STANDARDY KSZTAŁCENIA

DZIECI 6 - LETNICH

Jako nauczyciele jesteśmy powołani, aby

dobro dziecka ZAWSZE stawiane było na

pierwszym miejscu.

Nauczyciel musi cały czas doszukiwać się
informacji na temat dziecka, wchodzących w
skład tzw. dojrzałości szkolnej:



Jego zdrowiu i sprawności motorycznej,



Dyspozycji poznawczych,



Stopniu opanowania mowy i rozumienia pojęć



Rozwoju uczuć



Umiejętności nawiązywania kontaktów

społecznych.

DIALOG



Dialog jest bardzo ważny, musimy z naszymi

dziećmi dużo rozmawiać, ale także dużo ich
słuchać. Dajmy szanse dziecku, aby w tym
nowym środowisku znalazło swoje miejsce.
Musimy rozpoczynać uczenie od tego co
znane, co lubiane i co jest najłatwiejsze dla
dziecka. Każdy następny krok musi być
stawiany za jego aprobatą i z
zaangażowaniem. Dziecko, jak każdy człowiek
uczy się najlepiej wtedy, gdy chce się uczyć.



Nauczyciel musi zadać sobie pytania:



Jakie jest dziecko, które przyszło pierwszy raz

do szkoły?



Czego doświadczyło? Co już przeżyło?



Z tych pytań nauczyciel powinien

wyprowadzić wnioski dla siebie i stworzyć dla
każdego ucznia indywidualny projekt rozwoju,
propozycję otwarcia drogi na miarę jego
talentów i preferowanych wartości.

DOJRZAŁOŚĆ DZIECI SZEŚCIOLETNICH

W ZAKRESIE ROZWOJU FIZYCZNEGO



Podstawową rolę we wzrastaniu i dojrzewaniu dziecka odgrywa dziedzictwo
genetyczne, a ponadto jakość warunków, w jakich rozwój się odbywa.



Rozwój fizyczny ma ogromny wpływ na uczenie się dzieci i ogólny rozwój.



Ogromny wpływ na rozwój dziecka ma także zabawa, która jest jedną z
najistotniejszych potrzeb dziecka. Przygotowuje ona dziecko do przyszłej
pracy.



Dziecko w późnym wieku przedszkolnym odbywa się pod silnym wpływem
hormonu wzrostu HGH i ujawnia się wtedy indywidualizacja tempa
wzrastania.



Roczne przyrosty wysokości wynoszą średnio 5 – 7 cm, a masy ciała 2 –
2,5kg. Następują zmiany w proporcjach ciała. Dzieci robią się szczuplejsze,
kończyny dolne zwiększają swą długość w stosunku do tułowia.



Dla tego wieku charakterystyczne są niewielkie różnice w wymiarach
bezwzględnych i proporcjach ciała między chłopcami i dziewczynkami.



Około 5- 6 roku życia następuje wymiana uzębienia. Zazwyczaj wcześniej
występuje u dziewcząt.



W 6 roku życia krzywizny kręgosłupa są jeszcze dość labilne, słabe są także
więzadła, co bywa przyczyną częstych wad postawy ciała.



W wieku ok. 5 – 6 lat dominuje kifoza piersiowa,
charakterystyczny jest także wypukły brzuch.



W późnym wieku przedszkolnym kształtuje się
względna równowaga fizyczna i psychiczna dziecka.



Przy dalszym szczupleniu ciała, zwiększa się
sprawność motoryczna.



W układzie nerwowym następuje rozwój receptorów,
formowanie i różnicowanie zakończeń nerwowych,
zwiększa się ilość połączeń między nimi.



Następuje pełny rozwój poszczególnych ośrodków
mózgu, co znacznie zwiększa koordynację ruchów.
Opanowane poprzednio ruchy ulegają dalszemu
udoskonaleniu, pojawiają się nowe umiejętności,
dziecko zaczyna tworzyć nieznane wcześniej
kombinacje ruchowe.

Dla tego okresu charakterystyczna jest

ogromna biologiczna potrzeba ruchu



Okres 5 – 6 lat to okres nazywany w literaturze „złotym
okresem motoryczności”. Dziecko ma wtedy jednak małe
poczucie niebezpieczeństwa.



Zwiększa się objętość płuc. Tętno i ciśnienie krwi zbliża się
do tego standardowego u dorosłych.



Szybkość zachodzących zmian w proporcjach budowy ciała
jest jednym z czynników określających dojrzałość szkolną. –
TEST FILIPŃSKI – polega na ocenie możliwości sięgania ręką
przeciwległego ucha, przez wyprostowaną głowę. Jeśli
koniec trzeciego palca dotknie górnej krawędzi ucha,
pomiar jest zerowy, jeśli nie dotyka – ujemny, a jeśli sięga
poniżej górnej krawędzi ucha – dodatni.



Około 4 roku życia ustala się lateralizacja funkcjonalna –
czyli przewaga czynnościowa prawej lub lewej ręki, nogi,
oka.



Dzieci o małym zasobie umiejętności ruchowych i
niskiej sprawności ogólnej gorzej się adaptują do
wymagań stawianych przez szkołę i wykazują
trudności w dostosowaniu się do grona rówieśników.



Zależność między motoryką, a intelektem jest
większa u małych dzieci, a w późniejszym wieku
maleje, a w wieku dorosłym w ogóle przestaje
istnieć.



Późny okres przedszkolny to okres największego
rozwoju wszystkich sprawności motorycznych.



Dziecku w wieku przedszkolnym trzeba tak
organizować czas, aby poprawnie opanowało różne,
niekiedy skomplikowane nawyki ruchowe.

DOJRZAŁOŚĆ DZIECI SZEŚCIOLETNICH

W ZAKRESIE ROZWOJU POZNAWCZEGO



Rozwój poznaczy obejmuje zmiany ilościowe

(rozrastanie lub spadek jakiejś sprawności) i
jakościowe (poznanie nowych sprawności),
zachodzące w obrębie uwagi, spostrzegania,
myślenia, pamięci i języka.



Dzieci różnią się między sobą tempem rozwoju, ale

także tempo rozwoju jednego dziecka nie jest stałe
– różnicuje się w zależności od sfery rozwoju.



Wiek dziecka nie jest jedynym czynnikiem

wpływającym na rozwój dzieci, ma na to wpływ
także środowisko, w którym dziecko żyje.



Dziecko w wieku 6 lat znajduje się w okresie

zwanym w psychologii rozwojowej średnim
dzieciństwem – przypada na okres od 4 do 6
lat.



W wyniku swobodnego uczenia się

zachodzącego w codziennym życiu dziecko
zdobywa podstawowe informacje o świecie i
nabywa umiejętności, które pozwalają mu
coraz skuteczniej kontrolować swoje
zachowanie.



Zachodzi duży postęp w rozwoju takich

procesów jak:



Uwaga – dziecko zaczyna kontrolować swoją uwagę i
kierują ją na poszczególne bodźce.



Spostrzeganie – ma charakter mimowolny, dzieci
spostrzegają przede wszystkim te elementy otoczenia,
którymi manipuluje lub te, które mają wpływ na ich
działania. W okresie tym występuje tzw. Synkretyzm
spostrzegania – polega to na całościowym i globalnym
ujmowaniu obserwowanych zjawisk i obiektów,
nieumiejętności wyłaniania w obserwowanym obiekcie
elementów istotnych i drugorzędnych. Skutkami tego są
zniekształcenia (w rysunkach) oraz błędne oceny
rzeczywistości. Spostrzeganie jest naznaczone
egocentryzmem – dziecko jest przekonane, że wszyscy
widzą świat tak jak ono. W okresie średniego dzieciństwa
występuje coraz większa wrażliwość percepcyjna –
następuje wzrost zdolności rozpoznawania i reprodukowania
figur geometrycznych, realistycznych oraz liter.



Myślenie – jest ono powiązane ze spostrzeganiem, dane
percepcyjne i na ich podstawie formułowane są sądy o
rzeczywistości. W tym okresie myślenie przebiega od szczegółu do
szczegółu bez uogólnień, które wiążą te szczegóły. Dzieci często
na siłę doszukują się powiązań. Dziecko w tym wieku nie ma
pojęcia stałości, nie potrafi odwracać operacji umysłowych. Duży
wpływ ma także egocentryzm – wszyscy myślą tak jak ja. Niknie
on około 6- 7 roku życia. Rozwija się proces decentracji – dziecko
analizuje szersze spektrum bodźców. Rozwija się funkcja
symboliczna- reprezentowanie jednej rzeczy inną – rozwija to
zdolność fantazjowania. W późniejszej fazie tego okresu dziecko
potrafi klasyfikować, ale kierując się jednym kryterium. Rozwija się
mowa, która ma ogromny wpływ na myślenie. Dzieci coraz
częściej potrafią rozróżnić kłamstwa, metafory, żarty.



Pamięć – zmienia się z mimowolnej w dowolną, zaczyna
świadomie zapamiętywać. Wzrasta także pojemność
pamięci(odtwarza szereg składający się z 6 słów).



Język – dziecko opanowuje 10 słów dziennie i pod koniec okresu
przedszkolnego zna ich około piętnastu tysięcy. Potrafi już
zbudować zdania złożone, zawierające siedem lub więcej wyrazów.
Dziecko stosuje neologizmy, gdy nie zna jakiegoś wyrazu. W tym
okresie wzrasta komunikatywność i zdolność wyrażania swoich
uczuć oraz zdolność odbierania podobnych komunikatów.

DOJRZAŁOŚĆ DZIECI

SZCZEŚCIOLETNICH W ZAKRESIE

ROZWOJU SPOŁECZNO -

EMOCJONALNEGO



U dzieci emocje przeplatają się ze sobą, dlatego jest ono
istotą emocjonalną, spontaniczną, bez sztucznego patosu.
U 5, 6 – latka występuje różnicowanie postaw
emocjonalnych opartych na strachu. Pojawia się
przeżywanie

nieśmiałości

(zwłaszcza w obecności obcych),

zakłopotania

(występuje gdy uświadomi sobie swoje

niestosowne zachowanie),

zmartwienia

(najczęściej są

wytworzone przez fantazje, ale także realne problemy jak
odrzucenie rówieśników, czy martwienie się o stan zdrowia
najbliższych) czy

lęku

(jeśli zmartwienia stanowią częsty

element życia dziecka mogą powodować postawę lękową.
Dzieci często ukrywają lęki, a tuszują je różnymi
postawami – jedne są hałaśliwe, inne dzieci stają się
bierne, bywają przypadki kiedy dzieci zatracają się w świat
gier komputerowych bo tam kontrolują sytuację i tworzą
idealnego siebie).



Różnicowanie się stanów afektywnych wiąże

się z intelektualizacją emocji – kształtuje się
sumienie, które odpowiada za przeżycie
wstydu i poczucia winy.



Sześciolatek jest jednak bardzo labilny

emocjonalnie i nieprzewidywalny – istnieje
konflikt wewnętrzny sześciolatka między
tym co mi się chce, a tym czego chcą inni i co
należy zrobić. Konflikt ten można zażegnać
tym, że dziecko nauczy się wyrażać swoje
emocje w sposób społecznie akceptowany.



Dziecko musi oczyścić swe emocje,

najczęściej służą mu do tego wytężone
działanie, śmiech i płacz.

DIAGNOZOWANIE ROZWOJU

DZIECI SZEŚCIOLENICH



Etapy postępowania diagnostycznego(psychologicznie):



Ogólna rozmowa z dzieckiem



Ocena sprawności manualnej



Ocena orientacji przestrzennej



Ocena percepcji wzrokowej



Ocena percepcji słuchowej



Ocena rozwoju mowy i myślenia



Ocena elementarnych pojęć matematycznych



Ocena wiadomości podstawowych



Ocena cech osobowościowych



Ocena warunków środowiskowych dziecka

DIAGNOZA
PEDAGOGICZNA



Jej celem jest:



Rozpoznanie zjawiska



Ocena tego zjawiska z punktu widzenia przyjętych standardów
rozwojowych



Prognoza rozwoju.

•

Stosuje się tu też karty pracy dziecka i jego wytwory
plastyczno–technicznych.

•

Taka diagnoza składa się zwykle z kilku etapów, takich jak:



Oceny poziomu czytania



Oceny poziomu przygotowaniu do pisania



Oceny umiejętności matematycznych



Diagnozy środowiska rodzinnego



Diagnozy prognostycznej

Najważniejsze aby rodzice zrozumieli, że pytania

diagnosty dotyczące dziecka i jego rodziny nie są

wynikiem ciekawości lecz wiążą się z procedurą

badania.

W pełnej ocenie gotowości szkolnej stosuje się także
diagnozę lekarską.
Efektem diagnozy lekarskiej (medycznej) jest:



Ocena poziomu rozwoju fizycznego oraz jego dynamiki



Ocena rozwoju motorycznego i psychospołecznego



Ustalenie zaburzeń chorób oraz określenie problemu
zdrowotnego



Określenie czy gotowość zdrowotna dziecka jest pełna
czy też budzi zastrzeżenia

Odraczanie obowiązku szkolnego z przyczyn

zdrowotnych, bez udzielania dziecku

adekwatnej pomocy, jest postępowaniem

błędnym!

Metody badania gotowości szkolnej dzieci
sześcioletnich:



Test Herberta Winklera



Test Matryc J. C. Ravena



Test Sancte de Santcisa w modyfikacji M. Grzywak -
Kaczyńskiej



Test Schenk – Dannzinger



Test A. Szemińskiej



Test Dojrzałości Szkolnej DS1 B. Wilgockiej - Okoń

Wszystkie dzieci rodzą się

geniuszami a my przez

pierwsze sześć lat życia

pozbawiamy je tego geniuszu

Organizacja dnia aktywności dzieci

sześcioletnich w szkole



Cechą charakterystyczną organizacji pracy z

dziećmi w wieku przedszkolnym jest jej
plastyczność. Nie można więc przyjąć tu
tradycyjnego, szkolnego podziału zajęć



Należy zachować równowagę pomiędzy:

podawanymi treściami a zainteresowaniami
dzieci, wysiłkiem umysłowym i fizycznym,
aktywnością kierowaną przez nauczyciela a
swobodną działalnością dzieci

Zabawa jako podstawowa forma

aktywności dziecięcej



Z charakterystyki prawidłowości rozwojowych dzieci
sześcioletnich wynika, że dominującą u nich formą
aktywności jest zabawa



Zabawa jako jedna z najwłaściwszych form stosowanych w
procesie edukacyjnym sześciolatków spełnia wiele funkcji:

1.

Kształcąca, edukacyjna, dydaktyczna, stymulująca

2.

Wychowawcza

3.

Terapeutyczna, korekcyjna, lecznicza, naprawcza,
wyrównawcza, kompensacyjna

4.

Projekcyjna

5.

Diagnostyczna

6.

Przygotowawcza

7.

Relaksacyjna…



Rodzaje zabaw:



Manipulacyjne



Konstrukcyjne (budowanie w klasie Wioski
Smerfów)



Tematyczne (zabawa w szkołę)



Ruchowe (drużynowe zawody sportowe)



Badawcze (Co pływa, co tonie - doświadczenia)



Dydaktyczne (np. rozwijanie wrażliwości
słuchowej)

Zajęcia zintegrowane jako

specyficzna forma aktywności

dzieci



Zajęcia te są częścią całodziennej pracy

wychowawczo – dydaktycznej z sześciolatkami



Aktywność dziecięca może przyjąć różne formy

organizacyjne wynikające z liczby uczestników:

•

Zajęcia z całą grupą

•

W małych zespołach

•

Zajęcia z poszczególnymi dziećmi



O rodzaju zajęć decyduje dominujący rodzaj

aktywności dziecięcej: ruchowej, plastycznej,
technicznej, konstrukcyjnej lub umysłowej
powiązanej z ekspresją słowną

Cele ogólne zajęć:



aktywizowanie myślenia, rozwijanie

podstawowych procesów umysłowych



Dostarczanie i wzbogacanie informacji o

środowisku społeczno – przyrodniczym



Kształtowanie wyobraźni twórczej



Rozwijanie postaw społeczno – moralnych



Kształtowanie komunikatywnej mowy



Nauka czytania i pisania



Doskonalenie posiadanych już sprawności i

umiejętności



Kształtowanie postawy estetycznej



Rozwijanie zdolności i zamiłowań indywidualnych



O jakości zajęcia decyduje jego

przygotowanie. Ważne aby nauczyciel spełnił
kilka warunków:



znał zagadnienie



przygotował pomoce dydaktyczne



jasno sformułował cele ogólne i szczegółowe
możliwe do osiągnięcia w toku zajęć

Spacery i wycieczki jako

niezbędny element rozwoju

aktywności dziecięcej

Wycieczka: jest to jedna z form pracy dydaktyczno –

wychowawczej przedszkola i szkoły umożliwiająca dzieciom
bezpośrednie poznanie środowiska lokalnego, regionu, kraju

Wycieczki i spacery łączą w sobie dwie formy ludzkiej

działalności: uczenie się i zabawę

Zadania dydaktyczne i wychowawcze może spełniać jedynie

taki spacer czy wycieczka, które są:



dobrze przygotowane



odpowiednio zorganizowane i przeprowadzone



wielostronnie wykorzystane

Jednak najważniej kwestia to zapewnienie bezpieczeństwa

podczas wyprawy



Wycieczkę można podzielić na trzy etapy:

Etap I – przygotowanie
Etap II – przeprowadzenie, realizacja celów
Etap III - podsumowanie



Funkcje wycieczek i spacerów:

poznawcza, kształcąca, wychowawcza i
motywacyjna

Udział dzieci sześcioletnich w

imprezach i uroczystościach

szkolnych



Uroczystości szkolne należy zaliczać do

jednych z ważniejszych form pracy
wychowawczej bowiem kształcą one postawy
twórcze i odtwórcze, rozwijają zdolności i
zainteresowania artystyczne



Imprezy i uroczystości szkolne spełniają wiele

wymogów nowoczesnego wychowania:
działanie, odkrywanie, przyswajanie,
przeżywanie

Praca jako forma aktywności

społecznej dzieci



Praca jest niemniej ważną formą działalności

jak zabawa i pełni w rozwoju dziecka istotne
funkcje

Wychowanie przez pracę to zamierzony i

celowo zorganizowany rodzaj działalności

wychowawczej



Cele wychowania przez pracę:

kształtowanie pozytywnego stosunku dzieci do
pracy, wzbudzanie szacunku do pracy,
podnoszenie poczucia własnej wartości,
dostarczanie możliwości rozwijania zmysłów,
rozwijanie sprawności manualnej, itd.



S. Lipina wymienia prace jakie mogą

wykonywać dzieci:

1.

Prace związane z samoobsługą

2.

Prace związane z potrzebami i życiem w
grupie

3.

Prace związane z uprawą roślin, hodowlą
zwierząt

4.

Prace na rzecz innych

5.

Prace wykonywane przez dziecko
indywidualnie

6.

Prace wykonywane przez zespół lub całą
grupę

Dyżury i ich rodzaje



Występują we wszystkich wyżej

wymienionych rodzajach prac dzieci.
Wartością dyżurów jest zrozumienie przez
dziecko obowiązku oraz wywiązanie się z
niego.



Wyróżnić możemy następujące rodzaje

dyżurów:

1.

Stałe – pełnione są przez dzieci przez jeden
lub kilka dni

2.

Doraźne – w celu pomocy nauczycielowi

3.

Okolicznościowe - np. w dniu organizacji
uroczystości szkolnych

Wykorzystywanie literatury

dziecięcej



Nieograniczone możliwości zapoznania dzieci z
pracą ma literatura:

1.

Rozbudza zamiłowanie oraz uczy szacunku do
pracy

2.

Uczy, że praca nie jest dla człowieka tylko źródłem
wartości materialnych ale też uczy i daje wiedzę

3.

Pozwala zrozumieć społeczną funkcję pracy

4.

Uczy samodzielnego podejmowania różnych prac
na rzecz innych

5.

Ukazuje pozytywne postacie literackie, które mogą
być wzorem do naśladowania.

Specyfika okolicznościowych pracy z

dziećmi

Sytuacje okolicznościowe są niedocenioną

przez wielu nauczycieli formą pracy

dydaktyczno-wychowawczej. Powodem

tego jest ich nieuchwytność, umykanie

spod kontroli i brak miejsca w
opracowywanej dokumentacji

pedagogicznej. Polegają one na osobistym

kontakcie nauczyciela z dziećmi. Nie

można ich przewidzieć ani zaplanować.

Kontakty okolicznościowe mają najczęściej

miejsce w czasie przeznaczonym na

dowolną działalność dzieci.

Sytuacje okolicznościowe, w których
nauczyciel odwołuje się do wspólnie
ustalonych norm postępowania, mają
ogromny wpływ na rozwój aktywności
społecznej dziecka, a nawet warunkują jego
jakość. Należy w kompetentny sposób
reagować, gdy uczeń np.:

1.

Spóźnia się do szkoły,

2.

Nie przynosi z domu potrzebnych do zajęć
pomocy,

3.

Skarży się na złe samopoczucie

Aktywność społeczna

dzieci

Aktywność społeczna dzieci 6-letnich jest w ścisłym
związku ze wszystkimi obszarami ich działania. Jest
ona integralną częścią całego procesu wychowania.
Dziecko 6-letnie zazwyczaj jest:

1.

Ciekawe otaczającego świata

2.

Życzliwe

3.

Pogodne

4.

Chętne do podejmowania prac, które doprowadza
do końca

5.

Wrażliwe na przejawy niesprawiedliwości czy agresji

6.

Silnie związane uczuciowo z rodziną

W czasie zabawy nauczyciel

zaobserwuje

1.

Cechy charakteru dziecka

2.

Umiejętność współdziałania z kolegami

3.

Zachowanie się w sytuacjach trudnych

4.

Sposób realizowania własnych planów

5.

Traktowanie słabszych, nieśmiałych

6.

Wrażliwość na krzywdę, kłopoty

7.

Okazywanie pomocy w różnych sytuacjach

8.

Umiejętność organizowania wspólnych zabaw

9.

Sposób reagowania w sytuacji niepowodzeń

Kultura w codziennym życiu dziecka

jest niezwykle ważna

Wpływa na nią:

1.

Sposób taktowania dzieci, zwracania się
do nich

2.

Nastrój pogody i radości, który czyni
dzieci bardziej życzliwe

3.

Własne, stałe miejsce przy stole dla
każdego dziecka eliminuje niepokój

Dziecko sześcioletnie jako członek grupy

rówieśniczej w szkole powinno być współautorem

projektu urządzania sali i jej współgospodarzem

Umowy, zakazy i nakazy

Stanowią nieodłączny element aktywności
społecznej dziecka.
Muszą one być:

1.

Ustalone i konsekwentnie przestrzegane

2.

Zrozumiałe dla wszystkich dzieci

3.

Możliwe do realizacji

Aktywność językowa dzieci

Rozwija się poprzez następujące sytuacje:

1.

Mówienie w codziennych okolicznościach

2.

Spontaniczne i zorganizowane rozmowy z dzieckiem

3.

Celowe działania zmierzające do bogacenia

słownictwa

4.

Ćwiczenie poprawności fonologicznej

5.

Zabawy i ćwiczenia logopedyczne kształtujące

sprawność narządów artykulacyjnych

6.

Prowadzenie dialogów

7.

Posługiwanie się komunikacją niewerbalną

Aktywność poznawcza

dzieci

Termin poznawczy pochodzi z języka

łacińskiego

i oznacza „wiedzieć”.

Procesy poznawcze to wyższe procesy

umysłowe człowieka, które w istocie są

procesami przetwarzania informacji. Są to

czynności psychiczne, które służą człowiekowi

do uzyskania orientacji w otoczeniu. Rozwój
poznawczy polega na zmianach ilościowych

i jakościowych

Wybrane teorie rozwoju

poznawczego

1.

Poznawczo-rozwojowa teoria Jeana Piageta
wyróżnić tutaj można następujące stadia rozwoju:
* stadium sensoryczno-motoryczne
* stadium przedoperacyjne
* stadium operacji konkretnych
* stadium operacji formalnych

2.

Poznawczo-rozwojowa teoria Lwa Wygotskiego
- twierdził on, że rozwój uruchamiany głównie z zewnątrz,
dokonuje się przez internalizację – przyswajanie wiedzy z
otoczenia.

3.

Teoria rozwoju poznawczego Jerome Brunera
- wyróżnił trzy główne sposoby wewnętrznego
reprezentowania świata, sposoby te nazwał reprezentacjami:
enaktywną, ikoniczą i symboliczną.

Ekspresja plastyczna i

muzyczna dzieci

Dziecko rysując, malując czy rzeźbiąc przekuje
swoje emocje i jest mu łatwiej sobie nimi
radzić. Zajęcia plastyczne dziecka powinny
zaspakajać jego potrzeby i być wyrażone
poprzez rożne metody i techniki

Podstawową formą aktywności muzycznej
dziecka w szkole jest śpiew. W szkole nie może
również zabraknąć ekspresji ruchowej czyli
rytmiki

Ekspresja teatralna

Z małymi dziećmi należy organizować różnego
rodzaju inscenizacje gdzie dzieci recytują
wypowiedzi z podziałem na rolę

Aktywność ruchowa

Polega na przygotowaniu dziecka to trwałego
uczestnictwa w aktywności fizycznej w
dorosłym życiu. W edukacji wczesnoszkolnej
należy wpoić uczniom, ze aktywność fizyczna i
zdrowy tryb życia jest istotny do zdrowego
rozwoju.

Zaburzenia rozwojowe

dzieci

Deficyty rozwojowe dzielą się na -parcjalne (te
które obejmują większy obszar czynności)
-fragmentaryczne (dotyczą mniejszego
obszaru)

Stwierdzenie zaburzenia analizy i syntezy
wzrokowej wymaga wykluczenia wady wzroku
u dziecka. Przy zaburzeniach analizy i syntezy
wzrokowej charakterystyczne są trudności w
rysowaniu

Zaburzenia funkcji słuchowo-

wzrokowej

To trudności w czytaniu i pisaniu.

Charakteryzuje się to wadliwą wymową,

trudnościami wypowiadaniem trudnych zdań,

budowanie wypowiedzi

Zaburzenia rozwoju ruchowego

Charakterystyczne dla zaburzeń ruchowych

to wzmożone napięcia mięśniowe lub zbyt

słabe napięcia mięśniowe

Zaburzenia procesu lateralizacji

i orientacji przestrzennej

Przewaga stronna czynności ruchowych, która jest

związana z dominacją jednej z półkul mózgowych.

Każde dziecko przychodzi na świat z określoną

predyspozycją do skłonności

Zaburzenia emocjonalne

Najczęściej spotykane to zaburzenia nerwicowe,

nadpobudliwość psychoruchowa, agresja i

infantylność oraz nerwice monosymptomatyczne

Profilaktyka i terapia zaburzeń

dziecięcych



M. Bogdanowicz podkreśla, ryzyko dysleksji jest najbardziej
prawdopodobne u dzieci:
- obciążonych genetycznie
- pochodzących z nieprawidłowej ciąży i porodu
- u których obserwować można zaburzenia w rozwoju
psychomotorycznym

 



Nie każde dziecko z ryzykiem dysleksji musi stać się
dyslektykiem. Dlatego nie można bagatelizować sygnałów,
próbować „przeczekać” niepokojące objawy. Dziecko nie
wyrośnie z trudności, nie poradzi sobie z nimi tylko dlatego, że
jest inteligentne.



Poprzez terapię pedagogiczną rozumiemy całokształt
oddziaływań pedagogicznych stosowanych wobec dzieci ze
specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Gotowość szkoły do pracy z dziećmi

6-letnimi

Gotowość szkolna, dotyczy ona oceny i
interpretacji poziomu rozwoju poszczególnych sfer
(fizycznej, intelektualnej i społecznej) życia dziecka
w kontekście podołania obowiązkom szkolnym.

 

Projekt szkoły gotowej do pracy z dziećmi
sześcioletnimi, może mieć tylko charakter autorski,
oparty na znajomości właściwości rozwoju
psychofizycznego wychowanków tej grupy wiekowej
oraz na obserwacji warunków przedszkolnych, w
jakich dotychczas przebiegała ich edukacja

Metody pracy z dziećmi 6-

letnimi z uwzględnieniem

metod aktywizujących



Dobór metod nauczania jest uzależniony od wieku uczniów,
charakterystycznych właściwości poszczególnych
przedmiotów nauki szkolnej, celów i zadań pracy
dydaktyczno-wychowawczej, jak również od organizacji
środków, którymi zamierza się posłużyć nauczyciel w czasie
danej lekcji lub ich większego zbioru, tzw., jednostki
metodycznej.



W konstruowaniu scenariusza/konspektu zajęć zaleca się
stosowanie klasyfikacji metod przyjętej według jednego
autora.



Współcześnie dąży się do tego, aby uczniowie przyswajali
określone informacje poprzez działanie.

Klasyfikacja metod według M. Kwiatkowskiej:
Metody:
Metody czynne (oparte na działalności dziecka)
Metody samodzielnych doświadczeń
Metoda kierowania własną działalnością dziecka
Metoda zadań stawianych dziecku
Metoda ćwiczeń

Metody percepcyjne (oparte na bezpośrednim postrzeganiu i
przeżyciach)
Metoda obserwacji i pokazu
Metoda przykładu
Metoda uprzystępniania sztuki

Metody słowne
Rozmowy, opowiadania, zagadki
Objaśnienia i instrukcje
Sposoby społecznego porozumienia
Metoda żywego słowa

Metody aktywizujące

Istota metod aktywizujących polega na takiej organizacji
sytuacji edukacyjnej, że treści kształcenia stają się dostępne
uczącemu i są możliwe do przetłumaczenia na osobiste
doświadczenia. Pamiętajmy iż metody, jakimi pracujemy na
lekcji, uczą uczniów uczenia się, modelują proces uczenia się.
Każda metoda posiada własną specyfikę , angażuje inny typ
doświadczenia przynosi inne różne efekty edukacyjne.
Nauczyciel w pracy z uczniem powianiem mieć świadomość, że
istotnym elementem procesu uczenia się jest pamięć, a
powiększenie zasobów pamięci ma związek z zastosowaną
przez niego metodą.
Uczenie się poprzez działanie jest najbardziej korzystne
i efektywne, a istotą tych metod jest przewaga uczenie
się nad nauczaniem.

Współpraca szkoły z rodzicami dzieci sześcioletnich oraz
ze środowiskiem lokalnym

 

Współcześnie silniej akcentuje się znaczenie ścisłej współpracy
dwóch środowisk, jakimi są dom rodzinny i szkoła. Nabiera ono
szczególnie znaczenia zwłaszcza dla rozwoju dziecka
sześcioletniego, które wchodzi w nowe środowisko, jakim jest
placówka szkolna. Strona inicjującą i podtrzymującą efektywna
współpracę powinna być szkoła.

 

Formy współpracy rodziców ze szkołą
Rozmowy indywidualne
Zebrania grupowe
Kącik dla rodziców
Zajęcia otwarte
Zeszyt pilnej korespondencji
Uroczystości
Skrzynka pytań
Rada rodziców

Rola nauczyciela w procesie

nabywania znajomości języka

obcego przez dzieci

sześcioletnie

Obecnie obserwujemy znaczne obniżenie się
wieku rozpoczęcia nauki języka obcego Nowa
podstawa programowa wprowadza obowiązek
nauczania języka obcego od pierwszej klasy
szkoły podstawowej. Rosnąca popularność
języka angielskiego sprawia, iż wzrasta
zapotrzebowanie na nauczycieli tegoż języka,
dobrze przygotowanych do pracy w
przedszkolu i na I etapie edukacyjnym