POMIAR CIŚNIENIA TĘTNICZEGO KRWI
CIŚNIENIE TĘTNICZE KRWI
Jest siłą, jaką przepływający strumień krwi wywiera na ściany elastycznych naczyń krwionośnych
Zwykle pomiaru dokonuje się na tętnicy ramiennej. Przy pomiarze wyróżnia się ciśnienie maksymalne czyli skurczowe i minimalne czyli rozkurczowe. Badanie ma duże znaczenie diagnostyczne dla rozpoznania nadciśnienia tętniczego oraz kontrolę jego leczenia, jest także pomocne w diagnozowaniu stanu pacjenta oraz chorób, których przyczyną mogą być wahania ciśnienia krwi
METODY BADANIA CIŚNIENIA TĘTNICZEGO KRWI
Metoda palpacyjna- bez słuchawek (określa się tylko wartość skurczową)
Metoda osłuchowa- za pomocą ciśnieniomierza rtęciowego, sprężynowego (określa wartość ciśnienia skurczowego i rozkurczowego)
Metoda automatyczna- (wynik pomiaru rejestruje monitor aparatu)
Metoda inwazyjna- (ciągły pomiar ciśnienia skurczowego i rozkurczowego za pomocą cewnika umieszczonego wewnątrz naczynia i urządzenia rejestrującego wyniki pomiaru)
WARTOŚCI PRAWIDŁOWE RR
Według Riva- Rocci:
Noworodki (skurczowe): 60-80 mmHg
Niemowlęta (skurczowe): 80-85 mmHg
Małe dzieci (skurczowe): 80-100 mmHg
Nastolatki (skurczowe/rozkurczowe): 120/80 mmHg
Dorośli (skurczowe/rozkurczowe):
110-139/65-94 mmHg
WARTOŚCI PRAWIDŁOWE RR
Według WHO granicę dzielącą ciśnienie prawidłowe od podwyższonego u dorosłych stanowi wartość 140/90 mmHg.
CZYNNIKI WARUNKUJĄCE RR
Ciśnienie tętnicze krwi zależy przede wszystkim od:
Siły skurczowej serca
Ilości krążącej krwi
U każdej osoby ciśnienie tętnicze ulega zmianom zależnie od pory dnia, a także pod wpływem innych czynników, jak nasilenie czynności oddechowej, aktywności fizycznej i umysłowej.
CZYNNIKI PODWYŻSZAJĄCE WARTOŚĆ CIŚNIENIA
FIZJOLOGICZNE
Reakcje emocjonalne badanego
Wysiłek fizyczny przed badaniem
Wypicie kawy, herbaty, wypalenie papierosa przed badaniem
PATOLOGICZNE
Zaburzenia wewnątrzwydzielnicze
Choroby kłębuszków nerkowych
Zatrucie ciążowe
Prawostronna niewydolność krążenia
Otyłość
Ból
CZYNNIKI OBNIŻAJĄCE WARTOŚĆ CIŚNIENIA
FIZJOLOGICZNE
Spożycie posiłku przed badaniem
Wysoka temperatura otoczenia
Wahania ciśnienia atmosferycznego
PATOLOGICZNE
Odwodnienie
Wstrząs
ROZPOZNANIE I KLASYFIKACJA NADCIŚNIENIA TĘTNICZEGO
Nadciśnienie tętnicze można rozpoznać jeśli:
Średnie wartości (wyliczone co najmniej z dwóch pomiarów dokonanych podczas co najmniej dwóch różnych wizyt) są równe lub wyższe niż 140 mmHg dla ciśnienia skurczowego i/lub 90 mmHg dla rozkurczowego
2. Średnie wartości wyliczone z dwóch pomiarów dokonanych podczas jednej wizyty są równe lub wyższe niż 180 mmHg dla ciśnienia skurczowego i/lub 110 mmHg dla rozkurczowego, po wykluczeniu czynników podwyższających wartości ciśnienia np. lęk, ból, spożycie alkoholu
3. Na podstawie wiarygodnych danych z wywiadów lub dokumentacji pacjenta
KLASYFIKACJA NADCIŚNIENIA TĘTNICZEGO
Podczas pomiaru RR należy zwrócić uwagę na to, aby:
Pacjent powstrzymał się od picia kawy i palenia papierosów co najmniej 30 minut przed pomiarem
Przed rozpoczęciem pomiarów pacjent odpoczął przez kilka minut w pozycji siedzącej z podpartymi plecami w cichym pomieszczeniu
Przeprowadzić co najmniej dwa pomiary w odstępie 1- 2min, a jeżeli wyniki pomiaru znacznie różnią się, wykonać dodatkowe pomiary
Posługiwać się standardowym mankietem (o szerokości 12- 13 cm i długości 35 cm) ale dysponować również większym i mniejszym mankietem do pomiarów odpowiednio na ramię o większej i mniejszym obwodzie
Kończyna górna została obnażona, bez uciskającej odzieży, luźno wsparta ze zgięciem łokciowym na poziomie 4 międzyżebrza
Mankiet powinien znajdować się na wysokości serca niezależnie od pozycji ciała pacjenta
Podczas pomiaru należy przestrzegać zasad:
Stetoskop powinien znajdować się w górnej części dołu łokciowego
Mankiet pompować 30 mmHg powyżej słyszalnych tonów
Powietrze z mankietu wypuszczać z prędkością 2 mmHg/s
Pierwszy raz mierzyć na obu kończynach górnych, kolejne pomiary należy wykonywać na ręce o wyższym ciśnieniu
Pomiar tętna powinien być wykonany po drugim pomiarze ciśnienia
U osób starszych, chorych na cukrzycę lub inne choroby powodujące hipotonię ortostatyczną należy dokonać też pomiaru po 1 i 5 minutach od przyjęcia pozycji stojącej
BŁĘDY TECHNICZNE W TRAKCIE WYKONYWANIA BADANIA
Niesprawny sprzęt
Ograniczony słuch osoby badającej
Nieprawidłowa technika dokonywania pomiaru
Założony mankiet nie znajduje się na wysokości poziomu serca pacjenta
Mankiet aparatu założony na rękaw
Niewłaściwie dobrany rozmiar mankietu do wieku i warunków anatomicznych badanego
Niepodparte przedramię badanego
Zbyt szybkie wypuszczenie powietrza z mankietu
Tendencja do zaokrąglania odczytów do najbliższych dziesiątek mmHg
Nie zachowanie krótszych niż 2-3 min odstępów czasowych pomiędzy kolejnymi następującymi po sobie pomiarami na tym samym ramieniu
POMIAR CIŚNIENIA TĘTNICZEGO KRWI
Przygotowanie badającego
Przygotowanie sprzętu i otoczenia (szerokości mankietu dla dzieci do 2 r.ż. - 6 cm, do 4 r.ż.- 8 cm, 9-11 lat- 11 cm, dla dorosłych- 12-14 cm)
Przygotowanie pacjenta
Poinformowanie o celu, przebiegu i sposobie wykonania badania
Uzyskanie zgody pacjenta i pozyskanie go do współpracy
Zalecenie 5 minutowego odpoczynku przed badaniem
Zapewnienie pacjentowi wygodnej pozycji (siedzącej lub leżącej), z podparciem kończyny górnej tak, aby tętnica ramienna znajdowała się na poziomie serca
Zdjęcie ubrania z ramienia na którym będzie dokonywany pomiar
Ułożenie ramienia w lekkim odwiedzeniu, odwrócenie dłoni w stronę zgięciową do góry
Ustawienie aparatu na twardym podłożu
Założenie opaski na ramię pacjenta. Opaska musi ściśle przylegać do ramienia. Gumowe przewody powinny znajdować się na przyśrodkowym boku ramienia. Opaski nie wolno zakładać na ramię ręki w której znajduje się wkłucie, przetoka tętniczo- żylna, niedowład, po stronie wykonanej mastektomii.
Odszukać tętno na tętnicy łokciowej (w zgięciu łokciowym poniżej mankietu po stronie przyśrodkowej)
Wtłaczanie powietrza do mankietu, pompując pompką do momentu, gdy ciśnienie będzie o 20-30 mmHg wyższe niż w chwili zaniku tętna
Wypuszczenie z mankietu powietrza tak, by słupek rtęci opadł w tempie 2-3 mmHg/s