Grecka filozofia antyczna.
I OKRES Przedsokratejski Filozofia przyrody od 6 do 5 w. pne
Skupiona na samej naturze rzeczywistości, zakorzeniona w naturze
Tales z Miletu ok. 6 w. pne
Wg. Niego Świat powstał z wody i w wodę się obróci.
Jaki był początek przyrody? - to pierwsze i podstawowe pytanie, które interesowało Talesa.
Talesowi chodziło o to z jakiej materii pierwotnej ukształtował się istniejący obecnie świat. W tym świecie Tales dostrzegał trzy rodzaje ciał: ciała stałe, ciecze i ciała lotne. A ponieważ przy zmianie temperatury woda przybiera wszystkie wymienione stany, zatem wydawało mu się możliwe powstanie z wody całej różnorodności istniejącego świata.
Właściwością życia, według Talesa jest z jednej strony ruch, a ponieważ wszystko co istnieje porusza się , zatem wszystko co istnieje, żyje. Woda jest konieczna do życia, jest pierwiastkiem życiodajnym, może być traktowana jako źródło początkowe wszystkiego co istnieje.
Anaksymenes z Miletu
W odróżnieniu od Talesa uważał za początek wszystkich zjawisk - powietrze. Twierdził, że wszystko jest żywe, a czynnikiem ożywiającym wszystkie zjawiska jest dusza. Dusza zaś to tchnienie, coś w rodzaju powietrza. Stan powietrza zależy od temperatury ( przy jej wzroście powietrze może się tak dalece rozrzedzić, że powstaje z niego ogień, a prz opadaniu temperatury może przybrać stan cieczy, dalej ziemi, a nawet może przybrać stan ciał stałych, twardych, takich jak kamień, zatem mogą z niego powstawać wszystkie ciała spotykane w przyrodzie.
Heraklit z Efezu ( nazwany filozofem ciemnym)
Zaczął mówić o człowieku. Twierdził, ze ogień jest najważniejszym żywiołem. Jest pierwiastkiem rzeczywistości. „Wszystko co poznajemy w rzeczywistości się zmienia i nawzajem przenika .” Zmiana jest atrybutem rzeczywistości. „Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki”. Zdefiniował harmonię jako formę jedności przeciwstawnych elementów. Panta rhei - wszystko płynie, wszystko się zmienia, wszystko ginie by powstało nowe.
Anaksymander z Miletu (myśliciel joński)
Twierdził, że świat jest nieograniczony „ zasadą ograniczającą świat jest bezkres”. Tezę tę, Anaksymander opierał na następującym rozumowaniu: Wszystko albo jest zasadą, albo pochodzi od zasady. Jednocześnie, nie istnieje zasada nieskończoności, bo nieskończoność jest niedeterminowalna, a zasada determinuje to, czego jest zasadą. Jeżeli nieskończoność nie ma zasady, to z konieczności sama musi zasadę stanowić. Warunki poznania przez człowieka są nieograniczone.
Szkoła pitagorejska
Pitagoreiczycy wytworzyli epistemologię - naukę o poznaniu.
Filiozofia to umiłowanie mądrość. Pitagoras uzasadniał podobno stosowność tej nazwy dla filozofii w taki sposób: posiadanie mądrości, to rzecz bogów, ludzie natomiast są w stanie tylko do mądrości dążyć, mogą ja tylko miłować, nie mając żadnych szans na osiągnięcie mądrości pełnej, skonczonej.
Czynnikiem tworzącym rzeczywistość jest liczba. Wszystko jest mierzalne w liczbach Pitagoras analizując pojęcie kosmosu (bytu doskonałego, harmonijnego) wnosi, ze kosmos musi składać się z liczb ( bo harmonia to proporcje, a proporcje mogą zachodzić tylko miedzy liczbami) a ogóln liczba wszystkich sfer niebieskich składających się na kosmos musiała - rzecz jasna - odpowiadać jego doskonałości.
A zatem sama być liczbą doskonałą, czyli liczbą 10 1+2+3+4 4 - symbol żywiołów.
Według Pitagorasa z Samos świat jest boskim tworem, gdzie człowiek powinien zwyciężać w sobie naturę zwierzęcą i dążyć do boskiej. Uważał, że podstawą wszelkiego bytu są liczby i związane z nimi dziedziny wiedzy: geometria, arytmetyka i muzyka. Największym odkryciem Pitagorasa było stwierdzenie, że harmoniczne interwały w muzyce, można przedstawić za pomocą prostych stosunków liczbowych. Muzyka oddziałowywuje na duszę ludzką