziecka, który przysługuje do
ukończenia przez dziecko 8 lat.
2. Zasiłek na każde dziecko w wieku do
16 lat w wysokości 11 400 SEK rocznie.
3. Zasiłek dla osób samotnie
wychowujących dziecko.
W. Rutkowski, "Ewolucja szwedzkiego państwa dobrobytu", [w] "Polityka społeczna", kwiecień
2005, str. 5