background image

Diagnostyka

 chorób alergicznych

background image

Diagnostyka alergologiczna

I. Badania diagnostyczne in vivo 
II. Badania diagnostyczne in vitro

background image

I. Badania diagnostyczne in 

vivo

background image

Badania diagnostyczne in vivo 

obejmują:

testy skórne 

testy prowokacji - 

donosowej, 

              - dooskrzelowej,

  

              - do worka spojówkowego
              - doustne ( pokarmy, 

leki )

background image

W praktycznej diagnostyce alergologicznej punktowe 

testy skórne, w różnychodmianach i modyfikacjach, są 

podstawowym badaniem służącym do: 

wykrywania/wykluczania lub potwierdzania uczulenia, 

definiowania uczulającego alergenu(-ów) – epitopów

Ustalenia rozpoznania i rokowania 

po uwzględnieniu wywiadów, badanie to jest przydatne dla 
określania roli alergenu w powstawaniu objawów 
klinicznych występujących ze strony innych narządów, niż 
skóra oraz  ich wynik decyduje sposobie profilaktyki choroby 
alergicznej poprzez ograniczenie narażenia na alergen 
uczulający

Kwalifikacja chorego do odczulania

background image

Inne zastosowania testów skórnych w alergologii 

to: 

wykrywanie cechy atopii  w badaniach 

epidemiologicznych,

biologiczna standardyzacja wyciagów alergenowych, 

określanie wyjściowej dawki wyciagu do 

immunoterapii

background image

WSKAZANIA

Pacjenci, u których mamy uzasadnione podejrzenie, 

że przyczyną dolegliwości jest uczulenie IgE- zależne

alergia wziewna

Alergia pokarmowa

ŁATWOŚĆ ORAZ BEZPIECZEŃSTWO WYKONYWANIA PTS 

SPRAWIŁY, ŻE SĄ ONE UZNAWANE 

JAKO BADANIE REFERENCYJNE

W WYKRYWANIU UCZULEŃ 

IGE ZALEŻNYCH )

background image

Podział

1. Rodzaj testowanego czynnika

 

    Nieswoisty (

mediator, wyzwalacze histaminy, czynniki fizykalne itp.)

    Swoisty
         alergen (natywny, zmodyfikowany)
         antygen (hapten)
         mitogen

2. Miejsce podania czynnika

    Do naskórka
          

naskórkowy test płatkowy (patch test)

          Atopowe testy płatkowe

          test potarcia
          test skaryfikacyjny
          

test punktowy (prick test)

                 test punktowy zmodyfikowany
     Do skóry właściwej
          

test śródskórny

3. Czas reakcji (odczytu)

    10-30 minut - wczesna faza reakcja IgE-zależnej
    4-12 godzin -  późna faza reakcji IgE-zależnej
    48-72 (96) godzin - reakcje późne typu IV 

4. Metoda odczytu

     skanowane
     termograficzne

background image

Alergeny powietrznopochodne

background image

Alergeny pokarmowe

background image

PRZYGOTOWANIE CHOREGO DO PTS

KLASYCZNE TECHNIKI WYKONYWANIA TESTÓW 

WYBÓR TESTÓW

background image

1. świadoma zgoda chorego 

na wykonanie PTS

background image

Wynik testów odczytuje się po 20 

min

, mierzy się linijką z podziałką 

milimetrową 

średnicę bąbla i 

towarzyszącego rumienia

Jako wynik podaje się dwie 

wartości, gdzie pierwsza liczba 

mówi o średnicy bąbla, a druga o 

średnicy rumienia (np. 4/9)  

background image

Odczyt PTS 

(Metoda skandynawska)

             0 - wynik = kontroli negatywnej

                             + - kontrola negatywna < wynik < 0,5 kontroli pozytywnej
                             ++ - 0,5 kontroli pozytywnej < wynik < 1,0 kontroli 

pozytywnej

                             +++ - wynik = kontroli pozytywnej 
                             ++++ - kontrola pozytywna < wynik < 2,0 kontroli 

pozytywnej, itd.

Wg EAACI test dodatni – średnica bąbla 3mm lub większa (7 mm

pole)

Obecnie najczęściej pomiar linijką alergologiczną

Interpretacja dla alergenów powietrznopochodnych dodatni = 

histaminie

Dla alergenów pokarmowych dodatni = ½ histaminy

background image

TESTY PŁATKOWE

Po raz pierwszy NTP zostały wprowadzone w 1895 roku przez 
Jadassohna, natomiast dopiero po publikacji Blocha w 1924 roku 
zostały one powszechnie zaakceptowane i pod nazwą testów 
Jadassohna-Blocha znalazły szerokie zastosowanie w diagnostyce 
alergicznych kontaktowych zmian skórnych.

Testy płatkowe

Interpretacja – obecność:

rumienia ( „+”)

rumienia,  grudek (  „++”)

rumienia,  grudek, pęcherzyków ( „+++”)

znacznego nacieczenia i pęcherzyków ( „++++”).

background image

II. Badania diagnostyczne in 

vitro

background image

Badania diagnostyczne in vitro obejmują:

1.

Oznaczenie całkowitego stężenia IgE w surowicy

2.

Określenia stężenia swoistych IgE w surowicy

3.

Eozynofilie

4.

Oznaczanie mediatorów reakcji alergicznej w surowicy

5.

Testy aktywacji komórek in vitro

6.

Badanie stężeń kompleksów immunologicznych w surowicy

7.

Badanie stężeń  białek układu dopełniacza

8.

Cytologiczne badania diagnostyczne

9.

Diagnostyczne badanie BAL

background image

Wskazania do stosowania metod in vitro w 

diagnozowaniu chorób alergicznych wg Clinical Reviews

 

in Allergy

Badania in vitro wykonujemy:

     
1. W celu odróżnienia między mechanizmami alergicznymi 

mediowanymi IgE i mechanizmami niezależnymi od IgE w 

ocenie podejrzenia alergii spowodowanej pyłkami, pokarmami, 

pleśniami, składnikami kurzu i alergenami pochodzenia 

zwierzęcego.

     
2. W sytuacji, kiedy występuje dermatografizm lub rozległe 

zmiany skórne.

    
3. U niemowląt, małych dzieci i starszych pacjentów z obniżoną 

reaktywnością skóry lub nadreaktywnością skóry z różnych

 

powodów.

    
4. U pacjentów wymagających stałego podawania leków, które 

wpływają na odczynowość skóry.

background image

5. U pacjentów, u których wystąpiła reakcja systemowa 

po testach skórnych.

    
6. Przy podejrzeniu alergii na jady błonkoskrzydłych i na 

leki, gdzie testy skórne mogą być niebezpieczne.

   
7. W przypadku niezgodności między wywiadem a 

testami skórnymi.

   
8. Przygotowanie pacjenta do immunoterapii swoistej.

background image

Zalety testów in vitro:

Stosuje się standaryzowane alergeny

Odczyt jest obiektywny

Określanie częściowo ilościowe

Wysoka specyficzność

Bezpieczeństwo

background image

O rozpoznawaniu alergii powinna 

   decydować kompleksowa ocena 

   wyników i ich konfrontacja z danymi z 

   wywiadu, a nie pojedyncze, nawet 

   najbardziej specjalistyczne testy 

   alergologiczne !!

background image

Testy fałszywie dodatnie

 – dodatni wynik 

próby przy braku klinicznych cech uczulenia.

Testy fałszywie ujemne –

 ujemny wynik testy 

przy jawnym uczuleniu na dany alergen.

Idealny test diagnostyczny

 to taki, który 

wypada dodatnio u pacjentów z objawami 

chorobowymi i jest negatywny u zdrowych 

(czułość i swoistość 100%). 

background image

Podstawowe parametry oznaczane metodami 

immunologicznymi

1.

Stężenie całkowitego IgE (c IgE)

2.

Stężenie swoistych IgE (sIgE)

3.

Eozynofilie

background image

4. Oznaczanie mediatorów reakcji alergicznej w 

surowicy

1. Tryptaza
2  Eozynofilowego białak kationowego (ECP)

background image

     

5. Testy aktywacji komórek in vitro

   

1. 

Test uwalniania histaminy z bazofilów

      

- atopowa astma oskrzelowa

      - alergia pokarmowa
      - uczulenie na latex i na leki

   2. 

Test CAST –ELISA – sulfidoleukotrieny, LTC4 D4, E4

      
      - uczulenie na pokarmy
      - nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe
      - nadwrażliwość na jady owadów błonkoskrzydłych

   3.  

Test ASPI 

      - nadwrażliwość na aspirynę
      - określenie stężenia 15-HETE

background image

6.

Badanie stężeń kompleksów immunologicznych w 
surowicy

7.

Badanie stężeń  białek układu dopełniacza

8.

Cytologiczne badania diagnostyczne

9.

Diagnostyczne badanie BAL


Document Outline