DERMATOLOGIA

Technik usług kosmetycznych

EWELINA ZAPAŁA

TEMAT: Stany przedrakowe skóry i nowotwory skóry

BIBLIOGRAFIA:

• http://resmedica.pl/pl/archiwum/zdart12008.html

• http://www.medisa.pl/czerniak.html

• http://www.medisa.pl/nowotwor_zlosliwy_skory.html

• http://www.echirurgia.pl/skora/lagodne_nowotwory_skory.htm

• http://poradnik-lekarski.pixelart.com.pl/nowotwory-skory.html

STANY PRZEDRAKOWE SKÓRY

Zmiany chorobowe skóry, w obrębie których mogą się rozwijać nowotwory, nazywamy stanami przedrakowymi. Z powodu istniejącego zagrożenia powinny być one radykalnie leczone.
Najogólniej stany przedrakowe można podzielić na dwie grupy - w zależności od częstości rozwijania się na ich podłożu nowotworów.

Niektóre stany przedrakowe dość często stanowią punkt wyjścia dla nowotworów skóry.

• rogowacenie starcze

Najczęściej powstaje u osób starszych lub przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zwykle obydwa te procesy nakładają się na siebie.
Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szaro-żółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest mało sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce lub ścieńczała w przypadku zmian starczych.
W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze lub mnogie ogniska rogowacenia. O przekształcaniu się rogowacenia w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem.
Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie lub głęboko zamrozić płynnym azotem. Same rogowacenia słoneczne najczęściej zamraża się, a potem stosuje kremy zawierające kwas witaminy A lub cytostatyk.

Uszkodzenia porentgenowskie skóry

Promienie rentgenowskie, stosowane w celach leczniczych lub działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę odczynów porentgenowskich. Odczyny te bywają ostre lub przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zwykle w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami oraz rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, popękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe.
Leczenie radiodermitu jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W razie wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się także chirurgicznie lub zamraża płynnym azotem.

Mniejsze zagrożenie

Stany przedrakowe, w których powikłanie w postaci rozwoju raka jest rzadsze, to niektóre odmiany blizn po oparzeniach lub przewlekłych stanach zapalnych.

Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przedrakowych to przede wszystkim blizny przerosłe. Jako typowy przykład przewlekłych, bliznowaciejących zmian zapalnych stanowiących czasami punkt wyjścia raka skóry wymienia się zwykle blizny powstające po przebytej gruźlicy skóry, a właściwie jej odmiany toczniowej. Obecnie schorzenie to jest spotykane bardzo rzadko, tak jak i rzadsze są zachorowania na gruźlicę.

NOWOTWORY SKÓRY

Nowotwory łagodne skóry rozwijają się z różnych tkanek (najczęściej z nabłonka) i mogą zawierać barwnik lub być bezbarwne.

Włókniak jest nowotworem tkanki łącznej i pojawia się w różnych okolicach ciała. Włókniaki występują w postaci włókniaków miękkich o charakterze wrodzonym, ale objawiające się w różnym wieku oraz w postaci włókniaków twardych.
Włókniaki miękkie występują głównie jako zmiany mnogie, są barwy skóry lub nieco ciemniejszej. Często obserwuje się je w formie workowato zwisających zmian skórnych. Występują szczególnie często na skórze szyi i karku. Zwykle nie ustępują samoistnie.
Włókniaki twarde są na ogół pojedyncze i występują w skórze o prawidłowym zabarwieniu lub o zabarwieniu brunatnym. Najczęściej zlokalizowane są na kończynach, zwłaszcza u osób w starszym wieku.

Naczyniak jest zmianą, która występuje zazwyczaj już od urodzenia. Powstaje w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych, rozrostu naczyń włosowatych, tętniczych, żylnych lub chłonnych.
Naczyniaki krwionośne dzielą się na naczyniaki płaskie oraz jamiste. Naczyniaki płaskie zlokalizowane są w poziomie skóry, często jednostronnie w okolicy twarzy i karku. Natomiast naczyniaki jamiste występują w formie guzkowej lub podskórnej i najczęściej umiejscawiają się na twarzy, w okolicy owłosionej skóry głowy, na błonach śluzowych jamy ustnej. Mają tendencję do samoistnego ustępowania.
Naczyniak chłonny jest guzem, który na ogół pokryty jest pęcherzykami. Po nakłuciu z pęcherzyków wydobywa się przezroczysty płyn.

Tłuszczak jest najczęstszym łagodnym nowotworem tkanki podskórnej, rzadko ulega zezłośliwieniu. Zwykle występuje jako zmiana pojedyncza, rzadziej mnoga . Zmiany spotyka się głównie na tułowiu, karku, pośladkach, przedramionach i ramionach. Tłuszczak charakteryzuje się powolnym wzrostem oraz brakiem dolegliwości. Typowy tłuszczak jest miękką zmianą guzową o kulistym kształcie przesuwalną względem podłoża.

Nowotwór złośliwy skóry

Nowotwór złośliwy skóry jest nowotworem najczęściej występującym u ludzi, którego pierwotnym miejscem powstawania jest skóra. Najczęstszymi nowotworami złośliwymi skóry są raki skóry mi.in. rak podstawnokomórkowy skóry, rak kolczystokomórkowy skóry i rak neuroendokrynny.

Czerniak jest nowotworem skóry o znacznej złośliwości. Często rozwija się ze znamion barwnikowych istniejących od urodzenia, które nagle zaczynają swędzieć, krwawić, wzrastać.

Najczęściej spotykanymi nowotworami skóry są nabłoniaki. Nie wszystkie nabłoniaki mają jednakowy stopień złośliwości. Tak zwane nabłoniaki podstawnokomórkowe mają przebieg bardzo powolny i nie dają przerzutów.
O wiele groźniejszy jest tzw. nabłoniak, czyli rak kolczystokomórkowy.
Przebieg jego jest znacznie szybszy, a złośliwość większa, bowiem daje przerzuty do innych narządów..