Analiza utworu:
♦Narracja charakteryzuje się epizodycznością, autor nie buduje bardziej rozwiniętych opisów sytuacji, czy osób. Zdarzenia mniej dynamiczne, opisy są jednak pisane nieco rozlewnym stylem.
♦Anonim niezmiernie rzadko ocenia bezpośrednio opisywane postacie, czy wydarzenia. Najczęściej robi to poprzez włożenie swojej opinii „w usta” bohaterów swojego dzieła (np. „niektórzy szlachetni i rozumni mężowie...”).
♦Łacina Galla Anonima jest dosyć swobodna, autor często, dla wygody, odchodzi od reguł gramatycznych. W „Kronice polskiej” można znaleźć frazeologię z „Wulgaty”, Salustiusza oraz aluzje do mitologii i historii starożytnej. Zdarzają się jednak autorowi błędy „niezbyt pochlebnie świadczące o gruntowności jego erudycji”.
♦Kronika polska” jest przykładem `ars dictandi' - sztuki dyktowania. Autor dyktował tekst komuś, kto go spisywał. Dyktowana proza miała przede wszystkim brzmieć, musiała więc zachować odpowiedni rytm.
♦System wersyfikacyjny „Kroniki...” rzadko wzorowany jest na starożytnym. Większość wierszowanych fragmentów charakteryzuje się klasyczną wersyfikacją europejską, obowiązującą do dzisiaj.
♦Konsekwentne stosowanie zazady triadyczności : 3 jest liczbą symboliczną w tradycji chrześcijańskiej ( 3 księgi, listy, skróty, wyróżnienie trzech władców Chrobrego, Szczodrego i Krzywoustego)
-