Cechy dramatu romantycznego
Przykładem dramatu jest „Kordian" J. Słowackiego. W „Przygotowaniu" duchy kreują po-staci przywódców powstania listopadowego i polityków (Józef Chłopicki, Jan Skrzynecki, Joachim Lelewel, Jan Krukowiecki). Osoba Pierwsza „Prologu" uważa, iż po klęsce powsta-nia, naród powinien biernie oczekiwać na sprawiedliwość Bożą i poety-proroka - Polska Me-sjaszem narodów. Druga Osoba jest zwolennikiem poezji tyrtejskiej. Trzecia - poezji dostar-czającej mit narodowej potęgi.
W akcie I jawi się postać 15-letniego Kordiana. Cechuje go wrażliwość, marzycielstwo, znu-dzenie światem. Sługa Grzegorz pragnął wyrwać chłopca z nostalgii - przedstawił bajkę „O Janku, co psom szył buty", epizody z wojen Napoleona i dzieje Polaków w wyprawie na Mo-skwę. Kordian utożsamił swe życie z walką o kraj. Zakochał się nieszczęśliwie w starszej od siebie Laurze. Próbował popełnić samobójstwo.
W akcie II bohater odbywa podróż po Europie - szuka celu życia. Przekonuje się, że ludzie dążą do wartości materialnych, istnieje przepaść między poezją, a rzeczywistością. We Wło-szech, obcując z Wiolettą - przestał wierzyć w romantyczną miłość. Podczas audiencji u Grze-gorza VI dowiaduje się o krytyce wystąpień Polaków przeciw carowi. Kordian przeniósł się w Alpy. Tam na szczycie Mont Blanc odnajduje sens życia w poświęceniu się dla ojczyzny wzo-rem Winkelrieda.
W akcie III odbyła się narada spiskowców - głosowano przeciw zabiciu cara. Kordian posta-nowił sam dokonać zamachu. Tocząca się walka wewnętrzna, między Strachem, a Imaginacją sprawiła, iż zemdlony padł przed sypialnią cara. W szpitalu dla obłąkanych dostrzega naiw-ność, iż śmierć cara przyniesie Polsce wolność. Nie miał programu, który pozwalałby na przewodzenie narodowi. Kordian został ułaskawiony przez Wielkiego Księcia. Słowacki kry-tykuje mesjańskie poglądy Mickiewicza.
Dramat romantyczny cechuje brak jedności miejsca, czasu i akcji (niejednolita, wielowątko-wa, w różnych miejscach). Kompozycja jest luźna, fragmentaryczna, istnieją duchy dopowia-dające. Sceny są zbiorowe, drastyczne. Złamana jest zasada decorum - język potoczny, syn-kretyzm rodzajowy, elementy patetyczne wraz z komizmem; satyrą, świat realny łączy się z fantastycznym. Występują elementy wierzeń ludowych. Tematyka zaczerpnięta jest ze współ-czesności. Celem dramatu jest wzbudzanie uczuć patriotycznych. Bohater romantyczny istnieje na tle bohatera zbiorowego - narodu. Jest samotny, indywidualista, skłócony z otoczeniem, nieszczęśliwie zakochany, walczy o dobro ludzkości.