Zestaw 18

1. Teoeschatologia

Zgodnie z etymologią słowa, pojęcie to opisuje szeroko pojmowany proces związany ze śmiercią istoty boskiej. Jego miejsce w ogólnej teorii boga przypada na koniec boskiego życiorysu.
Np. Ragnarok, śmierć Tiamat i jej mężów w Enuma Elisz 

2. Tajne stowarzyszenia

3. Poglądy E. Durkheima na relgię

„religia jest systemem powiązanych ze sobą wierzeń i praktyk odnoszących się do rzeczy świętych, to znaczy wyodrębnionych i zakazanych, wierzeń i praktyk łączących wszystkich wyznawców w jedną wspólnotę moralną zwaną Kościołem”
 Religia jest więc dla D. podstawową formą integracji społ.; dzięki niej wyizolowane indywidua zaczynają stanowić przez pewne ujednolicenie myśli i uczuć jeden organizm społeczny.

Durkheim uznał świętość za zasadnicze i pierwotne pojęcie w opisie zjawisk rel. (jest ona cechą wyróżniającą fakty rel. spośród innych klas faktów); nie zgadzał się z próbami defiowania religii za pomocą kategorii nadprzyrodzoności lub bóstwa, które traktował jako produkt późniejszego rozwoju religii; rel. pierwowzorem wszystkich religii był dla niego totemizm

Istotne dla myśli D. jest rozróżnienie między religią a magią; chociaż dostrzegał ich podobieństwo, to jednak magię uznawał w przeciwieństwie do religii za zjawisko o intencjach indywidualnych, oderwane od charakterystycznego dla religii etosu społecznego. Religia musi zawierać według D. 2 podstawowe składniki: wierzenia i obrzędy; mimo że wierzenia są bardziej pierwotne wobec obrzędów i mogą istnieć bez związku z nimi, to jednak dopiero obrzęd integruje określoną społeczność i zarysowuje granicę między tym, co święte, i tym, co świeckie. W ujęciu D. można wyróżnić 4 rodzaje obrzędów (wg H. Alperta): 1) inicjacyjne, wprowadzające jednostkę w obręb społeczności, 2) integracyjne, zespalające zbiorowość, 3) kultywujące, podtrzymujące grupową tradycję, 4) euforyczne, podtrzymujące jednostkę w chwili załamań i kryzysów. Znamienne dla koncepcji D. było twierdzenie, że cała kultura ludzka ma swoje korzenie w religii; z niej wyrastają moralność, prawo, nauka czy sztuka. Religia nie tylko wywodzi się ze spontanicznego dążenia społeczeństwa do integracji, będącego „motorem” wszelkiej kultury, lecz również pozostaje jego koniecznym medium.