Kiła i rzeżączka

Choroby weneryczne



Choroby weneryczne są takimi chorobami,

które przenoszone są drogą płciową.
Zakażenie którąś z nich z całą pewnością nie
będzie należało do przyjemnych rzeczy. Skutki
takiego zakażenia mogą być bardzo różne, a
zależy to oczywiście od tego, jaką chorobą
zakaziła się dana osoba. Choroby weneryczne
dzielą się na bakteryjne, wirusowe, grzybicze,
a także pasożytnicze.

Jakie są?



Leczenie chorób wenerycznych nie jest łatwe, więc
zdecydowanie lepiej jest im zapobiegać. Można to
robić poprzez unikanie stosunków seksualnych, lub
ograniczenie ich do jednego partnera, który będzie
stały. Warto jest także pamiętać o stosowaniu
prezerwatyw, mimo, że nie dają one stuprocentowej
ochrony, zawsze jednak zmniejszają szanse na
zarażenie. Również leczenie osób, które są już chore
należy zaliczyć do form zapobiegania, ponieważ w ten
sposób zmniejsza się prawdopodobieństwo
rozprzestrzeniania się choroby. Leczenie ma zwykle
formę farmaceutyczną, a to, jakie leki zostają
zastosowane zależy od typu choroby

Leczenie



Lekarze podzielili przebieg choroby na cztery

stadia: kiłę pierwotną, wtórną, utajoną i
późną. W okresie pierwszych dwóch stadiów
(zwykle do 2 lat po zarażeniu) chory może
zarazić innych. Później kiła doprowadza do
poważnych uszkodzeń m.in. serca i mózgu, a
ostatecznie powoduje zgon. Oczywiście dzieje
się tak tylko w chorobie nie leczonej.

KIŁA:



Czynnikiem wywołującym kiłę jest bakteria -

krętek blady (Treponema pallidum). Zakażenie
następuje najczęściej w czasie stosunku
płciowego.

KRĘTEK BLADY:



Bakterie mogą przenikać przez mikroskopijne

uszkodzenia skóry. Zakażenie możliwe jest
także drogą pocałunku. Natomiast używanie
sztućców, szklanek lub ręcznika innej osoby
nie jest pod tym względem niebezpieczne.



Pierwszym etapem po zakażeniu jest kiła

wczesna: w początkowym okresie, w okolicy
gdzie bakterie wtargnęły do organizmu
(narządy płciowe, odbyt, jama ustna) pojawia
się niebolesne owrzodzenie określane mianem
wrzodu twardego. Z wrzodu może wydobywać
się wydzielina w której znajdują się krętki.
Objaw ten występuje 10-90 dni od zakażenia i
utrzymuje się około 1-2 miesięcy.



Nieco później - 6 do 8 tygodni po zakażeniu -

pojawiają się drobne, krostkowate zmiany
najczęściej na skórze dłoni i stóp. Ten etap
trwa przez około 12 miesięcy od chwili
zakażenia.

Krostowate zmiany skórne:



Następnie, kiła przechodzi w fazę utajoną -

bezobjawową. Początkowo mogą występować
liczne, bardzo zakaźne zmiany na skórze i
błonach śluzowych, jednak po pewnym czasie
objawy te znikają i chory jest pozornie
wyleczony. Etap ten trwa do 2 lat od
zakażenia.



Etap ten trwa do 2 lat od zakażenia,

kiedy choroba przechodzi w fazę późną
(trzeciorzędową) - krętek blady rozsiewa się
wówczas drogą krwi zajmując liczne regiony
ciała. W rozmaitych miejscach powstają guzy
zwane kilakami. Choroba czyni nieodwracalne
spustoszenia w centralnym systemie
nerwowym, uszkadza wątrobę, kości i stawy,
zastawki serca i aortę.

Objawy kiły na języku:

Syfilis na twarzy:

znana także pod nazwą tryper, jest chorobą,

której przyczyną jest zakażenie gram-ujemną
bakterią – dwoinką rzeżączki (Neisseria
gonorrhoeae). Nazwa bakterii bierze się z
faktu, że żyją one parami. 
Ta niebezpieczna może zaatakować układ
moczowo-płciowy, jamę ustną, gardło, oczy,
odbytnicę.

RZEŻĄCZKA:

Do zakażenia rzeżączką może dojść na wiele

sposobów, jednakże najczęściej jest to
stosunek płciowy z osobą zakażoną. Do
zakażenia może prowadzić zarówno stosunek
genitalny, jak i oralny lub analny.

Nosicielami choroby są zarówno mężczyźni,

jak i kobiety; największą grupę stanowią
osoby pomiędzy 15 a 25 rokiem życia.

U kobiet początkowym miejscem zakażenia

jest przeważnie szyjka macicy, a u mężczyzn
cewka moczowa. Stamtąd choroba może
wstępować dalej i powodować groźne
powikłania, szczególnie niebezpieczne dla
kobiet w ciąży.
Choroba może zostać także przeniesiona z
matki na dziecko w trakcie porodu.

Rzeżączkow
e zapalenie
okolicy oczu
u
noworodka.



Około 50% kobiet ma zauważalne objawy,

które pojawiają się przeważnie do 10 dni od
zakażenia. Objawy te jednak są łagodne i
niespecyficzne – mogą zostać łatwo pomylone
z objawami infekcji pochwy lub pęcherza: ból,
pieczenie podczas oddawania moczu, żółtawe
lub krwiste upławy. Gdy choroba wstąpi i
obejmie wyższe partie układu moczowo-
płciowego może pojawić si ę ból w
podbrzuszu, wymioty, gorączka, krwawienia
międzymiesiączkowe.
Rzadkim objawem jest ból podczas stosunku
płciowego.

Rzeżączk
a – chore
oko.

U mężczyzn objawy rzeżączki pojawiają się

często – w około 90% przypadków zakażenia.
Są to ból i pieczenie przy oddawaniu moczu i
pojawienie się wydzieliny z cewki moczowej.
Rzadkim objawem jest puchnięcie penisa. 
.

Objawy u
mężczyzn.

Objawy zakażenia odbytu to pojawienie się

wydzieliny, swędzenie i ból okolicy odbytu,
czasem krwawienie z odbytu. Objawy te
jednak nie występują zawsze – w niektórych
przypadkach zakażenie może przebiegać
bezobjawowo zarówno u kobiet, jak i
mężczyzn.
Zakażenie w obrębie jamy ustnej/gardła
przebiega z bólem lub bezobjawowo

Zaawansowa
ne zmiany
skórne na
plecach.

Leczenie rzeżączki nie doprowadzi

do cofnięcia już powstałych zmian;
nie gwarantuje też, że osoba
ponownie nie zarazi się tą
chorobą. 
Leczenie powinno koniecznie
obejmować wszystkich partnerów
seksualnych zakażonej osoby, a
po jego zakończeniu niezbędne
jest wykonanie badań kontrolnych.
W trakcie kuracji należy zachować
wstrzemięźliwość seksualną.