Opracowanie wyników
Filtr dolnoprzepustowy FDP
Współczynnik przenoszenia napięciowego ku
Pomiary zostały wykonane przy napięciu międzyszczytowym równym 6 V
f [kHz]	0,10	0,33	1,00	3,30	10,00	33,00	100,00	330,00	1000,00
Uwy [Vss]	5,90	5,90	5,90	5,60	4,20	1,90	0,80	0,17	0,07
ku (Uwy/6 Vss}	0,98	0,98	0,98	0,93	0,70	0,32	0,13	0,03	0,01
Filtr górnoprzepustowy FGP
Współczynnik przenoszenia napięciowego ku
Pomiary zostały wykonane przy napięciu międzyszczytowym równym 6 V
f [kHz]	0,10	0,33	1,00	3,30	10,00	33,00	100,00	330,00	1000,00
Uwy [Vss]	0,07	0,13	0,48	1,60	4,18	5,40	5,70	5,80	5,90
ku (Uwy/6 Vss}	0,01	0,02	0,08	0,27	0,70	0,90	0,95	0,97	0,98
Obliczenie częstości granicznej
Korzystam ze wzoru				Przyjmuję tolerancję elementów rzędu 10% jako
				błąd maksymalny każdej z wielkości
Opór R [ ]	1500		Błąd	150		[ ]
Pojemność C [F]	0,0000000100		Błąd	0,0000000010		[F]
Błąd maksymalny częstości granicznej				obliczam korzystając ze wzoru:
który po wyliczeniu pochodnych cząstkowych przyjmuje postać:
Końcowy wynik częstości granicznej
Wartość [Hz]		10610,32954
Błąd maksymalny [Hz]		2122,06591
Końcowa postać wyniku częstości granicznej					Zakres wartości częstości granicznej
Wartość [kHz]		10,6			Od [kHz]	8,4
Błąd maksymalny [kHz]		2,2			Do [kHz]	12,8
Porównanie otrzymanych wyników częstości granicznej
Wartość wyliczona
Końcowa postać wyniku częstości granicznej					Zakres wartości częstości granicznej
Wartość [kHz]		10,6			Od [kHz]	8,4
Błąd maksymalny [kHz]		2,2			Do [kHz]	12,8
Wartości otrzymane z wykresów
Wykres FDP					Zakres wartości częstości granicznej
Wartość [kHz]		9,40			Od [kHz]	8,65
Błąd maksymalny [kHz]		0,75			Do [kHz]	10,15
Wykres FGP					Zakres wartości częstości granicznej
Wartość [kHz]		10,00			Od [kHz]	9,40
Błąd maksymalny [kHz]		0,60			Do [kHz]	10,60
W przypadku szacowania błędu graficznego jako jednostkę błędu przyjąłem 2 kratki na wykresie.
Dla współczynnika przenoszenia napięciowego oznacza to błąd rzędu 0,15. Sytuacja komplikuje się w przypadku
częstotliwości, gdyż mamy tu do czynienia ze skalą logarytmiczna i nie można jednoznacznie określić wartości
przypadającej na jedną kratkę. Za błąd odczytany ze skali logarytmicznej uznawałem zawsze błąd mniejszego rzędu
co zaowocowało takimi wynikami pomiarów.
Jak widać, błąd wyznaczony metodą graficzna dał lepsze rezultaty niż wyliczenie błędu maksymalnego ze wzoru.
Jest tak dlatego, iż błędy składowe, które posłużyły do wyliczenia błędu maksymalnego, były dość dużego rzędu
wynoszącego 10%, co w wyniku dało nam większe błędy końcowe i bardziej zawodną metodę szacowania zakresu
wartości częstości granicznej.