pamięć trwała, przeznaczona do długotrwałego
przechowywania dużej ilości danych w przeciwieństwie do
pamięci RAM i ROM. Pamięć masowa zapisywana jest na
zewnętrznych nośnikach informacji. Nośniki informacji
zapisywane i odczytywane są w urządzeniach zwanych
napędami.
Pamięć Masowa
Nośniki
magnetyczne
Napędy optyczne
Pamięci
półprzewodnikowe
-Dyski stałe
-Taśmy magnetyczne
-CD-ROM
-Płyty DVD
-Płyty Blue-Ray Disk
-Płyty HD DVD
-Pamięć USB
-Karty pamięci
-SSD
Rodzaje pamięci masowej
Dysk Twardy
jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia
tego typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
• Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj
znamy, wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał
pojemność 5 MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
• Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy
XT 808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości) do 2 TB
, najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w
laptopach 20-500 GB, w laptopach z dwoma dyskami twardymi do 640 GB). Małe dyski, o
pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla slotu Compact
Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych urządzeniach
przenośnych.
• Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
• Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.
Taśma
magnetyczna
• Taśma magnetyczna - jest rodzajem nośnika danych w postaci paska taśmy z
tworzywa sztucznego. Zapis i odczyt taśmy wykorzystuje ferromagnetyzm - taśma
pokryta jest granulkami materiału ferromagnetycznego (najczęściej tlenki żelaza i
chromu). Podczas zapisu głowica elektromagnetyczna za pomocą "silnego" pola
ustawia domeny magnetyczne ("namagnesowuje") taśmę, a podczas odczytu
wychwytuje zmiany pola spowodowane różnym namagnesowaniem taśmy. Technologia
taśm może wydawać się przestarzała, jednak jest to nieprawda - obecnie najbardziej
pojemnym nośnikiem danych są wciąż taśmy magnetyczne w streamerach. Jest to
spowodowane tym, że taśma po zwinięciu na szpulę ma ogromną gęstość objętościową
zapisu danych (na jednej szpuli może być kilometr taśmy).
• Technologie wykorzystujące taśmy magnetyczne:
• Reel to reel ¼" - taśma do tzw. magnetofonów szpulowych (szerokość taśmy - ćwierć
cala)
• Compact casette - kaseta używana jako nośnik muzyki audio
• Micro casette - mniejsza wersja standardu (używana w dyktafonach, automatycznych
sekretarkach)
• VHS - kasety video
• streamer - urządzenie do magazynowania dużych ilości danych
• DAT/DDS - cyfrowe taśmy firmy Sony.
Płyta kompaktowa
Pojemność i rozmiar
Podział
płyt CD
Historia
Standardowa płyta kompaktowa
mieści 74
zapisanej przy użyciu kodowania
PCM, co odpowiada 650
danych. Powstały również nośniki
mieszczące: 700 MB (80 min.) –
obecnie najpopularniejsze w
sprzedaży, 800 MB (90 min.),
870 MB (99 min.), a nawet
1,4 GB – płyty
przy czym dwie ostatnie
występują niemal wyłącznie jako
Wśród płyt pierwotnie tłoczonych
(komercyjnych) dominują
wyłącznie rozmiary 650 MB, 700
MB. Rozmiar 800 MB jest dosyć
rzadko spotykany.
Płyta ma średnicę 120 mm,
grubość 1.2 mm i przeciętnie
waży ok. 15 g (standard
Book dopuszcza
wagę od 14.1 g do 33 g).
Długość spirali z zapisanymi
danymi na typowej płycie to ok.
5,4
(dla DVD ok. 11,6
).
-zwykłe
płyty CD
-płyty CD-
R
-płyty CD-
RW
Poza tym
są jeszcze
płyty CD 8
cm i płyty
w
kształcie
wizytówki,
są
mniejsze
rozmiaram
i i mają
mniejsze
pojemnośc
i
Płyta CD to produkt który ma za
zadanie przechowywania informacji w
postaci cyfrowej. Historię płyty CD
otwiera, pod koniec lat 70. (dokładnie
1978 r.)
, firma
Pracująca tam grupa naukowców, po
wielu próbach i badaniach doszła do
wniosku że najlepszym sposobem na
zapis informacji jest płyta w postaci
okrągłej, zapisywana i odczytywana
optycznie.
W tym samym czasie firma Sony
prowadząc podobne badania i
zaproponowała zapis danych na
krążku o średnicy 30 cm, co
odpowiadało ok. 2,5 godzinnemu
nagraniu. Obie firmy podpisały
porozumienie w
ona wspólnej wymiany informacji i
kontynuowaniu dalszego rozwoju
projektu. Rok
sprzedaży pojawiły się odtwarzacze
CD zwane dyskofonami, po trzech
latach katalog płyt CD zawierał 5000
pozycji!
DVD
Technologia zapisu
• W zamyśle twórców format DVD powstał do cyfrowego zapisu materiałów wideo, jednak rosnące
zapotrzebowanie przemysłu komputerowego na nośniki o większej pojemności sprawiło, że DVD stał
się formatem uniwersalnym. Dzięki wiązce światła lasera o krótszej długości fali możliwe stało się
umieszczenie na płytach tej samej wielkości co
większej ilości gęściej upakowanych ścieżek.
• Na płytach DVD zastosowano także dwie warstwy nałożone jedna na drugą, w których można
dokonywać zapisu. Warstwa dolna jest warstwą półprzezroczystą. Wiązka lasera w zależności od
długości fali i kąta nachylenia może czytać informacje zapisane na warstwie położonej niżej lub też z
warstwy wyższej. Kolejną zmianą w stosunku do
jest możliwość zastosowania krążków DVD o
obustronnym zapisie.
• W przeciwieństwie do CD, DVD musi zawierać system plików. System plików stosowany na DVD to
, będący rozszerzeniem standardu
, który używany jest do zapisu danych na
• W celu zwiększenia zysków, dystrybutorzy wprowadzili "zabezpieczenia" w postaci
• O tytuł następcy formatu DVD walczyły technologie HD DVD i Blu-ray, dyski optyczne o pojemności
odpowiednio 15 GB na warstwę i 25
na warstwę. Zwycięzcą został format
, zaś
nie przyjęło się na rynku.