Jakie ulgi podatkowe od osób fizycznych przysługują w krajach UE?
Niektóre państwa członkowskie przyznają pewne ulgi podatkowe darczyńcom wszystkich organizacji społecznych i fundacji, działających w szeroko pojętym interesie publicznym. W innych stosowane są bardziej restrykcyjne kryteria. Zazwyczaj ulgi dla darczyńców ograniczane są do darów na rzecz tych organizacji społecznych, którym nadano status specjalny dla celów podatkowych. W rzeczywistości w tych państwach członkowskich przeważnie jest tak, że jeśli organizacja społeczna nie ma wymaganego statusu, to nie może przyjmować darów odliczanych od podatku. W systemach prawnych przyznających organizacjom społecznym i fundacjom ograniczone zdolności prawne, wymaga się często, aby w określonym terminie zbywały (sprzedały) wszelkie darowizny uzyskane w formie nieruchomości. W części państw członkowskich organizacje społeczne i fundacje mogą być obciążone podatkiem od otrzymanych darowizn. Państwa członkowskie mają również różne podejścia do kwestii zapisów spadkowych. W niektórych z nich osoby fizyczne mają prawo zapisywać cały swój majątek lub jego część dowolnie wybranym organizacjom społecznym lub fundacjom i choć obecnie wydaje się, że jest to praktyka mniej powszechna niż w przeszłości, wiele osób nadal to robi. Takie zapisy w testamencie są zazwyczaj wolne od podatku zarówno spadkowego, jak i od darowizn. Jednakże w tych krajach, w których organizacje społeczne i fundacje mają ograniczone zdolności prawne, bez otrzymania wymaganego zezwolenia władz nie mogą otrzymać z zapisu nic ponad niematerialną część majątku. Zapisanie nieruchomości może być dodatkowo utrudnione wskutek restrykcyjnych praw rządzących dziedziczeniem lub wymogiem zdeponowania znacznych aktywów zanim będzie możliwe założenie fundacji.
Ze względu na osobisty charakter podatku dochodowego i postulaty dotyczące zdolności płatniczej oraz sprawiedliwości, niezbędne jest uwzględnienie stanu rodzinnego podatnika. Przede wszystkim regulowane są kwestie wspólnego lub odrębnego opodatkowania małżonków oraz dzieci [1]. W wielu krajach umożliwia się małżonkom wybór między oddzielnym a wspólnym opodatkowaniem dochodu. Wybór przez małżonków wspólnego opodatkowania będzie dokonany w formie tzw. splitingu, który polega na tym, że łączny dochód małżonków dzieli się na połowę i stosuje się odpowiadającą jej stawkę podatkową. W rezultacie podatek będzie niższy od płaconego przez osobę samotną przy tej samej kwocie dochodu. Np. w Belgii ulgi rodzinne stosowane są w formie kwot wolnych od podatku. Dodatkowo na każde dziecko do 3 lat przypada kwota wolna od podatku, dzieci upośledzone korzystają z ulgi przewidzianej dla dwojga dzieci. Osoby samotne (owdowiałe, rozwiedzione, w stanie wolnym) z dziećmi korzystają z dodatkowego zwolnienia dochodu.
--------------------------------------------------------------------------------
Cytowane źródła
1. A. Komar, Systemy podatkowe krajów Unii Europejskiej, PWE, Warszawa 1996, s. 46
--------------------------------------------------------------------------------
Bibliografia
Brzeziński B., Głuchowski J., Kosikowski C., Harmonizacja prawa podatkowego Unii Europejskiej i Polski, PWE, Warszawa 1998
Perkowski M., Integracja europejska, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa
UE/ W sobotę wchodzi w życie Traktat Nicejski
31.01.2003 Bruksela (PAP) - Traktat Nicejski, wynegocjowany w roku 2000 i podpisany 26 lutego 2001, wchodzi w sobotę w życie, przygotowując Unię Europejską do historycznego rozszerzenia o 10 krajów.
Traktat "toruje drogę pierwszej pokojowej unifikacji kontynentu europejskiego" - powiedział w piątek przewodniczący Komisji Europejskiej Romano Prodi i dodał, że dokument ten "umożliwi też Europie bardziej skuteczne działanie".
Ratyfikacja Traktatu Nicejskiego przez wszystkich 15 członków UE nie przebiegła bez przeszkód - Irlandczycy odrzucili go w czerwcu 2001 roku w pierwszym referendum i dopiero za drugim podejściem - w październiku ubiegłego roku - zmienili zdanie.
Traktat Nicejski określa stosunki wewnątrz UE po planowanym rozszerzeniu wspólnoty.
Nicea przynosi nowy podział wpływów w instytucjach unijnych - począwszy od 2005 roku - który umocni nieco pozycję dużych państw kosztem mniejszych. Ogranicza też nieco możliwości weta, ale nie w kluczowych kwestiach. [powrót]