Akcja książki toczy się pod koniec XIX w, w Grecji, która w tymże okresie znajdowała się pod okupacją Turków. Głównym Bohaterem utworu jest Giaur, młody, piękny rycerz, pochodzący z nieznanego kraju. Jego imię w tłumaczeniu oznacza niewierny. Nie znał ani wierzeń ani zwyczajów krainy, tutejszych ludzi. W krótkim czasie stało się to przyczyną wielu tragedii i osobistych nieszczęść młodziana.

Giaura zauroczyła młoda niewolnica, która była Gruzinką. Nazywała się Leila i należała haremu baszy Hassana. Rządca haremu był nią bardzo zainteresowany, natomiast młoda dziewczyna pokochała Giaura. Hassan kazał ukarać niewierną niewolnicę. Została utopiona w morzu, jak nakazuje turecki zwyczaj. Giaur dowiedziawszy się o tym popędził konno co sił nad morze by spróbować ratować ukochaną. Niestety było już za późno. Chłopak nie zdążył, a Leila, związana w worku została pochłonięta przez morskie fale. Oszalały z rozpaczy Giaur postanowił zemścić sie na Hassanie. Baszy jednak nie było. Udał się w podróż w poszukiwaniu nowej żony. Chciał bowiem jak najszybciej zapomnieć o stracie Leily i ukoić bolące serce. Giaur nie wiedział gdzie ma szukać zabójcy swojej ukochanej. Nie tracił jednak nadziei i nie zaprzestawał swoich poszukiwań. Siał strach i budził panikę gdzie tylko się pojawił. Po wielu dniach poszukiwań nareszcie natrafił na trop Baszy i gdy nadeszła dogodna ku temu okazja zaatakował go z zaskoczenia. Hassan zaskoczony nagłym zamachem na swoje życie nie zorientował się kto jest jego oprawcom. Spanikowany próbował uciekać, wraz z garstką swoich ludzi. Giaur i orszak jego rycerzy szybko otoczyli Baszę i jego współbratymców. Obaj rywale stoczyli ze sobą zażarty bój. Daleko od miejsca bitwy było jeszcze słychać jęki pokonanych i szczęk metalu. Wreszcie i Hassan został ranny. Kiedy leżał z odrąbaną dłonią i przebita piersią, Giaur pochylił sie nad nim. Rzekł mu tylko, że zabił go, aby się zemścić

Tymczasem matka Hassana z niecierpliwością oczekiwała syna. Przyjechał do niej jednak tylko posłaniec z wiadomością o jego śmierci. Przywiózł ze sobą ubranie Hassana całe ubroczone krwią. Matka Hassana bardzo ciężko przeżyła śmierć. Wkrótce opuściła pałac, który coraz bardziej zaczynał przypominać ruinę. Nikt już nie pamiętał o latach jego świetności. W dawniej bogatych komnatach pojawiły sie pajęczyny, bo nikt nie sprzątał. W haremach zagnieździły sie nietoperze i ptaki. Piękną fontannę, jedną z ozdób pałacu zarosły chwasty.

Giaur wyruszył w świat. Chciał być jak najdalej od wszystkiego, co przypominało mu Leile. Niestety nie umiał uciec od niej. Mimo iż nie żyła, on nadal widział ją we śnie i na jawie. Męczył sie, bo kiedy chciał dotknąć ukochanej, pieścić ją i całować, jego ręce napotykały bezgraniczną pustkę

Ostatecznie Giaur nie wytrzymuje i ucieka od świata. Zamknął sie w klasztorze. Zapłacił nawet za to ofiarowując ogromny majątek. Był bardzo skryty, nie chciał z nikim rozmawiać. Sprawiał wrażenie obłąkanego. Miał wizje, tracił przytomność. Majaczył cos o zatopionej dziewczynie, o konającym Turku. W klasztorze odczuwano, że jest osobą wysoko urodzoną. Świadczyła o tym jego dumna postawa, harde spojrzenie, inteligencja. Poza tym Giaur w niczym nie przypominał zakonnika. Nie założył habitu, nie ostrzygł włosów, nie poświęcał się modlitwie, ani się nie spowiadał. Przychodził wprawdzie do Kościoła, ale kiedy rozpoczynano nabożeństwo, cofał się do przedsionka. W czasie gdy wszyscy klękali i pokornie schylali głowy, on stał dumnie.

Dopiero przed śmiercią Giaur opowiedział pewnemu zakonnikowi historię swojego życia. Było ono bardzo burzliwe. Najważniejszą rolę odgrywała w nim kobieta o imieniu Leila. Giaur cały czas zadręczał się, uważając, że Leila umarła przez niego. Natomiast Hassan według niego poniósł zasłużoną karę. Nie miał żadnych wyrzutów sumienia po morderstwie Baszy. Przyniosło mu ono nawet drobną ulgę i zadośćuczynienie. Giaur do końca życia pozostał wierny swojej ukochanej. Była dla niego jedyna i najważniejsza. Przed śmiercią nie zależało mu nawet na rozgrzeszeniu. Podczas spowiedzi, Giaur poprosił zakonnika o skromny pogrzeb oraz o postawienie skromnego krzyża. W ten sposób sam wymierzył sobie karę, tutaj na ziemi.