Orzeczenie nr 5

VI SA/Wa 2118/05 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia

2006-01-27 orzeczenie prawomocne

Data wpływu

2005-11-02

Sąd

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Sędziowie

Agnieszka Łąpieś-Rosińska /sprawozdawca/

Jolanta Królikowska-Przewłoka /przewodniczący/

Małgorzata Grzelak

Symbol z opisem

6232 Miary i wagi

Skarżony organ

Prezes Głównego Urzędu Miar

Treść wyniku

Oddalono skargę

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Grzelak Asesor WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska (spr.) Protokolant Łukasz Poprawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2006r. sprawy ze skargi Komunalnego Związku Wodno - Ściekowego w L. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy utworzenia punktu legalizacyjnego wodomierzy oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2005 r., Komunalny Związek Wodno - Ściekowy w L. wystąpił o utworzenie u wnioskodawcy punktu legalizacyjnego wodomierzy. Do wniosku zostały załączone wpis do rejestru związków międzygminnych z dnia [...] listopada 1993 r., znak [...], decyzja Wojewody nr [...] z dnia [...] grudnia 1994 r., zaświadczenie o nadaniu numeru NTP, zaświadczenie o nadaniu numeru REGON oraz świadectwo wzorcowania zbiornika pomiarowego A, świadectwo wzorcowania zbiornika pomiarowego B, świadectwo wzorcowania programatora czasu przepływu STK01, świadectwo wzorcowania termometru z wyświetlaczem cyfrowym, świadectwo wzorcowania przetwornika ciśnień, świadectwo wzorcowania ciśnieniomierza zwykłego, świadectwo wzorcowania barometru Passero, świadectwo wzorcowania termometru szklanego cieczowego i higrometru oraz protokół z przeprowadzonego szkolenia stanowiskowego pracowników.

W odpowiedzi na złożony wniosek, pismem z dnia [...] czerwca 2005 r., Główny Urząd Miar poinformował stronę o treści art. 17 ust. l ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach (tekst jednolity z 2004 r. Dz. U. 243 póz. 2441) oraz

o tym iż w załączonych do wniosku dokumentach Komunalny Związek Wodno - Ściekowy nie wykazał faktu bycia producentem, importerem lub przedsiębiorcą dokonującym napraw lub instalacji określonych we wniosku przyrządów pomiarowych.

Strona w piśmie z dnia [...] czerwca 2005 r., wyjaśniła iż nabyła osobowość prawną zgodnie z art. 68 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, po zarejestrowaniu z dniem ogłoszenia statutu, co nastąpiło w dniu [...] listopada 1993 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Opolskiego nr 21 poz. 219. którego kopia została załączona do powyższego pisma). Nadto wskazała, że zgodnie z treścią zaświadczenia Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej z dnia [...] czerwca 2005 r. wydanego stronie, w poz. 3 KOD 3320 B wpisano działalność usługową w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji instrumentów" i przyrządów pomiarowych, kontrolnych, badawczych, testujących i nawigacyjnych. Wnioskodawca podniósł także, iż jest podatnikiem podatku od osób prawnych i fizycznych oraz VAT. Zdaniem strony pozwała to na zakwalifikowanie Komunalnego Związku Wodno - Ściekowego jako przedsiębiorcy w myśl art. 17 ust. l ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach. Jak oświadczyła w wyżej wymienionym piśmie strona, brak jest

w chwili obecnej podstaw prawnych do wpisu związku międzygminnego do ewidencji działalności gospodarczej lub Krajowego Rejestru Sądowego, bowiem działalność gospodarcza Związku zarejestrowana została w Rejestrze Związków Międzygminnych.

Po rozpatrzeniu sprawy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2005 r., Prezes Głównego Urzędu Miar odmówił utworzenia punktu legalizacyjnego wodomierzy w L. [...].

W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż podstawą prawną utworzenia na czas określony punktu legalizacyjnego jest art. 17 ust. l ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach (Dz. U. nr 243 poz. 2441). zgodnie z którym Prezes Głównego Urzędu Miar może tworzyć w drodze decyzji na czas określony punkty legalizacyjne uwzględniając potrzeby gospodarki, na wniosek producenta, importera lub przedsiębiorcy dokonującego naprawy lub instalacji. Ponadto, w celu ustalenia użytej w ustawie Prawo o miarach definicji "przedsiębiorca", należało przyjąć określenie zawarte w art. 4 ust. l ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. nr 173 poz. 1807 z późn. zm.) co oznacza, iż przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo o miarach jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje osobowość prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą i która jest jednocześnie wpisana do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub do Ewidencji Działalności Gospodarczej (art. 14 ust. l ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Ustalono bezspornie, iż wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców lub właściwej ewidencji działalności gospodarczej i nie może zostać uznana za przedsiębiorcę. Z przedłożonych przez stronę dokumentów nie wynikało także, aby była ona producentem lub importerem wodomierzy. Z uwagi na niespełnienie niezbędnej przesłanki wymienionej w treści art. 17 ust. l ustawy Prawo o miarach Prezes Głównego Urzędu Miar wydał decyzję odmawiającą utworzenia punktu legalizacyjnego Komunalnemu Związkowi Wodno - Ściekowemu w L..

Pismem z dnia [...] z sierpnia 2005r. strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, iż przy rozpatrywaniu sprawy organ administracji niewłaściwie zastosował przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która

w aktualnym stanie prawnym nie może być bez wyraźnego umocowania ustawowego przeniesiona na potrzeby innych przepisów, w szczególności pod rządem przepisów art. 43' k.c. Dalej podniosła, iż wydana decyzja niesienie za sobą wiele ujemnych skutków

w sferze gospodarczej, finansowej i pracowniczej wnioskodawcy, narusza art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Komunalny Związek wskazał, iż podjął działania w postaci zawarcia umowy na wykonanie oględzin technicznych

i badań stanowiska pomiarem ego wodomierzy jak i na wykonanie ekspertyzy stanowiska pomiarowego do sprawdzania wodomierzy co skutkuje spełnianiem przez Komunalny Związek Wodno - Ściekowy wymogu niezbędnych do prowadzenia działalności - punktu legalizacji wodomierzy.

Decyzją z dnia [...] września 2005r. Prezes Głównego Urzędu Miar działając na podstawie art. 138 § l pkt l w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, póz. 1071 z póź.zm.), po rozpatrzeniu wniosku Komunalnego Związku Wodno-Ściekowego w L. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ podniósł, iż podstawą wydania przez Prezesa Głównego Urzędu Miar decyzji o utworzeniu punktu legalizacyjnego jest art. 17 ust. 1 ustawy

z dnia 11 maja 2001r. Prawo o miarach, która określa zakres podmiotowy potencjalnych adresatów powyższej decyzji. W związku z powyższym mogą nimi być wyłącznie : producent, importer lub przedsiębiorca dokonujący napraw lub instalacji. Zawężenie przez ustawodawcę kręgu podmiotów mogących uzyskać przedmiotowa decyzję skutkuje koniecznością analizy każdego wniosku składanego do Głównego Urzędu Miar pod kątem spełnienia określonego powyżej wymagania. Zdaniem organu wnioskodawca nie należy do kręgu ustawowych podmiotów które mogą ubiegać się

o utworzenie punktu legalizacji, albowiem nie jest importerem , producentem lub przedsiębiorcą dokonującym napraw lub instalacji. Definiując pojęcie przedsiębiorcy organ odwołał się do ustawy o działalności gospodarczej, która to ustawa podobnie jak ustawa prawo o miarach należą do gałęzi prawa administracyjnego. Za taką interpretacją przemawia ponadto § 3 ust. l p k t 2 przepisu wykonawczego do ustawy Prawo o miarach - rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawie utworzenia punktów legalizacyjnych (Dz. U. nr 15 póz. 126) nakazującego załączenie do wniosku o utworzenie punktu legalizacyjnego odpisu

z Krajowego Rejestru Sądowego lub zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. Tymczasem przedstawione przez stronę pismo z dnia [...] listopada 1993 r. Urzędu Rady Ministrów w sprawie wpisania do rejestru związków międzygminnych Komunalnego Związku Wodno - Ściekowego w L. potwierdza, iż wnioskodawca nie został wpisany do rejestru przedsiębiorców, co nie pozwala uznać go za przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i ustawy Prawo o miarach. Nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy podnoszone przez stronę argumenty z zakresu niezwiązanego z obowiązującym prawem oraz jego stosowaniem (kwestie gospodarcze lub społeczne), z uwagi na obowiązek nałożony przez ustawodawcę na organy administracji publicznej w art. 6 k. p. a. działania na podstawie prawa. Obowiązująca norma prawna obliguje organ administracji miar do podjęcia określonego działania oraz załatwienia sprawy i w tym zakresie kwestie inne niż wynikające z przepisów prawa nie mogą być uwzględniane przez organ administracji publicznej. W związku z podniesionym zarzutem sprzeczności decyzji nr [...] z zasadami przyjętymi w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej należy stwierdzić, ze Prezes Głównego Urzędu Miar nie posiada uprawnień do oceny zgodności przepisów ustawy Prawo o miarach z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem takie uprawnienia posiada jedynie Trybunał Konstytucyjny. Powołany przez wnioskodawcę art. 32 Konstytucji dotyczy równego traktowania wszystkich osób przez władze publiczne oraz zakazu dyskryminacji w życiu gospodarczym. W toku prowadzonego postępowania organ administracji miar w żaden sposób nie podjął czynności naruszających tę zasadę, działając na podstawie i w granicach obowiązującego prawa.

Pismem z dnia [...] października 2005r. Komunalny Związek Międzygminny skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję wnosząc o jej uchylenie. Zdaniem skarżącego interpretacja pojęcia przedsiębiorca zastosowana przez Prezesa Głównego Urzędu Miar jest chybiona i nie zasługuje na uwzględnienie, zwłaszcza iż definicja przedsiębiorcy z art.43- kodeksu cywilnego winna mieć charakter uniwersalny i odnosić się do wszelkich stosunków cywilno-prawnych. W świetle powołanej definicji z kodeksu cywilnego wynika, iż Komunalny Związek Wodno -Ściekowy przymiot przedsiębiorcy niewątpliwie posiada. Związek posiada osobowość prawną, jest zarejestrowany w Rejestrze Związków Międzygminnych, posiada nr REGON i NIP. Ponadto z zaświadczenia z Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej wynika, iż do rodzajów wykonywanej przez Komunalny Związek działalności należy działalność usługowa

w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji instrumentów i przyrządów pomiarowych. Tym samym wnioskodawca należy do kręgu podmiotów wymienionych w art.17 Prawa o miarach. Skarżący zwrócił ponadto uwagę, iż mimo obowiązujących już przepisów ustawy prawo o miarach, decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. Prezes Głównego Urzędu Miar utworzył punkt legalizacyjny wodomierzy zgodnie

z wnioskiem skarżącego, przedłużając jednocześnie termin obowiązywania decyzji do [...] czerwca 2005r.

W odpowiedzi na skargę Prezes Głównego Urzędu Miar podtrzymując swoje stanowisko wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej także: p.p.s.a.).

W ocenie Sądu analizowana pod tym kątem skarga Komunalnego Związku Wodno - Ściekowego w L. nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] września 2005 r. oraz poprzedzająca ją decyzja z dnia [...] lipca 2005 r. - nie naruszają prawa. Przedmiotowe decyzje organów nie naruszają - zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - przepisów prawa materialnego, w tym przede wszystkim art. 17 ust.1 ustawy z dnia 11 maja 2001r.Prawo o miarach. Według Sądu brak jest również jakichkolwiek istotnych dla ostatecznego wyniku sprawy uchybień formalnoprawnych (proceduralnych), które uzasadniałyby uchylenie obu zaskarżonych decyzji.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonych decyzji stanowił art. 17 ustawy z dnia 11 maja 2001r. Prawo o miarach, zgodnie z którym Prezes Głównego Urzędu Mar może

w drodze decyzji na wniosek producenta, importera lub przedsiębiorcy dokonującego napraw lub instalacji po zasięgnięciu opinii właściwego dyrektora tworzyć na czas określony punkty legalizacyjne uwzględniając potrzeby gospodarki. A zatem ustawodawca w art. 17 ustawy Prawo o miarach określił zakres podmiotowy adresatów wskazanej decyzji. Nie budzi wątpliwości, iż strona skarżąca nie jest producentem ani importerem wodomierzy, spór dotyczył natomiast tego czy można Komunalny Związek Wodno- Ściekowy w L. uznać za "przedsiębiorcę dokonującego napraw

i instalacji" w rozumieniu art. 17 ustawy Prawo o miarach. Organ definiując pojęcie przedsiębiorcy odwołał się przede wszystkim do definicji zawartej w ustawie z dnia

2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, co oznacza, że zdaniem organu przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo o miarach jest osoba fizyczna , osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje osobowość prawną - wykonująca w imieniu własnym działalność gospodarczą i która jest wpisana do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub do ewidencji działalności gospodarczej ( art. 4 w zw. z art.14 ust.1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). W odpowiedzi skarżący podnosił, iż posiada osobowość prawną , nadano mu nr NIP i REGON oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie instalacji

i napraw wodomierzy co potwierdza zaświadczenie z Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej oraz lista rodzajów działalności zgłoszonych do rejestru REGON, zgodnie z którą w poz. 3 KOD 3320B wpisano działalność usługową w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji instrumentów i przyrządów pomiarowych , kontrolnych i pomiarowych, badawczych, testujących, nawigacyjnych.

W ocenie Sądu stanowisko skarżącego nie znajduje oparcia w świetle obowiązującego prawa i organ zasadnie odmówił zgody na utworzenie punktu legalizacji wodomierzy uznając, iż skarżąca strona nie spełnia kryterium podmiotowego określonego w art.1 7 ust.1 ustawy Prawo o miarach

Komunalny Związek Wodno - Ściekowy w L. utworzony został stosownie do art. 64 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity z 2001r. Dz. U. Nr 142 poz.1591 z póź. zm.) i powołany do realizacji zadań publicznych gminy. I tak zasadniczym zadaniem związku jest zbiorowe zaopatrzenie

w wodę ludności i innych odbiorców w obrębie gminy oraz usuwanie i oczyszczanie ścieków, wód opadowych. Szczegółowo zadania związku określa załącznik do Statutu Komunalnego Związku Wodno -Ściekowego. Działania Związku we wskazanym zakresie dotyczą zatem realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej nałożonych na związek z mocy ustawy i działań tych nie należy kwalifikowanych jako prowadzenia działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 stycznia 2003r. wskazał, iż: "zasadnicza odmienność między gospodarką komunalną

a działalnością gospodarczą polega głównie na tym, że gospodarka komunalna nie ma celu zarobkowego. Musi się ona mieścić w ramach działalności komunalnej, a jej obligatoryjnym celem pozostaje wykonywanie zadań własnych gminy, a w tym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (zadań użyteczności publicznej). Gmina jest przede wszystkim organem władzy publicznej, przez co, siłą rzeczy, musi przejąć określone funkcje interwencyjne w gospodarce. Chodzi tu zwłaszcza o dziedziny działalności społecznie niezbędnej, w których podmioty prywatne nie są zainteresowane podjęciem działalności (np. brak opłacalności), o tworzenie nowych miejsc pracy,

o podtrzymywanie lokalnych tradycji i lokalnych ośrodków aktywności gospodarczej

i kulturalnej."(wyrok NSA z dnia 2003.01.09 SA/Gd 1968/02 OSS 2003/4/105).

Oczywiście prowadzenie przez Komunalny Związek Wodno -Ściekowy działalności gospodarczej nie jest wykluczone, stosownie bowiem do treści art. 9 ust.2 ustawy

o samorządzie gminnym - gmina oraz inna osoba gminna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie. Wynika z niego, że działalnością gospodarczą gminy jest działalność w zakresie wykraczającym poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, na którą zezwala odrębna ustawa (scil. inna niż ustawa samorządowa), a także działalność w zakresie zadań o charakterze użyteczności publicznej, prowadzona w ramach przewidzianych w odrębnej ustawie (przez komunalne zakłady budżetowe lub spółki prawa handlowego - art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej) ( tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 1999.10.19, III CZ 112/99 OSNC 2000/4/78). A zatem to przepisy prawa określają kiedy i w jakiej formie gmina lub gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą i nie wystarczy tylko subiektywne przeświadczeni strony skarżącej, iż taką działalność prowadzi.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż fakt posiadania osobowości prawnej przez stronę skarżąca, nadanie jej nr NIP i REGON nie kwalifikuje jeszcze Komunalnego Związku Wodno - Ściekowego jako przedsiębiorcy. Podmiotowość prawną związek otrzymał stosownie do art.68 ust.2 ustawy o samorządzie gminnym po zarejestrowaniu

z dniem ogłoszenia statutu. Natomiast nadanie numeru NIP dotyczy obowiązku ewidencyjnego jakiemu podlegają osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawne, będące podatnikami (ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Dz. U. 269 póz. 2681 z późn. zm.). Również nadanie i otrzymanie numeru REGON jest ściśle związane z obowiązkami statystycznymi wynikającymi z ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88 póz. 439 z późn. zm.) i nie jest to jednoznaczne z przyznaniem statusu przedsiębiorcy. Zauważyć jednocześnie należy, iż strona skarżąca zdawała sobie sprawę, iż nie spełnia kryterium podmiotowego, albowiem pismem z dnia [...] lipca 2005r. poinformowała Prezesa Głównego Urzędu Miar, iż rozważała kwestię przekształcenia Komunalnego Związku Wodno -Ściekowego w spółkę prawa handlowego , z uwagi jednak na złożoność problemu

i konieczność zachowania określonej procedury oraz trwający okres urlopowy - odsunięto tę sprawę na okres późniejszy.

Nie można ponadto podzielić stanowiska skarżącego, iż wykonuje działalność

w zakresie napraw lub instalacji, albowiem taki przedmiot działalności usługowej określono w zaświadczeniu z Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej. Zdaniem Sądu nie chodzi bowiem o prowadzenie jakiejkolwiek działalności w zakresie napraw i instalacji , ale o wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub naprawy na podstawie zezwolenia wydanego przez Prezesa Głównego Urzędu Miar na podstawie art. 16c ustawy z 11 maja 2001r. Prawo o miarach. Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2006r przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym

w Warszawie, strona skarżąca przyznała, iż nigdy takiego zezwolenia nie otrzymała, albowiem w jej ocenia decyzja o utworzeniu punktu legalizacji stanowiła takie zezwolenie.

Na marginesie zauważyć należy, iż przedmiot zaskarżenia stanowiły decyzje Prezesa Głównego Urzędu Miar z [...] września 2005r. oraz poprzedzająca ją decyzja z dnia [...] lipca 2005r. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie miał, więc znaczenia fakt uprzedniego wydania decyzji z dnia z dnia [...] grudnia 2003r. zezwalającej na utworzenie punku legalizacji wodomierzy. Sąd oceniając zaskarżone decyzji z punktu widzenia ich legalności stwierdził, iż nie naruszają prawa materialnego i procesowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, stosownie do przepisu art. 151 ustawy - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.