N A T E R E N I E A F R Y K I
Mowa bębnów
Mowa bębnów
System przekazywania informacji za pomocą
instrumentów z grupy idiofonów i
membranofonów.
Miejsce: obszary występowania języków
tonalnych, głównie Afryka zachodnia i
środkowa.
Instrumenty
- bębny szczelinowe z
co najmniej dwiema wargami,
wydającymi różne dźwięki,
- bębny membranowe
używane w parach
z uwagi na konieczność
różnicowania wysokości dźwięków,
- gwizdki, rogi, dzwonki
w obrębie pojedynczej wioski.
Związek kodu wystukiwanego na instrumentach z
właściwościami języka mówionego
Reprodukowane są cechy (niekoniecznie
wszystkie jednocześnie w systemie danej
kultury bądź w pojedynczym komunikacie):
1)
relacje między wysokościami sylab i ich
czasem trwania,
2)
rozmieszczenie akcentów,
3)
podział tekstu na zdania,
4)
intonacja zdaniowa.
Przykłady
Formuły grane na kanangó
Unikanie nieporozumień poprzez:
używanie pełnych zdań, a nie pojedynczych słów, z
których wiele cechuje identyczne następstwo
wysokości sylab i akcentów.
używanie zdań, które tworzą zestaw
zapamiętywanych przez wszystkich nadawców i
odbiorców komunikatów,
wielokrotne powtarzanie zdań ze zmianą kolejności
słów przy zachowaniu tego samego sensu.
Konstrukcja przekazu:
introdukcja oparta na typowej dla danej
grupy etnicznej formule rytmicznej, która ma
przyciągać uwagę adresata,
właściwa informacja, zawierająca czasem
nazwę klanu, bądź imię indywidualnego
odbiorcy,
zakończenie (nie zawsze).
Zasięg słyszalności przekazów zależy
od
siły uderzenia,
wolumenu brzmienia instrumentów,
warunków atmosferycznych,
ukształtowania terenu,
pory dnia.
Max zasięg – 20 km.
W przypadku przekraczania granic
językowych – stacje pośredniczące z
tłumaczami.
Funkcja przekazującego komunikaty
Wyłącznie mężczyźni.
Każdy z członków społeczności posiada imię
związane z bębnem przekazane mu przez ojca
czasem podczas specjalnej ceremonii (np. po inicjacja
lub osiągnięciu wieku umożliwiającego rozumienie
bębna – 5-6 lat).
Imię może zmienić się po osiągnięciu wieku
dojrzałego.
Imię jest zbudowane z kilku elementów, np. imię
własne mężczyzny, części charakterystycznej dla
imienia ojca, frazy końcowej zwierającej nazwę
miejscowości, z której pochodzi matka.
Muzyka taneczna wykonywana na bębnach a przekaz
komunikatów
formuły rytmiczne towarzyszące tańcom,
instrukcje dla tancerzy,
opowiadanie historyjek podczas tańca