Shakespeare - cechy dramatu
W. Shakespeare jest autorem dramatu „Makbet". Główny bohater i jego przyjaciel Banko wygrali bitwę z Norwegami. Czarownice przepowiedziały, iż Makbet zostanie panem Kawdo-ru, następnie królem, a potomkowie Banka obejmą tron później. W podziękowaniu za obronę ojczyzny, król Szkocji, Dunkan, nadał Makbetowi funkcję namiestnika oraz postanowił złożyć mu wizytę na zamku. Lady Makbet dowiedziała się o przepowiedni i nakłoniła męża do za-bójstwa króla. Makbet popełnił zbrodnię, która zrodziła w nim przerażenie i załamanie. Win-nymi spisku stali się synowie Dunkana, Malkolm i Donalbein oraz służba. Makbet postanowił zabić Banka i jego syna. Ten ostatni zdołał uciec. Makbet po kolejnej przepowiedni, stwier-dził, iż musi kroczyć drogą zbrodni - wydał polecenie zabicia żony i dzieci Makdufa. Oddziały angielskie wraz z Makdufem, Malkolmem i jego wujem Siwardem uderzyły na zamek. Makbet zginął z rąk Makdufa, a królem Szkocji został Malkolm.
Dramat elżbietański sprzeciwiał się klasycznym regułom: łamał zasadę trzech jedności (miejsca, czasu i akcji), wprowadził scenę zbiorową, zrezygnował z chóru. Kompozycja opie-rała się na podziale na akty i sceny (bez prologu i epilogu). Tematyka zaczerpnięta była z hi-storii, nie z mitologii. Wprowadzono sceny drastyczne (ukazujące emocje). Złamana została zasada decorum (język stał się potoczny, komizm połączony z powagą). Dramat szekspirow-ski posługuje się elementami fantastycznymi. Zawiera przesłanie moralne. Budzi uczucia i wyobraźnię, antyczny - katharsis - litość i trwogę. Bohatera nie cechuje fatum, ma możliwość świadomego, wolnego wyboru. Jest on skłócony z otoczeniem i sumieniem. Makbet to postać dynamiczna - początkowo wzorowy rycerz, później żądza władzy przełamuje osobowość i czyni z niego zdrajcę. Zbrodnia pociąga za sobą kolejne przestępstwa, zostaje słusznie ukara-na. W dramacie antycznym postać jest statyczna, kieruje się altruizmem, ponosi karę niewin-nie. Bohatera cechował apsychologizm