Katecheza 5

Wszystko,co żyje niech chwali Pana

Cele:

1. Przekazujemy prawdę, że wszystko co żyje, chwali Boga.

2. Stwarzamy atmosferę radości, zachwytu Bogiem, uczymy zachwytu Bogiem, uczymy wyrażania uwielbiania Boga.

Po katechezie dziecko:

• wie, że wszystko chwali Boga

• potrafi wyrazić wdzięczność i uwielbienie Boga.

Środki dydaktyczne:

Ilustracje i materiały potrzebne do zrobienia planszy (woda, drzewa,ptaki, słońce, gwiazdy, zwierzęta) żywy kwiat,nagranie piosenki: Rośnie sobie stokrotka.

Wprowadzenie:

Opowiadanie: W pewnym królestwie żyła mała księżniczka. Bardzo lubiła dwie rzeczy: dużo mówić i stać przed lustrem

• Na kogo patrzyła? - tylko na siebie

• o kim mówiła? Tylko o sobie!

• Mówiono więc o niej:

Samochwała w kącie stała
I wciąż tak opowiadała:
"Zdolna jestem niesłychanie,
Najpiękniejsze mam ubranie,
Moja buzia tryska zdrowiem,
Jak coś powiem, to już powiem,
Jak odpowiem, to roztropnie,
W szkole mam najlepsze stopnie,
Śpiewam lepiej niż w operze,
Świetnie jeżdżę na rowerze,
Znakomicie muchy łapię,
Wiem, gdzie Wisła jest na mapie,
Jestem mądra, jestem zgrabna,
Wiotka, słodka i powabna,
A w dodatku, daję słowo,
Mam rodzinę wyjątkową:
Tato mój do pieca sięga,
Moja mama - taka tęga
Moja siostra - taka mała,
A ja jestem - samochwała!"

Nie jest dobrze, kiedy dziecko samo siebie chwali i tylko siebie widzi. Ale dobrze kiedy inni mnie chwalą.

- Powiedzcie, kiedy rodzice was chwalą? Za co was chwalą? - wypowiedzi dzieci

Miło jest słyszeć pochwałę mamy: „grzeczny syn”, „dobra córka”. Każde dziecko lubi być chwalone. Czasem pani w przedszkolu pochwali mówiąc: „dobrze to zrobiłeś, dzisiaj bardzo się starałeś”... Znam taką Kasię, do której mama mówi: „Moje słoneczko”. Do Tomka babcia mówiła:„Mój ty kwiatuszku”. Co rodzice przez to chcą powiedzieć? (Że się cieszą, że podziwiają, że kochają )

Rozwinięcie:

1. Również dobry Bóg chce, aby wszystko, co on stworzył, co jest na świecie, co żyje, aby wszystko chwaliło Boga tak, jak potrafi. Chwalić Boga, to znaczy podziwiać Go, zachwycać się Nim, dziękować Mu. Dlatego mówimy do Boga takie słowa:

„Chwalimy Cię, błogosławimy Cię, wielbimy Cię, dzięki Ci składamy.”

Powtórzymy zatem razem słowa tej modlitwy. Wszyscy powtarzają 2 razy.

2. Popatrzcie, na ten kwiat,który przyniosłam. Jest bardzo ładny, kolorowy, pięknie pachnie. Kto dał nam kwiaty? Dobry Bóg. W jaki sposób kwiaty mogą chwalić Pana Boga? Chociaż nie potrafią mówić ani śpiewać. Kwiaty chwalą Boga swoim pięknem i zapachem. Katecheta omawia kolory, dzieci wąchają kwiat. Posłuchajcie teraz piosenki i pomóżcie mi śpiewać:

Rośnie sobie stokrotka

w polu tuż przy drodze

i każdemu kto ją spotka

przypomina Ciebie Boże

I ja bym też chciał

dla Ciebie rosnąć

dla Ciebie Panie żyć

Jak kwiatek mały

dla Bożej chwały

w dobrej Bożej dłoni być.

W jaki sposób kwiaty chwalą dobrego Boga? (pięknem i zapachem) w trakcie rozwinięcia katecheta tworzy razem z dziećmi planszę. Rozkłada na dywanie lu tablicy duży karton, w środku umieszcza żółte koło, a w nim napis „Bóg”, tworząc w ten sposób słonko. Pokazując kolejne ilustracje, umieszcza je na planszy i prowadzi rozmowę na temat tego, w jaki sposób wszystko chwali dobrego Boga.

WODA – płynie w rzece, czasami szybko szumi – swym szumem chwali dobrego Boga.

DRZEWA – rosną w lesie, przy drodze – szumią, ale rosną też w sadzie, wydają owoce – w ten sposób chwalą dobrego Boga.

PTAKI – małe wróble ćwierkają na gałęzi – śpiewem chwalą dobrego Boga

W tym miejscu katecheta wprowadza drugą zwrotkę piosenki:

Ćwierka wróbel na gałązce

ptaszyna niewielka

chociaż mały wiele chwały

Bóg ze swego ma wróbelka.

I ja bym też chciał

dla Ciebie rosnąć

dla Ciebie Panie żyć

Jak ptaszek mały

dla Bożej chwały

w dobrej Bożej dłoni być.

SŁOŃCE – chwali dobrego Boga ciepłem i światłem, które daje.

GWIAZDY - świecą na niebie, dają światło – w ten sposób wielbią dobrego Boga

ZWIERZĘTA – również na swój sposób chwalą dobrego Boga np.: pies pilnuje domu i szczeka.

3.Ale kwiaty, woda, drzewa, ptaki słońce, gwiazdy nie potrafią chwalić Boga tak pięknie jak człowiek. Dlaczego? Ponieważ tylko człowiek ma serce,które potrafi kochać i człowiek może o tym powiedzieć dobremu Bogu. Na rożne sposoby możemy wielbić Boga: możemy Mu dziękować, śpiewać, tańczyć. Możemy klaskać w dłonie i skakać jak konik polny. Cały świat, a na świecie w sposób wyjątkowy człowiek, cieszy się i chwali dobrego Boga, tak jak umie. Pisakiem katecheta łączy każdą ilustracje ze słowem Bóg powtarzając jednocześnie treść.

- Kto najpiękniej potrafi wielbić Pana Boga? (człowiek)

Zapraszam was, abyście teraz wspólnie wielbili dobrego Boga.

Katecheta rozpoczyna modlitwę, dzieci powtarzają refren, w miarę możliwości włączają się w modlitwę prowadzoną w klimacie radości i zachwytu Bogiem.

Ty jesteś dobry – Wielbimy Cię Boże!

Ty jesteś Wielki – Wielbimy Cię Boże!

Ty troszczysz się o wszystkich – Wielbimy Cię Boże!

Ty jesteś mądry – Wielbimy Cię Boże!

Ty nas bardzo kochasz – Wielbimy Cię Boże!

Propozycje dzieci

Zakończenie:

Pieśń uwielbienia połączona z gestami i prostym układem tanecznym. Katecheta ustawia dzieci w kole.

Niech będzie chwała i cześć i uwielbienie – powoli wszyscy w górę wznoszą ręce w górę (do połowy wysokości)

Chwała i cześć Jezusowi – wznoszą wysoko ręce.

Chwała niech będzie chwała -obrót wokoło własnej osi

Tak, Jemu chwała i cześć – chwytają się w kole za ręce, wznoszą je w górę czyniąc jednocześnie krok do przodu. Układ jest powtarzany kilka razy.

Dla rodziców:

Serdecznie proszę zachęcić dziecko przy wieczornej modlitwie, aby samodzielnie „opowiedziało” Bogu o minionym dniu i podziękowało za niego

Materiał pomocniczy:

Cała rodzina spędza piękny letni dzień na plaży. Kasia zbudowała z rodzicami zamek z piasku. Ozdobiła go muszelkami i dumna patrzy na swe dzieło. Potem oddycha głęboko i niespodziewanie rzuca się mamie na szyję, tak,że zapiera jej dech w piersiach. Mamo! Mamo! - pokrzykuje radośnie. „Tak się cieszę, jak tu pięknie, cieszę się że, że sama nie wiem! Dziękuje mamo!” - mówi „dziękuję tato!” Rodzice się trochę dziwią: za co? - pyta tato. Ze tu tak pięknie, za słońce, plażę, wodę... Ale co my mamy z tym wspólnego? - wymknęło się mamie. Właśnie powinnaś podziękować dobremu Bogu, że tak ci tu dobrze. - ale jak? - odparła Kasia, Jego nie mogę uściskać!

(C. Scharfenstein - Richter, Co dobry Pan Bóg robi w niebie)