TEMAT 21,2: Przedstaw cechy i budowę dramatu romantycznego na podstawie
„Dziadów” cz. III lub „Kordiana”.
CELE:
Zapoznanie z typowymi cechami dramatu romantycznego
Umiejętność porównywania - dramat antyczny, szekspirowski, romantyczny
Ocena nakładu pracy artysty
DRAMAT ANTYCZNY:
trzy jedności
rola chóru
najwyżej 3 aktorów
rola bogów
DRAMAT SZEKSPIROWSKI:
zerwanie z 3 jednościami
brak chóru
sceny zbiorowe
bohaterowie decydują o sobie
świat fantastyki
zmienność nastroju
historyzm
rola przyrody
budowa: 5 aktów i sceny - ekspozycja, rozwój, kontrakcja, rozwiązanie
Dramat romantyczny kontynuacją dramatu szekspirowego.
CECHY DRAMATU:
1. nieprzestrzeganie 3 jedności
czas akcji wydłuża się do wielu lat
miejsce: Wilno, Warszawa, Rosja, Lwów
wielość wątków
2. chóru nie ma, bohaterowie decydują o swoim losie, determinuje ich jednak historia
3. świat fantastyczny: duchy w trakcie rozmowy Konrada z Bogiem (połączony z realizmem, moc dziadów, egzorcyzmy)
np. zaraz potem salon, bal
symbole i widzenia symboliczne - 44, widzenie ks. Piotra, a także widzenie Ewy, sen Senatora. Związany z tym mistycyzm. Symbol pomnika Piotra Wielkiego w Ustępie.
wielkie sceny zbiorowe a obok z 1 aktorem: improwizacja - salon, więzienie, bal , widzenia
zmiana nastrojów - po scenach realistycznych - fantastyczne, po patetycznych - groteskowo-ironiczne
więzienie - improwizacja - egzorcyzmy - widzenie - salon - bal - dziady
łączenie epiki, liryki, dramatu: a) improwizacja widzenia, b) opowieść Jankowskiego, Adolfa, Ustęp, c) dramat - reszta
styl - patetyczny (improwizacja), symboliczny, nastrojowy (widzenia), realistyczny i polemiczny (salon)
ekspresywne efekty sceniczne - wstawki muzyczne
Budowa dramatu - kompozycja otwarta. Szereg luźnych scen - obrazów artystycznych zamkniętych powiązanych jedynie ideą, nawet nie postacią głównego bohatera, sceny zestawione na zasadzie kontrastu - napięcia, liczby aktorów, nastroju.
Z poprzednimi częściami wiążę Konrad i obrzęd dziadów.