KANDYD WOLTERA

Wolter - wolnomyśliciel

Powiastka filozoficzna

• narracyjny utwór filozoficzny

• forma krytyki filozofii

• satyra, kpina, ironia

• kształtowała się w nawiązaniu do dawnych gatunków - romansu awanturniczego, opowieści egzotycznej

• schematyzm fabuły obudowanej zazwyczaj wokół wątku podróży

• uproszczony rysunek bohaterów

• niekonsekwencje motywacyjne

• postacie, konflikty, układy zdarzeń - traktowane żartobliwie, z zaznaczeniem ironicznego dystansu, który wykorzystywał to, że elementy fabularne mają dla autora wartość jedynie pretekstową

• rola pierwszoplanowa - treści moralistyczne i sugestie filozoficzne

Fabuła - pretekst moralizatorstwa

• cechy powieści

Związki przyczynowo-skutkowe nie są istotne.

Pojawiają się autentyczne wydarzenia historyczne.

Narracja:

• ironiczna

• zwięzła

• wartka

• narrator wszechwiedzący

• iluzja teraźniejszości

Postacie

• nie mają życia psychicznego

• są w konflikcie z rzeczywistością

• bohaterowie marionetkowi

Akcja - jak w moralitecie - ma być w konkretnym miejscu i wszędzie.

Imiona bohaterów - na zasadzie antynomii:

• Kandyd - franc. `prostaczek'

• Panglos - łac. pan `ogół, wszystko', gr. glossa `przypisy ksiąg uczonych, język' `ogół wiedzy'

• jajogłowy tamtych czasów

Polemika z Teodyceą - wszechobejmujące miłosierdzie Boga + nieszczęścia ludzkie

---