Budownictwo sakralne w okresie Cesarstwa rzymskiego

Rzymskie świątynie wywodziły się z tej samej tradycji co greckie, jednak różniły się zasadniczo. (tak było w książce)

Za świątynie rzymskie okresu Cesarstwa możemy uznawać te, które powstawały od czasów panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. - 14 r. n.e.) do 476 r. czyli do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego.

Ważniejsze budowle to:

Maison Carree w Nimes - „Jedna z ważniejszych świątyń rzymskiego Nîmes, znajdująca się przy miejskim forum. Wybudowano ją w I wieku n.e. Dedykowana była Caiusowi i Lucjuszowi Cezarowi - adoptowanym wnukom Oktawiana Augusta. Swoją nazwę zyskała w XVI wieku - w języku francuskim z tego okresu wyraz carrée (kwadrat) używany był dla różnych budowli zbudowanych na planie kwadratu.Obecnie budynek poddawany jest renowacji, a wewnątrz znajduje się sala w której wyświetlany jest film dotyczący historii miasta” (Wikipedia)

Świątynia Bachusa w Libane, Baalbek – Powstała za czasów Karakalli, ok 150 r., wybudowana w tradycji greko-romańskiej. Za Teodozjusza (392-395) zmieniona na kościół katolicki.

Świątynia Wenus, Baalbek – Wybudowana za czasów Septymiusza Sewera, I-II w. Jest to mała świątynia o charakterystycznym okrągłym kształcie.

Świątynia Westy w Tivoli, k. Rzymu – Także okrągła, pochodzi z ok. I w. p.n.e.

Panteon, Rzym – Wybudowany za czasów Hadriana, ok. 126 r., sztandarowy przykład świątyni z epoki Imperium http://pl.wikipedia.org/wiki/Panteon_w_Rzymie

! – okrągłe lub wieloboczne świątynie z portykami, tzw. typu „rzymsko-celtyckiego”, występują często na prowincjach Imperium rzymskiego, jednak w Galii i Brytanii typem bardziej popularnym na prowincji jest świątynia w kształcie koła, obwarowana ze wszystkich stron portykami (które mogą składać się z kolumn pełnej długości, lub małych filarów)