04.11.2006
HISTORIA ISLAMU
Republika Islamska w Iranie - ograniczona demokracja, teoretycznie wolne wybory - faktyczne prawo tworzy Rada strażników Rewolucji.
`Abd Al-Karīm - czołowy ideolog, zajmował się krytyką ustroju republiki, proponował sposoby zreformowania jej, twierdził, że uczeni w piśmie - kler szyicki - powinien czerpać dochody spoza usług religijnych, innymi słowy aby zarabiać powinni wykonywać inny zawód lub klepać biedę; nie powinni też angażować się w sprawowanie władzy, choć oczywiście wolno im ją krytykować.
W XIX w. bardzo dużą popularnością cieszyły się idee mesjanistyczne, w 1844 r. upłynęło 1000 lat od zniknięcia ostatniego imama.
W tym samym roku Alī Mohamad ogłosił się Bābem (wrota, drzwi), a w 1847 r. ogłosił się powracającym na ziemię imamem. Stwierdził, że następuje faktyczny koniec świata i przestają obowiązywać prawa religijne. Uważał, że nowa epoka musi mieć nową świętą księgę - zanegował islam i Koran. Jego księgę nazwano Bayān (Objaśnienie), zniesiono większość sztywnych przepisów koranicznych, koniec publicznych modlitw, koniec z poligamią i tymczasowymi małżeństwami. Bāb propagował potrzebę przeprowadzenia reform na wzór zachodni. U Babitów można dostrzec wpływ wielu mistycznych praktyki wierzeń. Ich świętą liczbą była liczba 19. W 1850 r. Bāb ginie próbując stworzyć własne państwo na terenie Persji, on i jego zwolennicy zostali otoczeni przez armię rządową i wymordowani. Tahfīr - praktyka uznania za niewiernego (wyrok śmierci). Po jego śmierci niedobitki podzieliły się na dwie grupy - zwolenników tradycyjnej ścieżki (Azalici) oraz Behaitów.
Ten drugi ruch założył uczeń Bāba - Mirzā Moseyn Alī, który ogłosił się bahā' Allah - wspaniałość Boga. W 1863 r. zmienił zdanie - ogłosił manifestację Boga na ziemi, twierdził, że jego wystąpienie stanowi kontynuację łańcucha proroków. Behaizm stał się religią synchretyczną. Przesłanie Behaitów kierowane jest do wszystkich ludzi bez względu na wiarę i rasę, są bardzo demokratyczni, odrzucają różnicę płci i rasy, obowiązuje ich wysokiej klasy kodeks moralny, cieszą się opinią bardzo uczciwych i są cenionymi kontrahentami. Posiadają własną świętą księgę - Kitāb Aqdas, ale nie jest jedyną którą czytają, zapoznają się z księgami wszystkich religii. Nie maja struktur, obrzędów, odmawiają przyjęcia dogmatu, kleru. Mają zakaz spożywania alkoholu i poligamii, nie jest wskazane palenie tytoniu. Są misjonarzami - mają obowiązek szerzenia swojej wiary, zgodnie z mistyką liczb - spotkania co 19 dni (ich miesiąc ma 19 dni, a rok 19 miesięcy). Dopuszcza się polemikę z innymi poglądami, panuje kult nauki i oświaty, system administracyjny gminy wyznaniowej jest wybieralny. Behaitów spotykamy w USA, Niemczech, Austalii, Panamie i Ugandzie.
Inne ugrupowania:
Indyjska Ahmadiyya. Dynastia Wielkich Mongołów w XVI i XVII w. sprawowała rządy w Indiacj za pomocą muzułmanów, którzy byli wtedy mniejszością. Muzułmanie pogodzili się z koniecznością sprawowania władzy nad poganami. Idea synchretyzmu - czasy cesarza Akbara (zm. 1605) i jego próby stworzenia syntezy między islamem a buddyzmem - stworzenie zupełnie nowej religii. Założycielem ruchu był Mirza Gulam Ahmad (zm. 1908). Mirza był przekonany, że przekazuje boskie objawienie (wyrósł na ideologii wahabickiej), rozpoczął od kwestii społecznej - jego wystąpienia miały charakter sprzeciwu muzułmanina przeciw Hindusom i Brytyjczykom a także chrześcijanom. Później stwierdził, że zostanie mesjaszem całej ludzkości, że jest cieniem Proroka. Ahmadiyya częściowo stała się ugrupowaniem z trendami synchretycznymi - Mirza zaakceptował Hare Kriszne, twierdził, że potwierdzając stare nie przynosi nowego. Po jego śmierci Ahmadiyya rozpadła się na parę wątków i straciła znaczenie. Członkowie odrzucają przemoc, uważają, że piekło nie musi być wieczne, że Bóg może się zlitować i zakończyć karę.
Ruch Czarnych Muzułmanów w USA: Ruch ten propaguje czarny rasizm. Czarni niewolnicy byli bardzo brutalnie chrystianizowani. W drugiej połowie XIX w. pojawiła się fala migracyjna z Libanu. (Timothy Dren, 1913 r.) Uważano, że murzyni są potomkami Maurów i zakładano tzw. świątynie maurów. Ruch przestał funkcjonować wraz ze śmiercią ........................ Niedługo potem działalność proroczą rozpoczął Wallace Ford, który ogłosił się Allahem i który zniknął 1932 r.
Pewne idee Ruchu Czarnych Muzułmanów podchwycił Eliah Poole, który wkrótce zmienił imię na Eliah Muhammad, zakładając w 1952 r. muzułmańskie stowarzyszenie w USA i Kanadzie, a następnie powołując do życia Naród Islamu (The Nation of Islam). Naród jest organizacją o profilu rasistowskim, propaguje ideę zniszczenia władzy białych w Ameryce i utworzenie władzy czarnych. Uważają, że murzyni są dziećmi Boga, najstarszą rasą, byli mieszkańcami raju, zostali strąceni na ziemię w wyniku działań Jakuba. Stosują czarny apartheid - kategoryczny zakaz małżeństw mieszanych. Adepci tego ruchu popadli w konflikt z prawdziwymi muzułmanami i innymi murzynami, dlatego toczą z nimi walki. Uważają, że co 25 tys. lat nadchodzi nowa epoka, której towarzyszy inna święta księga, odmawiają modlitwę Du'a, ich świątynia nazywa się Tempel, miesiącem postu jest ramadan - grudzień, nie uznają pielgrzymki do Mekki.
Malcolm X - drobny przestępca, w więzieniu zetknął się z naukami Eliaha Muhammada. Wymyślił, że biali podporządkowali sobie murzynów ponieważ zafundowali im pranie mózgu. W 1963 r. wybuchł skandal, ponieważ Eliah Muhammad sypiał ze swoimi sekretarkami i miał z nimi dzieci. Malcolm X zawiedziony postępowaniem swojego guru udał się z pielgrzymką do Mekki, po której stał się pobożnym, praktykującym sunnitą przyjmując imię Hajj Malik El-Shabazz. Założył organizację The Black Muslim, która zerwała z przemocą i propagowała islam sunnicki. Te dwa ugrupowania są śmiertelnymi wrogami, walka między nimi nabrała tępa, kiedy po śmierci Eliaha Muhammada kierownictwo w Narodzie objął Louis Farrakhan. Ten dawny pastor jest agresywnym rasistą i stara się przyśpieszyć tempo działalności misyjnej i rozprawić się z białymi. W 1965 r. zamordowano Malcolma X, winę zrzucono na handlarzy narkotyków.
Wikipedia:
Czarni Muzułmanie (ang. Black Muslims) lub Czarny Islam (ang. Black Muslim) - ruch założony w 1931 r. przez Elijaha Muhammada (zm. 1975 r.). Członkowie tej grupy uznają i przestrzegają podstawowe zasady i praktyki obowiązujące w islamie. Dowodzą, że na początku świata Bóg stworzył tylko ludzi o czarnym kolorze skóry. Z kolei biała część społeczeństwa powstała wskutek badań eksperymentalnych piekielnych uczonych i bez żadnych podstaw przywłaszczali sobie władzę. Sytuacja ta ma jednak w przyszłości ulec zmianie, kiedy to czarnoskórzy pokojowo zapanują nad światem. Ma w tym pomóc szeroko rozpowszechniane hasło Ameryka Afrykanom. Ruch ten pod oficjalną nazwą Islamska Społeczność Zachodu (Islamic Community in the West) rozwija się głównie w Ameryce Północnej, gdzie ma ok. 150 tys. zwolenników.
Louis Farrakhan (urodzony jako Louis Eugene Walcott, także Louis X) (ur. 11 maja 1933 na Bronxie) - lider radykalnej gałęzi Narodu Islamu (farakhanizmu). Urodził się w rodzinie baptyjskiej, pełnił nawet funkcje kaznodziei. W 1955 pod wpływem nauk Elijaha Muhammada nawrócił się na Czarny Islam. Działał w Bostonie jako Louis X. Po nawróceniu Malkolma X na ortodoksyjny islam był jego głównym przeciwnikiem, a po jego śmierci (w 1965) szybko awansował w organizacji Narodu Islamu. W 1978 zerwał z główną gałęzią organizacji uznając, że odchodzi ona od swych źródeł i stworzył alternatywne wyznanie. Słynie z rasizmu, antysemityzmu i pochwał Hitlera. Często jest zapraszany do afroamerykańskich kościołów protestanckich, gdzie wygłasza płomienne kazania. Twierdzi iż w 1989 roku został zabrany na pokład UFO. Otrzymał nagrodę praw człowieka od Muammara Kadafiego.
Malcolm X, właśc. Malcolm Little (ur. 19 maja 1925, zm. 21 lutego 1965) - radykalny przywódca ruchu murzyńskiego w Stanach Zjednoczonych.
Pseudonim wybrał, by podkreślić, że nie zna tożsamości swoich przodków z Afryki. Uważał, że czarni mieszkańcy USA powinni zaprzestać używania nazwisk nadanych przez właścicieli niewolników.
Na początku lat 50. XX wieku związał się z organizacją Nation Of Islam. W tamtym okresie Malcolm X był zwolennikiem czarnego separatyzmu i odrzucenia wszelkiego współdziałania z białymi. Opowiadał się za stosowaniem przemocy w celach samoobrony przed białymi. Propagował hasła mówiące o dumie związanej z przynależnością do czarnej rasy. Podkreślał, że na każdym kroku dumę te należy okazywać.
W 1964 r. wystąpił z Nation of Islam w następstwie konfliktu z przywódcą tej organizacji, Elijahem Muhammadem. Również w 1964 r. Malcolm X odbył pielgrzymkę do Mekki i zmienił nazwisko na El-Hajj Malik El-Shabazz. W następstwie pielgrzymki uznał, że wyznawany przezeń islam jest nie do pogodzenia z rasizmem i hasłami czarnego suprematyzmu, głoszonymi przez Nation of Islam. Po powrocie utworzył Organizację Jedności Afroamerykańskiej.
Zginął zastrzelony podczas wiecu w Harlemie. Sprawcy morderstwa nie zostali ustaleni, jednak jako podejrzanych wymienia się przeważnie członków Nation of Islam bądź handlarzy narkotyków.
2