OPTYMALNY CZAS
PRACY I PRZERWY
WYPOCZYNKOWE

Maciej Maciejak

Joanna Sosna

BIBLIOGRAFIA



Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy

( Dz. U. 1974 Nr 24 poz. 141)



Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych

( Dz. U. 1997 Nr. 123 poz.776)



Aleksander P. Kuźniar, Kodeks Kadr i Płac. Kodeks pracy
2014 z komentarzem, tom І, Warszawa, INFOR, ISBN
978-83-7440-327-6

PRACODAWCA ZOBOWIĄZANY

JEST ORGANIZOWAC PRACĘ

W SPOSÓB ZAPEWNIAJACY :



OPTYMALNE WYKORZYSTANIE CZASU
PRACY



OSIĄGANIE PRZEZ PRACOWNIKÓW,
PRZY WYKORZYSTANIU ICH
KOMPETENCJI, WYSOKIEJ
WYDAJNOŚCI I NALEŻYTEJ JAKOŚCI
PRACY
(Dz. U. 1974 Nr 24 poz.141, Dział ΙV,
Rozdział І, Art.94. pkt 2)

PRACOWNIK JEST ZOBOWIĄZANY:



PRZESTRZEGAĆ USTALONEGO W
ZAKŁADZIE CZASU PRACY

( Dz. U. 1974 Nr 24 poz.141, Dział ΙV,

Rozdział ІІ, Art.100. § 2, pkt 1)

CZAS PRACY JEST TO CZAS W KTÓRYM
PRACOWNIK JEST W DYSPOZYCJI ZAKŁADU
PRACY. CZAS W KTÓRYM PRACOWNIK PODLEGA
ZAKŁADOWI PRACY W MIEJSCU ZATRUDNIENIA
JAK I W INNYM OKREŚLONYM DO
WYKONYWANIA PRACY MIEJSCU.

(Dz. U. 1974 Nr 24 poz.141, Dział VI, Rozdział I,
Art. 128, § 1)

MAKSYMALNA LICZBA GODZIN JAKĄ
PRACOWNIK MOŻE PRZEPRACOWAĆ W
JEDNEJ DOBIE LUB TYGODNIU PRACY.

NORMA DOBOWA: 8 GODZIN
NORMA TYGODNIOWA: 40 GODZIN NA TYDZIEŃ

(Dz. U. 1974 Nr 24 poz.141, Dział VI, Rozdział II,
Art. 129. § 1)

SYSTEMY CZASU PRACY



PODSTAWOWY



RÓWNOWAŻNY



PRZERYWANY



ZADANIOWY



SKRÓCONEGO TYGODNIA PRACY



PRACY WEEKENDOWEJ



PRACY W RUCHU CIĄGŁYM

SYSTEM PODSTAWOWY



JEST TO NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANY
SYSTEM CZASU PRACY.



PRACOWNICY ZATRUDNIENI W TYM
SYSTEMIE WYKONUJĄ PRACĘ ZGODNIE Z
USTALONYM ROZKŁADEM PO 8 GODZIN
DZIENNIE.



PRACA PONAD 8 GODZIN JEST DLA NICH
PRACĄ NADLICZBOWĄ KTÓRA MUSI
ZOSTAĆ ODPOWIEDNIO
ZREKOMPENSOWANA

SYSTEM RÓWNOWAŻNY

SYSTEM RÓWNOWAŻNY Z

PRZEDŁUŻENIEM NORMY DOBOWEJ

DO 12 GODZIN



ZAPEWNIA DUŻĄ SWOBODĘ KSZTAŁTOWANIA
ROZKŁADU CZASU PRACY PRACOWNIKA



W TYM SYSTEMIE PRACOWNIK MOŻE
PRACOWAĆ DO 12 GODZIN NA DOBĘ



OGÓLNY WYMIAR CZASU PRACY
PRACOWNIKA ZATRUDNIONEGO NIE MOŻE
JEDNAK PRZEKRACZAĆ OBOWIĄZUJĄCEGO
DLA WSZYSTKICH PRACOWNIKÓW WYMIARU
CZASU PRACY OBLICZANEGO ZGODNIE Z
REGUŁAMI KODEKSU PRACY



WARUNKIEM UZASADNIAJĄCYM
ZASTOSOWANIE TAKIEGO SYSTEMU CZASU
PRACY JEST RODZAJ PRACY LUB JEJ
ORGANIZACJA, KTÓRE WYMAGAJĄ DŁUŻSZEJ
PRACY W OKREŚLONE DNI I POZWALAJĄ NA
PRACE KRÓTSZĄ W INNYCH DNIACH.

SYSTEM RÓWNOWAŻNY Z

PRZEDŁUŻENIEM NORMY DOBOWEJ

DO 16 LUB 24 GODZIN



WPROWADZENIE TAKICH SYSTEMÓW CZASU PRACY
JEST UZALEŻNIONE OD RODZAJU PRAC JAKIE MOGĄ
BYĆ W NICH WYKONYWANE



W SYSTEMIE TYM WYŁĄCZONA JEST MOŻLIWOŚĆ
WYKONYWANIA PRACY W GODZINACH
NADLICZBOWYCH



ISTNIEJE MOŻLIWOŚĆ PRZEDŁUŻENIA DOBOWEGO
WYMIARU CZASU PRACY DO:

a)

16 GODZIN PRZY PRACACH POLEGAJĄCYCH NA
DOZORZE URZĄDZEŃ LUB ZWIĄZANYCH Z
CZĘŚCIOWYM POZOSTAWANIEM W POGOTOWIU DO
PRACY

b)

24 GODZIN W PRZYPADKU PRAC POLEGAJĄCYCH NA
PILNOWANIU MIENIA I OCHRONIE OSÓB, A TAKŻE
PRAC WYKONYWANYCH PRZEZ PRACOWNIKÓW
ZAKŁADOWYCH STRAŻY POŻARNYCH I
ZAKŁADOWYCH SŁUŻB RATOWNICZYCH

.

SYSTEM PRZERYWANEGO CZASU

PRACY



POLEGA NA TYM, ŻE PRACODAWCA MA
UPRAWNIENIE DO TAKIEGO UKSZTAŁTOWANIA
GODZIN PRACY PRACOWNIKA, ABY W RAMACH
JEDNEJ DOBY ROBOCZEJ NIE WYKONYWAŁ ON
PRACY NIEPRZERWANIE, TYLKO ABY PRACA JEGO
BYŁA PODZIELONA NA CZĘŚCI.



WPROWADZENIE TEGO SYSTEMU MUSI BYĆ
UZASADNIONE RODZAJEM PRACY LUB JEJ
ORGANIZACJĄ



FUNKCJONOWANIE PRZERYWANEGO CZASU
PRACY MUSI SIĘ ODBYWAĆ W RAMACH
Z GÓRY USTALONEGO ROZKŁADU



PRACODAWCA MOŻE WPROWADZIĆ TYLKO JEDNĄ
PRZERWĘ W CIĄGU DOBY PRACOWNICZEJ-
PRZERWA NIE MOŻE TRWAĆ DŁUŻEJ NIŻ 5
GODZIN,



NIE WOLNO STOSOWAĆ PRZERYWANEGO CZASU
PRACY W POWIĄZANIU Z NIEKTÓRYMI INNYMI
SYSTEMAMI CZASU PRACY.

SYSTEM ZADANIOWEGO

CZASU PRACY



POLEGA NA TYM ŻE PRACODAWCA W
POROZUMIENIU Z PRACOWNIKIEM USTALA
ZADANIA, JAKIE MA ON DO WYKONANIA W
WRAMACH OBOWIĄZUJĄCYCH GO NORM CZASU
PRACY



WYMIAR ZADAŃ, JAKIE PRACOWNIK MA DO
ZREALIZOWANIA MUSI BYĆ TAK DOBRANY ABY
PRACOWNIK MÓGŁ JE WYKONAĆ W
OBOWIĄZUJACYCH NORMACH CZASU PRACY ( 8
GODZIN NA DOBĘ I 40 GODZIN TYGODNIOWO W
PRZECIĘTNIE 5-DNIOWYM TYGODNIU PRACY)



ZASTOSOWANIE TEGO SYSTEMU MUSI BYĆ
UZASADNIONE RODZAJEM PRACY, JEJ ORGANIZACJA
ALBO MIEJSCEM ŚWIADCZENIA PRACY

SYSTEM SKRÓCONEGO

TYGODNIA PRACY



W TYM SYSTEMIE DOPUSZCZALNE JEST
WYKONYWANIE PRACY PRZEZ PRACOWNIKA
PRZEZ MNIEJ NIŻ 5 DNI W CIĄGU TYGODNIA.
POWODUJE TO MOŻLIWOŚĆ WYDŁUŻENIA
CZASU PRACY W DNI PRACY MAKSYMALNIE
DO 12 GODZIN NA DOBĘ.



PRACA W TYM SYSTEMIE MOŻE ODBYWAĆ
SIĘ W OKRESIE ROZLICZENIOWYM
NIEPRZEKRACZAJĄCYM 1 MIESIĄCA



SYSTEM TEN RÓWNIEŻ WPROWADZA SIĘ NA
PISEMNY WNIOSEK PRACOWNIKA I USTALA
SIĘ GO W UMOWIE O PRACĘ

SYSTEM PRACY

WEEKENDOWEJ



POLEGA NA WYKONYWANIU PRACY JEDYNIE W
PIĄTKI, SOBOTY, NIEDZIELE I ŚWIĘTA



 WARUNKIEM PODSTAWOWYM STOSOWANIA TEGO
SYSTEMU CZASU PRACY JEST PISEMNY
WNIOSEK PRACOWNIKA, A PODSTAWĄ JEGO
WPROWADZENIA UMOWA O PRACĘ.



W TYM SYSTEMIE DOPUSZCZALNE JEST
PRZEDŁUŻENIE DOBOWEGO WYMIARU CZASU
PRACY, NIE WIĘCEJ JEDNAK NIŻ DO 12 GODZIN NA
DOBĘ.



OKRES ROZLICZENIOWY W ŻADNYM
PRZYPADKU NIE MOŻE PRZEKRACZAĆ 1 MIESIĄCA,
A PRACA W SOBOTY, NIEDZIELE I ŚWIĘTA JEST
PRACĄ „NORMALNĄ” I W ŻADEN SPOSÓB NIE JEST
DODATKOWO REKOMPENSOWANA 

ORGANIZACJA CZASU PRACY

OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ



CZAS PRACY OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ NIE

MOŻE PRZEKRACZAĆ 8 GODZIN NA DOBĘ I 40

GODZIN TYGODNIOWO.

(Dz. U. 1997 Nr 123 poz.776, Rozdział 4, Art.15, pkt 1 )



. CZAS PRACY OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ

ZALICZONEJ DO ZNACZNEGO LUB

UMIARKOWANEGO STOPNIA

NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI NIE MOŻE PRZEKRACZAĆ

7 GODZIN NA DOBĘ I 35 GODZIN TYGODNIOWO.

(Dz. U. 1997 Nr 123 poz.776, Rozdział 4, Art.15, pkt 2 )



OSOBA NIEPEŁNOSPRAWNA NIE MOŻE BYĆ
ZATRUDNIONA W PORZE NOCNEJ I W GODZINACH
NADLICZBOWYCH.

(Dz. U. 1997 Nr 123 poz.776, Rozdział 4, Art.15, pkt 3 )

Przepisy te nie maja zastosowania wobec osób zatrudnionych
do pilnowania oraz gdy na wniosek osoby zatrudnionej
lekarz wyrazi na to zgodę.



OSOBA NIEPEŁNOSPRAWNA MA PRAWO DO DODATKOWEJ
PRZERWY W PRACY NA GIMNASTYKĘ USPRAWNIAJĄCĄ
LUB WYPOCZYNEK. CZAS PRZERWY WYNOSI 15 MINUT I
JEST WLICZANY DO CZASU PRACY.



(Dz. U. 1997 Nr 123 poz.776, Rozdział 4, Art.17 )

CZAS PRACY PRACOWNIKÓW

MŁODOCIANYCH



W WIEKU DO UKOŃCZENIA 16 LAT NIE
MOŻE PRZEKRACZAĆ 6 GODZIN NA
DOBĘ.



W WIEKU POWYŻEJ 16 LAT NIE MOŻE
PRZEKRACZAĆ 8 GODZIN NA DOBĘ.



DO TEGO CZASU JEST WLICZANY CZAS
NAUKI, JAKĄ MŁODOCIANY ODBYWA W
DANYM DNIU, PRZEWIDZIANY
PROGRAMEM JEGO ZAJĘĆ.



MŁODOCIANEGO NIE WOLNO ZATRUDNIAĆ
W GODZINACH NADLICZBOWYCH



MŁODOCIANEGO NIE WOLNO ZATRUDNIAĆ
W PORZE NOCNEJ



ODPOCZYNEK DOBOWY MŁODOCIANEGO NIE
MOŻE BYĆ KRÓTSZY NIŻ NIEPRZERWANIE 14
GODZIN I MUSI OBEJMOWAĆ CAŁOŚĆ PORY
NOCNEJ DANEGO ZAKŁADU



ODPOCZYNEK TYGODNIOWY NIE MOŻE BYĆ
KRÓTSZY NIŻ NIEPRZERWANIE 48 GODZIN I
POWINIEN OBEJMOWAC NIEDZIELĘ.

PRZERWY WYPOCZYNKOWE



PRZERWY WYPOCZYNKOWE.



ZGODNIE Z PRZEPISAMI
KODEKSU PRACY KAŻDEMU
PRACOWNIKOWI
ZATRUDNIONEMU NA UMOWĘ O
PRACĘ PRZYSŁUGUJĘ 15
MINUTOWA PRZERWA W CIĄGU
8 GODZIN PRACY.



Art. 132.Pracownikowi w każdej dobie
pracy przysługuję co najmniej 11 godzin
nieprzepracowanego odpoczynku.



Niektórzy pracodawcy czasami realizują
inny przepis KP. Dający im prawo do
wprowadzenia jednej przerwy nie
wliczonej w czas pracy , wynosi ona
maksymalnie do 60 minut. W tym też to
czasie pracownik może spożyć posiłek
lub załatwić sprawy osobiste.



 



PRZERWA GDY PRACUJEMY PRZY

KOMPUTERZE



ZGODNIE Z ROZPORZĄDZENIEM MINISTRA
PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ W SPRAWIE
PRZEPISÓW BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY
PRACY NA STANOWISKU KTÓRY JEST
WYPOSAŻONY W MONITOR EKRANOWY Z
1998 ROKU JEST PRZYPISANA 5 MINUTOWA
PRZERWA PO PRZEPRACOWANEJ GODZINIE
JEŻELI DOBOWY WYMIAR CZASU PRACY
WYNOSI CO NAJMNIEJ 4 GODZINY



PRZERWA PODCZAS

KARMIENIA PIERSIĄ



W PRZYPADKU PRZERW W CELU
NAKARMIENIA DZIECKA DOBOWY CZAS
PRACY POWINIEN WYNOSIĆ WIĘCEJ NIŻ 6
GODZIN I JEST PRZEWIDZIANA PRZERWA DO
DWÓCH PÓŁGODZIN WLICZANYCH W CZAS
PRACY, NATOMIAST JEŚLI JEST WIĘCEJ
DZIECI DO WYKARMIENIA NIŻ JEDNO TO
JEST PRZEWIDZIANA PRZERWA DWA RAZY PO
CZTERDZIEŚCI PIĘĆ MINUT.



JEŚLI SIĘ PRACUJĘ MNIEJ NIŻ
SZEŚĆ GODZIN TO JEST
PRZEWIDZIANA TYLKO JEDNA
PRZERWA, A W WYPADKU PRACY
NIŻSZEJ CZASOWO NIŻELI CZTERY
GODZINNY DZIENNIE TAKOWEJ
PRZERWY USTAWODAWCA NIE
PRZEWIDZIAŁ.



PRZERWY DLA MŁODOCIANYCH I

NIEPEŁNOSPRAWNYCH



PRZERWA DLA MŁODOCIANYCH
PRACOWNIKÓW WYNOSI TRZYDZIEŚCI
MINUT JEŻELI ICH CZAS PRACY JEST
DŁUŻSZY NIŻELI CZTERY I PÓŁ
GODZINY.



NA MOCY USTAWY O REHABILITACJI
ZAWODOWEJ I SPOŁECZNEJ ORAZ
ZATRUDNIENIU OSÓB
NIEPEŁNOSPRAWNYCH Z 2011 ROKU,
PRACOWNIKOM NIEPEŁNOSPRAWNYM
PRZYSŁUGUJE PIĘTNASTO MINUTOWA
PRZERWA NA GIMNASTYKĘ ALBO INNĄ
CZYNNOŚĆ .



WSZYSTKIE PRZEWIDZIANE PRZERWY
PRZEZ USTAWODAWCĘ WINNY BYĆ
PŁATNE I WLICZANE W CZAS PRACY



NIEWPROWADZENIE W ŻYCIE
DANYCH PRZERW ALBO
ZMNIEJSZANIE ICH STANOWI
POWAŻNE WYKROCZENIE PRZECIWKO
PRAWOM PRACOWNIKA.