Ageizm jako negatywna postaw wobec
osób w starszym wieku (źródła, skutki,
metody przeciwdziałania)
Dyskryminacja ze względu na wiek
czasem jest wynikiem świadomych i
zamierzonych działań, a czasem
bierze się z niezrozumienia potrzeb
ludzi starych.
USTAWA z dnia 3 grudnia 2010 r.
o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego
traktowania
• Art. 1. Ustawa określa obszary i
sposoby przeciwdziałania
naruszeniom zasady równego
traktowania ze względu na płeć,
rasę, pochodzenie etniczne,
narodowość, religię, wyznanie,
światopogląd, niepełnosprawność,
WIEK! lub orientację seksualną oraz
organy właściwe w tym zakresie.
Pojęcie ageizmu kiedyś
• Po raz pierwszy pojęcie ageizmu
wprowadzone zostało w 1969 roku przez
Roberta Butlera - amerykańskiego
gerontologa, pierwszego dyrektora
Narodowego Instytutu ds. Starzenia.
• Ageizm to „proces systematycznego
tworzenia stereotypów i dyskryminowania
ludzi z powodu tego, iż są starzy.”
Pojęcie ageizmu dziś
• Dziś pojęcie to rozumiane jest szerzej, jako jakiekolwiek
uprzedzenie i dyskryminacja (także pozytywna) ludzi ze
względu na ich wiek [ Palmore, 1999].
• „Słownik socjologii i nauk społecznych” pod redakcją
Marshalla podaje definicję zjawiska ageizmu, które pojawia
się jednak pod pojęciem „wiekizm”. Za słownikiem można
podać definicję ageizmu jako „ (...) przez analogię do takich
terminów jak rasizm czy seksizm, ageizm to dyskryminacja
oraz wyznawanie irracjonalnych poglądów i przesądów
dotyczących jednostek lub grup i opartych na ich wieku.
Przyjmuje się stereotypowe założenia na temat fizycznych i
umysłowych cech ludzi z określonej grupy wiekowej i zwykle
wyraża się je w sposób poniżający. Najczęściej wiekizm
kieruje się wobec ludzi starych”.
Dyskryminacja ze względu na wiek ma miejsce, kiedy
dana osoba, z powodu swojego wieku traktowana jest
gorzej niż inna osoba w podobnej sytuacji
(dyskryminacja bezpośrednia) lub gdy pozornie
neutralny przepis, kryterium lub praktyka mogą
stawiać w szczególnie niekorzystnej sytuacji osoby w
określonym wieku w porównaniu do innych osób
(dyskryminacja pośrednia). Wyjątkiem jest sytuacja,
kiedy taki przepis, kryterium lub praktyka są
obiektywnie uzasadnione słusznym celem, a środki
mające służyć osiągnięciu tego celu są odpowiednie i
konieczne. Z dyskryminacją ze względu na wiek
mamy do czynienia również w przypadku
niepożądanego zachowania związanego z wiekiem, a
jego celem lub skutkiem jest naruszenie godności
osoby i stworzenie onieśmielającej, wrogiej,
poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej
atmosfery.
• Pojawienie się w takich pojęć jak ageizm i
dyskryminacja wiekowa umożliwiło spojrzenie
na kwestię stosunku społeczeństwa do ludzi
starszych z nowej perspektywy. Pierwszy
termin kładzie akcent na postawy (stereotypy i
uprzedzenia wobec starości), natomiast drugi
odwołuje się do koncepcji równości i praw
przysługujących jednostce. Dyskryminacja
oznacza bowiem nierówne, gorsze traktowanie
ludzi, w tym wypadku – z powodu ich wieku.
Źródła ageizmu
• Źródeł ageizmu upatruje się w stereotypach i
uprzedzeniach. Stereotypy definiowane są jako
funkcjonujący w świadomości społecznej skrótowy,
uproszczony i zabarwiony wartościująco obraz.
Prowadzi on do kształtowania się dalekiego od
prawdy obrazu starości, a w konsekwencji nawet do
zachowań dyskryminacyjnych, czyli ageizmu.
• Przykład stereotypowego myślenia zabarwionego
ageistycznie:
Kiedy młoda osoba o czymś zapomni to dlatego,
że zapomniała. Kiedy starsza osoba o czymś
zapomni, to dlatego, że jest stara.
Źródła dyskryminacji
• negatywne stereotypy dotyczące starości;
• kult młodości w polskim społeczeństwie;
• kryzys etyczny w przypadku zawodów zaufania
publicznego (np. w zawodach medycznych);
• brak rzetelnej wiedzy o starości wśród pracodawców,
decydentów i wśród osób świadczących różnorodne
usługi osobom starszym;
• bezrobocie nasilające konkurencję na rynku pracy;
• niedostatek pieniędzy w gospodarstwach domowych i w
polityce społecznej;
• nasilenie specyficznych potrzeb w starszym wieku-
zdrowotnych, opiekuńczych;
Źródła dyskryminacji c.d.
• procedury i zasady stosowania prawa (np. zasada
kontradyktoryjności w postępowaniu cywilnym);
• procedury dzielenia środków finansowych
pomiędzy instytucje polityki społecznej (np.
pochodzących z Narodowego Funduszu Zdrowia);
• niskie wykształcenie i osamotnienie ludzi starych;
• zła organizacja pracy instytucji obsługujących
osoby starsze (np. brak kompleksowej opieki
geriatrycznej).
• Problem dyskryminacji osób
starszych ze względu na wiek w
sektorze ochrony zdrowia jest
zjawiskiem, którego doświadczają
seniorzy w jednostkach, takich jak:
oddział szpitalny, przychodnia
lekarza rodzinnego,poradnia
specjalistyczna,itp.
Skutki ageizmu
Metody przeciwdziałania
Metody przeciwdziałania ageizmowi
w Polsce
• Metody przeciwdziałania ageizmowi w Polsce
opracowano na podstawie materiałów
pokonferencyjnych Rzecznika Praw Obywatelskich.
• Konferencja odbyła się 24 kwietnia 2009r. w
Krakowie pod nazwą : „Stan przestrzegania praw
osób starszych w Polsce”
• Analizy przestrzegania w/w praw i w opracowaniu
metod przeciwdziałania ageizmowi polegającemu
na nieprzestrzeganiu w/w praw wzięło udział wielu
ekspertów z dziedziny gerontologii.
Sposoby eliminowania
ageizmu z praktyki społecznej
• Szeroka edukacja społeczna na temat gerontologii
• Nacisk na rozwój tolerancji
• Czynne przeciwstawianie się stereotypom
• Rozszerzanie wiedzy na temat starości
• Zachęcanie osób w starszym wieku , aby przez swój przykład
negowały stereotypy
• Uruchamianie programów geriatrycznych
• Hipoteza kontaktu – relacje pomiędzy przedstawicielami
dwóch
grup społecznych powinny się poprawić pod wpływem ich
osobistego kontaktu
• Włączanie problematyki ageizmu do kształcenia
Ageizm instytucjonalny –metody
przeciwdziałania w opiece społecznej
• Stworzenie systemu świadczeń
opiekuńczych i pielęgnacyjnych w miejscu
zamieszkania –opieka domowa
• Dofinansowanie placówek instytucjonalnych
• Zwiększenie zatrudnienia w opiece
długoterminowej (ZOL, ZPO, DPS)
• Wprowadzenie społecznego ubezpieczenia
pielęgnacyjnego (od ryzyka
niesamodzielności) jako drogi finansowania
świadczeń
Ageizm instytucjonalny – metody
przeciwdziałania w opiece społecznej c.d.
• Obniżenie progu dochodowego dla ludzi starych
lub wprowadzenie form wspierania
najbiedniejszych w zakupach leków
• Kształcenie i zatrudnianie osób przygotowanych do
pracy w nowych zawodach, związanych ze
wspieraniem człowieka starego w środowisku
zamieszkania: opiekunów osób niepełnosprawnych,
opiekunów osób starszych, opiekunów medycznych
• Rozwój różnorodnych form pomocy środowiskowej,
m.in. centra usług socjalnych, centrum informacji
gerontologicznej
Przeciwdziałanie ageizmowi
instytucjonalnemu w sprawach rodzinnych
• Bardziej skuteczne zabezpieczenie interesów osób
starszych w sporach rodzinnych
• Niezbędna poprawa dostępu do pomocy prawnej i
społecznej
• Zwiększenie skuteczności egzekucji obowiązku
alimentacyjnego dzieci względem rodziców
• Wprowadzenie świadczeń pielęgnacyjnych – jako
kompensaty utraconych dochodów z pracy– dla członków
rodzin sprawujących opiekę nad osobami starszymi –
chorymi
• Promowanie wsparcia rodzinnego jako alternatywy dla
opieki instytucjonalnej
Przeciwdziałanie ageizmowi instytucjonalnemu
w sprawach przemocy wobec osób starszych
• Wypracowanie procedur diagnostycznych
dotyczących przemocy wobec ludzi starych: w
środowisku domowym i instytucjonalnym
• Opracowanie systemu monitoringu
• Działania ustawodawcze
• Kampania uwrażliwiania społeczeństwa (np.
kampania informacyjna za pośrednictwem mediów)
• Edukacja - ( opracowanie modułu kształcenia i
wprowadzenie go do programów nauczania na
studiach uniwersyteckich)
Przeciwdziałanie ageizmowi ograniczającemu udział
osób starszych w życiu społecznym
• Zmiana postaw społecznych, zarówno ludzi starych, jak i
młodszych pokoleń, a w szczególności przedstawicieli
kręgów opiniotwórczych
• Wprowadzenie nowych rozwiązań instytucjonalnych
ułatwiających społeczne funkcjonowanie osób starszych
np. Rad Seniorów
• Wzrost udziału osób starszych w podejmowaniu decyzji
na szczeblu lokalnym „nic o nas bez nas”
• Rozwiązania formalno-finansowe zachęcające uczelnie
wyższe do prowadzenia w ramach ich struktur
Uniwersytetów Trzeciego Wieku np. status wolnego
słuchacza
Przeciwdziałanie ageizmowi instytucjonalnemu
ułatwienie dostępu do dóbr i usług
konsumpcyjnych
• Rozwijanie znajomości praw
konsumenckich
• Ułatwianie w dostępie do informacji
handlowej dla osób starszych (dostęp
do Internetu, większa czcionka na
ulotkach i etykietach)
• Rozpowszechnianie informacji o
prawach do usług świadczonych
przez sektor publiczny
Postawy pielęgniarek wobec
starszych wiekiem pacjentów są
ważnym zagadnieniem z punktu
widzenia praktyki zawodowej.
Problemem jest przede wszystkim
niedostateczna liczba geriatrów. Leczenie
osób starszych wymaga przygotowania i
odpowiedniej wiedzy, tymczasem obecnie w
Polsce mamy ok. 100 czynnych zawodowo
geriatrów, przy czym istnieją województwa,
w których nie ma wojewódzkich
konsultantów z zakresu geriatrii.
Dolegliwości starszych pacjentów
niejednokrotnie tłumaczone są po prostu
wiekiem, co prowadzi do tego, że lekarze nie
kierują osób starszych na kompleksowe
badania – uznając, iż na starość nie ma leku.
Takie zaniedbania prowadzą do
nierozpoznania wielu chorób, którym można
byłoby wcześniej zapobiec.
Starsi pacjenci skarżą się także na
problemy z wezwaniem karetki i
na naruszające godność
traktowanie w szpitalach:
zaniedbania w opiece i
nieprzyjemne odzywki: „dziadek
siedź cicho”, „dziadek robimy
zastrzyk!”
Dla ponad jednej trzeciej personelu
medycznego jest to świadomy wybór, dla
pozostałych opieka nad tą grupą pacjentów
wynika z przypadku lub z konieczności. Chęć
pracy z seniorami wyraża prawie połowa
słuchaczy studiów stacjonarnych, w tym
część podaje, że preferują pracę z tą grupą
pacjentów.
Statystyki podają, że liczba specjalistów w
zakresie geriatrii jest w Polsce zbyt mała w
stosunku do potrzeb.
Wśród cech i umiejętności szczególnie
przydatnych w pracy z seniorami najczęściej
wymieniano umiejętność:
słuchania,
cierpliwość ,
zrozumienie dla problemów i potrzeb
pacjentów,
okazywanie zainteresowania,
poświęcanie podopiecznym swojego czasu,
fachowa specjalistyczna wiedza.
Do podstawowych trudności w pracy z
seniorami należą:
praca jest ciężka fizycznie
przysparza problemów w komunikacji
nie ma szybkich efektów pracy
pielęgniarskiej,
praca monotonna,
nadmierne oczekiwania podopiecznych,
brak możliwości rozwoju zawodowego,
agresja podopiecznych ,
ich niezadowolenie ,
nadmierne oczekiwania rodzin/opiekunów ,
konieczność nieustannej kontroli .
Wiedza ogólnomedyczna jest na pewno
niezbędna, ale potrzebne w pracy
pielęgniarki geriatrycznej są też wiadomości
z medycyny społecznej, rehabilitacji oraz
pewne pojęcie o dynamice rodziny.
Na pozytywne relacje z podopiecznymi
niewątpliwy wpływ ma dostrzeganie
dodatnich stron pracy pielęgniarskiej z
osobami starszymi.
Postawa dominacji przejawia się
lekceważeniem podopiecznych i wynika z
zawiedzionego poczucia wszechmocy;
większość ludzi w zawodach medycznych ma
bowiem głęboką potrzebę spowodowania
poprawy zdrowia swoich pacjentów.
Brak poprawy powoduje zniecierpliwienie,
poddaje w wątpliwość własną przydatność
zawodową.
Inną formą dominacji jest protekcjonizm –
traktowanie seniorów jak dzieci, wyręczanie
w prostych czynnościach, co pogłębia ich
zależność od otoczenia. Może on wynikać z
opacznego rozumienia słabości i obawy o
życie chorego.
Negatywne postawy wynikają z
nieodpowiedniego przygotowania do pracy z
seniorami, powodują dyskomfort i szybkie
wypalenie zawodowe.
Dziękujemy za uwagę