Postimpresjonizm (czyli sztuka po impresjonizmie)

- terminem tym określa się różne zjawiska w sztuce francuskiej na przełomie XIX i XX wieku (od ostatniej wystawy impresjonistów w 1886 roku do pierwszej wystawy fowistów w 1905 r.), wywodzące się z impresjonizmu, ale w dużej mierze odrzucające go.

- Postimpresjoniści kontynuowali kolorystyczne poszukiwania, a zarazem odrzucili wiele zasad pierwotnego impresjonizmu.

- Starali się uwolnić obraz od naśladownictwa natury, kładli nacisk na autonomiczność dzieła malarskiego.

- Dla wielu artystów postimpresjonizm był punktem wyjściowym w dążeniu do własnego stylu.

Wybitni przedstawiciele tego nurtu to Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne i Henri Toulouse-Lautrec.

Z nurtem tym wiąże się twórczość takich grup malarzy jak neoimpresjoniści, nabiści, szkoła z Pont-Aven.

W Polsce terminem postimpresjonizmu określa się kierunki kolorystyczne w malarstwie, zwłaszcza twórczość grupy kapistów.

Nabizm

- kierunek w sztuce trwający od 1888 (Sztandarowe dzieło nabizmu - Talizman- obok)do 1899 (ostatnia wystawa), powstały we Francji, organizatorem którego był Paul Sérusier. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa nabis oznaczającego proroka

Program artystyczny

Manifest - Artykuł z sierpnia 1890 pt. Definicja neo-tradycjonalizmu drukowany w piśmie Sztuka i Krytyka

W swoim programie artystycznym uważali, że w sztuce rzeczywistość ulega podwójnej deformacji: subiektywnej - ukazującej indywidualne uczucia twórcy i obiektywnej - łączącej w sobie poszukiwania artystyczne. Interesowali się muzyką, literaturą, filozofii, religiami świata. Inspirowali się sztuką Lautreca, Gauguina, Moreau, symbolizmu i prerafaelitów. Wydawali czasopismo "La Revue Blache". Ich malarstwo charakteryzuje zazwyczaj przygaszony koloryt, płaskość plamy barwnej, wyraźny kontur. Odrzucali zasady akademickiego malarstwa uważając je za sztuczne i przesadnie odtwarzające pejzaże natury.

Do grupy nabistów należeli: Maurice Denis ,Pierre Bonnard, Paul Sérusier, Henri Gabriel Ibels, Auguste Cazalis, Paul Ranson, Jan Verkade, Aristide Maillol (rzeźbiarz), Feliks Valloton, Ker Xavier Roussel.

Dążenia ruchu:

- poszukiwanie sposobu na wyrażenie myśli i emocji poprzez siłę wyrazu linii i swobodne użycie barw

artyści czerpali wzory z pierwotnych i egzotycznych kultur m.in. z grafiki japońskiej, sztuki egipskiej oraz ze sztuki średniowiecznej (rzeźby i witrażu)

grupy:

uduchowione - Denis, Serusier, Verkade

przeżycia wewnętrzne, tajemnicze Bonnadr, Vuillard

krytyczna obserwacja społeczeństwa - Vallotton

Sztuka nazistów znalazła swój wyraz w sztuce dekoracyjnej: witrażach, tkaninach, tapetach, scenografii oraz plakatach, ilustracjach do książek…

<= Vallotton

Denis_-_Le_barche_gialle =>

Édouard Vuillard. Mother and Sister of the Artis

Maurice Denis Kobiety u grobu

Pont-Aven, szkoła w Pont-Aven,

nazwa grupy malarzy francuskich (m.in. E. Bernard, Ch. Laval, A. Séguin), skupionych 1888-1890 wokół P. Gauguina w czasie jego pobytu w Bretanii, w Pont-Aven i Le Pouldu. Artyści z Pont-Aven pozostawali pod wpływem sztuki archaicznej i ludowej oraz grafiki japońskiej, a także symbolizmu.

Pierwszym wspólnym wystąpieniem grupy była wystawa w kawiarni Volpini w Paryżu 1889. Jej sympatykami byli tzw. nabiści. Styl Pont-Aven wywarł wpływ na znanego polskiego malarza W. Ślewińskiego.

---