Giaur


 
Giaur






„Giaur" jako przyk³ad powieœci poetyckiej
- „Giaur" Byrona uchodzi w romantyzmie za najdoskonalszy wzór powieœci poetyckiej, ale opartej na utworach twórcy tego gatunku: Waltera Scotta;
- najwa¿niejszymi cechami by³y: mimo wierszowanej konstrukcji tekstu, doœæ typowa dla powieœci epicka narracja; fragmentarycznoœæ, czyli podzielenie utworu na szereg zdarzeñ ustawionych w porz¹dku niechronologicznym i nie powi¹zanym ci¹giem przyczynowo-skutkowym; to ma s³u¿yæ udramatyzowaniu akcji i zwiêkszeniu poczucia tajemniczoœci - z mroku niewiedzy wy³aniaj¹ siê kolejne, ale nadal sk¹pe fakty, które uk³ada sobie w ca³oœæ dopiero czytelnik; nastrojowe opisy ujawniaj¹ nawet uczucia narratora i s³u¿¹ g³ownie przed³u¿eniu akcji;
- jest równie¿ zainteresowanie orientem - akcja rozgrywa siê w Grecji, ale t³em jest muzu³mañska kultura wschodnia; historyzm jest równie¿ - Gracja jest pod zaborami Tureckimi;
- ze zjawisk literackich jest tu wa¿na jedna sprawa - synkretyzm; s¹ tutaj elementy liryki (spowiedŸ Giaura), epiki (narracja, opisy, opowiadania elementy), dramatu (rozmowa Giaura z Hassanem); s¹ równie¿ odwo³ania do takich forma literackich jak ballada, pieœñ oraz powieœæ;







George Bayron, Romantyzm



Index